Η συμφωνία, λέει η κυβέρνηση, απαλλάσσει τον ελληνικό λαό από χρέη της τάξης των 100 δισεκατομμυρίων. Παραμύθια: με την συμφωνία οι ομολογιούχοι ανταλλάσσουν ένα μάτσο από κουρελόχαρτα, που δεν έχουν καμιά απολύτως αξία στην αγαπημένη τους “ελεύθερη αγορά”, με μετρητά, χρεόγραφα μικρής διάρκειας εγγυημένα από την Ευρωπαϊκή Ένωση, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, και νέα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, με φουσκωμένα επιτόκια, που λήγουν από το 2022 ως το 2042.
Και αν η ελληνική οικονομία καταφέρει κάποτε να έχει έστω και κάποιους μικρούς ρυθμούς ανάπτυξης, τότε τα επιτόκια αυτόματα θα ανέβουν: με άλλα λόγια, με το PSI οι “πιστωτές” μας εξασφάλισαν το δικαίωμα να ξεζουμίζουν όχι μόνο τους σημερινούς εργάτες, αλλά και τα παιδιά τους και ίσως και τα εγγόνια τους.
Από τα 130 δις που θα “πάρει” η Ελλάδα από την Τρόικα, τα 30 δις θα δοθούν άμεσα στους πιστωτές μας -για να γλυκάνουν το πικρό χάπι του κουρέματος, υποτίθεται. Και θα πάρουν και άλλα 5,7 δισεκατομμύρια άμεσα έναντι “δεδουλευμένων τόκων”.
Η συμφωνία, λέει η κυβέρνηση, θα κάνει το χρέος βιώσιμο. Πρόκειται για ένα ακόμα χοντροκομμένο παραμύθι. Τον Δεκέμβρη, με βάση τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών, το δημόσιο χρέος είχε φτάσει στο αστρονομικό ποσό των 368 δισεκατομμυρίων ευρώ. Τον Δεκέμβρη του 2009, την εποχή που η κυβέρνηση του Παπανδρέου προσκάλεσε την Τρόικα “για να μας σώσει”, το χρέος ήταν λίγο κάτω από τα 300 δισεκατομμύρια.
Διαψεύσεις
Η “διάσωση” το ανέβασε, μέσα σε 2 χρόνια, από το 129% στο 169% του ΑΕΠ. Και τότε η κυβέρνηση μας διαβεβαίωνε ότι η οικονομία μας ήταν πια “θωρακισμένη”. Και τώρα τα ίδια λένε. Όπως και τότε, έτσι και τώρα, οι διαβεβαιώσεις τους και οι προβλέψεις τους δεν αξίζουν ούτε μια δεκάρα.
Αυτό που τίναξε μέσα σε αυτά τα δυο χρόνια τα χρέη 40 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ πάνω δεν ήταν ούτε οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων ούτε οι συντάξεις. Από αυτά τα 68 δισεκατομμύρια σχεδόν τα μισά ήταν τόκοι. Στην πραγματικότητα ένα πολύ μεγάλο τμήμα του ελληνικού χρέους είναι πανωτόκια: οι πιστωτές μάς έχουν δώσει μόνο ένα μικρό κομμάτι από τα λεφτά που τους “χρωστάμε”.
Τώρα ζητάνε τους τόκους και τους τόκους των τόκων -και πάει λέγοντας. Ακόμα και με ένα κούρεμα της τάξης του 53,5% που συμφώνησαν, βγαίνουν χοντρά κερδισμένοι.
Και η απάτη δεν σταματάει εδώ: από τα 130 δις του νέου μνημονίου -στο όνομα του οποίου ψαλιδίζονται μισθοί και συντάξεις σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, ξεχαρβαλώνεται η δημόσια υγεία και επιβάλλονται νέα χαράτσια- άλλα 40 δις (τουλάχιστον) θα δοθούν στις ελληνικές τράπεζες για ανακεφαλαιοποίηση.
Η δικαιολογία για αυτό το δώρο προς τους τραπεζίτες είναι το “κούρεμα”: οι ελληνικές τράπεζες, λένε, χρειάζονται ενίσχυση γιατί οι ζημιές τους θα είναι τόσο μεγάλες που κινδυνεύουν να χρεοκοπήσουν.
Αλλά η έκθεση, συνολικά, των ελληνικών τραπεζών στο δημόσιο χρέος (χωρίς τα έντοκα γραμμάτια, δηλαδή το βραχυπρόθεσμο χρέος που δεν θα κουρευτεί) είναι γύρω στα 54 δισεκατομμύρια.
Ακόμα και αν τα είχαν δώσει πραγματικά αυτά τα λεφτά και δεν ήταν παραφουσκωμένα τα χρέη από πανωτόκια, με το 53% θα έχαναν το πολύ 28 δις. Αλλά θα πάρουν από 40 ως 50. Με άλλα λόγια, η κρίση είναι μια ευκαιρία για ένα ακόμα “δωράκι” στους τραπεζίτες.
