Στις 8 Μάρτη, παγκόσμια ημέρα για τα δικαιώματα των γυναικών, προχωράμε απεργιακά για να βάλουμε φρένο στις διακρίσεις σε βάρος των γυναικών για να πάρουμε πίσω όλα όσα μας στέρησαν τα μνημόνια. Η παγκόσμια ημέρα της Γυναίκας, στις 8 του Μάρτη, αποκτάει και διεθνώς αλλά και στην Ελλάδα νέα χαρακτηριστικά. Αυτή η ημέρα ούτως ή άλλως ήταν πάντοτε υπόθεση του εργατικού κινήματος, μιας και από αυτό προέκυψε αυτή η "επέτειος" στις αρχές του 20ού αιώνα. Μόνο "επετειακή" όμως δεν είναι!
Χιλιάδες γυναίκες βγήκαν στους δρόμους της Βραζιλίας τους προηγούμενους μήνες, για να διαδηλώσουν ενάντια στον ακροδεξιό σεξιστή υποψήφιο Μπολσονάρο. Μέσα στην προηγούμενη χρονιά οι γυναίκες έκαναν αισθητή την παρουσία τους κατεβαίνοντας κατά εκατομμύρια ενάντια στις σεξιστικές επιθέσεις του Τραμπ στις ΗΠΑ, παλεύοντας για το δικαίωμα στην έκτρωση στην Ιρλανδία και την Πολωνία, συμμετέχοντας στους αγώνες ενάντια στην στοχοποίηση των μουσουλμάνων γυναικών, αλλά και πρωτοστατώντας στους εργατικούς αγώνες για την διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους: Από τις υπαλλήλους των McDonalds και τις αεροσυνοδούς της Ryanair διεθνώς μέχρι τα νοσοκομεία, το Βοήθεια στο Σπίτι, τις συνταξιούχους της Εθνικής Τράπεζας, τις καθαρίστριες των σχολείων στην Ελλάδα.
Οι αιτίες για αυτό το ξέσπασμα είναι υπαρκτοί και εδώ. Μέσα στο 2017 κυκλοφόρησε ο "δείκτης ισότητας των φύλων" που καταγράφει την ανισότητα ανάμεσα στις γυναίκες και τους άντρες στους τομείς της εργασίας, του χρήματος, της γνώσης, του χρόνου, της εξουσίας και της υγείας σε όλο τον κόσμο. Σε αυτόν, ο μέσος όρος των κρατών - μελών της Ε.Ε. φτάνει στο 66,2 και πρώτη στην ανισότητα είναι η Ελλάδα με 50, δηλαδή με τον χαμηλότερο δείκτη ισότητας σε σχέση με τις άλλες χώρες.
Σεξιστικές επιθέσεις
Με βάση τα στοιχεία του 2016 από το ΙΚΑ, ο μισθός των γυναικών είναι κατά 226 ευρώ το μήνα χαμηλότερος. Η μισθολογική διαφορά στην Ελλάδα φτάνει το 45,2% ενώ στην Ευρώπη είναι 41,1%. Πέρα όμως από αυτά την ίδια στιγμή παρατηρείται αύξηση των σεξιστικών επιθέσεων διεθνώς αλλά και μέσα στους χώρους δουλειάς, ιδιαίτερα στον ιδιωτικό τομέα.
Σήμερα οι γυναίκες αποτελούν κάτι περισσότερο από το 50% της εργατικής τάξης, και πέρα από την ανισότητα μέσα στους χώρους δουλειάς, επιβαρύνονται πολύ περισσότερο με την δουλειά στο σπίτι. Η πολιτική των μνημονίων, δέκα χρόνια τώρα έχει οδηγήσει σε πλήρη διάλυση το κράτος πρόνοιας στην Ελλάδα. Η κατάρρευση των νοσοκομείων, η διάλυση των γηροκομείων, των βρεφονηπιακών σταθμών, της Παιδείας, έχει σημάνει ότι όλες αυτές οι απαραίτητες λειτουργίες, έχουν πλέον περάσει στις πλάτες των γυναικών. Σε αυτή την εικόνα της διαρκούς λιτότητας η μισή εργατική τάξη έχει χτυπηθεί περισσότερο από τις μνημονιακές πολιτικές.
Γι’ αυτό, όλοι εμείς που παλεύουμε για προσλήψεις, αυξήσεις, δημόσια και δωρεάν υγεία και παιδεία για όλους, στις 8 του Μάρτη προσθέτουμε στην ατζέντα των κινητοποιήσεων μας απεργιακή συγκέντρωση και διαδήλωση ανήμερα της 8 του Μάρτη. Γυναίκες και άντρες εργαζόμενοι μαζί εκείνη την ημέρα ξεσηκωνόμαστε ζητώντας να τα πάρουμε όλα πίσω επιτέλους να σταματήσουν οι παράλογες διακρίσεις με βάση το φύλο.
