Γράμματα και σχόλια
Πυρκαγιές: Από τη Μάνδρα ως τη Ραφήνα, με βροχή και με φωτιά - Ο καπιταλισμός σκοτώνει

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές οι νεκροί από τις πυρκαγιές στην Αττική έχουν ξεπεράσει τους 70. Υπάρχουν δεκάδες αγνοούμενοι. Πάνω από 300 άνθρωποι έχουν μεταφερθεί σε νοσοκομεία, πολλοί από αυτούς σε κρίσιμη κατάσταση. Οι φλόγες έχουν σβήσει από το χάρτη ολόκληρους οικισμούς. Εκατοντάδες σπίτια έχουν μετατραπεί σε αποκαΐδια. Χιλιάδες στρέμματα δάσους έχουν γίνει κάρβουνο. Χιλιάδες άνθρωποι έτρεχαν πανικόβλητοι, χωρίς καμιά βοήθεια, να σωθούν.

Η Μάνδρα δεν απέχει πολύ από τη Ραφήνα. Ούτε η χρονική απόσταση από τις καταστροφικές πλημμύρες του περασμένου Νοέμβρη με τους 23 νεκρούς στη Δυτική Αττική είναι μεγάλη. Και, πάνω απ' όλα, ούτε οι αιτίες που οδηγούν σε αυτές τις τραγωδίες είναι διαφορετικές: ο καπιταλισμός και τα μνημόνια, με νερό ή με φωτιά, σκοτώνουν. Σκοτώνουν, γιατί το μέγεθος των καταστροφών που αφήνουν πίσω τους δεν είναι αποτέλεσμα “ακραίων φυσικών φαινομένων”, αλλά δολοφονικών επιλογών ενός συστήματος που μόνο σκοπό έχει το κέρδος για τους λίγους. 

Ναι, είναι αλήθεια πως η κλιματική αλλαγή έχει δημιουργήσει συνθήκες που ευνοούν την ξαφνική ανάπτυξη νεροποντών ή θυελλωδών ανέμων, αλλά εξίσου αλήθεια είναι ότι η αλλαγή του κλίματος παγκόσμια οφείλεται στις προτεραιότητες που βάζουν πολυεθνικές και κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο. 

Όμως, για το αν κάθε είδους κτίρια κτίζονται μέσα στο δάσος ή πάνω σε μπαζωμένα ρέματα η αιτία βρίσκεται στις επιλογές που για δεκαετίες κάνουν οι κυβερνήσεις για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα των μεγαλοεργολάβων, των τσιμεντοβιομηχανιών και πάνω απ' όλα των τραπεζιτών που αξιοποιώντας τις ψηλές κερδοσκοπικές «αντικειμενικές αξίες», ξεχύθηκαν σε ένα άνευ προηγουμένου κυνήγι «πελατών» για στεγαστικά δάνεια, εγκλωβίζοντας χιλιάδες εργατικές οικογένειες σε ένα καταναγκαστικό κύκλο δανεισμού και χρέους χωρίς τελειωμό. 

Ένα τρελό φαγοπότι στήθηκε πάνω στην εμπορευματοποίηση της δασικής γης, όπου σήμερα πάνω από 500.000 στρέμματα τέτοιων εκτάσεων είναι αντικείμενο εκμετάλλευσης από επιχειρηματικούς ομίλους, μεταλλεία, λατομεία, τουριστικές επιχειρήσεις, καθώς και από επιχειρήσεις εκμετάλλευσης Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας. 

Ο πληθυσμός της Ανατολικής Αττικής, που πενταπλασιάζεται κάθε καλοκαίρι, μπορεί να έχει “Αττική Οδό” και “Ελευθέριος Βενιζέλος”, να έχει πολλές πολυτελείς ξενοδοχειακές μονάδες αλλά ελάχιστα Κέντρα Υγείας με ελλιπείς υποδομές και ακόμα ελλιπέστερο προσωπικό. Οι καταστροφές από τις φωτιές δείχνουν με τον πιο τραγικό τρόπο τι σημαίνει η κρίση στην οποία έχουν οδηγήσει όλη την Αττική τέτοιες επιλογές.

Οι περικοπές και οι ιδιωτικοποιήσεις των μνημονίων ήρθαν να αποτελειώσουν ό, τι είχε μείνει όρθιο.

Περικοπές

Ένα από τα μεγάλα θύματα των περικοπών ήταν και εξακολουθούν να είναι οι δαπάνες για πρόληψη και καταστολή των πυρκαγιών. Το 2017 τα χρήματα προς τη Δασική Υπηρεσία για την πρόληψη έφταναν τα 10-12 εκατομμύρια ευρώ, που είναι μόνο το 10% των ετήσιων αναγκών. Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενώσεων Πυροσβεστικού Σώματος απαντώντας σε πρόσφατες δηλώσεις της κυβέρνησης ότι μονιμοποίησε γύρω στους 2.000 πενταετούς θητείας αναφέρει πώς αυτοί καλύπτουν μόνο ένα μέρος από τις 4.000 'επίσημες' κενές θέσεις, την ώρα που λόγω συνταξιοδοτήσεων και μειωμένης πρόσληψης εποχιακών και 5ετών, τα πραγματικά κενά είναι απείρως μεγαλύτερα.

