Κρατιούνται με συν-ενέσεις

Η υπουργός, αφού χαριεντίστηκε με το Σπηλιωτόπουλο και έπλεξε το εγκώμιο της Γιαννάκου γιατί «άνοιξε χαραμάδες», ευχαρίστησε το ΛΑΟΣ και προσωπικά τον Άδωνι Γεωργιάδη γιατί είναι «ο πιο επιμελής στο βάθος και στην ανάλυση των άρθρων του νομοσχεδίου». Μετά από τέτοια φιλοφρόνηση, ο Αδωνις άρπαξε την ευκαιρία για να επιτεθεί στους «μαλλιάδες και τους άπλυτους των ΕΑΑΚ» δηλώνοντας έτοιμος να «συντρίψει» τους πάντες και τα πάντα ξεκινώντας από το Indymedia Αθήνας.

Χωρίς να χάσουν ούτε λεπτό τα παπαγαλάκια σε εφημερίδες και τηλεοράσεις έπιασαν αμέσως δουλειά: «Επιτέλους επήλθε εθνική συνεννόηση στα θέματα Παιδείας», «μια νέα συναίνεση γεννιέται», «η πλειοψηφία της κοινωνίας είναι υπέρ των μεταρρυθμίσεων στην Παιδεία». Επιτέλους οι εκκλήσεις του Ολι Ρεν και του Τρισέ για «συναίνεση» έπιασαν τόπο…

Λίγο να ψάξει κανείς τις συζητήσεις και τους νόμους που έχει ψηφίσει το ελληνικό κράτος στους δύο περίπου αιώνες της ύπαρξής του και τους συγκρίνει με τα ίδια τα ιστορικά γεγονότα, μπορεί εύκολα να διαπιστώσει ότι η εντός των τειχών «ιστορία» του κοινοβουλίου απέχει παρασάγγας από την πραγματική Ιστορία που γράφεται στα πεδία των ταξικών μαχών μέσα στην ίδια την κοινωνία. Ο νόμος της Γιαννάκου είναι ένα τέτοιο πρόσφατο παράδειγμα νόμου - φάντασμα.

Σε άλλες ιστορικές στιγμές, η συναίνεση που χτιζόταν ανάμεσα στα κόμματα εντός του κοινοβουλίου, όταν αυτά ακόμα μπορούσαν να πείθουν τα μέλη και τους οπαδούς τους, μπορεί να μεταφραζόταν σε μια μικρότερη ή μεγαλύτερη συναίνεση μέσα στην ίδια την κοινωνία. Αλλά αυτές οι εποχές ανήκουν στο παρελθόν. Παράδειγμα, ο «Εφαρμοστικός» νόμος, που ψηφίστηκε, εξασφαλίζοντας την συναίνεση των ίδιων κομμάτων που ψηφίσαν και το νόμο της Διαμαντοπούλου, αλλά δεν είχε την παραμικρή συναίνεση μέσα στην κοινωνία που στις 28-29 Ιούνη βομβαρδίζονταν με δακρυγόνα και πέτρες από τα ΜΑΤ έξω από το περιφραγμένο με φράχτες ελληνικό κοινοβούλιο. Οσον αφορά στις «εν τάχει» ιδιωτικοποιήσεις του Εφαρμοστικού, η εφαρμογή τους μοιάζει να έχει αναβληθεί για το 2012, προκαλώντας περαιτέρω τριγμούς εσωτερικά και πιέσεις από την τρόικα.

Η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας που συμμετείχε σε όλες τις μεγάλες μάχες της τελευταίας χρονιάς δεν συμμερίζεται καθόλου τις απόψεις της Αννούλας και των φερέφωνών της στα κρατικά και ιδιωτικά ΜΜΕ. Ακόμα περισσότερο, μέσα στην ίδια εκπαιδευτική κοινότητα, η Αννούλα δεν μπορεί να εξασφαλίσει ούτε ένα σύμμαχο: Οι φοιτητές ξεκίνησαν ήδη καταλήψεις. Οι καθηγητές της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης δήλωσαν την αντίθεσή τους – ακόμα και η νέα συμβιβαστική ηγεσία τους στην ΠΟΣΔΕΠ είπε όχι στην υπουργό. Οι εργαζόμενοι σε ΑΕΙ και ΤΕΙ το ίδιο. Η Σύνοδος των Πρυτάνεων κάλεσε τους βουλευτές να μην ψηφίσουν το νόμο. Ενάντια στο νόμο έχουν ταχθεί η ΔΟΕ και η ΟΛΜΕ εκπροσωπώντας τους εκπαιδευτικούς στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

Καταλήστεψαν

Η Διαμαντοπούλου δεν μπορεί να εξασφαλίσει έστω και μια σιωπή συναίνεσης μέσα στο ίδιο της το κόμμα. Ο γραμματέας της ΠΑΣΠ ΑΕΙ καταγγέλλει: «Πανηγυρίζουν αυτοί που αφού πρώτα καταλήστεψαν τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων, έφαγαν τις περιουσίες του ελληνικού λαού μέσω του χρηματιστηρίου, έρχονται τώρα να παραδώσουν στα επιχειρηματικά συμφέροντα τη μόρφωση της ελληνικής νεολαίας». Ενώ η ΠΑΣΠ Πολυτεχνείου Θεσσαλονίκης αναφέρει σε ανακοίνωσή της:

«Παρά την αντίθεση της κυρίας Υπουργού για την συμμετοχή των παρατάξεων στην συνδιοίκηση των πανεπιστημίων αξιοπρόσεκτο είναι το γεγονός πως στελεχώνει το υπουργείο της καθώς και το ινστιτούτο νεολαίας με εξέχοντα μέλη φοιτητικής παράταξης. Πιο συγκεκριμένα πρώην γραμματέας Π.Α.Σ.Π Τ.Ε.Ι είναι αυτή την στιγμή σύμβουλος παρά τω υπουργώ. Παράλληλα το ινστιτούτο νεολαίας διοικείται από άτομα που στελέχωσαν την Π.Α.Σ.Π… Μήπως η υπουργός Παιδείας προσπαθεί να αφανίσει τον φοιτητικό συνδικαλισμό, έχοντας όμως εξασφαλίσει το μέλλον ορισμένων φοιτητοπατέρων, οι οποίοι παρ όλο που κάποτε φοίτησαν στο Δημόσιο Πανεπιστήμιο, σήμερα εντελώς τυχαία υπερασπίζονται τη διάλυσή του; Μήπως οι άνθρωποι αυτοί ετοιμάζονται στο μέλλον να διοικήσουν και την ίδια τη χώρα; Γιατί η ιστορία έχει αποδείξει ότι τα ελληνικά λόμπι καλά κρατούν… ακόμα και η κυρία Διαμαντοπούλου ξεκίνησε την πολιτική της καριέρα από τα φοιτητικά έδρανα…»

Το συμπέρασμα είναι προφανές: Η κυβέρνηση ΓΑΠ παραμένει όρθια όχι χάρη στη συναίνεση της κοινωνίας, αλλά χάρη στις συν-ενέσεις του Σαμαρά, του Καρατζαφέρη και της Μπακογιάννη. Αλλά με ενέσεις, άντε να βγάλεις μια δύο αγωνιστικές. Και το πρωτάθλημα δεν έχει ακόμα καν αρχίσει. Τα ξέρει αυτά η Διαμαντοπούλου και γι’ αυτό, ανάμεσα στις ζητωκραυγές για την ψήφιση δεν ξέχασε να δηλώσει ότι η εφαρμογή του νόμου είναι «ένα μεγάλο στοίχημα»...