Η Αριστερά
50 χρόνια ΣΕΚ: Τιμούμε τους αγώνες που δώσαμε και δίνουμε μαζί

Ευχαριστώ για την πρόσκληση στα 50 χρόνια του ΣΕΚ του οποίου εκτιμώ τους αγώνες για την σύνδεση της θεωρίας με την πράξη και την δημιουργία των όρων της μετάβασης στον σοσιαλισμό.

Κυρίως σε μια περίοδο που ορισμένοι πιστεύουν ότι η Αριστερά δεν έχει τίποτα να πεί.

Όμως τα τελευταία χρόνια πολλαπλασιάστηκαν οι φωνές για αλλαγές σε πολλά επίπεδα της Ελληνικής κοινωνίας. Η δε πανδημία έφερε στο προσκήνιο πολλές παθογένειές της. Η ανάγκη μιας συνολικής πρότασης για βαθειές αλλαγές και συνεργασία του συνόλου των δυνάμεων της Αριστεράς είναι επιτακτική.

Κυρίως όμως, και δεν κουράζομαι να το επαναλαμβάνω, η Αριστερά πρέπει να πείσει, ότι μέσα στο παλιό, που καταρρέει, μπορεί να γεννηθεί το καινούργιο. Νέες σχέσεις παραγωγής και αναβίωση και δημιουργία διαφορετικών αξιών, όπως η συντροφικότητα και η αλληλεγγύη, η προστασία του περιβάλλοντος, ο σεβασμός της διαφορετικότητας και άλλα πολλά, τα οποία ορισμένοι θα τα χαρακτήριζαν ουτοπικά, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι, οι ουτοπίες του σήμερα μπορούν να γίνουν η πραγματικότητα του αύριο.

Η παραγωγή δεν είναι μόνο υλική. Είναι και παραγωγή κοινωνικών σχέσεων και αλληλεπιδράσεων μέσω των ομάδων που υπερασπίζονται τα ίδια συμφέροντα.

Σε κάθε περίπτωση ο δημοκρατικός δρόμος για τον σοσιαλισμό, όπως και ο σοσιαλισμός με δημοκρατία, προϋποθέτουν την επικράτηση μιας άλλης λογικής σε όλα τα επίπεδα. Για την συνάρθρωση τον φορέων της αριστερής δυαδικής εξουσίας (του κρατικού φορέα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και των μορφών έκφρασης τής άμεσης δημοκρατίας) χωρίς τον κίνδυνο επιπλοκών από τον κρατισμό και την γραφειοκρατία. Και χωρίς τον κίνδυνο του «τρίτου κατεργάρη». Της αστικής τάξης μέσω της κρατικής μηχανής.

Μάκης Καβουριάρης, πρόεδρος του Συλλόγου ελλήνων Φοιτητών στο Παρίσι τον Μάη του ‘68

Στέλνουμε την αλληλεγγύη και τα συγχαρητήριά μας στους συντρόφους μας στο ΣΕΚ για το συλλογικό τους επίτευγμα να συμπληρώσουν τα 50 τους χρόνια ως επαναστατική οργάνωση.

Γνωρίζουμε από τη δική μας εμπειρία στο ισπανικό κράτος ότι η οικοδόμηση μιας ανεξάρτητης οργάνωσης βασισμένης στην πολιτική του σοσιαλισμού από τα κάτω και του επαναστατικού μαρξισμού δεν είναι εύκολη.

Το παράδειγμα που προσφέρουν οι σύντροφοι του ΣΕΚ μας βοήθησε πολύ, από πολλές απόψεις. Πριν από τέσσερα χρόνια, την εποχή του καταλανικού δημοψηφίσματος, ήμασταν περήφανοι που μπορούσαμε να δείχνουμε τις διαδηλώσεις αλληλεγγύης στην Ελλάδα, στις οποίες οι σύντροφοί μας έπαιξαν καθοριστικό ρόλο. Οι μεγάλες επιτυχίες της ΚΕΕΡΦΑ ενάντια στους Έλληνες νεοναζί τραμπούκους, αποτέλεσαν επίσης έμπνευση στη δουλειά μας για την οικοδόμηση της κίνησης Ενότητα Εναντίον στον Φασισμό και τον Ρατσισμό στην Καταλονία και αλλού στο ισπανικό κράτος.

