Πρέπει το αντιρατσιστικό κίνημα να συνεχίσει στον ίδιο δρόμο που πάλεψε όλο το προηγούμενο διάστημα υποστηρίζοντας ότι καμία ζωή δεν είναι λαθραία και γι αυτό όλα τα παιδιά και όλοι οι μετανάστες πρέπει να έχουν δικαιώματα; Η μήπως πρέπει η Αριστερά να στηρίξει το νομοσχέδιο της κυβέρνησης σε μία προσπάθεια να μην ταυτιστεί με το ΟΧΙ του ΛΑΟΣ και της ΝΔ, αφήνοντας το ΠΑΣΟΚ να εμφανίζεται ως το μοναδικό κόμμα που κάνει προοδευτικά βήματα στο μεταναστευτικό;
Αυτή τη δεύτερη άποψη διατυπώνει το Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα σε ανακοίνωσή του: «Θεωρούμε ότι στάσεις που απορρίπτουν συνολικά το νομοσχέδιο, σαν αυτές που εκφράστηκαν από το ΚΚΕ και τμήματα της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς όχι μόνο πιστώνουν στο ΠΑΣΟΚ τις διεκδικήσεις του αντιρατσιστικού κινήματος, αλλά και υποτάσσουν την ουσία της υπόθεσης, στις ανάγκες μιας υποτιθέμενης καθαρότητας και μιας πολιτικής συνολικής αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση».
Εμπειρία του κινήματος
Ολα τα προηγούμενα χρόνια οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ προχώρησαν σε νομοθεσίες που «ρύθμιζαν» το ζήτημα της νομιμοποίησης. Από το ´97 μέχρι το 2005 όλες οι κυβερνήσεις πέρασαν νόμους που στην ουσία έβαζαν ασφυκτικές προϋποθέσεις για τη νομιμοποίησημε αποτέλεσμα ένα μικρό κομμάτι να καταφέρει να αποχτήσει χαρτιά. Το αντιρατσιστικό κίνημα ποτέ δεν στήριξε αυτές τις νομοθεσίες, εξηγώντας ότι οδηγούσαν την συντριπτική πλειοψηφία στον αποκλεισμό. Το αίτημα για νομιμοποίηση όλων, άσυλο και στέγη στους πρόσφυγες και ανοιχτά σύνορα για όλους δεν είναι απλά ένα ζήτημα «καθαρότητας» αλλά ένα ζήτημα ουσίας. Γιατί μία νομοθεσία που διευκολύνει το ένα πέμπτο των μεταναστών δεν σηματοδοτεί αλλαγή πολιτικής αλλά στην ουσία διαιωνίζει το ρατσισμό, την αστυνομική βία και αυθαιρεσία και εν τέλει αφήνει τα περιθώρια στην ακροδεξιά να αποπροσανατολίζει, χύνοντας ρατσιστικό συλλαλητήριο κατά των «λαθρομεταναστών».
Σήμερα το λειψό βήμα που κάνει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με το νέο νομοσχέδιο δίνοντας δικαιώματα και ιθαγένεια με το σταγονόμετρο σε ένα ελάχιστο κομμάτι μεταναστών και των παιδιών τους, αφήνει τα περιθώρια στους φασίστες να πιέζουν είτε με την προπαγάνδα είτε με τα καδρόνια και να τρομοκρατούν μετανάστες και αντιρατσιστές στις γειτονιές. Αν η αριστερά δεν συνεχίσει στο δρόμο της υπεράσπισης του αιτήματος της νομιμοποίησης για όλους τους μετανάστες, τότε αφήνει τα περιθώρια στους φασίστες να πιέζουν το ΠΑΣΟΚ για να μην κάνει ακόμα και αυτό το μικρό βήμα, ενισχύοντας στην ουσία το ρόλο τους στην πολιτική σκηνή και την ίδια την κοινωνία.
Τα αντιρατσιστικά συλλαλητήρια στις 26 Γενάρη είναι μόνο η αρχή της μάχης που έχουμε να δώσουμε. Κάθε πρωτοβουλία της Αριστεράς προς την κατεύθυνση «ιθαγένεια σε όλους, δικαιώματα σε όλους» ανοίγει το δρόμο για να διεκδικήσουμε από την κυβέρνηση να περάσει από τα λόγια στην ουσία. Με όσο πιο μαζικούς όρους δώσουμε αυτή τη μάχη τόσο περισσότερες νίκες μπορούμε να έχουμε.