Είναι σαφής η τάση αμφισβήτησης του πολιτικού σκηνικού: Ξεκάθαρη και μεγάλη είναι η εκλογική πτώση του ΠΑΣΟΚ. Ο ΛΑΟΣ, το μαντρόσκυλο της χούντας κυβέρνησης –ΕΕ -ΔΝΤ, δεν ενισχύεται και η ΝΔ δεν εκφράζει τη λαϊκή δυσαρέσκεια. Σημαντικό ανατρεπτικό δυναμικό υπάρχει στο λευκό- άκυρο και στην αποχή.
Ταυτόχρονα έχουμε μια σημαντική μετακίνηση προς τα αριστερά, με ξεχωριστό ποιοτικό χαρακτηριστικό τη μεγάλη άνοδο των δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής Αριστεράς. Η ψήφος αυτή δεν σημαίνει απαραίτητα συμφωνία με το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και γενικά την πολιτική της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, αλλά αποτελεί τιμητική υποστήριξη και συμβολή στην ευρύτερη προσπάθεια για μια μαχόμενη Αριστερά, πρωτεργάτη και συνοδοιπόρο των λαϊκών αγώνων.
Όλες οι δυνάμεις που στηρίξαμε τα αντικαπιταλιστικά σχήματα και όλοι οι συναγωνιστές που συμμετέχουμε σε αυτά αντιλαμβανόμαστε τις μεγάλες ευθύνες μας και τις απαιτήσεις που αναδείχνουν οι μεγάλες μάχες που έχουμε μπροστά μας. Δεσμευτήκαμε και θα εργαστούμε συλλογικά για μια νέα ανατρεπτική συνάντηση του συνόλου των δυνάμεων της Αριστεράς, στο μαζικό λαϊκό κίνημα, με στόχο την ανατροπή της αντιλαϊκής επίθεσης και το άνοιγμα του δρόμου για μια νέα σοσιαλιστική και κομμουνιστική προοπτική.
Επιτρέψτε μου, τέλος, να εκφράσω τον ειλικρινή και συντροφικό μου ενθουσιασμό για τον συλλογικό, μαχητικό, με αλληλεγγύη και ανιδιοτέλεια τρόπο που έδωσαν και τη μάχη αυτή όλοι οι σύντροφοι και συναγωνιστές, όλων των οργανώσεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, της ΚΟ Ανασύνταξη, καθώς και οι χιλιάδες αγωνιστές του κινήματος, ενταγμένοι και ανένταχτοι, που έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους σε δύσκολες συνθήκες.
Αγγελος Χάγιος, περιφερειακός σύμβουλος στην Αττική
Η οργή των μαζών ενάντια στην αντιλαϊκή λαίλαπα βρήκε πολλαπλές διεξόδους να εκφρασθεί στις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές (άλλες διεξόδους περισσότερο πολιτικές και αποτελεσματικές, άλλες λιγότερο). Η συρρίκνωση του δικομματισμού και του ΛΑΟΣ (όσο και αν δεν είναι αντίστοιχη με την επίθεση που δεχόμαστε), αλλά και η καταγραφή της διαμαρτυρίας προς τα αριστερά, δίνει σε κάθε περίπτωση ένα μήνυμα αντίστασης και αισιοδοξίας που σκιάζεται μόνο από την εκλογική καταγραφή των φασιστοειδών.
