Το Ισραήλ συνεχίζει να δολοφονεί μαζικά σε ολόκληρη τη Λωρίδα της Γάζας. Από τις 18 Μάρτη που έσπασε την εκεχειρία σκοτώνει 20-25 Παλαιστίνιους καθημερινά. Ο αποκλεισμός της Λωρίδας είναι ξανά ολοκληρωτικός, επιστρέφει η μαζική πείνα και η παντελής έλλειψη ιατρικής βοήθειας. Το Ισραήλ χτυπάει όποια νοσοκομεία έχουν απομείνει με υλικά και δυνατότητες, χτυπάει μαγειρεία και σημεία συγκέντρωσης τροφίμων και υλικών. Ο γενοκτονικός χαρακτήρας της επίθεσης επιστρέφει πιο ορατός από ποτέ.
Το καινούργιο σχέδιο που έχει βάλει μπρος ο στρατός του Ισραήλ είναι να διαλύσει εντελώς τη Ράφα στα νότια της Λωρίδας, εξορίζοντας από εκεί όλο τον πληθυσμό, ενώ αντίστοιχες κινήσεις κάνει και στο Βορρά. Θέλουν να πολυδιασπάσουν τη Λωρίδα της Γάζας και να φτάσουν να δημιουργήσουν διαδρόμους στρατιωτικής κατοχής. Τον κόσμο που έχει ήδη υπάρξει πολλαπλά πρόσφυγας πλέον τον στέλνουν προς τα δυτικά, στις ακτές. Έχοντας το ΟΚ από τις ΗΠΑ να κάνει ό,τι ακριβώς θέλει, ο Νετανιάχου έχει δώσει πράσινο φως στα πιο επιθετικά τμήματα της στρατιωτικής ηγεσίας που ζητάνε ολοκληρωτική ανακατάληψη της Γάζας. Κανείς δεν διαβεβαιώνει ωστόσο ότι αυτή τη φορά το σχέδιο θα υλοποιηθεί, ενάμιση ολόκληρο χρόνο μετά το ξεκίνημα της αγριότητας και μετά από σχεδόν 60 χιλιάδες θανάτους. Η Χαμάς από την πλευρά της προσφέρει την ανταλλαγή κάποιων επιπλέον ομήρων για μια εκεχειρία 45 ημερών. Η πολιτική του Ισραήλ συνεχίζει να κινείται στο ρυθμό της αναζήτησης περισσότερου αίματος, από τον οποίο ο Νετανιάχου έχει εξαρτήσει την παραμονή του στην εξουσία.
Αυτό δεν σημαίνει πως τα προβλήματα έχουν εξαφανιστεί. 1500 πρώην στελέχη του στρατού, ανάμεσά τους και ο πρώην πρωθυπουργός Εχούντ Μπάρακ δημοσίευσαν καινούργιο κείμενο που ζητάει εκεχειρία (θεωρώντας πως οι ακρότητες του Νετανιάχου ρισκάρουν την ενότητα του στρατού). Η κόντρα που έχει ανοίξει ο Νετανιάχου με τις μυστικές υπηρεσίες μετά την αλλαγή ηγεσίας που επέβαλε επίσης παραμένει ανοιχτή και προκαλεί τριγμούς.
Αλλά οι μεγαλύτεροι τριγμοί ήρθαν, αναπάντεχα, από το πρόσφατο ταξίδι του στην Ουάσιγκτον, όπου συναντήθηκε με τον Τραμπ. Ο Νετανιάχου και τα φιλικά σε αυτόν ΜΜΕ περίμεναν μια θριαμβευτική επίσκεψη από την οποία θα επέστρεφε με κάποιες νίκες στην τσέπη του και αρκετές αγκαλιές με τον Τραμπ. Όμως, τελικά δεν κατάφερε να πάρει ούτε μια κοινή συνέντευξη Τύπου. Ο λόγος δεν είναι πως ο Τραμπ άλλαξε γνώμη για τη σφαγή στη Λωρίδα της Γάζας. Κάθε άλλο. Όμως, τα σημεία κρίσης στον πλανήτη είναι πολύ ευρύτερα, και οι πρωτοβουλίες του Τραμπ γίνονται πηγή αλυσιδωτών και ανεξέλεγκτων προβλημάτων.
Η πρώτη ήττα του Νετανιάχου ήρθε όσον αφορά στους δασμούς, μιας και είχε πάει να ζητήσει την εξαίρεση τυο Ισραήλ από τις αποφάσεις του Τραμπ. Εισέπραξε όμως ένα ηχηρό Όχι και όταν επιχείρησε να παζαρέψει με αντίστοιχες μειώσεις στις ισραηλινές εισαγωγές αμερικανικών προϊόντων, ο Τραμπ του είπε να μην ξεχνάει ότι το Ισραήλ παίρνει τη μεγαλύτερη βοήθεια από τις ΗΠΑ από οποιοδήποτε άλλο κράτος στον κόσμο, 4 δισεκατομμύρια το χρόνο.