Το ΣΕΚ έχει δείξει ότι είναι δυνατό και απαραίτητο να συνδυάζουμε την πολιτική καθαρότητα και τις αρχές μας όπως για παράδειγμα όταν μεγάλο μέρος της Αριστεράς υποστήριξε άκριτα τον Σύριζα, αλλά το ΣΕΚ διατήρησε την ανεξαρτησία του με μια πραγματική δέσμευση για την εργατική τάξη στο σύνολό της, για το χτίσιμο ενωτικών αγώνων. Είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα της πολιτικής που προσπαθούμε να οικοδομήσουμε σε όλο τον κόσμο, ενόψει των πολλαπλών κρίσεων που επηρεάζουν τον πλανήτη.

No passaran. Ούτε Ουάσιγκτον ούτε Πεκίνο αλλά διεθνής σοσιαλισμός.

Ντέιβιντ Καρβάλα, για το Marx21, Καταλονία 

Χαιρετισμούς από την Εργατική Δημοκρατία (Pracownicza Demokracja) στην Πολωνία για τα 50χρονά σας. Ο διεθνής συντονισμός ανάμεσα σε επαναστατικές σοσιαλιστικές οργανώσεις γίνεται ακόμα πιο κρίσιμος σε συνθήκες παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης -γύρω από την κλιματική αλλαγή, την πανδημία, την παγκόσμια οικονομία- και έντασης των ανταγωνισμών ανάμεσα σε κράτη. Γι’ αυτό είναι σημαντικό που δουλεύουμε μαζί στη Διεθνιστική Σοσιαλιστική Τάση η οποία περιλαμβάνει οργανώσεις από όλο τον κόσμο. 

Τα κράτη και οι πολυεθνικές και ανταγωνίζονται και συνεργάζονται. Αυτή τη στιγμή γινόμαστε μάρτυρες της στενής συνεργασίας ανάμεσα στην Πολωνία, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ που εντείνουν την ανυπόφορη κατάσταση των προσφύγων στα σύνορα Πολωνίας-Λευκορωσίας. Αποτελεί έμπνευση λοιπόν για εμάς, το γεγονός ότι εσείς στην Ελλάδα και επαναστάτες σε άλλες χώρες βοηθήσατε στην οργάνωση κινητοποιήσεων αλληλεγγύης στους πρόσφυγες και καταδίκης του ρατσισμού και της βίας του πολωνικού κράτους. Επίσης έμπνευση μας δίνει η σκληρή μάχη που δίνετε στην Ελλάδα ενάντια στο ρατσισμό και τη βία του ελληνικού κράτους και της ΕΕ ενάντια στους πρόσφυγες στην περιοχή σας. Μπορούμε να μάθουμε πολλά από αυτούς τους αγώνες και από τη συμβολή σας στη σημαντική ήττα των ναζί της Χρυσής Αυγής!

Έχουμε συνεργαστεί στενά μαζί σας στις αντικαπιταλιστικές διαδηλώσεις των αρχών της χιλιετίας, στο αντιπολεμικό κίνημα μετά τις εισβολές στο Αφγανιστάν και το Ιράκ, για τις Διεθνείς Μέρες Ενάντια στο Ρατσισμό και στα κινήματα ενάντια στην κλιματική κρίση. Ομιλητές από το ΣΕΚ έχουν λάβει μέρος στο ετήσιο αντικαπιταλιστικό διήμερο που οργανώνουμε. 

Πενήντα χρόνια επαναστατικής σοσιαλιστικής οργάνωσης είναι μεγάλο επίτευγμα. Θέλουμε να ελπίζουμε ότι η σοσιαλιστική εναλλακτική στον καπιταλισμό θα πάρει σάρκα και οστά πριν περάσει ο επόμενος μισός αιώνας. Διαφορετικά, είμαστε αντιμέτωποι με μια παγκόσμια καταστροφή, την ερήμωση του πλανήτη και την εξαφάνιση της ανθρώπινης κοινωνίας. Όπως το έθεσε η Ρόζα Λούξεμπουργκ: Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα. 

