Η χρονιά ξεκινάει με τη φρίκη του πολέμου να συνεχίζεται στην Ουκρανία. Τα ΜΜΕ στη Δύση, προτιμάνε να προβάλλουν τις μεγάλες επιτυχίες του ουκρανικού στρατού και τις αποτυχίες της Ρωσίας. Παράδειγμα, η απομάκρυνση του «στρατηγού Αρμαγεδδώνα», Σ. Σουρόβικιν από τη διοίκηση των δυνάμεων εισβολής και την αντικατάστασή του από τον Α/ΓΕΣ του ρωσικού στρατού Β. Γκερασίμοφ. Μπορεί οι ρωσικές δυνάμεις να κατέλαβαν τη πόλη Σολεντάρ, λένε οι Δυτικοί αναλυτές, αλλά είναι μια «πύρρειος νίκη», γιατί είχανε χιλιάδες απώλειες. Στα ψιλά ομολογούν ότι και οι «Ουκρανοί δεν είναι αλεξίσφαιροι» όπως δήλωνε ένας Πολωνός αξιωματούχος στους Φαϊνάνσιαλ Τάιμς στις 14 Γενάρη.
Και οι δυο πλευρές ρίχνουν στα μέτωπα, αυτές τις βδομάδες στο Ντονμπάς, άφθονο «κρέας για τα κανόνια». Η επιστράτευση των 300 χιλιάδων εξασφάλισε αυτή τη δυνατότητα στη ρωσική κυβέρνηση. Η ουκρανική έχει στείλει 12 ταξιαρχίες, περίπου 50 χιλιάδες στρατιώτες στη κρεατομηχανή γύρω από το Μπακμούτ. Ο πόλεμος φθοράς, που θυμίζει έντονα τα πεδία των μαχών των Δύο Παγκοσμίων Πολέμων, θα συνεχιστεί.
Κι όσο συνεχίζεται ο πόλεμος γίνεται όλο και πιο φανερό ότι πρόκειται για σύγκρουση ιμπεριαλιστών στο έδαφος της Ουκρανίας. Μέχρι πριν λίγο καιρό, η ρητορική των κυβερνήσεων του ΝΑΤΟ και της ΕΕ προσπαθούσε να πείσει ότι η βοήθεια και ο οπλισμός που στέλνουν στην Ουκρανική κυβέρνηση είναι αυστηρά αμυντικής φύσης. Αυτός ο ισχυρισμός ήταν από την αρχή ψεύτικος, πλέον, όμως, τα προσχήματα φεύγουν από τη μέση. Τώρα, οι χώρες του ΝΑΤΟ δεν συζητάνε την αποστολή αντιπυραυλικών συστημάτων αλλά επιθετικών, βαριών τανκς.
Ήδη ο Σουνάκ, ο πρωθυπουργός της Βρετανίας, και ο Ντούντα, ο πρόεδρος της Πολωνίας, έχουν ανακοινώσει επίσημα ότι οι κυβερνήσεις τους θα στείλουν τέτοια τανκς στην Ουκρανία. Όπως δήλωσε ένα βρετανός αξιωματούχος: «επιταχύνουμε την παράδοση στρατιωτικής τεχνολογίας επόμενης γενιάς στην Ουκρανία για να κερδίσει τον πόλεμο». Το κλειδί γι’ αυτό είναι η Γερμανία, που παράγει τα τανκ Leopard, ιδιαίτερα το Leopard 2. Η Ουκρανία χρειάζεται 300 μοντέρνα τανκς λένε οι «ειδικοί» για μια νικηφόρα αντεπίθεση. Πότε; Ίσως την άνοιξη. Και από την άλλη μεριά, διαρρέουν σχέδια για την επιστράτευση ακόμα 500 χιλιάδων ανθρώπων στο ρωσικό στρατό ενώ οι προβλέψεις μιλάνε για μια μεγάλη ρωσική επίθεση τον Σεπτέμβρη του 2023.
Τον λόγο που εξηγεί γιατί καμιά από τις δυο πλευρές δεν κάνει πίσω στην Ουκρανία και αντίθετα κλιμακώνουν τον πόλεμο, τον αναδεικνύει ανάγλυφα και ανατριχιαστικά το άρθρο που δημοσίευσε ο Ρασμούσεν, πρώην γραμματέας του ΝΑΤΟ, στους Φαινάνσιαλ Τάιμς της 12 Γενάρη. Ο τίτλος του: «Η Ταϊβάν δεν πρέπει να έχει τη μοίρα της Ουκρανίας». Στην ουσία αυτό που λέει ο Ρασμούσεν είναι ότι οι ΗΠΑ και ΝΑΤΟ πρέπει να νικήσουν στην Ουκρανία γιατί έτσι θα κερδίσουν ένα μεγάλο πλεονέκτημα στην αντιπαράθεση με τη νέα υπερδύναμη, την Κίνα. Μια αντιπαράθεση που κλιμακώνεται, σε όλα τα επίπεδα.
Είναι ένα εμπρηστικό άρθρο που περιέχει την εξής ανατριχιαστική δήλωση: «Για να παραφράσουμε το διάσημο ρητό, ο καλύτερος τρόπος για να διατηρήσεις την ειρήνη είναι να ξεκαθαρίσεις ότι είσαι έτοιμος για πόλεμο». Και συνεχίζει ως εξής:
«Ο τελικός και σημαντικότερος τρόπος για να αποτρέψουμε μια κινεζική κίνηση στην Ταϊβάν είναι να εξασφαλίσουμε μια ουκρανική νίκη στην τρέχουσα σύγκρουση. Εάν η Ρωσία μπορεί να κερδίσει έδαφος και να εγκαθιδρύσει ένα νέο status quo με τη βία, αυτό δημιουργεί ένα επικίνδυνο προηγούμενο. Η Κίνα και άλλες αυταρχικές δυνάμεις θα μάθουν ότι η αποφασιστικότητα του δημοκρατικού κόσμου είναι αδύναμη και ότι ο πυρηνικός εκβιασμός και η στρατιωτική επιθετικότητα λειτουργούν. Το μάθημα που παίρνουμε από την ιστορία είναι ότι ο κατευνασμός των δικτατόρων δεν οδηγεί στην ειρήνη, οδηγεί σε πόλεμο και συγκρούσεις. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο όλοι όσοι πιστεύουν σε μια δημοκρατική Ταϊβάν και μια διεθνή τάξη βασισμένη σε κανόνες πρέπει να εργαστούν για να διασφαλίσουν την επικράτηση της Ουκρανίας».
Οι ιμπεριαλιστές συγκρούονται από τις στέπες της Ουκρανίας μέχρι τα Στενά της Ταϊβάν. Ο δικός μας πόλεμος γίνεται εδώ, ενάντια στην κυβέρνηση της φτώχειας, του εθνικισμού και της πολεμοκαπηλείας.