Ο Κώστας Πυροβολάκης μετέφερε την εμπειρία από τη μάχη στο αλουμινάδικο Λουκίσα: “35 εργαζόμενοι μετά από ένα χρόνο καθυστερήσεων στα μεροκάματά μας αποφασίσαμε να πούμε ένα στοπ. Χωρίς συνδικάτο στο χώρο, μαζευτήκαμε και αποφασίσαμε να βγούμε στη δράση. Από την πρώτη στιγμή βρήκαμε στο πλευρό μας κόσμο, με την Εργατική Αλληλεγγύη να μας βοηθάει στη συζήτηση και στη δράση, για το πώς θα κλείσουμε τις πόρτες, να μιλήσουμε σε άλλους χώρους, σε Δήμους, να μαζέψουμε χρήματα που τα είχαμε ανάγκη για να αντέξουμε. Τώρα έχουμε μια υπόσχεση ότι θα πάρουμε σχεδόν τα μισά οφειλόμενα. Είναι μια πρώτη νίκη. Αν γυρίσουμε στη δουλειά, πρέπει να γυρίσουμε με καινούργια λογική. Να σταματήσουμε να είμαστε στον κόσμο μας, να πάμε οργανωμένοι, με σωματείο, με επιτροπή, να μπορέσουμε να ελέγξουμε τα χρήματα που θα πάρουμε”
Η Λίλιαν Μπουρίτη, από το Περιστέρι, τόνισε ότι: “Η είσοδος του ιδιωτικού τομέα στη μάχη είναι το καινούργιο στοιχείο που καθόρισε τις εξελίξεις μετά το σχηματισμό της κυβέρνησης Παπαδήμου. Στο Περιστέρι είχαμε την τύχη να δούμε το φαινόμενο από πολύ κοντά: από το Λουκίσα ως το Ρωμανά-Μυλωνά, την Αλουμινέξ και το ΑΛΤΕΡ. Αυτοί οι αγώνες κατάφεραν κάτι πρωτοφανές, να ενώσουν την Αριστερά στην πράξη. Έγινε κοινή διαδήλωση αλληλεγγύης στο Περιστέρι που περιλάμβανε ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΣΥΡΙΖΑ και αναρχικούς. Την περασμένη βδομάδα ξανά συμπαραστάτες από όλους τους χώρους βρεθήκαμε μαζί έξω από το ΑΛΤΕΡ, μαζί με τη ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ κόντρα στην απειλή της Διοίκησης της ΔΕΗ και του Κουρή να κόψει το ρεύμα. Έχουμε μπροστά μας τη συνέχεια και την κλιμάκωση τέτοιων παραδειγμάτων.”
Μετά από την ανάγνωση γραπτού χαιρετισμού του Αλέκου Βαρβέρη, προέδρου του Σωματείου Εργαζομένων Δήμου Χαλανδρίου, το λόγο πήρε ο δικηγόρος Κώστας Παπαδάκης:
“Η ριζοσπαστικοποίηση της κοινωνίας μαζί με την αποσταθεροποίηση του αστικού μπλοκ εκφράστηκαν στις πρόσφατες εξελίξεις στους δικηγόρους. Έναν χώρο που πλέον απεμπολεί το ρόλο του υπερασπιστή του συστήματος και τάσσεται στο πλευρό των δικαιωμάτων της εργαζόμενης πλειοψηφίας. Σε μια μαζικότατη γενική συνέλευση καταφέραμε να πάμε σε απεργία διαρκείας, παρασέρνοντας και το ΚΚΕ μαζί μας. Το ΔΣ προσπαθεί να μην συγκαλέσει νέα συνέλευση γιατί φοβάται ότι θα βγει απεργία μέχρι το καλοκαίρι.”