Ο καλύτερος τρόπος για να καθορίσουμε το μέλλον είναι το χτίσιμο μαρξιστικών, επαναστατικών οργανώσεων στις χώρες που ζούμε. Ξέρουμε ότι οι άνθρωποι της εργατικής τάξης είτε είναι στην Αθήνα και την Άγκυρα είτε στην Κρακοβία και την Καμπούλ είναι σύντροφοί μας, αδελφές και αδελφοί μας. Εργάτες όλου του κόσμου ενωθείτε!

Pracownicza Demokracja, (Εργατική Δημοκρατία), Πολωνία

Οι Διεθνείς Σοσιαλιστές από τον Καναδά στέλνουμε τις ευχές μας στους συντρόφους και τις συντρόφισσες στην Ελλάδα για τα 50 τους χρόνια. 

Μας έχετε δώσει έμπνευση με τους αγώνες σας για την καταδίκη της Χρυσής Αυγής, στα νοσοκομεία και στους δρόμους. Και ξέρουμε πως θα συνεχίσετε να δουλεύετε για το συμφέρον της εργατικής τάξης διεθνώς. Εμείς λέμε ζήτω η διεθνής εργατική τάξη, ζήτω η Διεθνής Σοσιαλιστική Τάση, αλληλεγγύη στους συντρόφους του ΣΕΚ στην Ελλάδα.  

Διεθνείς Σοσιαλιστές, Καναδάς

Αγαπητοί σύντροφοι, χαιρετίζουμε την 50ή επέτειο του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματο! Αυτά τα 50 χρόνια αγώνα που έχετε δώσει ενάντια στους εχθρούς της εργατικής τάξης –από τη στρατιωτική χούντα μέχρι τον αντιιμπεριαλιστικό αγώνα– στέκονται ως μαρτυρία της ανθεκτικότητας τόσων συντρόφων που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στον σκοπό.

Εμείς, οι ακτιβιστές της Organizata Politike, παλεύουμε σε ένα δύσκολο και εχθρικό περιβάλλον για την εργατική τάξη της Αλβανίας, εδώ και κάτι περισσότερο από 10 χρόνια. Από την άλλη πλευρά, όμως, αντλούμε έμπνευση από τη δουλειά σας και ελπίζουμε ότι το μέλλον θα είναι διεθνιστικό. Σας χαιρετίζουμε με το σύνθημά μας: Μαζί στη σκέψη, μαζί στην καρδιά, το μέλλον μας ανήκει!

ORGANIZATA POLITIKE, Αλβανία

Βρισκόμαστε στην τελική ευθεία της οργάνωσης της συμμετοχής μας από το Βόλο στο μονοήμερo εκδήλωσεων «50 χρόνια αγώνες για την επανάσταση και τον σοσιαλισμό» στην Αθήνα. 

Πριν λίγες μέρες βρισκόμασταν στο δρόμο για την 48η επέτειο του Πολυτεχνείου με υψωμένες τις γροθιές μας όπως οι φοιτητές του Νοέμβρη το '73 πολεμώντας για τα ίδια ιδεώδη, διεκδικώντας τα ίδια δικαιώματα ενάντια στην κυβέρνηση που δίνει λεφτά σε εξοπλισμούς και όπλα και αφήνει στην μοίρα τους σχολεία, πανεπιστήμια και νοσοκομεία. Ως πυρήνας Βόλου λίγες μέρες νωρίτερα διοργανώσαμε εκδήλωση για τα “50 χρόνια του ΣΕΚ και τις πολιτικές εξελίξεις” με σκοπό την μεγαλύτερη δυνατή παρουσία μας στο μονοήμερο στο οποίο θα συμμετέχουμε συλλογικά.

Ηλέκρτα Παγάνα, φοιτήτρια Ιχθυολογίας Βόλου

Οργανώθηκα πρόσφατα στο ΣΕΚ. Πάντα είχα αυτές τις απόψεις ενάντια στον ρατσισμό, τον σεξισμό, την καταπίεση και την εκμετάλλευση και έψαχνα τρόπο να τις εκφράσω. 

