Με ανακούφιση τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης υποδέχονται την είδηση ότι αυτή τη φορά χωρίς πολλά-πολλά οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης (Eurogroup) δίνουν το πράσινο φως για την εκταμίευση της επόμενης δόσης του πακέτου οικονομικής «βοήθειας» των 9,2 δισ. ευρώ.
Ο ελληνικός λαός επιτέλους θα ανασάνει…μετά από τις τόσες θυσίες και η ελληνική οικονομία θα μπορέσει να αρχίσει να ατενίζει με κάποια αισιοδοξία το μέλλον…, μας λένε τα «παπαγαλάκια των 8».
Μόνο που τα 9,2 δισ. ευρώ δεν προορίζονται για καμιά «βοήθεια», αλλά για το κλείσιμο της μαύρης τρύπας των ελληνικών τραπεζών και την αποπληρωμή των τοκοχρεολυσίων. Από τα 9,2 δισ. ευρώ τα 7,2 δισ. ευρώ αφορούν την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και τα 2 δισ. ευρώ, τη χρηματοδότηση του προϋπολογισμού, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου προορίζεται για την αποπληρωμή των τοκοχρεολυσίων, δηλαδή των οφειλών προς τους δανειστές και όχι για την κάλυψη στοιχειωδών αναγκών της ελληνικής κοινωνίας.
Μας έλεγαν ότι αν η Ελλάδα φύγει από το ευρώ δεν θα υπήρχαν λεφτά για πετρέλαιο. Σήμερα σχολεία, νοσοκομεία και νοικοκυριά ξεπαγιάζουν αφού για τους περισσότερους Έλληνες η θέρμανση έχει καταντήσει «είδος πολυτελείας». Δε θα μπορούμε να αγοράσουμε φάρμακα τρομοκρατούσαν προεκλογικά. Τα δημόσια νοσοκομεία καταρρέουν μαζί με την κοινωνική ασφάλιση, αλλά όπως λένε οι εκπρόσωποι της εγχώριας τρόικας της κυβέρνησης Σαμαρά, η Ελλάδα κρατήθηκε όρθια μέσα στο ευρώ. Με γονατισμένη την εργατική τάξη.
Άλλωστε, ακόμη και τώρα που η κυβέρνηση Σαμαρά εισπράττει εγκώμια για τη μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος-με την υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ άλυτο μυστήριο σαν να μην είναι γνωστό εδώ και χρόνια ότι οι τράπεζες στην Ελβετία, το Λιχτενστάιν, την Κύπρο και αλλού είναι καταφύγια των απανταχού φοροφυγάδων, που δεν είναι άλλοι από τους γνωστούς μεγαλοεπιχειρηματίες και πολιτικούς προστάτες τους-το ΔΝΤ έχει αρχίσει και βάζει μπροστά ξανά τους εκβιασμούς. ‘Ίσως χρειαστούν και άλλα μέτρα και περικοπές διαμηνύει το ΔΝΤ, χαλώντας το κλίμα «ευφορίας» που καλλιέργησαν τα «παπαγαλάκια» των μίντια, ότι δήθεν όπου νάναι τελειώνουν τα βάσανά μας…
Η Ευρώπη παραμένει χωμένη στην βαθύτερη οικονομική και κοινωνική κρίση από την εποχή του τέλους του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Όλες οι χώρες της ΕΕ και της ευρωζώνης προβλέπεται να έχουν οικονομική ύφεση το 2013.
Ακόμη και η γερμανική οικονομία εκτιμάται ότι θα αναπτυχθεί μόλις κατά 0,7%, δείχνοντας ότι καμιά οικονομία δεν μπορεί να μείνει αλώβητη από τη συνεχιζόμενη κρίση. Η κατάσταση επιδεινώνεται και στις άλλες μεγάλες οικονομίες, τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία, ακόμη και την Κίνα, κάνοντας να φαντάζουν εκτός πραγματικότητας τα όσα λέει ο Σαμαράς για επικείμενη ανάπτυξη. Χωρίς ουσιαστική αγοραστική δύναμη στο εσωτερικό και με δεδομένη την ύφεση σχεδόν σε όλη την ευρωζώνη, η ελληνική οικονομία δύσκολα θα δει θετικό πρόσημο και το 2013.
Αλλά ακόμη και αν οι αριθμοί αρχίζουν να χαμογελούν, οι άνθρωποι θα συνεχίσουν να υποφέρουν όχι μόνο στη χώρα μας αλλά σε όλη την Ευρώπη. Ο ίδιος ο Ευρωπαίος επίτροπος για την απασχόληση και την κοινωνική πολιτική Λάσλο Άντορ, προειδοποιούσε προ ημερών ότι «είναι μάλλον απίθανο η κοινωνικοοικονομική κατάσταση στην Ευρώπη να βελτιωθεί αισθητά το 2013».
Η βαθειά κρίση στην οποία βρίσκεται η ΕΕ, οξύνει τους εσωτερικούς ανταγωνισμούς. Ο Ολάντ ο οποίος υποτίθεται τα έβαλε με τους πολύ πλουσίους, ετοιμάζεται για ριζική ανατροπή των εργασιακών σχέσεων στη Γαλλία στο όνομα της βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας με τη γειτονική Γερμανία. Όπως ο Γερμανός ομοϊδεάτης του σοσιαλδημοκράτης Γκέρχαρντ Σρέντερ το 2003, έτσι και ο Ολάντ ετοιμάζεται για τη δική του εκδοχή του Χαρτς IV.
Η, εκτός πάλι, ευρώ, Βρετανία έχει σηκώσει παντιέρα κατά της ΕΕ, βλέποντας τα κυρίαρχα συμφέροντα του Σίτι να απειλούνται από τα γερμανικά σχέδια για τραπεζική και δημοσιονομική ενοποίηση. Η βρετανική αμφισβήτηση στην ΕΕ δεν έχει βέβαια σε τίποτα να κάνει με αμφισβήτηση του κυρίαρχου ρόλου της ΕΕ ως καπιταλιστικής ένωσης των κυρίαρχων κρατών της Ευρώπης, αλλά με την προσπάθεια των Βρετανών Συντηρητικών να τονώσουν το εθνικό φρόνημα από τη μια και να εξασφαλίσουν για τη Βρετανία συνέχιση της ειδικής σχέσης με τις Βρυξέλλες από την άλλη.
Μπροστά σε αυτό το επιδεινούμενο διεθνές οικονομικό, πολιτικό και κοινωνικό σκηνικό, θα περίμενε κανείς από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, αντί να τρέχει για κυβερνητικού τύπου επαφές στις πρωτεύουσες του κόσμου, να ετοιμάζει την αριστερά για τις δύσκολες μέρες, τους εκβιασμούς και τις εντάσεις, οι οποίες θα γίνουν πολύ χειρότερες σε περίπτωση μάλιστα που υπάρξει τελικά κυβέρνηση της αριστεράς.
Όσο και αν η «real politik» επιβάλλει σχέσεις με τους… πάντες, κανένας Σόϊμπλε ή Λαγκάρντ δεν πρόκειται να πειστεί από επιχειρήματα αν δεν υπάρξει ένα ισχυρό εργατικό και κοινωνικό κίνημα σε όλη την Ευρώπη και τον υπόλοιπο καπιταλιστικό κόσμο που θα αλλάξει την ατζέντα της συζήτησης από τη διάσωση των τραπεζών στην πραγματική διάσωση των λαών από τις επιπτώσεις της χειρότερης μεταπολεμικά κρίσης του καπιταλισμού.
• Δημοσιογράφος-μέλος Διοικητικού Συμβουλίου ΕΣΗΕΑ