14/3, Καθαρίστριες και τραπεζοκόμες στο νοσοκομείο του Lewisham στη Μ. Βρετανία απεργούν γιατί δεν τους δίνουν προστατευτικά
Η εργατική αντίσταση έβαλε τη σφραγίδα της από την πρώτη στιγμή του ξεσπάσματος της επιδημίας σε όλο τον κόσμο. Στην Ιταλία που σε ευρωπαϊκό επίπεδο πληρώνει μέχρι στιγμής το πιο βαρύ τίμημα ξέσπασαν απεργίες σε ολόκληρη τη χώρα. Από τα ναυπηγεία στο Βορρά ως τις χαλυβουργίες του Νότου, οι εργάτες και οι εργάτριες δεν αποδέχθηκαν τις συμφωνίες της κυβέρνησης με τα αφεντικά, και σταμάτησαν την παραγωγή απαιτώντας μέτρα ασφαλείας ή να πάνε σπίτι τους αν η παραγωγή δεν είναι πρώτης ανάγκης. Σε πολλά εργοστάσια έγιναν από την αρχή καταγγελίες ότι τα πρώτα κρούσματα κορονοϊού οι διοικήσεις ήθελαν να τα κρύψουν ή να τα αντιμετωπίσουν σε “ατομικό επίπεδο” για να μην υπάρξουν επιπτώσεις στην παραγωγή.
Όπως εξηγεί ο Τζάνι ντελ Πάντα, σοσιαλιστής από την Ιταλία, οι μεγάλες κινητοποιήσεις μέσα στα εργοστάσια ξεπετάχτηκαν σαν μανιτάρια σαν αντίδραση στο διάγγελμα του πρωθυπουργού Κόντε την προηγούμενη Δευτέρα το βράδυ. Όλοι περίμεναν ότι θα ανακοινωνόταν η διακοπή της παραγωγής, αλλά παρότι έκλεισαν τα σχολεία, τα εστιατόρια και τα μαγαζιά, ο Κόντε είπε πως η παραγωγή θα συνεχίσει. Οι πιέσεις των Ιταλών βιομήχανων είχαν λειτουργήσει. Έτσι την επόμενη μέρα το πρωί, “ένα πρωτοφανές κύμα απεργιών σάρωσε τη χώρα.” Ένας συνδικαλιστής της GKN, ένα εργοστάσιο με 450 εργάτες και εργάτριες που παράγει εξαρτήματα για αυτοκίνητα κοντά στη Φλωρεντία λέει: “Ήταν ξεκάθαρο πως τα ιδιωτικά κέρδη είναι πιο σημαντικά από τη δημόσια υγεία. Οι εργάτες ριχνόμαστε σαν αναλώσιμο υλικό για να παράγουμε. Έτσι, υπήρξε μια τεράστια αντίδραση από τον απλό κόσμο που άρχισε να διαμαρτύρεται και να απεργεί. Τα συνδικάτα αναγκάστηκαν να ακολουθήσουν. Υπάρχει κι άλλη πλευρά στο ζήτημα, η προσπάθεια των αφεντικών να ρίξουν πάνω μας το κόστος της κρίσης.”
Στο ναυπηγείο Φινκαντιέρι στη Λιγουρία, ξεκίνησε απεργία διαρκείας την Πέμπτη, όταν ανακοινώθηκε ότι ένας εργάτης είχε μολυνθεί με τον ιό. Η απεργία απλώθηκε και σε άλλα ναυπηγεία της ίδιας εταιρείας στη χώρα. Στη Μπρέσια ξέσπασαν αυθόρμητες απεργίες σε πολλά εργοστάσια.
Στο εργοστάσιο της χαλυβουργίας Ilva, στον Τάραντα της Απουλίας, στο Νότο, κηρύχθηκε 10ήμερη απεργία για την έλλειψη προστατευτικών μέτρων. Πλέον τα τρία μεγαλύτερα συνδικάτα, CGIL, CISL και UIL, καλούν σε σταμάτημα της γραμμής παραγωγής σε όλα τα εργοστάσια από τις 22 του μήνα. Στη χαλυβουργία AST στην Ούμπρια οι απεργίες ξεκίνησαν την περασμένη Παρασκευή, οχτώ ώρες καθημερινά. Οι απεργίες απλώθηκαν και στη βιομηχανία της μόδας. To εργοστάσιο της Coeliani στη Μάντοβα της Λομβαρδίας το έκλεισαν οι 450 εργαζόμενοι.
