Διεθνή
Βρετανία: Ο Τρότσκι "φταίει" για την κρίση!

Ο Τρότσκι την εποχή που ήταν ηγέτης του Κόκκινου Στρατού

Μπορεί την περασμένη βδομάδα να έκλεισαν 76 χρόνια από τη δολοφονία του, αλλά στη βρετανική πολιτική σκηνή ο Τρότσκι ζει και σπέρνει εφιάλτες στους γραφειοκράτες του Εργατικού Κόμματος. Ο υπαρχηγός του κόμματος, Τομ Γουότσον, κατέθεσε “φάκελο” με στοιχεία για τη διείσδυση τροτσκιστικών οργανώσεων στο Εργατικό Κόμμα. 
 
Τα μεγαλειώδη στοιχεία του Γουότσον προέρχονται από τις δημόσιες ιστοσελίδες οργανώσεων της επαναστατικής αριστεράς στη Βρετανία, όπου τοποθετούνται για τις εξελίξεις στο Εργατικό Κόμμα. Ανάμεσα στα λαβράκια που υποτίθεται πως ανακάλυψε ο Γουότσον είναι οι προτάσεις για διάβασμα από την ιστοσελίδα του SWP (του αδελφού κόμματος του ΣΕΚ στη Βρετανία) όπου εκτός των άλλων υπάρχει άρθρο για τους λόγους που τα μέλη του SWP δεν συμμετέχουν στο Εργατικό Κόμμα. 
 
Αυτό που αποκαλύπτεται στην πραγματικότητα δεν είναι οι… συνωμοσίες των τροτσκιστών, αλλά ο πανικός της δεξιάς πτέρυγας του Εργατικού Κόμματος. Έχουν να αντιμετωπίσουν μια καμπάνια για την ανάδειξη ηγέτη του κόμματος, στην οποία έχουν κυριολεκτικά χάσει τη μπάλα. Ο Τζέρεμι Κόρμπιν προηγείται καθαρά, παρότι όλα τα ΜΜΕ, η τεράστια πλειονότητα των βουλευτών του κόμματος, όλοι οι πρώην ηγέτες και οι κομματικοί βαρόνοι είναι εναντίον του και του επιτίθενται. Αδυνατώντας να εξηγήσουν τι ακριβώς συμβαίνει, κάνουν λόγο για “γέρους τροτσκιστές” που χειρίζονται από τα παρασκήνια τη νεολαία που συγκεντρώνεται μαζικά για να στηρίξει τον Κόρμπιν.
 
Η Βρετανία δεν πέρασε πολιτικό καλοκαίρι. Η εκστρατεία για την ηγεσία του Εργατικού Κόμματος έχει τροφοδοτήσει ένα ρεύμα υπέρ του Κόρμπιν το οποίο μετατρέπει κάθε προεκλογική εκδήλωση σε μαζικό γεγονός. Σίγουρα το Λίβερπουλ δεν έχει πέντε χιλιάδες τροτσκιστές, γιατί τόσοι υποδέχτηκαν τον Κόρμπιν στις αρχές Αυγούστου. Ούτε εξηγείται έτσι πώς το Χαλ των 250 χιλιάδων κατοίκων έζησε τη μεγαλύτερη πολιτική συγκέντρωση των τελευταίων δεκαετιών με τους τρεις χιλιάδες που συγκεντρώθηκαν για τον Κόρμπιν.
 
Αριστερή ανταρσία
Αυτό που εξελίσσεται είναι μια αριστερή ανταρσία, ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική εντός του Εργατικού Κόμματος. Για να δει κανείς την ένταση σε μικρή κλίμακα, στο Μπράιτον όπου ο Κόρμπιν έκανε μια ακόμη μαζική συγκέντρωση, ήταν ο επικεφαλής του ίδιου του κόμματος στο Δήμο που βγήκε να καταγγείλει ότι “αυτό που χρειαζόμαστε δεν είναι μαζικές συγκεντρώσεις πολιτικών ακτιβιστών. Χρειαζόμαστε μια κυβέρνηση του Εργατικού Κόμματος που θα δώσει ευκαιρίες για όλους”.
 
Στην παραπάνω δήλωση εμφανίζεται και το βασικό επιχείρημα των αντιπάλων του Κόρμπιν. Μιας και δεν τολμάνε να πουνε τις απόψεις τους επί της ουσίας, τον κατηγορούν ότι είναι τόσο αριστερός που είναι καταδικασμένος να οδηγήσει το Εργατικό Κόμμα σε εκλογικό φιάσκο και σε νίκη της Δεξιάς. Η ίδια λογική προβλέψεων έχει αποτύχει παταγωδώς πολύ πρόσφατα στη Βρετανία, με το Μπρέξιτ. Τα πολιτικά παιδιά του Τόνι Μπλερ και του Γκόρντον Μπράουν αλλά και δεινόσαυροι όπως ο παλιός ηγέτης Νιλ Κίνοκ που βγήκε από το χρονοντούλαπο για να στρατευτεί στη μάχη κατά του Κόρμπιν, έχουν πέσει θύματα των ίδιων τους των ψεμάτων. 
 