Η Έρση Παπαχρυσάνθου, μέλος της Επιτροπής ενάντια στα γραφεία της Χρυσής Αυγής στο Παγκράτι μίλησε για την ανάγκη “να βαθύνει η συζήτηση και να μιλήσουμε συστηματικά με τον κόσμο που ψάχνει απαντήσεις. Στον κόσμο επικρατεί η απογοήτευση και η οργή. Μια οργή όμως που θα μένει παθητική αν δεν καναλιζαριστεί προς τη σωστή κατεύθυνση. Η Αριστερά πρέπει να κάνει περισσότερη δουλειά για να απαντήσει στα μεγάλα ερωτήματα που απασχολούν. Για το πώς θα ζήσουμε χωρίς ευρώ. Για το ποια είναι η εναλλακτική λύση σε όλα αυτά που συμβαίνουν. Να μην αφήσουμε την παραπληροφόρηση να κάνει θαύματα.”
Ο Τζεμαλί Μιλιαζίμ, δάσκαλος από την Ξάνθη, μίλησε για την πρόσφατη παρέμβαση του ΣΕΚ “στα εργοστάσια της Ξάνθης, στη ΣΕΚΑΠ, τη Ροδόπη και άλλους χώρους που είναι υπό την απειλή κλεισίματος. Το ΠΑΜΕ μετά την πρωτοβουλία μας, οργάνωσε σύσκεψη. Είναι ένα θετικό παράδειγμα που δείχνει γιατί πρέπει να παίρνουμε πρωτοβουλίες. Όταν στηρίζεσαι στον γίγαντα που λέγεται εργατική τάξη μπορείς να καταφέρνεις τα πάντα και να καθορίζεται προς τη σωστή κατεύθυνση όλη η Αριστερά. Πρέπει να είμαστε συνέχεια παρόντες ώστε το επόμενο διάστημα οι εργάτες να αποκτήσουν την αυτοπεποίθηση ότι όχι μόνο δεν θα αφήσουν κανέναν να απολυθεί αλλά ότι θα πούμε στα αφεντικά ότι τα εργοστάσια θα τα πάρουμε εμείς να τα δουλέψουμε.”
ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Χαιρετισμό από την Πολιτική Επιτροπή του ΝΑΡ απεύθυνε ο Αντώνης Δραγανίγος: “Το διακριτό χαρακτηριστικό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που τη βοήθησε είναι ότι έχει μια γραμμή αντικαπιταλιστική, επαναστατική γραμμή που παρεμβαίνει όμως στην πραγματικότητα. Έδειξε στην πράξη τι σημαίνει να ξεπερνάς το δίλημμα ανάμεσα σε μια ρεφορμιστική πολιτική και σε μια απογειωμένη ιδεολογία. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει μια γραμμή που στηρίζεται στον εργατικό αγώνα και στην εργατική τάξη. Υπάρχουν διαφορές στο εσωτερικό της, αλλά στο κέντρο της βρίσκεται η αντίληψη ότι η εργατική τάξη μπορεί να οικοδομήσει τους δικούς της θεσμούς βάσης που είναι όπλα ενάντια στην αστική τάξη αλλά και ενάντια στη γραφειοκρατία.”
Ο Κώστας Καταραχιάς, γραμματέας του Σωματείου Εργαζομένων του Αγίου Σάββα, τόνισε πως “Στον Άγιο Σάββα η πρωτοβουλία μας να μαζευτούν οι εργαζόμενοι μετά τις 12 Φλεβάρη, να πάμε σε Γενική Συνέλευση, οδήγησε σε 48ωρη απεργία και κάλεσμα όλων των νοσοκομείων να κορυφώσουν. Συντονίστηκαν αλλα 2 νοσοκομεία: Αττικό και Νίκαια. Η ηγεσία της ΠΟΕΔΗΝ που γενικά κράταει απεργοσπαστική στάση, αναγκάστηκε να βγάλει 24ωρη απεργία.