Στην πραγματικότητα ολόκληρο το χρέος οφείλεται σε παρόμοια δωράκια προς τα αφεντικά. Από τη δεκαετία του 1970 κιόλας, την εποχή του Καραμανλή (του “Εθνάρχη”, όχι του Μπούλη), οι τραπεζίτες και οι κάθε λογής μεγαλοεπιχειρηματίες άρπαζαν, μόλις έβρισκαν τα σκούρα, τα λεφτά από το ταμείο της επιχείρησης και ύστερα έτρεχαν στο κράτος να του φορτώσουν τις “προβληματικές” τους -διεκδικώντας φυσικά μια χοντρή αποζημίωση “για την απαλλοτρίωση”. Και ύστερα οι εφημερίδες της δεξιάς έτρεχαν να καταγγείλουν το κράτος που καταδιώκει την “ιδιωτική πρωτοβουλία”.
Από τα 130 δις του νέου μνημονίου, οι τραπεζίτες -εγχώριοι και μη- θα τσεπώσουν άμεσα πάνω από τα μισά. Όσο για τα υπόλοιπα, αυτά θα κλειδωθούν σε έναν “δεσμευμένο λογαριασμό” για την αποπληρωμή του χρέους. Στον λογαριασμό αυτό θα πηγαίνουν και τα έσοδα από τις αποκρατικοποιήσεις και ορισμένα, τουλάχιστον, έσοδα από φόρους: η αποπληρωμή του χρέους θα έχει προτεραιότητα απέναντι σε όλες τις άλλες ανάγκες.
Όσο για την πρώτη πληρωμή, αυτή θα γίνει κατά πάσα πιθανότητα, άμεσα, για την επαναγορά ελληνικών ομολόγων που βρίσκονται στα χέρια της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Το κείμενο που κατάθεσε η κυβέρνηση στη Βουλή υπολογίζει το νούμερο αυτό σε 35 δισεκατομμύρια. Ποιος θα πάρει αυτά τα 35 δις; Μα ποιος άλλος; Οι λατρευτοί μας τραπεζίτες.
Η κυβέρνηση και η Τρόικα κάνουν λόγο για “εθελοντική” συμμετοχή στο κούρεμα του χρέους: ο κίνδυνος της χρεοκοπίας, εκτιμούν, ότι θα σπρώξει ακόμα και τους πιο αεριτζήδες κερδοσκόπους, αυτούς που αγόρασαν τα ελληνικά ομόλογα στη δευτερογενή αγορά στο μεγάλο ξεπούλημα του φθινοπώρου του 2009 ή της άνοιξης του 2010 για πενταροδεκάρες, να δεχτούν την προσφορά τους για την ανταλλαγή.
Κάποιοι, όμως, είναι βέβαιο ότι δεν θα προσέλθουν: η υψηλή κοινωνία των τραπεζιτών, των επενδυτών και των χρηματοπιστωτικών μάνατζερ περιλαμβάνει κυριολεκτικά “κάθε καρυδιάς καρύδι”.
Εκτός από τα διαβόητα hedge fund υπάρχουν, για παράδειγμα και τα κυριολεκτικά μαφιόζικα vulture funds, τα κεφάλαια-γύπες. Η ειδικότητα τους: τα χρέη των χρεοκοπημένων χωρών της Αφρικής, των χωρών όπου τα παιδιά πεθαίνουν από την πείνα. Τα αγοράζουν, φυσικά ούτε για ένα κομμάτι ψωμί. Και ύστερα καταφεύγουν στα διεθνή δικαστήρια διεκδικώντας να κατασχέσουν τα χρήματα της ανθρωπιστικής βοήθειας. Και -τι περίεργο- συχνά τα παίρνουν.
Κεφάλαια - Γύπες
Η κυβέρνηση ελπίζει ότι η εθελοντική συμμετοχή στο PSI θα ξεπεράσει το 90%. Ελπίζει ότι η πρότασή της θα γίνει δεκτή με ικανοποίηση ακόμα και από τα vulture funds.
Αν δεν φτάσει το 90%, όμως, τότε το PSI θα γίνει μισό-αναγκαστικό: οι πιστωτές θα αποφασίσουν “συλλογικά” αν δέχονται το PSI. Και αν το 50% προσέλθει να ψηφίσει και από αυτούς το 66% πει “ναι” τότε, σύμφωνα με τον νόμο που ψήφισαν την περασμένη βδομάδα, το κούρεμα ισχύει “εθελοντικά” για όλους. Φυσικά κάποιοι θα προσφύγουν στα δικαστήρια. Και οι οίκοι αξιολόγησης θα υποβαθμίσουν την Ελλάδα στο επίπεδο της “επιλεκτικής χρεοκοπίας”.
Τότε η ΕΚΤ δεν θα έχει πλέον δικαίωμα να δανείζει τις ελληνικές τράπεζες με εγγύηση ομόλογα του ελληνικού δημοσίου. Γι’ αυτό έχουν βάλει στην άκρη αυτά τα 35 δις: για να τα δώσουν και αυτά στους τραπεζίτες, στην περίπτωση που οι “πιστωτές” μας -δηλαδή οι ίδιοι οι τραπεζίτες ή κάποιοι από τους κακόφημους φίλους τους- αρνηθούν το PSI.
Μόνο ένας παντελώς ηλίθιος ή ένας ξετσίπωτος απατεώνας θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι αυτή η παράνοια θα βγάλει τη χώρα από την κρίση. Και σίγουρα ο Βενιζέλος, ο Σαμαράς και ο Παπαδήμος δεν είναι παντελώς ηλίθιοι.