Πλημμύρισαν με μηχανάκια οι δρόμοι της Αθήνας την Πέμπτη 8/10, στην απεργιακή μοτοπορεία των οδηγών δίκυκλου. Η κινητοποίηση ξεκίνησε από το Πεδίο του Άρεως. Από τη μικροφωνική ακούγονταν τα αιτήματά τους και χαιρέτισαν εργαζόμενοι από διαφορετικές περιοχές και μαγαζιά.
Η μοτοπορεία έκανε μεγάλο γύρο στο κέντρο της Αθήνας εντυπωσιάζοντας όσους την έβλεπαν με τη μαζικότητα της. Από το Πεδίο του Άρεως προς το Υπουργείο Εργασίας και τη Βουλή, μετά Μεσογείων, Αγίας Παρασκευής, Κηφισίας, Βασ. Σοφίας, Βασ. Κωνσταντίνου, Χαμοστέρνας, Πειραιώς για να καταλήξουν σε συγκέντρωση-συνέλευση στο Θησείο.
Ντελιβεράδες, κούριερ, υπάλληλοι εξωτερικών εργασιών παλεύουν για καλύτερες συνθήκες εργασίας, μέσα ατομικής προστασίας, ένσημα, βαρέα ανθυγιεινά, ενάντια στην τρομερή εντατικοποίηση που έχει εκτοξευθεί την περίοδο του κορονοϊού, ενάντια στην εργοδοτική ασυδοσία που παραβλέπει τις υποχρεώσεις για εταιρικό μηχανάκι και επίδομα χρήσης προς τους εργαζόμενους. Έχουν στείλει και στην κυβέρνηση υπόμνημα για συνάντηση με τα αιτήματά τους και ενόψει της απεργίας, αλλά δεν έχουν λάβει καμιά απάντηση.
“Δουλεύω σε τουριστική εταιρία εδώ και δύο χρόνια”, μας είπε ο Αντώνης Καλαμαράς. “Από το Μάρτιο με την καραντίνα την πλειοψηφία των εργαζόμενων της εταιρίας μας έχουν βγάλει σε αναστολή σύμβασης εργασίας. Εγώ είμαι σε αναστολή 9 μήνες και μάλλον θα συνεχίσω μέχρι τον Δεκέμβρη. Είμαι με το μόνο μηχανάκι και πέφτουν τηλεφωνήματα για να πάω να κάνω δουλειά μαύρα και απλήρωτα, αλλά εγώ δεν πάω. Φαντάζομαι ότι είναι κι άλλοι σε αυτό το καθεστώς αλλά δουλεύουν χωρίς να καλύπτονται και με το ρίσκο να φάνε πρόστιμο, αν τους πιάσουν. Η επαγγελματική πορεία σε ένα μηχανάκι πρέπει να χει κατοχυρωμένα τα δικαιώματά της. Να χεις το κεφάλι σου ήσυχο και να ξέρεις ότι κάθε βράδυ θα γυρίσεις σπίτι σου”.
“Μπορούμε να τα καταφέρουμε”
“Δουλεύω σε μαγαζί με ανταλλακτικά αυτοκινήτων. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε εμείς που εργαζόμαστε σε τέτοιες εταιρίες είναι ότι το βάρος στο μηχανάκι είναι πάρα πολύ μεγάλο”, δήλωσε ο Βαγγέλης Σίμος. “Φορτωνόμαστε με κιβώτια λάδια, με δισκόπλακες, κτλ. Θα πρέπει να μπει ένα μάξιμουμ όριο στο πόσο βάρος κουβαλάμε ως εξωτερικοί υπάλληλοι. Σε διάφορα καταστήματα τα μηχανάκια των παιδιών είναι δικά τους, δε δίνουν κράνη, ούτε αδιάβροχο ή αν δώσουν είναι πολύ φτηνά και δεν θα είναι ασφαλή, σέρβις στα μηχανάκια δεν γίνονται. Χθες είχαμε μια μεγάλη νίκη στη δίκη της Χρυσής Αυγής, ήταν από τις φορές που φύγαμε από τη διαδήλωση με χαμόγελο. Σιγά σιγά και με προσπάθεια μπορούμε να τα καταφέρουμε παντού”.
“Δουλεύω και κούριερ και ντελίβερι. Κατεβήκαμε σήμερα στην πορεία να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα”, τόνισε ο Χάρης. “Ένσημα, Βαρέα και ανθυγιεινά, να μην κινδυνεύουμε κάθε μέρα. Ο νόμος που ψηφίστηκε για να μας δίνουν εταιρικά μηχανάκια και εξοπλισμό δυστυχώς δεν τηρείται. Μέσα στην περίοδο του κορονοΐού η δουλειά είναι περισσότερη και για να γλιτώνουν χρήματα τα αφεντικά, έχουν λιγότερους εργαζόμενους”.
“Στα μικρά μαγαζιά υπάρχει το πρόβλημα ότι εκμεταλλεύονται το φιλότιμο σου και σου τρώνε ένσημα και δώρα. Σου λένε ότι δεν βγαίνουν οικονομικά και μετά τους βλέπεις να αγοράζουν αυτοκίνητο, να ανοίγουν δεύτερο μαγαζί...”, είπε ο Τάσος, εργαζόμενος ντελίβερι. “Εγώ μόλις είπα ότι θα απεργήσω, το αφεντικό εκνευρίστηκε, γιατί παραγνωριζόμαστε και ξεχνάνε ότι είμαστε εργαζόμενοι με δικαίωμα στην απεργία. Χρειάζεται να είμαστε όλοι στο δρόμο για να νικήσουμε. Το είδαμε χθες που νικήσαμε ενάντια στη Χρυσή Αυγή γιατί ήμασταν δεκάδες χιλιάδες. Χρειάζεται επίσης και ο συντονισμός με τους άλλους κλάδους”.