Η νέα κυβέρνηση των Τόριδων στη Βρετανία, με πρωθυπουργό τον πολυεκατομμυριούχο Ρίσι Σουνάκ, βρίσκεται σε βαθιά κρίση. Η δυσαρέσκεια για την ελεύθερη πτώση του βιοτικού επιπέδου, η χειρότερη στην ιστορία, φουντώνει. Νέες δημοσκοπήσεις διαπιστώνουν ότι σχεδόν όλοι οι βουλευτές των Τόρις κινδυνεύουν να χάσουν την έδρα τους από τους Εργατικούς στις εκλογές του 2024. Ο Ρίσι Σουνάκ και οι 15 υπουργοί του μπορεί να βρεθούν αντιμέτωποι με μια ανεπανάληπτη πανωλεθρία την επόμενη φορά που θα επιτραπεί στον κόσμο να ψηφίσει. Ακόμη και οι ψηφοφόροι των Τόρις συμφωνούν πλέον ότι το κόμμα απέτυχε να χειριστεί την κρίση του ΕΣΥ και τη λιτότητα. Από εκείνους που ψήφισαν Τόρις το 2019, το 47% δήλωσε ότι πιστεύει ότι οι πολιτικές λιτότητας των Συντηρητικών ήταν αποτυχημένες.
Όμως, ο παράγοντας που κάνει την κρίση της κυβέρνησης κραυγαλέα στα μάτια της πλειοψηφίας είναι το κύμα των απεργιών για αυξήσεις. Στο επίκεντρο αυτού του κύματος συνεχίζουν να βρίσκονται οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία του βρετανικού ΕΣΥ που παλιά θεωρούταν πρότυπο για όλο τον κόσμο (και για το δικό μας ΕΣΥ). Οι νοσηλεύτριες και οι νοσηλευτές κατεβαίνουν σε κυλιόμενες απεργίες, οργανώνουν απεργιακές φρουρές έξω από νοσοκομεία που αποσπούν τη θερμή συμπαράσταση όλου του κόσμου.
Οι νοσοκομειακοί δεν είναι μόνοι. Σε απεργίες κατεβαίνουν, ξανά, οι σιδηροδρομικοί, οι διδάσκοντες στα πανεπιστήμια, οι εργαζόμενοι σε -ιδιωτικές- εταιρείες λεωφορείων στο Λονδίνο, οι εκπαιδευτικοί στην Σκοτία, οι εργαζόμενοι στα Βρετανικά Ταχυδρομεία. Περίπου 100 χιλιάδες εργαζόμενοι/ες στις δημόσιες υπηρεσίες ετοιμάζονται για μια 24ωρη απεργία την 1 Φλεβάρη.
Η κυβέρνηση έχει προσπαθήσει να ανακόψει αυτό το απεργιακό κύμα με τον «τσαμπουκά». Πριν τα Χριστούγεννα απείλησε ότι θα στείλει τον …στρατό να κάνει απεργοσπασία στα νοσοκομεία και τα ασθενοφόρα. Η απειλή προκάλεσε μεγαλύτερη οργή και την αποφασιστικότητα των εργαζόμενων.
Επίσης η κυβέρνηση προωθεί ένα νέο πακέτο αντι-απεργιακών νόμων. Ήδη η Βρετανία έχει την πιο σκληρή αντισυνδικαλιστική νομοθεσία από την εποχή της Θάτσερ. Όμως, αυτό το οπλοστάσιο δεν καταφέρνει να συγκρατήσει την απεργιακή έκρηξη. Έτσι, η κυβέρνηση Σουνάκ θέλει να κάνει ακόμα δυσκολότερη την απεργία, ανεβάζοντας το «απαιτούμενο προσωπικό ασφαλείας» σε βασικούς κλάδους. Κι αυτή η κίνηση όμως, γυρίζει μπούμερανγκ.
Το TUC (βρετανική ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ μαζί) κήρυξε τη 1η Φλεβάρη μέρα δράσης ενάντια στους νέους αντιαπεργιακούς νόμους. Πρόκειται για μια συντηρητική συνδικαλιστική ηγεσία απόλυτα ευθυγραμμισμένη με τη γραμμή του Εργατικού Κόμματος που λέει ότι οι εργαζόμενοι θα πρέπει να περιμένουν μέχρι τις εκλογές του 2024 για να διώξουν τους Τόριδες. Όμως, η 1η Φλεβάρη είναι η μέρα της απεργίας των δημοσίων υπαλλήλων. Και μια σειρά συνδικάτα και χώροι ετοιμάζονται να μετατρέψουν εκείνη τη «μέρα δράσης» σε πραγματική δράση, δηλαδή απεργία.