ΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΧΩΡΙΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΛΥΣΗ

Το "τεστ αντοχής" της Ευρωπαϊκής Ένωσης έδειξε ότι οι ελληνικές τράπεζες έχουν σήμερα στα χέρια τους έντοκα γραμμάτια (διάρκειας τριών, έξι ή εννέα μηνών) και ομόλογα (διάρκειας από ένα έως τριάντα χρόνια) του ελληνικού δημοσίου συνολικής αξίας 52 δισεκατομμυρίων Ευρώ. Από αυτά μόνο ένα κομμάτι -τα ομόλογα που λήγουν μέσα στα επόμενα χρόνια- μπορούν να ενταχθούν στο πρόγραμμα ανταλλαγής ομολόγων που συμφώνησαν στις Βρυξέλες. Οι οικονομολόγοι υπολογίζουν ότι η ζημιά που θα υποστούν θα είναι της τάξης των 5 δισεκατομμυρίων.

Οι τράπεζες, όμως, δεν χρειάζονται 5 δισεκατομμύρια για να αποφύγουν την χρεοκοπία: χρειάζονται, στην καλύτερη περίπτωση, 20 δις. Κάποιοι τα υπολογίζουν σε 25, άλλοι μιλάνε ακόμα και για 30. Με άλλα λόγια, οι τραπεζίτες έχουν πολύ μεγαλύτερες ζημιές από τα «τοξικά» δάνεια που έχουν κάνει στον ιδιωτικό τομέα παρά από τις υποτιθέμενες ζημιές από ένα κούρεμα του δημόσιου χρέους το οποίο τους εξασφαλίζει τη βιωσιμότητα των ομολόγων που κατέχουν.

Υπερχρέωση

Στην πραγματικότητα η βασική πηγή της υπερχρέωσης της ελληνικής οικονομίας είναι η πάγια ταχτική της ενίσχυσης με κάθε μέσο των τραπεζιτών, των εφοπλιστών, των βιομήχανων και των κάθε λογής "επενδυτών" από τα δημόσια ταμεία. Οι τραπεζίτες είναι αυτοί που χρόνια τώρα λυμαίνονται συστηματικά τα δημόσια ταμεία: χρόνια τώρα δανείζουν χρήματα στο ελληνικό δημόσιο με επιτόκια τρία, τέσσερα, πέντε (ή και ακόμα μεγαλύτερα) τοις εκατό, με χρήματα που δανείζονται, με την εγγύηση του ελληνικού κράτους από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα με επιτόκια της τάξης του 1%.

Οι Έλληνες τραπεζίτες δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τους αμερικάνους συναδέλφους τους. Η κερδοσκοπία ήταν (και είναι) το φόρτε τους -άσχετα αν δεν κατάφεραν ποτέ να δημιουργήσουν μια τοξική στεγαστική φούσκα σαν τους συναδέλφους τους στην Αμερική. Το αγαπημένο τους παιχνίδι ήταν η λεηλασία των Βαλκανίων. Η Eurobank έχει σήμερα υποκαταστήματα σε όλες σχεδόν τις χώρες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης -από την Ουκρανία και την Πολωνία μέχρι την Κύπρο. Το ίδιο και η Alpha. Μέσω των ελληνικών τραπεζών δισεκατομμύρια ευρώ έχουν "επενδυθεί" στις "ευκαιρίες" των χωρών αυτών. Ένα μεγάλο κομμάτι από αυτά τα δισεκατομμύρια έχει "ταξιδέψει" στα Βαλκάνια μέσω των ελληνικών τραπεζών από άλλες, κοντινές ή μακρινές χώρες.

Η ύφεση, όμως, μετέτρεψε πολλές από αυτές τις "επενδύσεις" -επιχειρήσεις που πουλήθηκαν κοψοχρονιά, "φιλέτα" γης που θα έπαιρναν σύντομα αξία κλπ- σε παλιοσίδερα, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που μετατράπηκαν τα στεγαστικά δάνεια στις ΗΠΑ σε τοξικά. Τώρα οι τραπεζίτες ζητάνε από το δημόσιο να τους ξελασπώσει. Αλλά όχι και να τους πάρει και τις τράπεζες. Το δημόσιο δεν πρέπει να «στραγγαλίζει την υγιή ιδιωτική πρωτοβουλία»!

Στην πραγματικότητα οι τελευταίες εξελίξεις είναι άλλη μια επιβεβαίωση για την επικαιρότητα του αντικαπιταλιστικού αιτήματος για κρατικοποίηση των τραπεζών χωρίς αποζημίωση για τους μετόχους και κάτω από εργατικό έλεγχο.