Ο Συντονισμός ενάντια στα μνημόνια, καλεί όλους τους αγωνιστές να δώσουμε μαζί τη μάχη. Σε κάθε σωματείο, σε κάθε σύλλογο, σε κάθε ομοσπονδία, προτείνουμε να προχωρήσει στις 8 Μάρτη σε απεργιακή κινητοποίηση και απεργιακή συγκέντρωση στις 12 το μεσημέρι στην πλατεία Κλαυθμώνος.
Το ΓΣ της ΑΔΕΔΥ να υιοθετήσει την πρόταση
Η πρωτοβουλία για να μετατραπεί η 8 Μάρτη, η Διεθνής Ημέρα Γυναικών, σε απεργιακή κινητοποίηση που έχουν ήδη ξεκινήσει να οργανώνουν οι δυνάμεις του Συντονισμού Ενάντια στα Μνημόνια και του Συντονιστικού των Νοσοκομείων, έχει τεράστια σημασία, όχι μόνο για τις ίδιες τις γυναίκες αλλά για όλη την εργατική τάξη που διεκδικεί να τα πάρει όλα πίσω.
Εδώ και ένα χρόνο περίπου έχει δημιουργηθεί ένα κίνημα αγώνων μέσα στο χώρο της Υγείας που πρωτοστατούν οι εργαζόμενες που προσλήφθηκαν μέσω ΟΑΕΔ στις αρχές του 2017, οι οποίες μαζί με τα συνδικάτα και την Ομοσπονδία κατάφεραν να παραμείνουν στη δουλειά για δύο επιπλέον χρόνια. Αν σκεφτούμε ότι το κριτήριο για την πρόσληψη των 4000 χιλιάδων ΟΑΕΔιτών της υγείας ήταν τα χρόνια ανεργίας και η ηλικία, τότε μπορούμε να καταλάβουμε γιατί οι γυναίκες είναι η πλειοψηφία των ελαστικά εργαζόμενων στα νοσοκομεία. Πρόκειται για γυναίκες που βρέθηκαν στα μητρώα του ΟΑΕΔ μετά από πολλά χρόνια εργασίας, καθώς έχουν την πρωτιά στην ανεργία και αυτή τη στιγμή στηρίζουν όλες τις υποδομές που είναι απαραίτητες προκειμένου να λειτουργήσουν τα νοσοκομεία, από τραυματιοφορείς μέχρι νοσηλεύτριες. Είναι φανερό ότι χωρίς εμάς «γρανάζι δε γυρνά» όχι μόνο στη δημόσια Υγεία αλλά και στην Παιδεία, στους Δήμους, παντού.
Στις 8 Μάρτη φέτος χρειάζεται όχι μόνο να διαδηλώσουμε ενάντια στις σεξιστικές επιθέσεις, που φτάνουν μέχρι και τις γυναικοκτονίες αλλά να αναδείξουμε ότι οι γυναίκες, ως το μισό της εργατικής τάξης, διεκδικούν όλα τα δικαιώματα που στερούνται και ακόμα περισσότερα. Τα αιτήματά μας για προσλήψεις, μόνιμη εργασία, δωρεάν παιδικούς σταθμούς και υπηρεσίες πρόνοιας, στοπ στις σεξουαλικές παρενοχλήσεις είναι κρίσιμα ζητήματα για την καθημερινή ζωή όλης της εργατικής τάξης. Μια απεργία στις 8 Μάρτη θα αναδείξει αυτή τη διάσταση, θα βάλει την πίεση στα συνδικάτα να διευρύνουν τις διεκδικήσεις του εργατικού κινήματος αναδεικνύοντας την ενότητα αντρών και γυναικών, κόντρα στις σεξιστικές ιδέες της κυρίαρχης τάξης, που προσπαθούν να μας διαιρέσουν.
Όλες οι προσωρινά εργαζόμενες λοιπόν, που καλύπτουν τις μόνιμες τρύπες σε προσωπικό στην εργασία και τις μόνιμα ανύπαρκτες κοινωνικές υποδομές στην κοινωνία, απαιτούμε από το επόμενο Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ να υιοθετήσει την πρόταση και να αποφασίσει ότι εκείνη τη μέρα θα προκηρύξει απεργία, απαιτώντας ίσα δικαιώματα για τις γυναίκες και για όλη την εργατική τάξη.