Ιδέες
Mαρξισμός 2015: ΑΝΤΑΡΣΥΑ - Σημείο αναφοράς της αριστερής αναζήτησης

Από αριστερά: Θ. Διαβολάκης, Π. Σωτήρης, Ντ. Γκαρανέ, Γ. Σηφακάκης, Α. Δραγανίγος, Χρ. Μπίστης

Ο Γιάννης Σηφακάκης, ο Θανάσης Διαβολάκης, ο Αντώνης Δραγανίγος, ο Παναγιώτης Σωτήρης και ο Χρήστος Μπίστης άνοιξαν τη συζήτηση του Μαρξισμού με θέμα “Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και η εργατική αντιπολίτευση σήμερα”. Σ’ αυτή τη σελίδα παρουσιάζουμε τα βασικά σημεία των εισηγήσεων και της συζήτησης που ακολούθησε.
 
“Μέσα στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ και γενικότερα της Αριστεράς υπάρχει η εκτίμηση στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ για δύο πράγματα” τόνισε ο Γιάννης Σηφακάκης. “Ο ρόλος μας μέσα στο κίνημα και το μεταβατικό αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα.
 
Είναι μια καλή βάση, αλλά πρέπει να προχωρήσουμε σε τρία επίπεδα. Να συγκροτήσουμε εργατική αριστερή αντιπολίτευση απέναντι στους συμβιβασμούς της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Στην κίνηση του κόσμου στις απεργίες στα ΕΛΠΕ, στον ΟΛΠ, στα νοσοκομεία, αλλά και στις  πολιτικές μάχες ενάντια στο ρατσισμό, τον φασισμό, τον εθνικισμό.
 
Το δεύτερο είναι η συζήτηση για την στρατηγική, μεταρρύθμιση ή επανάσταση. Το τέλος του δρόμου είναι η αριστερή κυβέρνηση;
 
Όχι λέμε εμείς. Υπάρχουν κι άλλες απόψεις του αριστερού ευρωκομμουνισμού, για μια αριστερή ριζοσπαστική διακυβέρνηση και ένα κίνημα σε υποστηρικτικό ρόλο. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πάνω στο ζήτημα της εναλλακτικής λύσης λέει ότι η εργατική τάξη χρειάζεται να πάρει τον έλεγχο η ίδια, να κυβερνάει η ίδια με τα όργανά της.
 
Κοινή δράση
 
Τρίτο, στο ζήτημα της τακτικής, χρειάζεται ενιαίο μέτωπο. Αυτό σημαίνει κοινή δράση στις μάχες, αν λείπει αυτό καταλήγει στρογγυλά τραπέζια και προγραμματικές προσπάθειες συγκλίσεων με κομμάτια που έρχονται από τα δεξιότερα, ένας αυτοπεριορισμός της αντικαπιταλιστικής προοπτικής. Εκεί εστιάζεται η διαφωνία με το αν προχωράμε με ένα μοντέλο ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΜΑΡΣ.
 
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει γίνει ένας διακριτός τρίτος πόλος μέσα στην Αριστερά και αυτήν την ανεξαρτησία πρέπει να την διαφυλάξουμε σαν κόρη οφθαλμού. Έξω από τα σχέδια υποστήριξης του ΣΥΡΙΖΑ, έξω από τα σχέδια των τάσεων του ΣΥΡΙΖΑ, καλούμε τον κόσμο που απεγκλωβίζεται από τον ρεφορμισμό να ενταχθεί σε ένα μέτωπο της επαναστατικής αριστεράς που η προοπτική του είναι διαφορετική. Να προχωρήσουμε στην 3η Συνδιάσκεψη μέσα στον Ιούνη, όπως έχουμε αποφασίσει. Είναι η καλύτερη στιγμή. Πάνε για συμβιβασμό και είναι κρίσιμο να πάρουμε αποφάσεις”. 
 
“Εκεί που βγαίνουν οι κορώνες για ουσιαστική διαπραγμάτευση φτιάχνουν ένα τοπίο που οδηγεί όχι στον συμβιβασμό, αλλά στην ταπείνωση” τόνισε ο Παναγιώτης Σωτήρης. Εχουμε φτάσει σε μια κατάσταση που μια αριστερή κυβέρνηση, με βάση το τι δηλώνει, το πως την είδε ο κόσμος, όχι τι λέμε εμείς, ετοιμάζεται να εμπεδώσει από 'τα αριστερά' ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση. 
 
