Η Βηρυτός έχει γίνει το επίκεντρο ενός νέου κινήματος που αμφισβητεί την υποστηριζόμενη από τις ΗΠΑ κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα που την ανέδειξε στην εξουσία. Αυτό το κίνημα είχε σαν εφαλτήριο τη μεγαλύτερη διαδήλωση στην ιστορία της χώρας. Περισσότεροι από 1 εκατομμύριο άνθρωποι -σε ένα πληθυσμό 3,7 εκατομμυρίων- συνέρευσαν την Παρασκευή στην πρωτεύουσα του Λιβάνου για να απαιτήσουν τον σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής ενότητας.
Οι διαδηλωτές γέμισαν φορτηγά, λεωφορεία και αυτοκίνητα και ολόκληρες οικογένειες ήρθαν με τα πόδια από τα φτωχά προάστια γύρω από την πόλη.
Αυτή τη διαδήλωση μαμούθ ακολούθησε η κατάληψη του κέντρου της πόλης. Μια θάλασσα από αντίσκηνα -κάποια από χωριά, κάποια από τις γειτονιές ή πολιτικά κόμματα- απλώθηκε παντού ενόσω οι διαδηλωτές πολιορκούσαν τα κυβερνητικά κτίρια. Κάθε απόγευμα, περίπου 50.000 άνθρωποι συμμετείχαν σε συγκεντρώσεις, παρακολουθούσαν ομιλίες και συζητήσεις. Τώρα, και άλλοι παίρνουν μέρος στη κινητοποίηση. Πανεπιστήμια στήνουν τις δικές τους τέντες όπου γίνονται διαλέξεις, ενώ άλλες σκηνές φιλοξενούν συναντήσεις οι οποίες μετατρέπονται σε πολιτικές συζητήσεις γεμάτες ζωντάνια.
Η κυβέρνηση -μια συμμαχία από κόμματα που τροφοδοτούν το διαχωρισμό των εθνικών και θρησκευτικών κοινοτήτων- απειλεί να εξαπολύσει εμφύλιο πόλεμο αν συνεχιστούν οι κινητοποιήσεις. Οι υποστηρικτές του δισεκατομμυριούχου πολιτικού Σαάντ Χαρίρι άνοιξαν πυρ ενάντια σε μια ομάδα διαδηλωτών που επέστρεφε από μια πορεία. Ενας νεαρός μεταλεργάτης έπεσε νεκρός.
Παρά τη δολοφονία, η στρατηγική της κυβέρνησης να εντείνει το σεχταριστικό μίσος ανάμεσα στους διαδηλωτές έγινε μπούμεραγκ, καθώς οι διαδηλώσεις έγιναν περισσότερο «πολύχρωμες» -περισσότεροι άνθρωποι από διαφορετικές κοινότητες άρχισαν να συμμετέχουν παρά τις προκλήσεις και οι διαδηλωτές αρνήθηκαν να ανταπαντήσουν με βία στην κυβέρνηση.
Στους διοργανωτές της κινητοποίησης -τη Χεζμπολάχ και άλλα Σιιτικά κόμματα, το Κομμουνιστικό Κόμμα και το κυρίως χριστιανικό Ελεύθερο Πατριωτικό Κίνημα- προστέθηκαν και σουνιτικά μουσουλμανικά κόμματα που είναι αντίθετα στην κυβέρνηση. Πολλοί Σουνίτες Μουσουλμάνοι μπαίνουν στις γραμμές του κινήματος που διευρύνεται.
Οι διαδηλώσεις έχουν προκαλέσει τον ενθουσιασμό των ανθρώπων που είχαν απηυδήσει με την αδράνεια της κυβέρνησης απέναντι στην ισραηλινή εισβολή του καλοκαιριού και είχαν πάρει κουράγιο από τη μαζική αλληλεγγύη στην Αντίσταση. Παρόλα αυτά, όλος αυτός ο κόσμος θέτει ερωτήματα απέναντι σε μια στρατηγική που ζητά απλά την αναδιανομή της εξουσίας ανάμεσα στις υπάρχουσες εθνικο-θρησκευτικές κοινότητες.
Οι ηγεσίες της αντιπολίτευσης επιδιώκουν ένα συμβιβασμό και ζητάνε κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Αλλά η δυναμική των κινητοποιήσεων γεννά τώρα πιο προωθημένα αιτήματα -ανάμεσά τους και το αίτημα για κατάργηση του σημερινού πολιτικού συστήματος που βασίζεται στους διαχωρισμούς με βάση τη θρησκεία. Τα επίσημα συνθήματα για εθνική ενότητα δίνουν τη θέση τους σε συνθήματα για κατάργηση του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος, για τερματισμό της διαφθοράς, αύξηση των μισθών και ενάντια στους νέους φόρους που χτυπάνε πιο σκληρά τους φτωχούς.
Οι διαδηλώσεις μπαίνουν στη δεύτερη βδομάδα τους και η κυβέρνηση απομονώνεται όλο και περισσότερο. Ωστόσο, είναι υπαρκτός ο κίνδυνος ότι ένας συμβιβασμός θα χαραμίσει τη μεγάλη δύναμη για αλλαγή που δημιούργησαν οι μαζικές κινητοποιήσεις.