Αυτά δείχνουν ότι συντονισμός χωρίς περιεχόμενο δεν έχει τίποτα να προσφέρει. Το ζήτημα είναι ο συντονισμός για απεργιακό βηματισμό. Να γενικεύσουμε παντού τα παραδείγματα της Ελευθεροτυπίας και του Κιλκίς.”
Χαιρετισμό από την οργάνωση Εργατική Δημοκρατία στην Κύπρο μετέφερε ο Ντίνος Αγιομαμίτης (θα γράψουμε αναλυτικά στο επόμενο φύλλο της Εργατικής Αλληλεγγύης).
Ο Θανάσης Καμπαγιάννης, δικηγόρος μίλησε για τις αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό: “Τα τελευταία δέκα χρόνια έχουν δημιουργήσει πολιτικές εμπειρίες στην εργατική τάξη και έχουν σπρώξει την πολιτική ισορροπία προς τα αριστερά. Γι'αυτό το πολιτικό σκηνικό είναι σε κατάσταση κατάρρευσης. Απέτυχαν να καθορίσουν τις εξελίξεις εδώ και μια δεκαετία και τώρα το βρίσκουν μπροστά τους. Η άρχουσα τάξη προσπαθεί να λύσει το πρόβλημά της, σπρώχνοντας εναλλακτικές λύσεις που θα τους εξασφαλίσουν την συναίνεση. Αυτό προσπαθούν με τον Κουβέλη, αυτό ελπίζουν με το Σαμαρά που θα στήσει κυβέρνηση μετά τις εκλογές. Όμως, μπορεί να μας μιλάνε για το τέλος της Μεταπολίτευσης, αλλά αυτό που βλέπουμε μπροστά μας είναι το τέλος του συμβιβασμού της μεταπολίτευσης.”
Από την ΑΡΑΝ χαιρέτισε ο Ηλίας Κεφαλάς: “Το ερώτημα είναι πώς μέσα σε αυτό τον κύκλο, δεν θα έχουμε μόνο αγώνες αλλά αγώνες νικηφόρους που θα γράψουν ιστορία. Η απάντηση είναι ο συντονισμός. Για να έχουμε καταλήψεις σχολών που θα είναι υπόθεση των εργατών -και αντίστροφα. Ταυτόχρονα να ανοίξουμε όλη τη συζήτηση από το πώς μπορεί να λειτουργήσει ένα εργοστάσιο όταν κλείνει, μέχρι το πώς θα υπάρχει αγροτική παραγωγή μετά το ευρώ. Να αξιοποιήσουμε κινήσεις όπως το Βήμα Διαλόγου και η Πρωτοβουλία ενάντια στο ευρώ και την ΕΕ. Πρέπει να αντιμετωπίσουμε και την πολιτική διάσπαση της εργατικής τάξης, κάνοντας βήματα συνεργασίας με δυνάμεις εκτός αντικαπιταλισμού, κάτω από την ηγεμονία ενός αντικαπιταλιστικού προγράμματος.”
Η Μαριάννα Τσίχλη χαιρέτισε εκ μέρους την ΑΡΑΣ: “Για τις αστικές δυνάμεις, μονόδρομος είναι η αυταρχικοποίηση. Φάνηκε στις δηλώσεις Σαμαρά και στις μεταγραφές Βορίδη, Γεωργιάδη. Τα τέσσερα μέτωπα για εμάς πρέπει να είναι: η παρέμβαση στους αγώνες, η υπεράσπιση της δημοκρατίας, η προσπάθεια ανασύστασης του συνδικαλιστικού σκηνικού, άνοιγμα της συζήτησης για ευρύτερο πολιτικό μέτωπο στην Αριστερά με την ηγεμονία του δικού μας πολιτικού περιεχομένου.”