Πως αντιδράμε; Υπάρχει το ΚΚΕ που λέει 'ορίστε η απόδειξη', 'Σχέδιο Β του αστισμού'. Αυτό δεν είναι μόνο αριστερισμός, αλλά έχει και μια άλλη συνεπαγωγή: “Ότι δεν έγινε και τίποτα όλα αυτά τα χρόνια, δεν υπήρχαν ρήγματα, οι αστοί έχουν το πάνω χέρι, και άρα να δυναμώσει το μοναστήρι. Η άλλη λύση είναι αυτή που μας λέει η αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ: 'Να κάνουμε κριτική, αλλά να στηρίζουμε'. 'Αν χρειαστεί, να παραιτηθούμε από τα υπουργεία, αλλά να μην καταψηφίσουμε τη συμφωνία στη Βουλή'. 
 
Ανάμεσα σε αυτό το δίπολο, που οδηγεί σε κατάθλιψη είναι η μεγάλη πρόκληση να επεξεργαστείς μια εναλλακτική λύση που να ξεκινάει από το ότι άνοιξε παράθυρο ιστορικής ευκαιρίας (που το άνοιξε η κοινωνία, το εργατικό κίνημα) αλλά απαιτεί μια άλλη κατεύθυνση. Εκεί έρχεται η αναγκαιότητα του μεταβατικού προγράμματος, που χρειάζεται μια επεξεργασία, ένα βηματισμό... να δεις πως μπορείς να αναμετρηθείς με το ερώτημα της εξουσίας και της στρατηγικής και της κυβέρνησης ακόμα, σε μια διαλεκτική ανάμεσα σε εξουσία και κίνημα. 
 
Θέλει και μια άλλη αριστερά. Ο πρωτοπόρος ρόλος ανήκει σε αυτούς που προέρχονται από την ιστορική επαναστατική αριστερά, αλλά να συναντηθούμε σε μια σύνθεση που αναγκαστικά πρέπει να είναι νέα, πρωτότυπη σε πρωτότυπες συνθήκες”.
 
“Εχουμε συνείδηση ότι βρισκόμαστε σε μια από τις μεγαλύτερες κρίσεις του καπιταλισμού και η Ελλάδα είναι από τα πιο τραυματισμένα πειραματόζωα” τόνισε ο Χρίστος Μπίστης. “Οι ίδιες οι εξελίξεις  έχουν διαψεύσει στο έπακρο τις υποσχέσεις, τις δηλώσεις και τις πολιτικές κατευθύνσεις των κυρίαρχων δυνάμεων, ενώ αποκαλύπτουν όλο και περισσότερο την ανεπάρκεια υποσχέσεων για ασπιρίνες που θα αντιμετώπιζαν αυτήν τη θανατηφόρα κρίση, όπως κάνει ΣΥΡΙΖΑ.
 
Δεν θα βγούμε από το μνημονιακό καθεστώς αν δεν σηκώσουμε το κεφάλι ενάντια στο σύστημα. Γιατί ακόμα και αν βρεθεί τώρα κάποια συμφωνία, τα μπαλώσουνε, η ίδια κατάσταση θα συνεχιστεί. Πρέπει να ανοίξουμε την στρατηγική προοπτική της ρήξης και της αποδέσμευσης από την ΕΕ και το ευρώ και της ανατροπής του ελληνικού καπιταλισμού σε μια κατεύθυνση σοσιαλιστική και κομμουνιστική.
 
Για να γίνουν αυτά χρειάζεται μια επαναστατική αριστερά. Να στηριχτούμε πρώτα και κύρια στις δικές μας δυνάμεις, να συγχωνευτούμε με τις πρωτοβουλίες του κόσμου και ταυτόχρονα να έχουμε ενιαιομετωπική πολιτική για την συσπείρωση όλων των δυνάμεων της επαναστατικής αριστεράς”.
 
“Στη συγκυβέρνηση είναι ένα κόμμα της αριστεράς που υποσχέθηκε ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών χωρίς ρήξη και σύγκρουση με τους 'εταίρους'. Σύντομα αποδείχτηκε ότι αυτή η πολιτική οδηγεί μόνο σε επώδυνο συμβιβασμό” τόνισε ο Θανάσης Διαβολάκης. 
 
Ορατός δρόμος
 
Μπορεί η επαναστατική αριστερά να καθορίσει ότι υπάρχει κι άλλος δρόμος ορατός, της ρήξης και της ανατροπής; Οι συνθήκες για
κάτι τέτοιο είναι καλύτερες από πριν. Η εναλλαγή της κυβέρνησης ήταν μια λύση που επέβαλε ο κόσμος με σημαντικούς αγώνες και έδειξε ότι τα πράγματα μπορούν να πάνε διαφορετικά, δεν είναι ακίνητα. Βρίσκει τους εργαζόμενους σε καλύτερο επίπεδο και αυτό ισχύει και για την επαναστατική αριστερά.
 