Από τότε που οργανώθηκα προσπαθώ να μάθω όσα περισσότερα γίνεται για τις ιδέες που πρεσβεύει το ΣΕΚ. Το μονοήμερο στον Πανελλήνιο είναι μια ευκαιρία για να μάθω συνολικότερα και περισσότερα για την ιστορία του και τις ρίζες των ιδεών του και της δράσης του. Θα μου δωθεί όμως η δυνατότητα να αποκτήσω και μια συνολικότερη εικόνα πέρα από αυτή του Ηρακλείου, από τις άλλες πόλεις και τους άλλους πυρήνες. 

Ετοιμαζόμαστε λοιπόν με ενθουσιασμό να ανέβουμε συλλογικά από τον πυρήνα του Ηρακλείου στις 5 Δεκέμβρη για να συμμετέχουμε στις συζητήσεις και να παρακολουθήσουμε την ταινία για τα 50 χρόνια και την έκθεση. 

Μαντώ Καλαντζάκη, φοιτήτρια Ψυχολογίας Ρεθύμνου

Η γνωριμία μου με το ΣΕΚ δεν ήταν τυχαία. «Ανταμώναμε»  στις πλατείες και στους δρόμους του αγώνα από παλιά. Εγώ της Αριστεράς και της Προόδου («ρεφόρμα του κερατά» δηλαδή), αυτοί «open» επαναστάτες. Μετά τους γνώρισα καλύτερα. 

Έμπρακτα μέσα από την σταθερή υποστήριξή τους στους αγώνες μας ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των λιμανιών και τη διασφάλιση της εργασίας μας. Ήταν πάντα εκεί: απεργίες συγκεντρώσεις, πορείες, διαμαρτυρίες ... Ποτέ δεν λείψανε. Με τα πλακάτ στο σακίδιο στην πλάτη, με την Εργατική Αλληλεγγύη και το Σοσιαλισμός από τα Κάτω στο χέρι. Και κυρίως με την αισιοδοξία στο βλέμμα…. και θεωρώ ιδιαίτερα επαναστατική πράξη την αισιοδοξία. 

Στήριξαν τον αγώνα μας, τον αγώνα των εργαζόμενων στο Λιμάνι με κάθε μέσο. 

Δεν θα μπορούσα να παραλείψω την αναφορά στη συνεργασία μας με τον Μπάμπη Κουρουνδή, που έθεσε, εκτός από τη κινηματική, και την εξαίρετη νομική του γνώση στην υποστήριξη του αγώνα μας ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του Ο.Λ.Θ., με τη σύνταξη της μηνυτήριας αναφοράς κατά του ΤΑΙΠΕΔ και παντός υπευθύνου αλλά και την προσφυγή στην Επιτροπή Ανταγωνισμού. Τους ευχαριστούμε.

Όμως στη δεκαετία που διανύσαμε η σημαντικότερη καταγραφή είναι η κρίσιμη, χρήσιμη και αδιαμφισβήτητη συμβολή του ΣΕΚ σε δύο κοινωνικοπολιτικά μέτωπα: στο αντιρατσιστικό και το αντιφασιστικό μέτωπο. Οι δράσεις του ενάντια στο Φασισμό και τη Χρυσή Αυγή από την πρώτη στιγμή καθώς και οι παρεμβάσεις του στο πλευρό των προσφύγων ήταν καθοριστικές. 

Συνεχίζουμε, λοιπόν να «πλέκουμε» τους αγώνες που ο καθένας μας δίνει από το μετερίζι του γιατί «οι καιροί ου μενετοί».

Με τους πατροπαράδοτους αλλά και πραγματικά «αγωνιστικούς χαιρετισμούς». 

Φανή Γουργούρη, Πρόεδρος Συλλόγου Διοικητικών Υπαλλήλων Ο.Λ.Θ. 

Αποφάσισα να έρθω στο μονοήμερο για τα 50 χρόνια του ΣΕΚ στην Αθήνα γιατί έχω κοινές εμπειρίες με τα μέλη του εδώ στη Θεσσαλονίκη. 

Πριν από τρία χρόνια παλέψαμε ενάντια στην προσπάθεια της διοίκησης να μας απολύσει από το Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης όπου δουλεύω για να μας αντικαταστήσουν με εργολαβικά συνεργεία. Τα μέλη του ΣΕΚ και ιδιαίτερα η Κατερίνα Αβραμίδου, νοσηλεύτρια στο νοσοκομείο, μας στήριξαν ολόψυχα και καταφέραμε να νικήσουμε και να κρατήσουμε τις δουλειές μας. Είμαι μια μονογονεϊκή οικογένεια και αυτή η νίκη είχε πολύ μεγάλη σημασία για όλους τους συναδέλφους, αλλά ιδιαίτερα για μένα.

