Δεν χωράει η παραμικρή αμφιβολία ότι το παιχνίδι των εκβιασμών είναι στημένο, και από τις Τρόικες εξωτερικού και εσωτερικού και από την εργοδοσία σε κάθε επιχείρηση χωριστά. Όλα τα καθάρματα δουλεύουνε μαζί, όπως λέει και ένα γνωστό σύνθημα.
Αυτή την εμπειρία που είναι κοινή σε κάθε χώρο δουλειάς, την έφεραν στην επιφάνεια οι αγώνες που έχουν ξεκινήσει οι απεργοί στον Άλτερ, στη Χαλυβουργία, στην Ελευθεροτυπία. Κλαίγονται οι Κουρήδες, οι Τεγόπουλοι, ο Μάνεσης ότι δεν έχουν λεφτά για να καλύψουν το μισθολογικό κόστος. Και απαιτούν από τους εργαζόμενους να δουλεύουν απλήρωτοι, να δεχτούν μείωση μισθών και χειρότερα ωράρια και συνθήκες. Εκβιάζουν ωμά, χωρίς ντροπή, χωρίς απάντηση στο στοιχειώδες ερώτημα: πού πήγαν τα λεφτά από τα κέρδη τόσων χρόνων;
Αυτόν τον ίδιο χυδαίο εκβιασμό έρχονται να γενικεύσουν οι Τρόικες του Παπαδήμου και του ΔΝΤ. Οι ίδιοι οι κήρυκες της παγκοσμιοποίησης που τόσα χρόνια έλεγαν και λένε ότι η «Ελλάδα θα γίνει Ευρώπη» ανοίγοντας την οικονομία στον ελεύθερο ανταγωνισμό, ότι τάχα έτσι το βιοτικό μας επίπεδο θα «συγκλίνει» με τη Γαλλία και τη Γερμανία, τώρα λένε «δεν είστε αρκετά ανταγωνιστικοί» και απαιτούν μείωση μισθών, συντάξεων, παροχών παντού, «για να μείνετε στο Ευρώ». Χωρίς τσίπα, σπρώχνουν τον ίδιο εκβιασμό της «ανταγωνιστικότητας» και στην Πορτογαλία και στην Ιρλανδία και στην Ουγγαρία ακόμη και στην Ιταλία και στην ίδια τη Γαλλία και τη Γερμανία. Λες και αν γίνουν όλες οι χώρες «ανταγωνιστικές» κόβοντας μισθούς θα βγει κανένας άλλος κερδισμένος εκτός από τους καπιταλιστές. Λες και μπορεί να υπάρχει παγκόσμια οικονομία όπου όλες οι χώρες θα έχουν πλεονάσματα και καμιά δεν θα έχει ελλείμματα: πού θα κάνουν εξαγωγές; Στον Άρη;
Οι ίδιοι τραπεζίτες και πολιτικάντηδες που έλεγαν ότι το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας είναι ο «υπερτροφικός δημόσιος τομέας», τώρα απλώνουν την επίθεσή τους στον ιδιωτικό τομέα. Οι ίδιοι απατεώνες που έλεγαν ότι άμα κοπούν οι «σπατάλες στο δημόσιο» θα μπει τέρμα στις θυσίες, τώρα απαιτούν εξομοίωση των περικοπών σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Οι ίδιοι βαρόνοι των ΜΜΕ που είχαν πάντα ανοιχτή για λογαριασμό τους την «πίσω πόρτα του Μαξίμου» επιβεβαιώνουν στην πράξη πόσο ψεύτικοι ήταν και είναι οι διαχωρισμοί των εργαζόμενων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
Δεν έχει τέλος η ξεφτίλα των Παπαδήμων, των Σαμαράδων, των Βενιζέλων, των Καρατζαφέρηδων, όλων αυτών που κάνουν πλάτες στους πλούσιους και έχουν το θράσος να εκβιάζουν τους απλούς εργαζόμενους. Η μόνη δύναμη που μπορεί να βάλει τέρμα σε αυτή την αθλιότητα είναι η δική μας οργισμένη συλλογική δράση.
Γι’ αυτό είναι τόσο σημαντική η Παναττική απεργία που έχουν κηρύξει συντονισμένα όλα τα Εργατικά Κέντρα του λεκανοπέδιου. Είναι η αφετηρία για να ξαναπιάσουμε όλοι μαζί το νήμα με τις πανεργατικές απεργίες, τις απεργίες διαρκείας και τις καταλήψεις. Για να ενωθούμε σε ένα κοινό απεργιακό κίνημα διαρκείας, για να ανατρέψουμε την Συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ, να διώξουμε την Τρόικα και να επιβάλουμε τις εργατικές αντικαπιταλιστικές λύσεις και στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα:
Όχι στα Μνημόνια και τις περικοπές. Διαγραφή του χρέους και αντικαπιταλιστική ρήξη με το Ευρώ και την ΕΕ.
Απαγόρευση των απολύσεων. Κρατικοποίηση χωρίς αποζημίωση για κάθε καπιταλιστή που την παραβιάζει με κλεισίματα και εκβιασμούς.
Εργατικές επιτροπές παντού, σε κάθε χώρο δουλειάς, δημόσιο και ιδιωτικό. Σήμερα για να οργανώνουμε τους αγώνες, αύριο για να επιβάλουμε τον εργατικό έλεγχο. Για να βάλουμε τις ανάγκες και τα συμφέροντα των εργατών πάνω από τα κέρδη και τις κομπίνες των καπιταλιστών.