Όσον αφορά τα εναέρια μέσα κατάσβεσης πυρκαγιών (αεροπλάνα, ελικόπτερα) ο 'ετοιμοπόλεμος' στόλος είναι μικρότερος από ποτέ άλλοτε: Σύμφωνα με στοιχεία του Αρχηγείου της Πυροσβεστικής “τα 12 Καναντέρ CL-215, έχουν συμπληρώσει 40 χρόνια επιχειρήσεων, με τα περισσότερα να παρουσιάζουν μεγάλο ποσοστό βλαβών, ενώ η επισκευή τους είναι δαπανηρή. Από τα πιο καινούργια Καναντέρ CL-415, ηλικίας 15 ετών, σε πτητική λειτουργία βρίσκονται πέντε από τα συνολικά 8... Δεκαοχτώ αεροσκάφη Pezetel βρίσκονται σήμερα σε πτητική διαθεσιμότητα από τα συνολικά 30”.  Δισεκατομμύρια για τελευταίας γενιάς πολεμικά αεροπλάνα και φρεγάτες υπάρχουν, για πυροσβεστικά, όμως, “το κόστος είναι απαγορευτικό”. Όπως κατήγγειλε ο Δημήτρης Βλάχος, αρχιπυροσβέστης και μέλος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Υπαλλήλων Πυροσβεστικού Σώματος, σε εκδήλωση του ΚΚΕ με θέμα “Πυρασφάλεια και Δασοπροστασία”: “Από το 2010 μέχρι σήμερα, οι κυβερνήσεις στερούν από το Πυροσβεστικό Σώμα 120 εκατομμύρια ευρώ κατά μέσο όρο κάθε χρόνο, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να καλύψει ούτε τις στοιχειώδεις ανάγκες του”.

Στα ίδια τραγικά αποτελέσματα οδηγούν και οι περικοπές στα νοσοκομεία και τα Κέντρα Υγείας. Σύμφωνα με πληροφορίες, ένα παιδάκι άφησε την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο Αγλαΐα Κυριακού, όπου μεταφέρθηκε με αναπνευστικά προβλήματα αφού δεν υπήρχε η δυνατότητα άμεσης περίθαλψης στην περιοχή κοντά στην πυρκαγιά.

Ιδιωτικοποιήσεις

Όση ζημιά προκαλούν οι περικοπές, άλλη τόση φέρνουν οι ιδιωτικοποιήσεις. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός για να καταλάβει το τι συνέπειες μπορεί να έχει μια διαλυμένη και κομματιασμένη ΔΕΗ στις διακοπές ρεύματος που κάνουν άχρηστα τα αντλιοστάσια για την παροχή νερού υψηλής πίεσης, ενώ ταυτόχρονα οι γεννήτριες αποτελούν είδος πολυτελείας. Ή το τι σημαίνει, για τους ίδιους λόγους, μια ιδιωτικοποιημένη και υποστελεχομένη ΕΥΔΑΠ, για τη λειτουργία των κρουνών, του υδροδοτικού δίκτυου, των δεξαμενών.

“Η πυρκαγιά ήταν τόσο εκτεταμένη που φάνηκαν με τραγικό τρόπο οι ελλείψεις και οι περικοπές σε όλα τα επίπεδα” τόνισε στην Εργατική Αλληλεγγύη η Εμμανουέλα Τερζοπούλου κάτοικος Ραφήνας. “Είναι κρίσιμο να δούμε το από δω και πέρα. Σίγουρα το ένα κομμάτι έχει να κάνει με τους γείτονές μας που πληγήκαν από τη φωτιά. Να δοθούν λεφτά για να ανακουφιστεί αυτός ο κόσμος που έχασε σπίτια, περιουσίες κλπ. Θα χρειαστούν προσλήψεις εργαζόμενων που θα μεριμνήσουν στα της επόμενης μέρας. Και σίγουρα χρειάζεται πρόγραμμα περιβαλλοντικό για την περιοχή. Αυτό σημαίνει αναδασώσεις, προσεχτικές τόσο στα τωρινά καμμένα όσο και σε αυτά που είχαν καεί σε προηγούμενες φωτιές. Μην τυχόν και δούμε να ξεφυτρώνουν κτίσματα πάνω στις καμένες δασικές εκτάσεις. Αλλιώς τα χειρότερα έρχονται. Μην ξεχνάμε αυτό που έγινε στη Δυτική Αττική το χειμώνα με τις πλημμύρες. Θα έρθουν οι βροχές και ενώ χτες καιγόμασταν, αύριο θα πνιγούμε”.