Ιδίως το αποτέλεσμα για τις δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής αριστεράς ήταν πράγματι θεαματικό (96.000 ψήφοι στις 11 από τις 13 περιφέρειες με ποσοστό που προσεγγίζει το 2%, εκλογή περιφερειακών συμβούλων σε 7 περιφέρειες, εξαιρετική παρουσία και εκλογή δημοτικών συμβούλων σε πολλούς δήμους). Αποτελεί σίγουρα μια δικαίωση για όλους όσοι, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, παλεύαμε για τη συγκρότηση ενός ενιαίου μετώπου της αντικαπιταλιστικής αριστεράς και πιστεύαμε ότι η αναφορά σε αντινεοφιλελεύθερα και αντιμονοπωλιακά μέτωπα οδηγεί σε αδιέξοδα. Παραταύτα, σηματοδοτεί και την υποχρέωση να ανταποκριθούμε σε ακόμα πιο αναβαθμισμένα καθήκοντα. Το πρώτο και σημαντικότερο είναι η ακόμα πιο σθεναρή και ενεργή παρουσία των δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής αριστεράς στα μέτωπα και τα κινήματα της περιόδου με πρώτο το μέτωπο της εκπαίδευσης και το κίνημα της φοιτητικής νεολαίας ενάντια στο νόμο Διαμαντοπούλου.
Δεύτερον, η ανάληψη πρωτοβουλιών για τη λειτουργία λαϊκών συνελεύσεων σε κάθε γειτονιά, αλλά και για τη συγκρότηση ευρύτερων μετώπων στο έδαφος του μεταβατικού προγράμματος εργατικής διεξόδου από την κρίση που προβάλαμε με συστηματικό τρόπο το προηγούμενο χρονικό διάστημα. Τρίτον η συστηματικότερη λειτουργία τοπικών επιτροπών, προκειμένου και να στηρίξουν τους εκλεγμένους συμβούλους, αλλά και πρωτίστως για να έρθουν σε επαφή και όσμωση με όσες/ους στήριξαν και εκλογικά τα ψηφοδέλτια.
Δημήτρης Σαραφιανός, υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης στην Αν. Αττική
Το μήνυμα των εκλογών στις 7 Νοέμβρη ήταν ξεκάθαρο. Η αγανάκτηση για την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ εκφράστηκε με πτώση ενός εκατομμυρίου ψήφων, το ένα τρίτο των ψήφων που είχε πάρει στις βουλευτικές εκλογές, χωρίς αυτό να καταλήγει στη Νέα Δημοκρατία (που έχασε εκατοντάδες χιλιάδες ψήφους) και το ΛΑΟΣ που επίσης έπεσε.
Η δυσαρέσκεια στράφηκε αριστερά. Οι ψήφοι των κομμάτων της Αριστεράς αυξάνονται, στο σύνολό τους φτάνουν το 25%. Αδιαμφισβήτητα, όμως ο πιο μεγάλος κερδισμένος αυτών των εκλογών ήταν η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, οι δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, που παρά τις τρικλοποδιές και τον πόλεμο κυβερνώντων, δημοσκόπων, καναλιών, καταγράφουν πλέον τη δύναμή τους – και στις κάλπες. Οι 100.000 ψήφοι και το ποσοστό σχεδόν 2%, (παρά την απουσία συνδυασμού σε Στερεά, Κυκλάδες και Δωδεκάνησα) ήταν τετραπλασιασμός σε σχέση με τις βουλευτικές.
Είναι οι ψήφοι των δεκάδων χιλιάδων αγωνιστών και αγωνιστριών που παλέψαμε μαζί στις διαδηλώσεις, στις απεργίες και στις γειτονιές, όλο το προηγούμενο διάστημα. Είναι μια ακόμα απόδειξη ότι το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα πάλης, η αριστερά που προσβλέπει στην ανατροπή του συστήματος εμπνέει μαζικά και δίνει ελπίδα και προοπτική στους αγώνες. Αυτή τη μαζική υποστήριξη και την ελπίδα πρέπει να τη μετατρέψουμε σε οργανωμένη δύναμη, με δυνατή ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε κάθε περιφέρεια, δήμο, γειτονιά, σε κάθε εργασιακό χώρο. Ένα δυνατό όπλο για τους εργαζόμενους και τους νέους στις σκληρές μάχες που έχουμε μπροστά μας ενάντια στο σύστημα της βαρβαρότητας.