Δεν ήμουν οργανωμένη αλλά από τότε συνειδητοποίησα την δύναμη που έχουν οι κοινοί μας αγώνες και αποφάσισα να συμμετέχω στις πολιτικές δραστηριότητες του ΣΕΚ. Πρόσφατα με έβγαλαν σε αναστολή. Δεν είμαι αρνήτρια, ούτε πιστεύω σε συνομωσιολογίες αλλά φοβόμουν λόγω υποκείμενων ασθενειών. Μας έστελναν επί μήνες -και συνεχίζουν να το κάνουν- να αντιμετωπίζουμε τα περιστατικά covid χωρίς τον απαραίτητο εξοπλισμό με κίνδυνο της ζωής μας και τώρα μας λένε “φύγετε γιατί είστε επικίνδυνοι”. Και σε αυτό των αγώνα, τα μέλη του ΣΕΚ βρέθηκαν δίπλα μας. Έρχομαι γιατί θέλω να παρακολουθήσω τις συζητήσεις και να δηλώσω τη στήριξή μου.

Ανατολή Καλπακίδου, εργαζόμενη στο ΨΝΘ, σε αναστολή

Τα τελευταία φύλλα της Eργατικής Aλληλεγγύης φιλοξενούν δηλώσεις για τα 50 χρόνια του ΣΕΚ από συντρόφους, συναγωνιστές σε αυτή την μακρά πορεία για την επανάσταση και τον σοσιαλισμό. Οι εικόνες από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, τις μεγάλες απεργίες της Mεταπολίτευσης, το αντικαπιταλιστικό και αντιπολεμικό κίνημα μέχρι τα αντιφασιστικά συλλαλητήρια με γεμίζουν θαυμασμό για το εύρος και τον αντίκτυπο ενός μικρού αριθμητικά κόμματος. Και περηφάνια που επέλεξα να γίνω μέλος του και θα συμμετάσχω στην εκδήλωση στις 5 Δεκεμβρίου στον Πανελλήνιο. 

Το οποίο γεννά αναπόφευκτα το ερώτημα: Τι μπορώ εγώ να πω, έναν μόνο χρόνο μέλος, για τα 50 χρόνια του ΣΕΚ; Θα πω λοιπόν για την αυτοπεποίθηση που απόκτησα αρχικά σε προσωπικό επίπεδο δρώντας με τόσο εξωστρεφή τρόπο με τους συντρόφους. Η ανατροφοδότηση από τους εργαζόμενους, τους πρόσφυγες, τον κόσμο στη γειτονιά ήταν πηγή διαρκούς πολιτικής συζήτησης στους πυρήνες, με συντρόφους, με επαφές. Με μεγάλη μου έκπληξη σύντομα ανακάλυψα ότι μέρος της αυτοπεποίθησης μου προέρχεται από το γεγονός ότι ανήκω στην εργατική τάξη, σε αυτήν την υπέροχη τάξη. 

Τα χρόνια των μνημονίων η τάξη μας χτυπήθηκε ανελέητα χωρίς διακρίσεις σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Κακολογήθηκε, την απογοήτευσαν, προσπάθησαν να την διασπάσουν. Δεν τα κατάφεραν όμως. Το αποδεικνύουν οι αγώνες της και οι νίκες της: των υγειονομικών, της efood, της Cosco. Ήταν και δικές μου νίκες και έμπνευση για μεγαλύτερη δράση και συμμετοχή. Και η αυτοπεποίθηση μεγαλώνει όταν συνδέεσαι με τον ίδιο τρόπο με τους αγώνες της τάξης απ’ άκρη σ' άκρη του πλανήτη. 

Με την αταλάντευτη πίστη του ΣΕΚ στην δύναμη της εργατικής τάξης, την στήριξή σε κάθε μικρό ή μεγάλο της αγώνα, την πολιτική του διαύγεια, με ενωτική και αδογμάτιστη απεύθυνση καταφέρνει και συσπειρώνει, οργανώνει και συντονίζει από τα κάτω.