Για δεκαετίες μετακίνησαν το Εργατικό Κόμμα όσο πιο δεξιά μπορούσε να πάει, στην αγκαλιά του θατσερισμού αλλά και του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Και τώρα ισχυρίζονται ότι αυτή η μετακίνηση στα δεξιά ήταν για να εκφραστεί η κοινωνία που έχει συντηρητικοποιηθεί. Κατηγορούσαν τον Κόρμπιν ότι δεν έδωσε δυνατά τη μάχη για το “Ναι” στην Ευρωπαϊκή Ένωση και έτσι έχανε την επαφή με την κοινωνική πλειοψηφία. Αλλά στο τέλος αυτή η πλειοψηφία αποδείχτηκε ότι ήταν με το “Οχι” στην ΕΕ. Τώρα τον κατηγορούν ότι είναι άτολμος να πάρει πρωτοβουλία για δεύτερο δημοψήφισμα. 
 
Ο Κόρμπιν λέει ότι το Όχι νίκησε και πρέπει να το πάρουν απόφαση. Μέσα στον Αύγουστο του επιτέθηκαν γιατί είναι κατά των πυρηνικών πυραύλων και υποβρυχίων Τράιντεντ, και τώρα ξανά επειδή τόλμησε να πει ότι η Βρετανία δεν πρέπει να συμμετέχει σε οποιονδήποτε πόλεμο ξεκινάει το ΝΑΤΟ. Ένας απίστευτος βουλευτής του κόμματος, με βάση την αντίθεση του Κόρμπιν στο ΝΑΤΟ, έφτασε να τον συγκρίνει με τον Ντόναλντ Τραμπ: “Ο μόνος άλλος πολιτικός που είναι τόσο απρόσεκτος και υπεροπτικός για το μέλλον του ΝΑΤΟ είναι ο Ντόναλντ Τραμπ. Είναι διαφορετικές όψεις του ίδιου νομίσματος: απερίσκεπτοι και ανεύθυνοι. Πρόκειται για προδοσία στις διεθνιστικές αρχές του Εργατικού Κόμματος”. Στο ίδιο μήκος κύματος, ένας πάμπλουτος δωρητής του Κόμματος παρομοίασε όσους συμμετέχουν στις συγκεντρώσεις του Κόρμπιν με τα τάγματα εφόδου των ναζί.
 
Η εκλογή του Κόρμπιν στην ηγεσία του Εργατικού Κόμματος ήταν ένα “ατύχημα” με όρους επίσημης πολιτικής. Η δεξιά του κόμματος είχε ανοίξει τη δυνατότητα την εκλογή της ηγεσίας από τη βάση, όχι για κανένα καλό σκοπό, αλλά για να απαλλαγεί από τις πιέσεις των συνδικαλιστών των οποίων η εσωκομματική ψήφος βάραινε πολύ. Νόμιζαν ότι η βάση του κόμματος θα εξέλεγε πιο εύκολα έναν εκλεκτό των ΜΜΕ. Η ασφαλιστική δικλείδα τους ήταν ότι ο υποψήφιος πρέπει να έχει την υποστήριξη ενός αριθμού βουλευτών. Ορισμένοι βουλευτές έδωσαν την υπογραφή τους στον Κόρμπιν όχι επειδή τον υποστήριζαν αλλά για να μη φανεί ότι τον αποκλείουν. 
 
Την πάτησαν
Όλοι το είχαν δεδομένο ότι δεν θα έφτανε ούτε στους τρεις επικρατέστερους. Την πάτησαν. Δεν είχαν υπολογίσει ότι η στροφή αριστερά στη βρετανική κοινωνία, οι μάχες ενάντια στον πόλεμο, στο ρατσισμό και τη λιτότητα που έχουν καθορίσει την τελευταία 15ετία θα έφταναν να εκφραστούν ακόμη και στις κάλπες ενός αποστεωμένου μηχανισμού όπως το Εργατικό Κόμμα. 
 
Όταν τελικά κέρδισε, περίμεναν στη γωνία σε κάθε ευκαιρία για να τον αποκεφαλίσουν. Δυστυχώς γι’αυτούς και τα αποτελέσματα των εθνικών εκλογών και οι δημοτικές εκλογές (όπου το Εργατικό Κόμμα κέρδισε ακόμη και το Λονδίνο) ήταν καλύτερα από ό,τι περίμεναν. Πίστεψαν ότι το Μπρέξιτ θα τους έδινε μια καλύτερη ευκαιρία και προχώρησαν στη μαζική αποστασία των βουλευτών. Ακόμη και σε αυτή την περίπτωση, νόμιζαν ότι ο Κόρμπιν θα πήγαινε απογοητευμένος σπίτι του και θα άφηνε την εσωκομματική κούρσα μόνο για υποψήφιους της δεξιάς. Το τελευταίο τους χαρτί είναι η νομική επίθεση στο δικαίωμα των νέων μελών να ψηφίσουν. Ακόμη κι έτσι, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ο Όουεν Σμιθ δεν τραβάει. Και οι συζητήσεις έχουν ήδη ξεκινήσει, για το πώς θα κινηθούν μετά τις 24 Σεπτέμβρη όταν θα ανακοινωθεί το αποτέλεσμα: νέο κόμμα ή συνέχεια του εσωκομματικού πολέμου;
 
Αυτό που εχθροί και φίλοι του Κόρμπιν παρατηρούν είναι ότι το κίνημα, και ιδιαίτερα η νεολαία, που έχει συγκεντρωθεί γύρω από την εσωκομματική καμπάνια δεν θεωρεί ότι το ζήτημα τελειώνει με την εκλογή του Κόρμπιν στην ηγεσία. Ο Κόρμπιν κέρδισε και το 2015 αλλά κουμάντο συνέχισε να κάνει η δεξιά. Χρειάζεται επέκταση της δράσης έξω από τα στενά όρια του Εργατικού Κόμματος.