Στις 28 Μάρτη στην κοινή συνέλευση του Συντονισμού Ενάντια στα Μνημόνια και του Συντονιστικού των Νοσοκομείων καλεί και η “Κίνηση για την Απεργιακή 8 Μάρτη”. Αυτή η συνέλευση γίνεται μετά από δυο πολύ επιτυχημένους σταθμούς του κινήματος, την 8 Μάρτη-Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας και την 16 Μάρτη-Διεθνή Μέρα Ενάντια στο Ρατσισμό και τους Φασίστες. Γι' αυτό και στη σύσκεψη ένα από τα θέματα που θα συζητηθούν είναι και η επιτυχία αυτών των κινητοποιήσεων και πώς φτάσαμε ως εδώ.
Η 8η Μάρτη για πρώτη φορά καταφέραμε να έχει το χαρακτήρα της απεργίας και για να βγει αυτή η απεργία έπαιξε καθοριστικό ρόλο ο Συντονισμός Ενάντια στα Μνημόνια. Στην πραγματικότητα αυτό που έπαιξε ρόλο ήταν ότι υπήρχε η θέληση του κόσμου από τα κάτω, η όρεξη και η δύναμη για οργάνωση και συντονισμό. Και αυτό είναι ένα παράδειγμα για όλη την αριστερά. Για το πώς μπορούμε να βάζουμε μπροστά τα συνδικάτα μας και να παίζουμε ρόλο στο να οργανώνουμε τις μάχες. Προφανώς τα αιτήματά μας δεν εκπληρώθηκαν με τη διαδήλωση στις 8 Μάρτη και φυσικά παλεύουμε ώστε τα αιτήματά μας να μπουν στην ημερήσια διάταξη των συνδικάτων όλο το επόμενο χρονικό διάστημα.
Και οι προκλησεις είναι ήδη εδώ. Από την μεριά της Κίνησης για την απεργιακή 8 Μάρτη θα δώσουμε μάχη ενάντια στις αλλαγές που προσπαθούν να κάνουν στο άρθρο 336 του ποινικού κώδικα. Πρόκειται για το άρθρο το οποίο χαρακτηρίζει το τι είναι βιασμός. Η Ελλάδα είναι μια από τις χώρες που έτσι και αλλιώς ο ποινικός κώδικας δεν θεωρεί βιασμό τη μη συναίνεση και αυτό από μόνο του είναι προβληματικό. Όμως αυτό που προσπαθούν να κάνουν τώρα είναι να θεωρείται βιασμός μόνο όταν απειλείται η σωματική ακεραιότητα ή η ζωή αυτής ή αυτού που δέχεται την επίθεση. Π.χ. Μια γυναίκα να δέχεται τις απειλές και τις επιθέσεις από το αφεντικό ότι αν δεν μου κάτσεις θα σε απολύσω και αυτό για τον ποινικό κώδικα να μην θεωρείται βιασμός δiότι δεν απειλείται η σωματική της ακεραιότητα, αλλά απειλείται μόνο η εργασία της. Πρόκειται για εξοργιστική εξέλιξη που χρειάζεται να τη σταματήσουμε με τα συνδικάτα μας στην πρώτη γραμμή.
Η αλλαγή του ποινικού κώδικα για τους βιασμούς είναι δεμένο με την προσπάθεια να ρίξουν τους χρυσαυγίτες στα μαλακά με την μείωση των ποινών τους. Και είναι τεράστια πρόκληση για το κίνημα συνολικότερα, αλλά ειδικότερα για το εργατικό κίνημα που έκανε αισθητή την παρουσία του και στις 16 Μάρτη. H απάντηση έρχεται με την μαζική κινητοποίηση του κόσμου στους δρόμους. Μόνο έτσι μπορούμε να σταματήσουμε το ρατσισμό και τους φασίστες και είναι τεράστια δύναμη ότι κατέβηκαν χώροι δουλειάς με τα σωματεία τους με τα πανό τους που το προηγούμενο διάστημα έπαιξαν ρόλο σε αυτές τις μάχες. Από τους εκπαιδευτικούς για να είναι καλοδεχούμενα τα προσφυγόπουλα στα σχολεία, μέχρι τους υγειονομικούς για να μπορούν να έχουν περίθαλψη οι πρόσφυγες χωρίς εξαιρέσεις ή τους εργαζόμενους στους δήμους, στα καμπ και τις ΜΚΟ που παλεύουν για να δημιουργηθούν μόνιμες δημόσιες δομές.
Γι' αυτό, η συνέλευση στις 28 Μάρτη είναι σπουδαίος σταθμός για να οργανώσουμε τη συνέχεια. Οι εξελίξεις στις μάχη των καθαριστριών του Αγ. Σάββα που είχαμε την τιμή να τις έχουμε στην κορυφή της απεργιακής διαδήλωσης στις 8 Μάρτη, δείχνουν ότι δεν σταματάμε. Στις 28 Μάρτη χρειάζεται να οργανώσουμε τις συνέχειες σε όλα τα μέτωπα.