Γιάννης Σηφακάκης, υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης στον Κεντρικό Τομέα της Αθήνας
Οι εκλογές της 7ης Νοέμβρη έστειλαν σαφές μήνυμα. Η πολιτική δυναμική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ έχει εξανεμιστεί. Το μνημόνιο 2 που ετοιμάζουν για τις 15 Νοέμβρη, με ακόμα μεγαλύτερο τσάκισμα μισθών και συντάξεων, πλήρη απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και ιδιωτικοποίηση των ΔΕΚΟ μπορεί και πρέπει να ανατραπεί.
Στις εκλογές αυτές οι εργαζόμενοι/ες και οι νέοι/ες ψήφισαν αριστερά. Η εκλογική άνοδος της αριστεράς όμως δεν είναι ομοιογενής. Η άνοδος του ΚΚΕ είναι επιβράβευση της αντισυστημικής του φυσιογωμίας και απότοκο της οργανωτικής του παρουσίας, αλλά δεν αποτελεί αποδοχή της διασπαστικής πολιτικής του στο κίνημα. Ο ΣΥΡΙΖΑ ηττήθηκε σε αυτές τις εκλογές. Η πολιτική θολούρα (χρέος, ΕΕ, ευρώ, κίνημα) χαρακτήρισε τόσο τον επίσημο ΣΥΡΙΖΑ, όσο και το μέτωπο, με αποτέλεσμα να ηττηθεί και η στρατηγική «ανοίγματος στο σοσιαλιστικό χώρο», όσο και η λογική του «καλού και ριζοσπαστικού» ΣΥΡΙΖΑ.
Η ενιαία πανελλαδική καταγραφή της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α., με ποσοστά που προσεγγίζουν το 2% αποτελεί τομή και αναδιατάσσει σαφώς τον εσωτερικό συσχετισμό δύναμης της αριστεράς, ενώ επηρεάζει και το συνολικό συσχετισμό. Παράλληλα η παρουσία αντικαπιταλιστικών δημοτικών σχημάτων με ποσοστά που φτάνουν μέχρι και σε διψήφια νούμερα αποδεικνύει τη δυναμική της αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα πάλης της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α, η ενιαία πολιτική παρουσία, η πραγματική γείωση σε μεγάλες περιοχές, εργατικούς χώρους, η δυναμική στη νεολαία, η άρνηση να μπεί στον ενδοαριστερό εμφύλιο, το εργατικό, νεολαιϊστικο, αγωνιστικό προφίλ της, έδωσαν στην αντικαπιταλιστική αριστερά μια τεράστια άνοδο. Η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α ενδυναμωμένη συνεχίζει, όχι από τη σκοπιά άλλης μιας αριστεράς, αλλά μιας άλλης αριστεράς που αγωνίζεται να ανασυνθέσει σε αντικαπιταλιστική βάση το σύνολο της αριστεράς, για τη νίκη του εργατικού και νεολαιϊστικου κινήματος.
Σπύρος Δρίτσας, υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης στο Νότιο Τομέα Αθήνας
Σε όλες της τις πτυχές η εκλογική συμπεριφορά αναδεικνύει την εκρηκτική αντίθεση των εργαζόμενων και των λαϊκών στρωμάτων στην πολιτική της κυβέρνησης και της τρόϊκας και την αποδοκιμασία των αστικών πολιτικών.
Καταγέλαστος ο πρωθυπουργός του μνημονίου αναγκάστηκε να αποσύρει τον εκβιασμό των πρόωρων εκλογών. Ακόμη, αξιοσημείωτη υπήρξε η αποτυχία τόσο των σχημάτων των δήθεν ανταρτών του ΠΑ.ΣΟ.Κ., όσο και του ΛΑ.Ο.Σ. να καρπωθούν τη λαϊκή δυσαρέσκεια. Μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος προσπέρασε τις μεσοβέζικες λύσεις, καταδίκασε τον παραγοντισμό, την πολυγλωσσία και την πολυδιάσπαση στην αριστερά και επέλεξε την ψήφο στις πιο συνεκτικές δυνάμεις της, επιβραβεύοντας την αγωνιστική συνέπεια. Η αναζήτηση της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής προοπτικής των κοινωνικών αντιστάσεων έφερε ένα ευδιάκριτο ποσοστό στην ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. βάζοντάς την για πρώτη φορά από το περιθώριο στο προσκήνιο του πολιτικού χάρτη.