Στο IKEA στη Ρώμη οι εργαζόμενοι βγήκαν σε απεργία γιατί δεν εξασφαλιζόταν η μίνιμουμ απόσταση. Στο λιμάνι με τα κοντέινερ της Γένοβας ξεκίνησαν απεργία από τις 11 Μάρτη, με καταγγελίες ότι δεν έγινε καμιά απολύμανση στο χώρο.
Στην Πιατσέντσα, 1100 εργαζόμενοι και εργαζόμενες της Amazon κήρυξαν απεργία γιατί “η εταιρεία δεν τηρεί τους όρους που επέβαλε η κυβέρνηση”. Η απεργία κηρύχθηκε ενώ η Amazon κομπάζει πως θα προσλάβει 100 χιλιάδες επιπλέον εργαζόμενους για να αντιμετωπίσει την αυξημένη ζήτηση για αγορές από το σπίτι. “Δεν έχουν δώσει μάσκες, δεν προσφέρουν λύσεις για το πώς θα διατηρηθούν οι αποστάσεις ασφαλείας, και πάνω απ’ όλα δεν έχουν καμία πρόθεση να μειώσουν το ρυθμό της παραγωγικότητας για την ασφάλεια των εργαζόμενων”, λέει η Ελίζα Μπαρμπιέρι, συνδικαλίστρια της CGIL της Πιατσέντσα.
Αυτός ο άλλος ιός, των απεργιών στα εργοστάσια μεταδόθηκε από την Ιταλία στην Ισπανία. Σε πολλά σημεία η αντίσταση ήταν αυθόρμητη. Σε μικρές εταιρείες ή σε call-center που εξαιρέθηκαν από την καραντίνα οι συζητήσεις στο προαύλιο ή στο διάλειμμα μετατράπηκαν σε δράση. Τα μεγάλα εργοστάσια έδωσαν πιο οργανωμένα παραδείγματα. Στη Mercedes στη Βιτόρια της Χώρας των Βάσκων κατάφεραν να σταματήσουν την αλυσίδα της παραγωγής. Η εργοστασιακή επιτροπή μπήκε στην πύλη και σταμάτησε τα καινούργια βανάκια. Όλοι άρχισαν να χειροκροτούν και να σταματάνε τη δουλειά μέσα στο εργοστάσιο. Μέσα σε λίγες ώρες η εταιρεία είχε αναγκαστεί να ανακοινώσει ότι διακόπτεται η παραγωγή.
Αντίστοιχες εικόνες εξελίχθηκαν στο εργοστάσιο της Aenova που κατασκευάζει φτερά αεροσκαφών, μόλις 15 χιλιόμετρα από το εργοστάσιο της Mercedes. 450 εργάτες και εργάτριες σταμάτησαν την παραγωγή και άνοιξαν πανό μέσα στο εργοστάσιο, όταν η διοίκηση τους είπε ότι δεν γίνονταν δεκτά τα αιτήματά τους. Στη Σαραγόσα, στο εργοστάσιο της Balay που φτιάχνει ηλεκτρικά είδη, την Τρίτη 17 Μάρτη το πρωί ξεκίνησε απεργία, επίσης επειδή η διοίκηση δεν δέχθηκε τους όρους υγιεινής που είχε προτείνει το συνδικάτο.
Οι εργαζόμενοι της Telepizza, στα σημεία της χώρας που είναι πιο οργανωμένοι, προχώρησαν σε απεργία, ρεζιλεύοντας τα υποτιθέμενα μέτρα ασφαλείας για τους διανομείς που τηρεί η εταιρεία (ο διανομέας δεν βγάζει το κράνος και αφήνει τις πίτσες στο χαλάκι της πόρτας πάνω σε ένα άδειο κουτί). “Οι ζωές μας αξίζουν περισσότερο από τα κέρδη τους”, λένε στην ανακοίνωσή τους. Στα ταχυδρομεία της χώρας, με 50 χιλιάδες εργαζόμενους, επικρατεί αναβρασμός και τα συνδικάτα έχουν ήδη βγάλει ανακοίνωση ότι βγαίνουν άμεσα για δράση. Καταγγέλλουν την έλλειψη μέτρων αλλά και τις πιέσεις των προϊστάμενων για αύξηση της παραγωγικότητας εν μέσω κρίσης.
