Δολοφονική «επαναπροώθηση» τα ξημερώματα της Τρίτης 15/1 καταγγέλλει ο ιρακινός πρόσφυγας Μοχάμεντ Φαντίλ, ο οποίος έχασε το ένα από τα τρία παιδιά του στη θάλασσα. Σύμφωνα με τη μαρτυρία που έδωσε ο πρόσφυγας στο τούρκικο πρακτορείο ειδήσεων, η βάρκα στην οποία επέβαινε αυτός και τα παιδιά του είχε συνολικά 47 πρόσφυγες όταν τους σταμάτησε μεσοπέλαγα σκάφος του ελληνικού λιμενικού. «Είχε δυνατό κύμα. Νομίζαμε ότι ήρθαν να μας σώσουν. Μας είπαν να σταματήσουμε τη μηχανή. Έδεσαν με σκοινί τη βάρκα μας στο σκάφος τους και άρχισαν να κάνουν κύκλους. Ήταν τελείως απάνθρωπο. Προσπάθησαν να μας σκοτώσουν», δήλωσε.
Η βάρκα είχε ξεκινήσει από το Κουσάντασι με προορισμό τη Σάμο. Μετά την επίθεση που δέχτηκε, οι πρόσφυγες έπεσαν στη θάλασσα και 40 λεπτά μετά σκάφος του τουρκικού λιμενικού τους εντόπισε και διέσωσε τους 46. Η τετράχρονη κόρη του Μοχάμεντ Φαντίλ ανασύρθηκε νεκρή. Η είδηση δημοσιοποιήθηκε από τα τουρκικά μέσα, ενώ την επιβεβαιώνει και η σελίδα Aegean Boat Report, η οποία δημοσιεύει ημερήσιες αναφορές για αφίξεις προσφύγων στα νησιά, καθώς και οποιαδήποτε άλλη πληροφορία μπορεί να διασταυρωθεί μέσω των επικοινωνιών των προσφύγων. Σε αυτή, αναφέρεται ότι την επίθεση έκαναν μαυροντυμένοι κουκουλοφόροι.
Μετά την τραγωδία το ελληνικό λιμενικό ανακοίνωσε ότι κατά τη διάρκεια περιπολίας, εντόπισε πρόσφυγες μέσα στα τουρκικά χωρικά ύδατα και ειδοποίησε τις τουρκικές αρχές να τους σταματήσουν –χωρίς να αναφέρει ότι κινδυνεύουν. Αντιθέτως, τονίζει ότι όλες οι κινήσεις (εντοπισμός, ειδοποίηση) έγιναν «έγκαιρα». Η άδεια βάρκα σύμφωνα με την ίδια ανακοίνωση βρέθηκε αργότερα από σκάφος της FRONTEX. Στις καταγγελίες για την επίθεση και το νεκρό προσφυγόπουλο απαντάει με ένα ξερό «δεν δηλώθηκε αγνοούμενος».
Μια εντελώς αντίθετη εικόνα δηλαδή από αυτή που δίνει ο πατέρας του κοριτσιού στα τουρκικά μέσα και οι υπόλοιποι πρόσφυγες μέσω της σελίδας-παρατηρητηρίου Aegean Boat Report. Η εκδοχή του λιμενικού αφήνει τεράστια κενά, με πιο προκλητικό το τι μεσολάβησε και από τον «έγκαιρο» εντοπισμό και συνεννόηση των δυο λιμενικών σωμάτων, κατέληξε να υπάρχει νεκρό προσφυγόπουλο στη θάλασσα.
Καταγγελίες
Δεν είναι η πρώτη φορά που μένουν αναπάντητες οι καταγγελίες για ευθύνες του λιμενικού για πνιγμούς. Το ναυάγιο στο Φαρμακονήσι στις αρχές του 2014 είχε συνοδευτεί με μια τρομακτική προσπάθεια αμφισβήτησης των μαρτυριών των θυμάτων. Προσπάθεια στην οποία ρίχτηκαν και υψηλόβαθμοι θεσμικοί φορείς, καταφέρνοντας να κατηγορηθεί, να δικαστεί και να φυλακιστεί για την πολύνεκρη τραγωδία ένας πρόσφυγας! Με την εκδίκαση της υπόθεσης στο Εφετείο ο πρόσφυγας -που φυσικά ήταν θύμα και όχι θύτης- δικαιώθηκε, οι καταγγελίες επιβεβαιώθηκαν και οι ευθύνες του λιμενικού για τους θανάτους φάνηκαν κραυγαλέα. Οι ένοχοι ωστόσο δεν λογοδότησαν.
Ούτε είναι η πρώτη φορά που καταγγέλλεται η δράση κάποιας συμμορίας στα σύνορα. Η μαρτυρία για «μαυροντυμένους κουκουλοφόρους» θυμίζει ανατριχιαστικά τα όσα έχουν έρθει πρόσφατα στο φως για τις «επαναπροωθήσεις»-κυνηγητά παρακρατικών στις δυο μεριές των συνόρων του Έβρου σε βάρος προσφύγων. Εκατοντάδες πρόσφυγες καταγγέλλουν βίαιες συμπεριφορές και επιθέσεις, τόσο από την αστυνομία όσο και από αγνώστους. Οι νεκροί και οι νεκρές που έχουμε θρηνήσει τους τελευταίους μήνες στα ελληνοτουρκικά σύνορα δείχνουν ανάγλυφα το πώς τα κλειστά σύνορα αφήνουν χώρο στους κάθε λογής παρακρατικούς κουκουλοφόρους να οργιάζουν με την ανοχή και τη σύμπραξη της αστυνομίας.
Άρα οι δυο εκδοχές που έχουν δώσει οι πρόσφυγες είναι εξίσου πιθανές –η μόνη που μπάζει είναι η ανακοίνωση του σώματος. Είτε οι δολοφόνοι είναι συμμορία για της οποίας τη δράση το λιμενικό και οι αρχές κάνουν τα στραβά μάτια, είτε πρόκειται για το ίδιο το λιμενικό, χρειάζεται να γίνει άμεσα έρευνα για να βρεθούν και να τιμωρηθούν.
Ακόμα περισσότερο, χρειάζεται να ανοίξουν τα σύνορα για να μη θρηνήσουμε άλλους πρόσφυγες. Η πρωτοβουλία αγωνιστριών και αγωνιστών του αντιρατσιστικού και αντιφασιστικού κινήματος από Τουρκία και Ελλάδα να συναντηθούν στις 10/2 στα σύνορα του Έβρου για να καταγγείλουν τις πολιτικές των δυο χωρών και της ΕΕ είναι κάτι παραπάνω από επίκαιρη. Και η συμμετοχή όλου του κόσμου στη διεθνή κινητοποίηση ενάντια στο ρατσισμό και το φασισμό στις 16 Μάρτη καθοριστική.