Το αποτέλεσμα αυτό αποτελεί συνέχεια της ανοδικής μας πορείας, δικαιώνει όσους παλέψαμε για χρόνια την ενότητα και τη συγκρότησή της, αλλά και αναβαθμίζει τις πολιτικές ευθύνες μας για να μην το αντιμετωπίσουμε με αλαζονεία, σεχταρισμό και επανάπαυση. Καμμία εκλογή άλλωστε δεν φέρνει την αλλαγή και η ιστορία γράφεται στους δρόμους. Ωστόσο από σήμερα οι προοπτικές είναι πολύ καλύτερες. Στέλνω με συγκίνηση έναν αγωνιστικό χαιρετισμό σε όλους τους συναγωνιστές μας που πάλεψαν σε όλη την Ελλάδα για να υπάρξει ο χώρος αυτός, με χιλιάδες αντιξοότητες, και σε όσους μας στήριξαν. Ας τους στείλουμε όλοι μαζί την υπόσχεση να φανούμε αντάξιοι της εμπιστοσύνης, την οποία γενναιόδωρα επιτέλους μας έδειξαν, και κυρίως ας προσπαθήσουμε από αύριο να το κάνουμε πράξη. Θα το ξαναπώ: Εχουμε το δικαίωμα στην ελπίδα όσο εργαζόμαστε για τη βεβαιότητα που τη γεννάει.
Κώστας Παπαδάκης, υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης στο Βόρειο Τομέα Αθήνας
Το αποτέλεσμα μας είναι πολύ ικανοποιητικό και αυτό δημιουργεί περισσότερες ευθύνες για να συμβάλλουμε στην ανάπτυξη ενός ενωτικού και μαζικού κινήματος. Για να αντιμετωπίσουμε τις επιθέσεις του Μνημονίου και της κυβέρνησης και να σταματήσουμε τα καινούργια μέτρα που μας ετοιμάζει ο Γιωργάκης, έχοντας τη νομιμοποίηση μόλις του 25% από το 50% που τελικά ψήφισε. Καλούμε όσους μας ψήφισαν, όσους έκαναν αποχή, να κατέβουν μαζί μας και στο δρόμο.
Γιάννης Φελέκης, υποψήφιος Αντιπεριφερειάρχης Νήσων
Ο κόσμος βλέπει σ’ εσάς τη στερνή του ελπίδα. Καιρός να πείτε! Οι σταγόνες ποτάμι να γίνουν.
Μπ. Μπρεχτ
Αντικαπιταλιστικά ρυάκια αντίστασης και ανατροπής κυλάνε σε όλη την Ελλάδα. Είναι στόχος μας να καταφέρουμε να τα κάνουμε ορμητικά φουσκωμένα ποτάμια που θα σαρώσουν τα πάντα στο πέρασμα τους.
Μ’ αισιοδοξία και ένα πλατύ χαμόγελο ατενίζουμε το επόμενο διάστημα. Με αρκετούς περιφερειακούς και δημοτικούς συμβούλους για πρώτη φορά από τη μεταπολίτευση και δω για ψηφοδέλτια αντικαπιταλιστικά είμαστε σε θέση να οργανώσουμε καλύτερα τις επόμενες μάχες.
