Με κάθε τρόπο επιχειρούν να μπλοκάρουν τις έρευνες για την υπόθεση των υποκλοπών, κυβέρνηση και δικαστική εξουσία. Ξεκινώντας από την δεύτερη, με γνωμοδότησή του έπειτα από αίτημα παρόχου κινητής τηλεφωνίας, ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ντογιάκος υποστήριξε ότι αρμόδιο για ενημέρωση των πολιτών που παρακολουθούνται είναι αποκλειστικά το Τριμελές Όργανο, που συγκροτείται από δύο εισαγγελικούς λειτουργούς και τον πρόεδρο της Aρχής Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ). Ταυτόχρονα απείλησε τα μέλη της ΑΔΑΕ με ποινικές κυρώσεις (έως και 10 χρόνια κάθειρξη), αν παραβιαστεί η διαδικασία. Σύμφωνα με τη γνωμοδότηση, η ΑΔΑΕ, δεν θα μπορεί να κάνει ελέγχους σε παρόχους κινητής τηλεφωνίας ζητώντας στοιχεία.
Ο Χ. Ράμμος, πρόεδρος της ΑΔΑΕ απάντησε στη γνωμοδότηση λέγοντας: «Ο θεσμός των ανεξαρτήτων αρχών προϋποθέτει την πραγματική και όχι απλώς στα χαρτιά ανεξαρτησία της λειτουργίας τους και δεν είναι συμβατός με την άσκηση των αρμοδιοτήτων αυτών υπό κηδεμόνευση ή καθ’ υπαγόρευση». Ενάντια στην γνωμοδότηση Ντογιάκου τοποθετήθηκε και ο ΔΣΑ επισημαίνοντας ότι «η γνωμοδοτική αρμοδιότητα του εισαγγελέα Αρείου Πάγου συνίσταται στη διατύπωση της γνώμης του γενικώς και αφηρημένως ως προς την αμφιλεγόμενη έννοια διατάξεων νόμων και ζητημάτων γενικότερου ενδιαφέροντος και πάντως ΟΧΙ επί υποθέσεων επί των οποίων επελήφθησαν οι αρμόδιες δικαστικές και εισαγγελικές αρχές». Αντίθετα η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων τάχθηκε υπέρ της δυνατότητας του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου.
Με δήλωσή τους είκοσι γνωστοί συνταγματολόγοι στάθηκαν ενάντια στη γνωμοδότηση. Όπως αναφέρουν: «Ο κ. εισαγγελέας συγχέει αβασάνιστα το δικαίωμα ενημέρωσης των θιγομένων με την ελεγκτική αρμοδιότητα της ΑΔΑΕ. Το μεν πρώτο, μπορεί πράγματι να ρυθμιστεί από τον νομοθέτη, όπως έγινε πρόσφατα με τον ν. 5002/2022. Η ρύθμιση του και ειδικά η προβλεπόμενη τριετία, είναι προβληματική. Εν τούτοις, μέχρις ότου κριθεί αντισυνταγματική ή και αντίθετη με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, ισχύει. Τουναντίον, η ελεγκτική αρμοδιότητα της ΑΔΑΕ, απονέμεται σε αυτήν απευθείας από το Σύνταγμα. Αρμόδια κατά το Σύνταγμα να διασφαλίζει το απόρρητο, η ΑΔΑΕ δεν έχει απλώς τη δυνατότητα αλλά την υποχρέωση να ελέγχει την ΕΥΠ, τους παρόχους και κάθε άλλον εμπλεκόμενο παράγοντα για το αν κάνουν καλά τη δουλειά τους». Ανάμεσα στους υπογράφοντες είναι ονόματα όπως του Ν. Αλιβιζάτου και του Ε. Βενιζέλου, που δύσκολα θα μπορούσε να τους κατηγορήσει κανείς για στημένο παιχνίδι της αντιπολίτευσης όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Όσον αφορά τις πολιτικές μεθοδεύσεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη να υπονομεύσει την αρμοδιότητα της ΑΔΑΕ μέσω αντικατάστασης των μελών της που λήγει η θητεία τους, με «δικούς» της, αυτές προς το παρόν έχουν σκοντάψει. Για την αντικατάσταση των μελών των Ανεξάρτητων Αρχών απαιτείται πλειοψηφία 3/5 στη Διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής αλλά αυτή δεν υπάρχει. Ενάντια στη γνωμοδότηση Ντογιάκου τοποθετήθηκαν επίσης ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ και το ΜέΡΑ 25.
