Ο Γιώργος Λιάκας, γραμματέας του Σωματείου Εργατοϋπαλλήλων Επιχείρησης Μαλαματίνα, μίλησε στον Ευκλείδη Μακρόγλου και τον Νίκο Κοκκίνη από την Εργατική Αλληλεγγύη στη Θεσσαλονίκη, για τον πολυήμερο απεργιακό αγώνα των εργατών της οινοποιίας
Η ιστορία ξεκινάει από τότε που η εταιρία άρχισε να παρουσιάζει προβλήματα οικονομικής φύσεως. Η προηγούμενη Διοίκηση είχε πάει κάποια δάνεια, τα οποία ουσιαστικά χάθηκαν. Δεν “έπεσε” ποτέ κάτι στην επιχείρηση για να γίνει η ανάπτυξη που περίμεναν και διατυμπάνιζαν όλοι. Αποτέλεσμα ήταν η εταιρία να μην πηγαίνει καλά. Έφτασε στο σημείο, για να μην πτωχεύσει, να βάλουμε πλάτη για δυο χρόνια υπογράφοντας μια Συλλογική Σύμβαση με μείωση 20% στους μισθούς μας. Ούτε και αυτό αποδείχτηκε αρκετό λόγω της διαχείρισης από την τότε Διοίκηση.
Ακολούθησε μια διαδικασία εξυγίανσης, έπεσαν κάποιες προσφορές στο τραπέζι και αποφασίστηκε ότι θα την πάρει η εταιρία Όμιλος Mantis που ανήκει στους αδελφούς Κρομμύδα. Και μέσα σε αυτό το πρόγραμμα εξυγίανσης υπήρχε η διασφάλιση με απόφαση δικαστηρίου των θέσεων εργασίας, των κτιριακών εγκατάστασεων, της εργασιακής ειρήνης.
Η εταιρία περιήλθε στα χέρια των νέων ιδιοκτητών από 1η Μαρτίου 2022. Τα πράγματα όμως δεν πήγαιναν έτσι όπως φανταζόμασταν. Δεν είδαμε να γίνεται κάτι στην επιχείρηση. Αντίθετα με ό,τι έλεγαν -ότι έχουν επενδύσει ενάμιση εκατομμύριο- οι κινήσεις της νέας διοίκησης ήταν ένα κερασάκι απολύσεων πέντε συναδέλφων που δούλευαν στο τμήμα παραγωγής που είχαν υπογράψει σύμβαση αορίστου στις 1/1, αλλά δούλευαν από το καλοκαίρι του ’21. Η λογική για την εταιρία έλεγε ότι έγινε αξιολόγηση, δεν είναι απαραίτητοι κι άρα πρέπει να απολυθούν. Από τότε, 21-22 Μαΐου, έχει ξεκινήσει αυτός ο αγώνας που δίνουμε μέχρι σήμερα.
«Ασύμφορο»
Στις 28 Μαϊου μας δίνει η επιχείρηση ένα χαρτί το οποίο λέει ότι θα φτάσουμε να καταργήσουμε το τμήμα διακίνησης πωλητών, οδηγών και βοηθών, γιατί «είναι ασύμφορο», είναι «μεγάλο το κόστος», το επόμενο βήμα θα είναι το τμήμα χειριστών κλαρκ και θα γίνει και η αναδιοργάνωση στο κομμάτι της παραγωγής. Την επόμενη μέρα 29 Μαϊου απολύει τέσσερις οδηγούς, πωλητές, βοηθούς και τη Δευτέρα 1 Αυγούστου άλλους έξι. Πριν ξεκινήσει αυτή η ιστορία είχε βγάλει και ένα πρόγραμμα εθελουσίας εξόδου, κατά τα λεγόμενά της με «γενναία κίνητρα», τα οποία δεν ήταν τίποτα περισσότερο από τα κλασικά που ορίζει ο νόμος και με κάποιες προσαυξήσεις που μόνο αυτή μπορεί να φανταστεί ως «γενναίες».
Από τότε λοιπόν έχουμε ξεκινήσει τις απεργιακές κινητοποιήσεις, οι οποίες είναι συνεχόμενες και ανανεώνονται κάθε εβδομάδα. Η επιχείρηση προσπάθησε να κάνει απεργοσπαστικό μηχανισμό, στην αρχή με το να έχουν τα διευθυντικά στελέχη μέσα 3-4 εργαζόμενους που είχαν υπογράψει, κάτω από πιέσεις, συμβάσεις ατομικές. Δεν πέρασε την πρωτη φορά και συλλάβανε τον πρόεδρο του Σωματείου μας και τον πρόεδρο της Ένωσης Εργατοϋπαλλήλων Εμφιαλωμένων Ποτών Βορείου Ελλάδας. Την επόμενη φορά ξαναπροσπάθησαν αλλά δεν έγιναν συλλήψεις. Την τελευταία φορά όμως έφεραν λεωφορείο με όλους τους εργαζόμενους με ατομικές συμβάσεις και έγιναν ξανά συλλήψεις. Μηνύσεις έχουν γίνει εκατέρωθεν ως είθισται. Και αυτή τη στιγμή η εταιρία κάνει μια πολιτική ανακοινώσεων σε διάφορα Μέσα, που μας παρουσιάζουν σαν μια χούφτα συνδικαλιστές που θέλουμε να κλείσουμε το εργοστάσιο και μας κατηγορούν ότι καταπατάμε «το δικαίωμα της εργασίας», ενώ οι ίδιοι το καταπάτησαν βάζοντας την υπογραφή τους να απολυθούν 15 συνάδελφοι.
