Ανταποκρίσεις «εξωτερικού» από τα Lidl, μπούλινγκ ενάντια στον παραγωγό του ραδιοφωνικού ντοκιμαντέρ για το τάγμα Αζόφ, «χαρτάκια» για να μην βγουν πλάνα από το κορονοτσιμπούσι στην Ικαρία ή πλάνα με τον Λιγνάδη δίπλα σε στελέχη της κυβέρνησης, καταιγισμός από non paper και από ανώνυμα σχόλια από «κυβερνητικές πηγές» και από κοντά ρεπορτάζ με «εστεμμένους», βασιλικούς γάμους, βασιλικές κηδείες, πρώην βασιλικά κτήματα και βασιλικές επισκέψεις, καθώς και διαζύγια σταρ του σινεμά, απαντήσεις στα κόμματα της αντιπολίτευσης που συχνά δημοσιεύονται χωρίς να έχει προηγηθεί η είδηση στην οποία «απαντάει» η κυβέρνηση.
Νοσηλευτές, ΛΑΡΚΟ, COSCO, επισιτισμός-τουρισμός και λοιποί κλάδοι παρουσιάζονται σπανίως έως καθόλου και από δίπλα εταιρίες δημοσίων σχέσεων να τηλεφωνούν σε δημοσιογράφους για να τους δώσουν (με έμμεσες πιέσεις) την εργοδοτική εκδοχή σε θέματα εργασιακών αντιπαραθέσεων, συνήθως λειψή σε σχέση με την πραγματικότητα.
Και όταν δεν πιάνει το καρότο έρχεται ο βούρδουλας με βιομηχανίες αγωγών – εκφοβισμών σε βάρος δημοσιογράφων, ακόμα και όταν νομικά δεν στέκουν για να νοιώθουν πίεση τα μεσαία στελέχη της ιεραρχίας και να μην αναδεικνύουν «δύσκολα» θέματα στην καθημερινή ατζέντα των ΜΜΕ.
Απόλυση
Προσθέτουμε και την εργοδοτική αντεργατική παρέμβαση, με πιο πρόσφατο περιστατικό την απόλυση φωτορεπόρτερ που διεκδίκησε τα αυτονόητα και έχουμε μία χαρακτηριστική απεικόνιση της πιάτσας των ΜΜΕ και λίγα λέμε.
Από δίπλα και οι «γκουρού» των ΜΜΕ που έχουν επιβάλλει ατζέντες κουτσομπολιού, και ειδικά στις ιστοσελίδες, ροή χωρίς κριτήρια με ανακύκλωση όποιας σαβούρας βγει στον αέρα, με την ερευνητική δημοσιογραφία να είναι είδος προς εξαφάνιση, αλλά να δείχνει και σημαντικές αντοχές και αποδοχή από τον κόσμο.
Διαφημίσεις και Πετσολίστες, δείχνουν και την πάγια κυβερνητική λογική να σπρώχνεται το χρήμα για να καλοπιάνει τους εκδότες, κανονικούς και μη, σαν τον Φουρθιώτη που έστησε ιστοσελίδα σε μία νύχτα για να πάρει το κονδύλι.
Αν αυτά γίνονται σε συχνά αθέατες περιοχές της λειτουργίας των ΜΜΕ, η βιτρίνα τους κοντεύει να γίνει γραφείο Τύπου του ΝΑΤΟ και επιχειρηματικών ομίλων, με αδιασταύρωτες «ειδήσεις» και fake news, αλλά και πλυντήριο κάθε παρακλαδιού της ακροδεξιάς.
Αλήθεια πριν λίγες μέρες πόσα ΜΜΕ στη χώρα ασχολήθηκαν με την αποφράδα επέτειο της εισόδου των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής στην Αθήνα;
Γιατί οι ρατσιστικές επιθέσεις σε βάρος μεταναστών συνήθως προβάλλονται λιγότερο από τον πόλεμο συμμοριών του υπόκοσμου και ανθυποειδησάρια διαρρήξεων σε περίπτερα και ψιλικατζίδικα;
Πόσο χώρο και χρόνο βρίσκουν στη δημοσιότητα οι κινήσεις που αντιδρούν σε φαραωνικά σχέδια ενάντια στο περιβάλλον σε αντίθεση με τους «επενδυτές»;
Δεν ήταν λοιπόν έκπληξη η πρόσφατη μελέτη που δείχνει ότι η Ελλάδα σε θέματα ανεξαρτησίας του Τύπου και πλουραλισμού, τσαλαβουτάει στα λασπόνερα.
Προφανώς είναι κεντρικό πολιτικό θέμα και όχι ζήτημα «εσωτερικό» των ΜΜΕ που θα το έλυναν επικλήσεις στη δεοντολογία, παραπομπές σε πειθαρχικά και χαρτοπόλεμος ανακοινώσεων.
Εκτός από τη δράση των εργαζομένων μέσα στο χώρο των ΜΜΕ που παρά την υποχώρηση των τελευταίων χρόνων, με τις πλειοψηφίες σε ΕΣΗΕΑ (συγκυβέρνηση ΝΔ- ΣΥΡΙΖΑ) και ΠΟΕΣΥ να αμολάνε αητό εδώ και χρόνια παραμένει αναγκαία, καιρός είναι να ασχοληθεί στα σοβαρά και η κοινωνία.
Πόσο καιρό έχει να γίνει διαδήλωση φορέων έξω από ΜΜΕ για μονόπλευρη ενημέρωση και για απαίτηση πλουραλιστικής κάλυψης;
Πόσο καιρό έχει να γίνει παράσταση διαμαρτυρίας που να απαιτεί πλουραλισμό; (από τότε που η διεκδίκηση ήταν να μην παίρνει προβολή η εγκληματική συμμορία της Χρυσής Αυγής, είναι η σωστή απάντηση).
Συνεπώς αντί για καταγγελίες - διαπιστώσεις, δράσεις για διεκδίκηση πλουραλιστικής ενημέρωσης και μαζικές κινητοποιήσεις σε όλους τους κλάδους που μαζί με τις διεκδικήσεις τους να απαιτούν και προβολή, αλλιώς οι κριτικές για το ρόλο της πλειοψηφίας των ΜΜΕ, μένουν, ίσως και ηθελημένα, σε επίπεδο καφενείου.
Νάσος Μπράτσος, απερχόμενο μέλος του Γενικού Συμβουλίου (που η πλειοψηφία δεν συγκάλεσε ούτε με τηλεδιάσκεψη εδώ και δυόμιση χρόνια) της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Συντακτών
Υ.Γ. Εκείνο το εξώδικο του 2020 που έστειλε στην ΕΡΤ ο δικηγόρος Κώστας Παπαδάκης για το κόψιμο του Β' μέρους του ντοκυμαντέρ Ικαριώτες πρόσφυγες στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, θα απαντηθεί ποτέ ή υπάρχει φόρτος εργασίας με τη Γιουροβίζιον;