Οι εργαζόμενοι στους Δήμους όλης της χώρας συνεχίζουν να παλεύουν για μια σειρά από δίκαια συνδικαλιστικά αιτήματα.
Πρώτα και κύρια για μόνιμες μαζικές προσλήψεις σε όλες τις ειδικότητες ταυτόχρονα με τις ανταποδοτικές υπηρεσίες, όπως η Καθαριότητα και το Ηλεκτρολογικό, που θα σπάσουν την εντατικοποίηση της εργασίας και θα οδηγήσουν σε κατάργηση των ελαστικών ωραρίων. Για να μην υπάρξει κανένας συμψηφισμός στην προσωπική διαφορά που να αφορά την περικοπή της σε σχέση με την απόδοση των Βαρεών και Ανθυγιεινων Επιδομάτων. Για Μέτρα Υγιεινής και Ασφάλειας στους Δήμους μετά από εκλογή αρμόδιας επιτροπής με τη συμμετοχή των εργαζόμενων και για έγκαιρη διανομή των μέσων ατομικής προστασίας (ΜΑΠ) σε όλους τους εργαζόμενους -μόνιμους ή συμβασιούχους- που τα δικαιούνται. Για καθιέρωση των ιατρών εργασίας σε όλους τους χώρους και για Μόνιμη Εκπαίδευση του προσωπικού των ΟΤΑ με τακτικά σεμινάρια προσαρμοσμένα στις ανάγκες όλων των ειδικοτήτων.
Όλα αυτά είναι δίκαια αιτήματα που δεν μπορούμε να σταματήσουμε να τα διεκδικούμε. Όμως για να τα κερδίσουμε χρειάζεται να αγωνιζόμαστε και επιμένουμε στο συλλογικό αγώνα μας με ξεκάθαρη ματιά στα αριστερά. Χρειάζεται μαζικός αγώνας συνειδητοποίησης της εργατικής τάξης ενάντια στα ψεύτικα κηρύγματα των κυβερνήσεων πού καταλήγουν στην φτωχοποίηση της και αφήνουν περιθώρια στους "άρχοντες" να κλιμακώνουν τις επιθέσεις τους.
Όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα ο Συντονισμός Ενάντια στα Μνημόνια και η “Σκουπιδιάρα” -Το δίκτυο αντικαπιταλιστών εργαζόμενων στους ΟΤΑ- στάθηκε στο πλευρό αυτών των αγώνων και των διεκδικήσεων χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Όχι μόνο στους Δήμους, αλλά σε όλους τους κλάδους των εργαζόμενων στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, που έδωσαν μάχες για να διεκδικήσουν τα εργασιακά τους δικαιώματα, τις δουλειές τους και τις ζωές τους. Την επόμενη περίοδο χρειάζεται να δυναμώσουμε αυτό το κομμάτι της εργατικής αντίστασης που ενωτικά αλλά και ανατρεπτικά παλεύει για να δυναμώσει τους αγώνες και τις μάχες και να οργανώσει την αντεπίθεση. Για να πάρουμε πίσω όσα μας κλέψανε. Στις 28 Μάρτη να είμαστε όλοι στη σύσκεψη του Συντονισμού Ενάντια στα Μνημόνια για να κάνουμε τον απολογισμό του πρώτους δυνατού τριμήνου που μας πέρασε και να βάλουμε τις βάσεις για την αναγκαία συνέχεια.
Την ίδια μέρα με τη συνέλευση του Συντονισμού Ενάντια στα Μνημόνια, την Πέμπτη 28/3 το πρωί, στον ΠΣΕΦΑ οργανώνουμε την ετήσια τακτική απολογιστική συνέλευσή μας στις εγκαταστάσεις στο Πάτημα. Είναι σημαντικό να βάλουμε κάτω και να αναλύσουμε τα βήματα που κάναμε ως τώρα και στο επόμενο κρίσιμο χρονικό διάστημα να οργανώσουμε την απάντησή μας στις μεθοδεύσεις της διοίκησης και της κυβέρνησης.
Τους τελευταίους μήνες, και πριν την επίσημη πώληση της ΔΕΣΦΑ και μετά, σαν εργολαβικοί εργαζόμενοι μαζί με το σωματείο μας (ΠΣΕΦΑ) προσπαθήσαμε να οργανώσουμε την απάντηση στην αδιαλλαξία των διοικήσεων που μας θέλουν όμηρους των ελαστικών σχέσεων εργασίας και της συνεχόμενης ανανέωσης των συμβάσεων.
Καταφέραμε και οργανώσαμε δυο απεργίες σταθμούς για την εταιρία φέρνοντας κοντά και συντονίζοντας όλα τα διαφορετικά κομμάτια των εργαζόμενων στο φυσικό αέριο (ΔΕΠΑ, ΔΕΔΑ κλπ) και την ενέργεια συνολικότερα (ΕΛΠΕ κ.ά.) ενώ κερδίσαμε και τη στήριξη της Ομοσπονδίας Ενέργειας. Είδαμε τη σημασία του συντονισμού των εργαζόμενων και συνειδητοποιήσαμε πως πρόκειται για έναν συνολικότερο αγώνα, για μόνιμες σχέσεις εργασίας με αξιοπρεπείς ΣΣΕ, που δεν μπορούμε να τον δώσουμε αποσπασματικά και μόνοι μας.