Η Μαλαματίνα είναι ένα εργοστάσιο που έχει τη δυνατότητα να παράγει μέσο όρο σε κανονικές συνθήκες εργασίας περίπου 150 παλέτες την ημέρα, που σημαίνει γύρω στις 90 χιλιάδες μπουκάλια μισού λίτρου την ημέρα. Το συγκεκριμένο εργοστάσιο, γιατί δεν υπάρχει άλλο εμφιαλωτήριο, τροφοδοτεί όλη την Ελλάδα, όπου υπάρχει Μαλαματίνα. Έχει ένα μεγάλο δίκτυο σε πωλήσεις εξωτερικού, Γερμανία, Καναδά, Αμερική, Αυστραλία, Κύπρο, μέχρι και Νέα Ζηλανδία έχει στείλει. Που σημαίνει ότι υπάρχει δυνατότητα να δουλεύει. Απλώς η συγκεκριμένη διοίκηση δεν θέλει να υπάρχει σωματείο. Όσοι απολύθηκαν ήταν μέλη του σωματείου. Δεν θέλουν εργαζόμενους που να είναι οργανωμένοι, να έχουν άποψη και γνώση και να ζητάνε αυτά για τα οποία η εταιρία έχει βάλει την υπογραφή της στο σχέδιο εξυγίανσης. Στο οποίο σχέδιο υπάρχει δέσμευση ονομαστικά για τον κάθε ένα εργαζόμενο εδώ, που πάει πακέτο με τις κτιριακές εγκαταστάσεις.
Συλλογική Σύμβαση
Αυτή τη στιγμή είμαστε στην τέταρτη βδομάδα των κινητοποιήσεων, το εργοστάσιο είναι κλειστό, δεν υπάρχει παραγωγική διαδικασία. Αυτό που θέλουμε -και είναι για μας κόκκινη γραμμή- είναι να παρθούν πίσω οι παράνομες, εκβιαστικές και τρομοκρατικές απολύσεις των 15 συναδέλφων. Και αφού γίνει αυτό, να καθίσουμε στο τραπέζι και να υπογράψουμε μια δίκαιη και αξιοπρεπή συλλογική σύμβαση η οποία να είναι αντάξια και της ιστορίας της εταιρίας και της ιστορίας του σωματείου.
Να σημειώσω ότι μετά τις πρώτες πέντε απολύσεις, η εταιρία σε διάστημα μιας εβδομάδας προσέλαβε άλλους επτά εργαζόμενους, ανειδίκευτους από 23 μέχρι 32 χρονών, για σύμβαση ορισμένου χρόνου μέχρι τέλος Αυγούστου. Τους οποίους αργότερα χρησιμοποίησε ως μηχανισμό για υπερωρίες, για ατομικές συμβάσεις των οποίων ούτε τους όρους γνώριζαν, ούτε αντίγραφα τους έδινε -ακόμα κι εκεί παρανομούσε.
Ο κόσμος είναι μάχιμος, μπαρουτοκαπνισμένος. Εγώ δουλεύω σε αυτή την επιχείρηση 22 χρόνια. Υπάρχουν συνάδελφοι που είναι 56 χρονών και δουλεύουν 37 χρόνια, τη μισή τους και πλέον ζωή. Δεν μπορεί να λες σε έναν τέτοιο εργαζόμενο ότι είναι αντιπαραγωγικός.
Είναι μεγάλη υπόθεση ότι υπάρχει ένας αγώνας όπως των Λιπασμάτων Καβάλας που δικαιώθηκε. Μας δίνει το θάρρος, αλλά και μας πεισμώνει να συνεχίσουμε να διεκδικούμε την ανάκληση των απολύσεων. Είναι μεγάλη υπόθεση η αλληλεγγύη που εισπράττουμε καθημερινά από δεκάδες χώρους και κλάδους. Δεν είναι ένας αγώνας συντεχνιακός, έχει βάση σε όλη την Ελλάδα. Έχουμε ένα φάκελο γεμάτο με ψηφίσματα συμπαράστασης και καθημερινά το ποτάμι γίνεται πιο ορμητικό.
Αν δικαιωθούμε, το όφελος θα είναι και των υπολοίπων. Να γίνουμε το επόμενο λιθαράκι στην πίεση που δεχόμαστε ως εργατική τάξη. Γιατί ξέρουμε ότι στις εταιρίες όσα και να τους δώσεις, δεν πρόκειται να χορτάσουν. Όπως κάθε χρόνο, θα είμαστε και φέτος στη ΔΕΘ με τα μπλοκ και τα πανό μας. Και κάθε μέρα εδώ για ενημέρωση, για στήριξη από τον καθένα, για περιφρούρηση. Και πιστεύω ότι ο αγώνας θα λήξει με ένα βήμα μπροστά.