Από τις τελευταίες αυτές εξελίξεις το συμπέρασμα που εύλογα προκύπτει είναι ότι δεν μπορεί να έχει κανείς καμιά απολύτως εμπιστοσύνη στους «θεσμούς» και τις «ασφαλιστικές δικλείδες» του αστικού κράτους.
Ο τρόπος με τον οποίο η κυβέρνηση Μητσοτάκη, που παρακολουθεί τους πάντες για «λόγους εθνικής ασφαλείας», άλλαξε πριν λίγες εβδομάδες το νόμο -νόμο τον οποίο επικαλείται σήμερα ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου για να μπλοκάρει την κατά τα άλλα Ανεξάρτητη Αρχή- επιβεβαιώνει την παροιμία «το ένα χέρι νίβει το άλλο και τα δύο το πρόσωπο». Η «διάκριση» εκτελεστικής, νομοθετικής και δικαστικής εξουσίας όχι μόνο δεν εξασφαλίζει τη δημοκρατική λειτουργία του πολιτεύματος, αλλά γίνεται μια κακόηχη συγχορδία προκειμένου να καλυφθούν όσες φωνές ξεφεύγουν τον ασφυκτικό έλεγχό τους.
Το τελευταίο πράγμα που πρέπει να κάνει όποιος θέλει να συγκρουστεί με τις «γνωμοδοτήσεις» και τις αποφάσεις της δικαστικής εξουσίας είναι να περιμένει τις αλλαγές να έρθουν από τα πάνω στο κοινοβούλιο, στα ανώτατα δικαστήρια, στις ανεξάρτητες αρχές και στις διεθνείς συμβάσεις. Ο μόνος τρόπος για να βγει όλη η αλήθεια στο φως, να τιμωρηθούν οι ένοχοι των υποκλοπών, να αποδοθεί δικαιοσύνη, να σταματήσει το αίσχος των παρακολουθήσεων για «λόγους εθνικής ασφαλείας» είναι ο ανυποχώρητος αγώνας και η μαζική κινητοποίηση από τα κάτω -που θα τους πάρει φαλάγγι και θα ανατρέψει νόμους και δικαστικές αποφάσεις.
Το δρόμο σε αυτήν την κατεύθυνση τον χάραξε η μεγαλειώδης κινητοποίηση και το αντιφασιστικό συλλαλητήριο στο Εφετείο στις 7 Οκτώβρη του ‘20 οδηγώντας σε ναυάγιο την απόπειρα του βαθέος κράτος και της εισαγγελέα να βγάλει λάδι την Χρυσή Αυγή. Αλλά και μέσα στην προηγούμενη βδομάδα είδαμε τέτοια παραδείγματα. Την αθώωση του Βαγγέλη Σταθόπουλου, που έμεινε για πάνω από τρία χρόνια στη φυλακή χάρη σε ένα κατασκεύασμα της αντιτρομοκρατικής. Την απαλλαγή στην Λέσβο των 24 αλληλέγγυων που κατηγορήθηκαν για «κατασκοπεία» επειδή θέλησαν να βοηθήσουν τους πρόσφυγες να ζήσουν μια καλύτερη ζωή. Την απελευθέρωση των 10 αγωνιστών-τριών από την Τουρκία, μετά από τον σκληρό αγώνα των ίδιων και των συμπαραστατών τους.