Το μεταβατικό πρόγραμμα δημιουργήθηκε σαν απάντηση στην κρίση, με την διαγραφή του χρέους, την έξοδο από ΕΕ-ευρώ, την κρατικοποίηση των τραπεζών, τον εργατικό έλεγχο. Απαιτείται πολιτική γραμμή και πολιτική-οργανωτική δυνατότητα που να μπορεί να το κάνει κτήμα των μαζών και του κόσμου, επεξεργασία χρειάζεται, όχι σε μια λογική να γίνει ένα πλήρες κυβερνητικό πρόγραμμα. 
 
Σαν ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχουμε το καθήκον να ενισχύσουμε το κίνημα για να τα πάρει όλα πίσω, να μπορέσει να επιβιώσει, να κρατήσουμε καθαρή την αντικαπιταλιστική γραμμή, και δεν εννοώ να μην κάνουμε συμμαχίες με κανένα, εννοώ να έχουμε καθαρή κατεύθυνση και γύρω από αυτή να συγκεντρώνουμε δυνάμεις πολιτικές και κοινωνικές”.
 
“Σήμερα το κεφάλαιο συγκροτεί μια συγκεκριμένη πολιτική κατεύθυνση η οποία έχει στόχο το βάθεμα της εκμετάλλευσης μέσα από συγκεκριμένα μέτρα, λιτότητα, ιδιωτικοποιήσεις” τόνισε ο Αντώνης Δραγανίγος. “Σε αυτό το στρατηγικό σχέδιο που συγκροτεί την αστική απάντηση στην κρίση, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μέσα ή έξω; Είναι μέσα. Με διαφορές με την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου σε ότι αφορά την προσπάθεια να εξασφαλίσει ανάσες ρευστότητας στον ελληνικό καπιταλισμό και την εκπροσώπηση και πολιτική αφομοίωση των ριζοσπαστικών λαϊκών στρωμάτων που πάλεψαν ενάντια στα μνημόνια. Αλλά μέσα σε αυτόν τον στρατηγικό ορίζοντα.
 
Παλεύουμε για να ηττηθεί η πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Για να αναπτυχθεί ένα εργατικό λαϊκό κίνημα για την άμεση ικανοποίηση των ώριμων εργατικών αιτημάτων σε σύνδεση με τις βασικές αρχές του αντικαπιταλιστικού προγράμματος, στάση πληρωμών για να υπάρχουν λεφτά για τους μισθούς και τις συντάξεις.
 
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει και μπορεί να δημιουργήσει ρήγμα στο ρεφορμισμό. Κάτω από τους όρους της ανάπτυξης του κινήματος και της  ενίσχυσης της αυτοτελούς αντικαπιταλιστικής επαναστατικής αριστεράς είναι δυνατόν να σπάνε δυνάμεις προς τη δική μας κατεύθυνση. 
 
Η συζήτηση για τις πολιτικές συνεργασίες  έχει να κάνει με τη μορφή που κάθε φορά πρέπει να βρίσκουν οι επαναστατικές δυνάμεις για να έρχονται σε επαφή, να αξιοποιούν και να διευρύνουν τα ρήγματα του ρεφορμισμού προς τη δική μας κατεύθυνση, που δεν θα μας έρχονται πλήρως με το δικό μας πρόγραμμα, αλλά μέσα από ενδιάμεσες φάσεις καθαρά, νοθευμένα με το δικό τους πρόγραμμα και πρέπει να τους τραβάμε προς τη δική μας πλευρά. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ με σταθερότητα στην γραμμή και με ευελιξία στη μορφή των πολιτικών συμμαχιών και συνεργασιών μπορεί να ηγεμονεύσει σε αυτήν την κίνηση”. 
 
“Μέτωπο; Ναι. Με ποιους; Πρώτο, με τον κόσμο που θέλει να παλέψει. Δεύτερο, έχει σημασία να βρίσκουμε τα σπασίματα του ρεφορμισμού. Αλλά δεν τους βρίσκουμε σε κλειστά δωμάτια, τους βρίσκουμε στο κίνημα, γιατί αλλιώς ούτε θα μάθουν, ούτε καλές υπηρεσίες στο κίνημα θα προσφέρουν” τόνισε ο Ηλίας Λοΐζος, που πήρε το λόγο στη συζήτηση που ακολούθησε. 
 
“Να γίνει η συνδιάσκεψη, σήμερα μπαίνουμε σε ένα νέο μνημόνιο και έχουμε καθυστερήσει να απαντήσουμε σε αυτό” τόνισε ο Πόλυ Τσίκολης από τη Ν. Ιωνία. “Να βγούμε έξω με αφισοκολλήσεις, εξορμήσεις, με το πρόγραμμά μας, ούτε ένα ευρώ στους δανειστές. Με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ο κόσμος μας ψάχνει που είστε, τι κάνετε και εμείς κρυβόμαστε πίσω από ΜΑΡΣ και 'μέτωπα'” τόνισε ο Βασίλης Δαραβέλιας από το Ναύπλιο.