Δράσεις
Ο Βασίλης Συλαϊδής, μέλος του ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων της ΙΝΤΡΑΚΟΜ μίλησε για το κλίμα που επικρατεί στους εργατικούς χώρους: “Λίγοι έχουν ζήσει παρόμοιες καταστάσεις με την περίοδο που διανύουμε. Αφενός, η επίθεση είναι πρωτοφανής. Στο πολιτικό επίπεδο όμως, η αστική τάξη έχει οδηγηθεί σε αδιέξοδο. Σε ευρύτερα στρώματα έχει γίνει φανερό ότι το σύστημα δεν μπορεί να λειτουργεί όπως λειτουργούσε. Η αίσθηση αυτή αποτυπώνεται στις δράσεις των εργαζομένων: πρώτα στο δημόσιο και τώρα στον ιδιωτικό. Η αντίδραση των εργαζόμενων στην Intracom και ιδιαίτερα στο τμήμα Defense, εξέπληξε ακόμα και εμάς. Οι απεργιακές κινητοποιήσεις κράτησαν σχεδόν τρεις βδομάδες, με μαζικότητα στις γενικές συνελεύσεις, μαζική περιφρούρηση. Είναι μια παρακαταθήκη για το μέλλον.”
Ο Πέτρος Κωνσταντίνου μίλησε για την εμπειρία της μάχης ενάντια στους φασίστες και το ρατσισμό: “Τη χρονιά που πέρασε έλεγαν ότι θα φτιάξουν 13 στρατόπεδα συγκέντρωσης – κανένα δεν έγινε, γιατί υπήρξαν κινητοποιήσεις. Κομμάτι αυτής της διαδικασίας ήταν η συμμετοχή των μεταναστών στις πανεργατικές απεργίες. Δεν κατάφεραν να στήσουν απεργοσπαστικό μηχανισμό στους Δήμους γιατί οι μετανάστες μπήκαν μπροστά και τους σταμάτησαν. Οι αντιφασιστικές κινητοποιήσεις στις γειτονιές της Αθήνας όχι μόνο εμπόδισαν τους Χρυσαυγίτες, αλλά και δεν άφησαν το Βορίδη και το Γεωργιάδη να εμφανιστούν πουθενά. Η Κίνηση Ενωμένοι Ενάντια στο Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή και η Ενωση Μεταναστών Εργατών συνέβαλαν σημαντικά. Είναι στο χέρι μας στις 17 Μάρτη να πετύχουμε μια μεγάλη νίκη διαδηλώνοντας στον Άγιο Παντελεήμονα.”
Ο Νεκτάριος Χάινταρ, φοιτητής Ιατρικής, μίλησε για την παρέμβαση του πυρήνα του ΣΕΚ στην Πάτρα: “Για να συζητήσουμε για τη συνέχεια, πρέπει να δούμε πώς συνέβαλε το ΣΕΚ και η Εργατική Αλληλεγγύη στους αγώνες μέχρι τώρα. Η ΑΒΕΞ για εμάς στην Πάτρα είναι πολύ σημαντικό παράδειγμα. Βοηθήσαμε ώστε ο αγώνας να κινηθεί εξώστρεφα, να δικτυωθούν με άλλους εργατικούς χώρους και να βαθύνει η συζήτηση. Στις 17 Μάρτη έχουμε τη δυνατότητα να υπάρχει συμμετοχή και από την ΑΒΕΞ αλλά και από άλλους χώρους. Όσο πιο μεγάλος είναι ένας πυρήνας τόσο καλύτερα αποτελέσματα θα έχει σε αυτή την προσπάθεια. Γι'αυτό
θέλουμε τις εξορμήσεις μας να μετατρέπονται σε μικρές διαδηλώσεις στην πόλη, να φτάσουν να ακούγονται δυνατά από πολλά εργατικά μπλοκ τα συνθήματά μας, ανάμεσά τους και το “ΑΝΤΑΡΣΥΑ μαζική”. Πολλοί νέοι σύντροφοι στο ΣΕΚ και ρίζες σε κάθε χώρο και κάθε γειτονιά είναι το στοίχημα της χρονιάς που άρχισε.”