Είναι πρόκληση οι δημαγωγοί της ΝΔ και της ακροδεξιάς να παριστάνουν τις αθώες περιστερές και τους σωτήρες, όταν έχουν χρόνια τώρα στηρίξει τις άθλιες πολιτικές των περικοπών και της καταστροφής του περιβάλλοντος. Το μόνο πραγματικό στήριγμα που βρήκε ο κόσμος που έτρεχε να σωθεί από τις φωτιές, ήταν στις ηρωικές προσπάθειες των ίδιων των εργαζόμενων, είτε ήταν οι πυροσβέστες, είτε οι υπάλληλοι στην τοπική αυτοδιοίκηση, το νοσηλευτικό προσωπικό και οι γιατροί, εκείνοι και εκείνες που βλέπουμε να τα δίνουν όλα σε κάθε τέτοια τραγωδία.

Όπως καταλήγει η προκήρυξη που κυκλοφόρησε το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα:

“Το εργατικό κίνημα πρέπει να μπει τώρα μπροστά ώστε να υπάρξει άμεση αλληλεγγύη και στήριξη στους πυρόπληκτους. Απαιτούμε την άμεση στήριξη των οικογενειών των νεκρών. Στέγαση όλων των πυρόπληκτων με φροντίδα του κράτους. Άμεση καταβολή αποζημιώσεων και απαλλαγή από την φορολογία και τον ΕΝΦΙΑ.

Απαιτούμε από την κυβέρνηση εδώ και τώρα να σταματήσει τη δολοφονική πολιτική των πλεονασμάτων του 3,5% για να ξεπληρωθεί το χρέος για χάρη μιας χούφτας Τραπεζιτών, του ΔΝΤ και της ΕΕ. Να διαγράψει το χρέος και όχι τις ζωές και τις ανάγκες μας.

Να χρηματοδοτήσει τώρα την πυροσβεστική υπηρεσία, προχωρώντας σε άμεση αποστρατιωτικοποίηση του Πυροσβεστικού Σώματος, σε μαζικές προσλήψεις και μονιμοποιήσεις των συμβασιούχων, σε αγορά πυροσβεστικών αεροπλάνων, ελικοπτέρων και οχημάτων. Να χρηματοδοτήσει άμεσα τη δασοπροστασία με την διάνοιξη δικτύων δασικών δρόμων, αντιπυρικών λωρίδων, τη συντήρηση των δεξαμενών και κρουνών.

Είναι ώρα το εργατικό κίνημα να μπει μπροστά για να επιβάλουμε ότι επιτέλους δεν θα πληρώνουμε με φόρο αίματος τα ματωμένα πλεονάσματα τους”.


Ντόπιοι και μετανάστες ψαράδες στην πρώτη γραμμή

Στην πρώτη γραμμή της διάσωσης βρέθηκαν μετανάστες που ζουν στην περιοχή της Ραφήνας. Χαρακτηριστική είναι η περιγραφή του ψαρά Νίκου Καραμπού στο φέισμουκ: “Νυχτώνει σε λίγο και μπαίνω στο καΐκι ΑΡΜΕΝΙΣΤΗΣ μαζί με δύο καταπληκτικους Αιγυπτίους ψαράδες. Πάμε στο Μάτι να σώσουμε κόσμο. Μέσα στη νύχτα με τους φακούς να ουρλιάζουμε μήπως βρούμε κανένα. Ξάφνου βλέπουμε σινιάλα από διάφορες ακτές και ουρλιαχτά σε βοήθεια. Καιγόταν μέχρι και η άμμος, σπίτια, δένδρα, αυτοκίνητα, φορτηγά. Πλησιάζουμε και φορτώνουμε κόσμο με χίλια ζόρια αφού ήταν γεμάτο ξέρες το μέρος και δεν μπορούσαμε να πλησιάσουμε. Στην προβλήτα άλλοι αγκαλιαζονταν, άλλοι φώναζαν επίθετα δικών τους, αλλοι έβγαιναν καμμένοι στο σώμα, στο πρόσωπο, άλλοι ούρλιαζαν για την περιουσία τους. Ξέρετε κάτι; Δεν έχω γράψει δημόσια ποτέ για τη δουλειά μου. Ή μάλλον όταν πήγα και βοηθούσα πρόσφυγες στον Πειραιά κάτι είχα γράψει. Όμως σήμερα σώσαμε τόσο κόσμο, τόσο κόσμο που θα πέθαινε 100%. Θελω να πω ένα τεράστιο ευχαριστώ στους συναδέλφους μου και στους υπέροχους Αιγυπτίους ψαράδες. Σήμερα ένιωσα ακόμα μια φορά ότι αξίζει τον κόπο να κάνεις αυτή τη δουλειά”. “Σιωπή και πένθος”, έγραψε σε ανάρτησή του στο FB o Αρίφ Ραχμάν από την κοινότητα των Μπαγκλαντεσιανών καλώντας όλους τους συμπατριώτες του που ζουν στην περιοχή να δώσουν όλες τους τις δυνάμεις για να βοηθήσουν “τα αδέρφια τους, τους Έλληνες”, όπως γράφει στην ανάρτησή του.