Θυμίζει συνεχώς στην τάξη - και σε μένα- ότι αυτή είναι πρώτα και πέρα απ’όλα, πέρα από φυλή, εθνικότητα, φύλο, σεξουαλική προτίμηση, υποσχέσεις, διαψεύσεις, πάνω από εκλογικά αποτελέσματα. 

Αυτή την Κυριακή  στον Πανελλήνιο θα γιορτάσω μαζί με το ΣΕΚ που με έμαθε να αγαπώ την τάξη μου, περνώντας από το ατομικό στο συλλογικό με τόσο αβίαστο και ανοιχτό τρόπο. Θα πάρουμε όλοι φόρα και έμπνευση για τους αγώνες και τις προκλήσεις που έχουμε μπροστά μας αυτούς τους ιδιαίτερους καιρούς, δυναμώνοντας το κόμμα της επαναστατικής αριστεράς που αξίζει στην εργατική τάξη. 

Άννα Μαματσή, μέλος του πυρήνα Χανίων

Χαιρετίζοντας τα 50 χρόνια από την ίδρυση του ΣΕΚ, μου είναι εξαιρετικά δύσκολο να ξεχωρίσω το συναισθηματικό, το προσωπικό και το πολιτικό. Ακριβώς με αυτή την σειρά που τα βάζω.

Στο συναισθηματικό επίπεδο, γιατί ΣΕΚίτες είναι τα αδέλφια μου ο Πέτρος και η Τόνια, οι πολύ καλοί φίλοι μου ο Λέανδρος και ο Ρόμπερτ αλλά και η Δήμητρα, ο Κώστας, ο Γιάννης, ο Σωτήρης και πολλοί και πολλές που έχουμε αλληλοστηριχτεί στα δύσκολα.

Στο προσωπικό επίπεδο, γιατί έχω μια ιδιαίτερη σχέση αλληλοεκτίμησης με τον Alex και την Camilla αλλά και γιατί η προσωπική μου διαδρομή περιλαμβάνει τη συμμετοχή μου στην Anti-Nazi League την εποχή των φοιτητικών μου χρόνων, χρόνια έντονα, σημαδιακά. Όπως σημαδιακό ήταν αυτό που μου είπε ο Tony Cliff: «…η πρωτοπορία πρέπει να είναι ένα βήμα μπροστά από την τάξη, αλλιώς η τάξη δεν την βλέπει». Πάντα το έχω στο νου μου.

Στο πολιτικό επίπεδο, η σχέση της ΟΚΔΕ Σπάρτακος με το ΣΕΚ είναι γενετική και όχι εκλεκτική. Δεν επιλέξαμε να έχουμε σχέσεις. Εκ των πραγμάτων, έχουμε σχέσεις συγγένειας. Και δεν είναι μόνο ο Τρότσκι και ο Πουλιόπουλος. Τα πολλά τελευταία χρόνια, οι δύο οργανώσεις πορεύονται μαζί, έχουν κοινό σπίτι είτε αυτό λέγεται ΕΝΑΝΤΙΑ είτε ΑΝΤΑΡΣΥΑ. 

Αλλά και πριν, από την μεταπολίτευση και πέρα, σε όλες τις μεγάλες κινητοποιήσεις και αγώνες, οι δύο οργανώσεις βρέθηκαν μαζί, ανέπτυξαν σχέσεις συνεργασίας, σχέσεις εμπιστοσύνης. Η μεγάλη διεθνιστική μας παρακαταθήκη είναι αυτή που διαμόρφωσε την κοινή μας στάση σε ζητήματα που η υπόλοιπη αριστερά στεκόταν αμήχανη.

Υπήρξαν περίοδοι όπου οι εκτιμήσεις μας για την συγκυρία ή την τακτική που έπρεπε να εφαρμοστεί διέφεραν. Όμως, οι διαφορετικές απόψεις και προσεγγίσεις, ακόμα και μέσα στην ίδια οργάνωση, ανήκουν στην κοινή μας κουλτούρα και δεν τις αντιμετωπίσαμε φοβικά.

Χαιρετίζω τα 50 χρόνια του ΣΕΚ και εύχομαι καλούς και επιτυχημένους αγώνες!

Κώστας Σκορδούλης, πανεπιστημιακός