Ο Γιάννης Φελέκης από την ΟΚΔΕ-Σπάρτακος, στο χαιρετισμό του υπογράμμισε: “Η εποχή μας είναι γεμάτη μεγάλες ευκαιρίες αλλά και γεμάτη απειλές για να βυθιστούμε στη βαρβαρότητα. Ο διεθνής συντονισμός είναι ακόμη πιο απαραίτητος σήμερα που τα προβλήματα είναι μεγαλύτερα και λιγότερο εθνικά από ό,τι πριν από 10 χρόνια, και σε αυτόν τον τομέα είμαστε πίσω. Τα κόμματά τους έχουν κρίση, όμως το αστικό κράτος συνεχίζει να ελέγχει την κατάσταση, έχουν στα χέρια τους στρατούς και αστυνομίες. Γι'αυτούς τους λόγους χρειαζόμαστε ακόμα πιο λεπτολόγα παρέμβαση στο καθημερινό εργατικό κίνημα και διεθνιστικές πρωτοβουλίες”.
Ο Σπύρος Κότσιας, πρώην πρόεδρος της ΠΟΣ, υποστήριξε πως: “Η εφαρμογή του δεύτερου Μνημόνιου έχει προκαλέσει μια ανθρωπιστική καταστροφή. Θεωρώ πως τα Μνημόνια πέτυχαν το σκοπό τους που δεν ήταν να μειώσουν το έλλειμμα αλλά να προλεταριοποιήσουν τα μεσοστρώματα. Εκμεταλλεύτηκαν την ολιγωρία των συνδικαλιστικών ηγεσιών, την προσχώρηση της σοσιαλδημοκρατίας στο νεοφιλελευθερισμό. Στη συνέχεια έβαλαν και τη Δεξιά μέσα, φτιάχνοντας ένα μέτωπο ενάντια στο λαό και τους εργαζόμενους. Το ερώτημα είναι τι κάνουμε. Αντικαπιταλιστική επανάσταση; Καλή ιδέα αλλά νομίζω ότι προέχει να σώσουμε το λαό από την καταστροφή και να βαθύνει η δημοκρατική διαδικασία που θα δώσει τον πρώτο λόγο στο λαό.”
Η Αργυρή Ερωτοκρίτου, φοιτήτρια Ιατρικής, μίλησε για το πρόσφατο φιάσκο της παρέλασης στα Γιάννενα: “Φέτος η παρέλαση στα Γιάννενα δεν έγινε με τεθωρακισμένα, ούτε μας επισκέφθηκε ο Παπούλιας. Αντίθετα έστειλαν διμοιρίες ΜΑΤ φοβισμένοι απέναντι στο γεγονός ότι εκφράστηκαν συμπυκνωμένες οι εμπειρίες και η οργή της εργατικής τάξης. Υπήρχαν αποφάσεις σωματείων που είπαν ότι θα πάμε στην παρέλαση να διαμαρτυρηθούμε. Υπήρξε πρωτοφανής συμμετοχή από τη Δωδώνη. Από τους εργάτες της Σπάιντερ που επέβαλαν ότι θα πληρωθούν τα δεδουλευμένα. Οι εργαζόμενοι στα Πανεπιστήμια μαζί με τους καθηγητές της ΕΛΜΕ που έβγαλαν ανακοίνωση ότι στηρίζουν τους αγωνιζόμενους μαθητές και συναδέλφους τους. Οι αντιστασιακοί συμμετείχαν στην ίδια την παρέλαση με το πανό τους. Η άρχουσα τάξη θα επιλέξει τον εθνικισμό για να αποπροσανατολίσει και ο Σαμαράς ήδη δίνει τέτοια δείγματα. Θα χρησιμοποιήσουν το ζήτημα της ΑΟΖ και της Κύπρου. Όμως η εργατική τάξη δεν τσιμπάει.”
Παρουσίαση: Νίκος Λούντος