Η απάντηση που έδωσε από τη μεριά του το ΠΑΜΕ ήταν η λήξη της κατάληψης. Αυτό έγινε μέσα από τα πιο επίσημα χείλη, του προέδρου της Ομοσπονδίας Εργατοϋπαλλήλων Κλωστοϋφαντουργίας Ιματισμού και Δέρματος. Όπως είπε ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας: «Αν διαπιστωθεί ότι δεν θα λειτουργήσει η εταιρία, δημιουργούνται άλλες συνθήκες τις οποίες θα κάτσουμε και θα τις κουβεντιάσουμε. Συνάδελφοι, υπάρχουν αντιρρήσεις; Συμφωνούμε στο να λήξει η κατάληψη; Είναι μια μορφή πάλης την οποία την χρησιμοποιήσαμε για τους λόγους που την χρησιμοποιήσαμε, όλοι μαζί το αποφασίσαμε, αυτή τη στιγμή αυτή η μορφή πάλης αναστέλλεται και εδώ είμαστε να αποφασίζουμε. Επιφυλάξεις υπάρχουν σε όλους μας, αλλά νομίζω ότι έχει γίνει ένα βήμα σοβαρό».
Η επιλογή αυτή ήταν λάθος. Η κατάληψη δεν είναι άλλη μία μορφή πάλης, ανάμεσα στις τόσες άλλες που έχουν οι εργαζόμενοι στα χέρια τους για να δώσουν μία μάχη. Η κατάληψη δίνει τη δυνατότητα στους εργαζόμενους να έχουν το έλεγχο του χώρου τους και να ασκούν έτσι το μάξιμουμ της πίεσης στα αφεντικά και τις κυβερνήσεις. Οι εργαζόμενοι της ELITE έχουν πολύ καθαρά αυτή την εμπειρία. Η κατάληψη και η περιφρούρηση του εργοστασίου ήταν που ανάγκασαν το Χριστουδουλάτο και το ΠΑΣΟΚ σε μια σειρά υποχωρήσεις. Μέχρι εκείνη τη στιγμή το αφεντικό σφύριζε αδιάφορα και συνέχιζε τις μπίζνες του μέσα από τα καταστήματα, ενώ η κυβέρνηση αρνιόταν να πάρει θέση. Γι´ αυτό και σε καμιά περίπτωση η κατάληψη δεν μπορεί να εξισώνεται σαν μορφή αγώνα με την επίσχεση εργασίας.
Δυναμική
Δεν είναι η πρώτη φορά που το ΠΑΜΕ κάνει αυτή την επιλογή. Και σε άλλες περιπτώσεις έχει μπει μπροστά για να βάλει φρένο στη δυναμική ενός αγώνα, υποτιμώντας την δυνατότητά του να φτάσει στη νίκη και υποκύπτοντας στο «ρεαλισμό» τον οποίο υποτίθεται παλεύει. Ισως το πιο τρανταχτό παράδειγμα ήταν τον Δεκέμβρη του 2008, όταν στην εξέγερση της νεολαίας το ΠΑΜΕ είδε μόνο «σπασμένες βιτρίνες».
Αντίστοιχα λάθος είναι και η άποψή του ΠΑΜΕ όσον αφορά στην δημιουργία εργοστασιακού σωματείου στη ELITE. Σύμφωνα με τα όσα είπε ξανά ο πρόεδρος της ΟΕΚΙΔΕ στη συνέλευση: «Συνάδελφοι θέλαμε να θίξουμε ένα θέμα σα συνδικάτο που το θεωρούμε πάρα πολύ σοβαρό. Ξέρετε πάρα πολύ καλά ότι εμείς δε βρεθήκαμε μαζί σας τώρα που μπήκε το πρόβλημα, χρόνια ολόκληρα ασχολούμαστε και με τα δικά σας προβλήματα. Μας γνωρίζατε και μας γνωρίζετε. Τι πρόβλημα θέλουμε να θίξουμε; Ιδιαίτερα μετά τις 17 Δεκεμβρίου με τη συμμετοχή σας στην απεργία και τη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ, τίθεται από διάφορες πλευρές σε εσάς ένα σύνθημα. Γιατί δε φτιάχνετε ένα εργοστασιακό σωματείο; Τι θέλουν να πουν με αυτό όλοι αυτοί που σας αγάπησαν ξαφνικά τώρα; Ενώ δε γνώριζαν πριν τα προβλήματα και τα βάσανά σας; Θέλουν να πουν πετάξτε το κλαδικό συνδικάτο έξω και το λένε γιατί είναι ένα ταξικό συνδικάτο, παλεύει μαζί με τις ταξικές δυνάμεις κόντρα στο συμβιβασμό και τη συναίνεση».
Αυτές οι απόψεις δεν βοηθούν τον αγώνα στην ELITE να προχωρήσει. Αντίθετα, μπαίνουν εμπόδιο στην καλύτερη οργάνωσή του και την κλιμάκωσή του για να νικήσει. Η δημιουργία σωματείου είναι δύναμη σε κάθε εργατικό χώρο για να οργανώνει τις μάχες, να αποτρέπει συλλογικά τις επιθέσεις της εργοδοσίας, να συνδέεται με άλλα συνδικάτα, να παίρνει πρωτοβουλίες για να μην απομονώνεται κανένας αγώνας. Οι εργαζόμενοι στην ELITE θα χρειαστεί να δώσουν μάχες και σε αυτό το επίπεδο.