Χαστούκι
Το δεύτερο χαστούκι το έφαγε όσον αφορά στη Συρία, όπου βρίσκεται σε εξέλιξη ένας αγώνας δρόμου μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας για το ποιος θα “σταθεροποιήσει” τη χώρα μετά την ανατροπή του Άσαντ. Το Ισραήλ έτρεξε και επέκτεινε την κατοχή του από τα Υψώματα του Γκολάν σε μια περιοχή ακόμη πιο κοντά στη Δαμασκό, ενώ οργάνωσε μια τεράστια εκστρατεία βομβαρδισμών στο στρατιωτικό υλικό του Άσαντ που κληρονόμησε η ισλαμιστική κυβέρνηση. Όμως, ο Τραμπ, μπροστά στον Νετανιάχου και τους δημοσιογράφους, είπε πως “Είναι φίλος του Ερντογάν. Είναι σκληρός και πολύ έξυπνος”.
Ένας πρώην πρέσβης του Ισραήλ στην Τουρκία σχολιάζει πως “Αυτή η δήλωση ήταν ιδιαίτερα ντροπιαστική για τον Νετανιάχου γιατί την περασμένη βδομάδα μόλις, ο Ερντογάν είχε δηλώσει πως το Ισραήλ πρέπει να διαλυθεί”. Τις ίδιες μέρες, στο Αζερμπαϊτζάν, κάτω από τις φτερούγες του Αλίγιεφ, ο οποίος έχει σχέσεις όπλων και αίματος τόσο με τον Ερντογάν όσο και με τον Νετανιάχου, ξεκινάνε διαπραγματεύσεις μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας για να μοιράσουν τις σφαίρες επιρροής τους μέσα στη Συρία. Οι δηλώσεις του Τραμπ αφήνουν την ισραηλινή πλευρά σχετικά έκθετη σε αυτές τις συνομιλίες.
Το τρίτο και πλέον σημαντικό μέτωπο είναι αυτό του Ιράν. Ο Νετανιάχου πήγε στην Ουάσιγκτον με στόχο να αποσπάσει μια δήλωση ότι οι ΗΠΑ θέλουν να διαλυθεί ολόκληρο το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, αλλά ο Τραμπ επέλεξε να ανακοινώσει λίγο πριν από τη συνάντηση με τον Νετανιάχου ότι ξεκινάει επίσημες διαπραγματεύσεις με το Ιράν στο Ομάν. Οι δεξιές και ακροδεξιές εφημερίδες στο Ισραήλ προετοίμαζαν τον κόσμο τους ότι από στην Ουάσιγκτον ο Τραμπ και ο Νετανιάχου θα συμφωνούσαν σε ένα στρατιωτικό χτύπημα κατά του Ιράν άμεσα. Χρησιμοποιούσαν σαν επιχείρημα ότι αμερικάνικα επιπλέον αμερικάνικα στρατιωτικά αεροσκάφη έχουν σταθμεύσει στον Ινδικό, ενώ δεύτερο αεροπλανοφόρο βρίσκεται στην περιοχή.
Οι διαπραγματεύσεις όμως ξεκίνησαν και σύμφωνα με το Ιράν υπήρξε “κατανόηση”. Ο Τραμπ ήταν αυτός που απέσυρε τις ΗΠΑ από τη συμφωνία που είχε κάνει ο Ομπάμα με το Ιράν, με την οποία το Ιράν έβαζε φρένο στο πυρηνικό του πρόγραμμα, σε αντάλλαγμα για την άρση του εμπάργκο και τη χαλάρωση της διεθνούς πίεσης πάνω στην οικονομία του. Τώρα όμως ο ίδιος επιστρέφει στις συνομιλίες. Η κυβέρνηση του Τραμπ βρίσκεται διχασμένη και σε αυτό το μέτωπο. Υπάρχουν υπουργοί του που συμφωνούν με τον Νετανιάχου. Και άλλοι, όπως η καινούργια επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών, που διαβεβαίωνε μόλις πριν από τρεις βδομάδες πως το Ιράν δεν έχει σπάσει τις υποσχέσεις του και δεν κατασκευάζει πυρηνικά όπλα. Εξάλλου, οι “θεαματικές” δολοφονικές επιθέσεις του Τραμπ στην Υεμένη και στους Χουθίτες δεν έχουν φέρει προς το παρόν πρακτικά αποτελέσματα όσον αφορά την ασφάλεια των μεταφορών μέσω Ερυθράς Θάλασσας και Σουέζ.
Κανείς φυσικά δεν μπορεί να προβλέψει ούτε τον Νετανιάχου, ούτε τον Τραμπ. Και οι δυο τους ανά πάσα στιγμή, μπροστά στα αδιέξοδα, μπορεί να επιλέξουν τη φυγή προς τα εμπρός, διατάζοντας ακόμη περισσότερο θάνατο. Το αντιπολεμικό κίνημα και η αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη πρέπει να πάρουν διαστάσεις σαν κι αυτές που πήραν το σαββατοκύριακο στο Μπαγκλαντές.