Σε γαλλικά εργοστάσια καταγράφονται παρόμοιες εικόνες, με τις απεργίες ή την απειλή απεργιών να είναι αυτή που αναγκάζει τα αφεντικά να διακόψουν την παραγωγή. Στην PSA (Peugeot, Citroen, Opel και άλλα αυτοκίνητα) σε δύο εργοστάσια, στα γαλλο-ελβετικά και στα γαλλο-λουξεμβουργιανά σύνορα η οργάνωση στο χώρο δουλειάς σταμάτησε την παραγωγή. Σε δυο εργοστάσια της Renault στη Νορμανδία ο κόσμος κατήγγειλε ότι δεν σταμάτησε καθόλου η 24ωρη παραγωγή, έτρωγαν όλοι μαζί και άλλαζαν ρούχα στους ίδιους χώρους, απείλησαν με απεργία και ανάγκασαν την εργοδοσία σε υποχώρηση. Παρόμοια διαδικασία εξελίχθηκε στην Bombardier (στο εργοστάσιο που παράγει συρμούς τρένου), και το παράδειγμα αυτό επηρέασε το εργοστάσιο της Toyota που κέρδισε επίσης τη μάχη.
Η αντίσταση και η οργάνωση στους εργατικούς χώρους απέναντι στον κορονοϊό απλώθηκε και στις ΗΠΑ, την ώρα που ο Τραμπ είτε υποτιμούσε είτε μιλούσε για “κινέζικο ιό”. Στο Σικάγο μπήκαν μπροστά οι εκπαιδευτικοί και συντονίστηκαν με άλλα συνδικάτα. Απαίτησαν 15 πληρωμένες αναρρωτικές άδειες το χρόνο για όλους τους εργαζόμενους σε όλο το Ιλινόις. Παροχή γευμάτων για τον κόσμο που έχει μείνει αποκλεισμένος, δωρεάν ίντερνετ και τάμπλετ για τους μαθητές που έχουν μείνει στο σπίτι. Επίσης διαγραφή χρεών, πάγωμα στεγαστικών δανείων και των εξώσεων, και να μη γίνουν διακοπές ρεύματος, νερού, τηλεφώνου για απλήρωτους λογαριασμούς.
Η κόντρα για τις αναρρωτικές άδειες προκαλεί τρόμο στα αφεντικά στις ΗΠΑ και στο Σικάγο ιδιαίτερα. Οι εκπαιδευτικοί κέρδισαν πρόσφατα με απεργίες τους 5 αναρρωτικές, και οι ενώσεις των αφεντικών έκαναν μαζική εκστρατεία τρομοκρατίας ότι αν αυτό γενικευτεί θα είναι το τέλος της αμερικάνικης οικονομίας. Τώρα ζητάνε 15 μέρες για όλους. Το ίδιο ισχύει για τη νίκη που πέτυχαν με την απεργία τους να υπάρχει ένας νοσηλευτής/νοσηλεύτρια σε κάθε σχολείο.
Καθώς τα μόνα σχολεία που έχουν κλείσει είναι αυτά όπου έχει υπάρξει κρούσμα κορονοϊού, το συνδικάτο απαιτεί να σταματήσει η αξιολόγηση των σχολείων με βάση την αναλογία παρουσιών/απουσιών που έτσι κι αλλιώς κατήγγελε ως απαράδεκτη.
Τα παραδείγματα είναι πολύ περισσότερα και τα περισσότερα δεν φτάνουν καν στη δημοσιότητα. Σε εμπορικά κέντρα της Πορτογαλίας, οι υπάλληλοι των καταστημάτων βγήκαν έξω και συντονίστηκαν απαιτώντας να κλείσουν τα μαγαζιά. Οι νοσηλεύτριες στο νοσοκομείο Μπαγκάθι της Κένυας, ένα από τα τρία μεγαλύτερα κέντρα απομόνωσης για τον κορονοϊό εδώ και μέρες έχουν ρίξει το ρυθμό της δουλειάς τους στο ελάχιστο. Καταγγέλλουν ότι έχουν αφεθεί αβοήθητες, κινδυνεύουν οι ίδιες και τα μέλη των οικογένειών τους.
Οι εμπειρίες και η οργάνωση στη διάρκεια αυτών των βδομάδων είναι το καλύτερο κρατούμενο για τις μάχες που έρχονται στη συνέχεια, όταν τα αφεντικά και οι κυβερνήσεις θα επιχειρήσουν να ρίξουν όλο το βάρος της κρίσης πάνω μας.