Κοινές επιθέσεις
Συνολικά όλοι οι εργαζόμενοι στην ενέργεια σήμερα αντιμετωπίζουν τις ίδιες επιθέσεις και προβλήματα. Απλά στη ΔΕΣΦΑ ήμασταν τα πειραματόζωα αφού η εταιρία ήταν η πρώτη που πουλήθηκε. Τώρα πλέον ακολουθούν και όλες οι υπόλοιπες εταιρίες και οι επιθέσεις απλώνονται. Το ίδιο πρέπει να γίνει και με τους αγώνες. Να απλωθούν σε όλους τους χώρους. Αυτό σημαίνει ακόμα μεγαλύτερος συντονισμός μεταξύ των διαφορετικών σωματείων από τις διάφορες εταιρίες και κλάδους της ενέργειας. Άλλωστε τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε δεν είναι ξεχωριστά και απομονωμένα και είναι ανάγκη να τα παλέψουμε όλοι μαζί, μόνιμοι και συμβασιούχοι από όλους τους διαφορετικούς χώρους.
Σε όλη αυτή τη μάχη η στήριξη του Συντονισμού Ενάντια στα Μνημόνια ήταν καθορίστική. Από την πρώτη στιγμή ο Συντονισμός βρέθηκε στο πλευρό μας δημοσιοποίησε τη μάχη μας, στάθηκε δίπλα μας, μας στήριξε και συνεχίζει να μας στηρίζει. Χρειάζεται να μεγαλώσουμε το μήνυμα της αντίστασης, του Συντονισμού και της οργάνωσης μέσα από την ενωτική δράση. Η συνέλευση στις 28 Μάρτη είναι ένα σημαντικό βήμα σε αυτή την κατεύθυνση.
Μπορεί ο Πολάκης να έδωσε κάποιες μικρές υποσχέσεις για κάποια ημίμετρα, αλλά δεν έχουμε καμιά αυταπάτη πως ο αγώνας μας για μόνιμη και σταθερή δουλειά τελείωσε. Αντιθέτως έχουμε μπροστά μας μεγάλη μάχη. Άλλωστε στον Αγ. Σάββα είδαμε με τα ίδια μας τα μάτια άλλα να λέει ο υπουργός τη μία μέρα και άλλα να πράττει ο διοικητής την άλλη.
Γι'αυτό και στη συνέλευση του Συντονιστικού των Νοσοκομείων και του Συντονισμού Ενάντια στα Μνημόνια στις 28 Μάρτη πρέπει να είμαστε όλοι. Είναι ξεκάθαρο από τα παιχνίδια τους πως τη μοίρα τη δική μας θα την ακολουθήσουν και όλοι οι υπόλοιποι είτε έχουν μπει με ΑΣΕΠ, είτε με σύμβαση έργου ή με σύμβαση εργασίας. Αργά ή γρήγορα όλοι θα ξαναβρεθούν στην ανεργία αφού το σχέδιο της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ είναι να συνεχίσει την ελαστική εργασία και κάθε δυο χρόνια να μας πετάει στην ανεργία.
Μόνο με τους αγώνες μας μπορούμε να κερδίσουμε το δικαίωμά μας στη μόνιμη και σταθερή εργασία. Οι καθαρίστριες του Αγ. Σάββα, εδώ και πολλές βδομάδες, δίνουμε μια σκληρή μάχη διαρκείας για να κρατήσουμε τη δουλειά μας. Με συνελεύσεις οργανώνουμε τις απεργίες μας, το προσωπικό ασφαλείας και τις περιφρουρήσεις μας. Ανοίξαμε απεργιακό ταμείο για να μπορέσουμε να στηριχτούμε οικονομικά.
Όμως αυτή τη μάχη δεν μπορούμε να τη δώσουμε μόνες μας. Ζητάμε απ'όλη την εργατική τάξη, απ'όλα τα σωματεία και τα συνδικάτα, να συνεχίζουν να μας στηρίζουν. Θέλουμε και την ηθική στήριξή τους με συμμετοχή στις κινητοποιήσεις και τις απεργίες μας και την υλική στήριξη με την ενίσχυση του απεργιακού ταμείου μας.
Η σύσκεψη στις 28 Μάρτη έρχεται σε μια κρίσιμη στιγμή. Για να οργανώσουμε τα επόμενα βήματα της μάχης για μονιμοποιήσεις, μόνιμες μαζικές προσλήψεις και αύξηση της χρηματοδότησης για την Υγεία, την Παιδεία, τις κοινωνικές υπηρεσίες. Στις 28 Μάρτη στις 6μμ να είμαστε όλοι στο αμφιθέατρο του Αγ. Σάββα για να παλέψουμε συνολικά ενάντια στην ελαστική εργασία, όλοι μαζί, σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.