Οι ευθύνες μεγαλώνουν και δεν έχουμε το δικαίωμα να αποτύχουμε και να απογοητεύσουμε τους δεκάδες χιλιάδες που ακουμπούν σήμερα στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Ιδιαίτερα ενθαρρυντικό είναι το αποτέλεσμα και για τον Πειραιά, το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας με ένα εξαπλάσιο ποσοστό στην Περιφέρεια και στο Δήμο σε σύγκριση με τις βουλευτικές εκλογές. Μπορούμε και πρέπει να κάνουμε άλματα στη δουλειά μας να οργανώσουμε τις επιτροπές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, να δυναμώσουμε τη δημοτική μας κίνηση.
Το στοίχημα για την επόμενη μέρα είναι μπροστά μας και δεν είναι άλλο από τον πρώτο μεγάλο σταθμό 15-17 Νοέμβρη και επακολουθεί η πορεία του Πολυτεχνείου. Από το λιμάνι της ανταρσίας η υπόσχεση μας είναι ότι η συμμετοχή του Πειραιά θα ξεπεράσει κάθε προηγούμενο.
Νίκος Καββαδάς, υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης Πειραιά
Η τρομοκρατική εκστρατεία του Παπανδρέου, η «αντιμνημονιακή» δημαγωγία της ΝΔ, αλλά και η συστηματική παραπληροφόρηση και ο εκφοβισμός απ’ τη μεριά των ΜΜΕ μπορεί να απέτρεψαν μια ακόμα πιο συντριπτική καταδίκη του δικομματισμού που βρέθηκε να συγκεντρώνει μόλις και μετά βίας το 40% επί των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων στις έντονα πολιτικοποιημένες «αυτοδιοικητικές» εκλογές της Κυριακής.
Δεν μπόρεσαν ωστόσο να συγκαλύψουν τη βουβή διαμαρτυρία που σιγοβράζει, την οργή και την αγανάκτηση της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας που δεν αναγνωρίζει για την ώρα κοινωνική και πολιτική διέξοδο και προοπτική. Διέξοδο που δεν ήταν δυνατό να προσφέρει η χρεοκοπημένη και πολυδιασπασμένη συνδιαχειριστική λογική του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ούτε με την παραπέρα πασοκοποίησή του ούτε με τις προσπάθειες μεταμφίεσης της φιλο – ΕΕ προσκόλλησης του πίσω από ένα πιο ανατρεπτικό λεξιλόγιο. Προοπτική που δεν μπορούσε να προσφέρει παρά την αυξημένη ψήφο διαμαρτυρίας που απέσπασε ούτε το λεγόμενο «ΚΚΕ» με το σεχταρισμό και τη διασπαστική λογική του απέναντι σε κάθε μαζική κινητοποίηση αλλά και με την απουσία οποιασδήποτε συγκεκριμένης ανατρεπτικής προγραμματικής πρότασης για έξοδο απ’ την κρίση πέρα απ’ τις αοριστολογίες περί «λαϊκής εξουσία και οικονομίας».
Ο τετραπλασιασμός των ψήφων των συνδυασμών που υποστήριξε η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. ( από 24.500 στις εκλογές του 2009 σε πάνω από 100.000 την Κυριακή) στη βάση των ενωτικών και αγωνιστικών της παρεμβάσεων και με στοιχεία μιας ανατρεπτικής αλλά και ρεαλιστικής προγραμματικής πρότασης αποτελεί την πιο ελπιδοφόρα καταγραφή στο χώρο της Αριστεράς. Αυξάνει ωστόσο κατακόρυφα τις υποχρεώσεις όλων μας μπροστά στο βάθεμα της κρίσης, των αδιεξόδων και επιθέσεων του συστήματος για μιαν ακόμα πιο συγκροτημένη πολιτικά και οργανωτικά παρέμβαση μέσα στο εργατικό και λαϊκό κίνημα. Με στόχο την επαναστατική ενότητα και αναγέννηση του αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος, το ξαναζωντάνεμα της σοσιαλιστικής και κομμουνιστικής προοπτικής.