Παρόλα αυτά, η υλοποίηση της απόφασης της ΓΣ και του Διασωματειακού ήταν μια μάχη, αφού δεν έλειψαν οι πιέσεις να σπάσει η απεργία, λόγω των έκτακτων πολιτικών εξελίξεων. Όμως, παρά τις έντονες πιέσεις της διευθύντριας του καθημερινού φύλλου, Κύρας Αδάμ, προς τους εργαζόμενους -και ιδιαίτερα τους επισφαλείς και χαμηλόμισθους- οι προσπάθειες εκφοβισμού για αναστολή έπεσαν στο κενό.
Είχε ήδη από την Τρίτη 1/11 κυκλοφορήσει -και επιβεβαιώθηκε και στη συνέλευση από τους διευθυντές της εφημερίδας- η πρόθεση της εκδότριας, Μάνιας Τεγοπούλου. Η Τεγοπούλου δήλωσε πως μετά την απόφαση της Alpha Bank να μην χορηγήσει στη Χ.Κ Τεγόπουλος το δάνειο των οχτώ εκατομμυρίων ευρώ, που είχε συμφωνηθεί προ μηνός, δεν έχει άλλο τρόπο να εξασφαλίσει την χρηματοδότηση της εφημερίδας και την πληρωμή των εργαζομένων. Ως εκ τούτου δεν μπορεί, να συνεχίσει την έκδοση της, αφήνοντας στον αέρα 850 εργαζόμενους, που παραμένουν απλήρωτοι εδώ και τρεις μήνες.
Η συνέλευση της Τετάρτης 2/11 διήρκεσε πέντε ώρες, με την αίθουσα του 6ου ορόφου της Ελευθεροτυπίας να παραμένει διαρκώς ασφυκτικά γεμάτη. Η διευθύντρια τόνισε ότι η εφημερίδα θα συνεχίσει να βγαίνει εάν υπάρχει «η κρίσιμη μάζα» εργαζομένων που στην ουσία θα συνεχίσουν να δουλεύουν τζάμπα. Είπε επίσης ότι η εφημερίδα θα βγαίνει «με την ίδια δομή και την ίδια ιεραρχία», αλλά χωρίς καμιά απολύτως δέσμευση για το πότε και αν θα πληρωθούν. Όλα αυτά προκάλεσαν την οργή των εργαζομένων.
«Εδώ πάνε να μας χωρίσουν σε πρόθυμους και μη», ήταν μια τοποθέτηση που καταχειροκροτήθηκε. «Ήμασταν όλοι πρόθυμοι να ζήσει αυτό το μαγαζί, γι’ αυτό και δουλεύαμε απλήρωτοι εδώ και τόσους μήνες. Όμως η πάλη των τάξεων δεν τελείωσε. Θα πρέπει να διασφαλίσουμε τα δεδουλευμένα μας και τις αποζημιώσεις μας. Και αυτό που χρειάζεται να συζητήσουμε είναι με ποιο τρόπο θα πάρουμε αυτά που μας ανήκουν. Δεν είναι λάφυρα, είναι η δουλειά μας. Αυτά που μας ανήκουν τα θέλουμε τώρα για να συνεχίσουμε». Στη συνέχεια έγιναν πάνω από δεκαπένε τοποθετήσεις και κατατέθηκαν προτάσεις. «Εμείς δουλεύουμε για να ξοφλήσουμε τα χρωστούμενα της εταιρείας», είπε άλλος συντάκτης. «Ειπώθηκε η θεωρία της ‘κρίσιμης μάζας’ που σε άλλες περιπτώσεις ονομάζονται ‘απεργοσπάστες’. Δεν θέλουμε άλλες συμβουλές. Άμεσα να κηρύξουμε απεργία και να αναθέσουμε στις Ενώσεις να μας καλύψουν».
Προτάσεις
Μετά από ώρες συζήτησης έφτασαν να διαμορφωθούν τελικά τρεις προτάσεις. Η μία που μιλούσε για 48ωρη απεργία στο μέλλον «αν τολμήσει η εργοδοσία και προχωρήσει σε λοκ άουτ» και οι άλλες δύο που μιλούσαν για άμεση απεργία. Η μία για 24ωρη, με την κάλυψη των ενώσεων και η άλλη να ξεκινήσει μετά το τέλος της συνέλευσης 48ωρη απεργία, να μην φύγουν οι εργαζόμενοι από το κτίριο και τη δεύτερη μέρα της απεργίας να κυκλοφορήσει απεργιακό φύλλο, η «Ελευθεροτυπία των Εργαζομένων» που την κατέθεσε ο Μωυσής Λίτσης από τους Financial Crimes.
Η συνέλευση αποφάσισε επίσης να ζητήσει από το Διασωματειακό την κήρυξη 48ωρης απεργίας με ανοιχτή ημερομηνία, να καταθέσουν όλοι οι εργαζόμενοι ασφαλιστικά μέτρα για την καταβολή των μέχρι τώρα οφειλομένων δεδουλευμένων αποδοχών τους (Αυγούστου, Σεπτεμβρίου και Οκτωβρίου) και να ξεκινήσει άμεσα επίσχεση εργασίας. Τις επόμενες μέρες θα οριστεί νέα ΓΣ για να αποφασιστεί συνέχεια των κινητοποιήσεων.
“Μπροστά στο αδιέξοδο της κρίσης η ιδιοκτησία της Χ.Κ ΤΕΓΟΠΟΥΛΟΣ, κάνει ό,τι έκαναν οι επιχειρηματίες στην Αργεντινή το 2001”, αναφέρει ανακοίνωση της Πρωτοβουλίας για την Ανατροπή. “Εγκαταλείπει την επιχείρηση στην τύχη της…παρακολουθώντας απαθής από το σπίτι της-εκεί την επισκέπτονταν συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι και διευθυντές για να την μεταπείσουν να μην κλείσει την εφημερίδα - 800 και πλέον εργαζόμενους να κινδυνεύουν να μείνουν στο δρόμο...
Η Πρωτοβουλία για την Ανατροπή θεωρεί την απώλεια της Ελευθεροτυπίας, απώλεια για όλο τον ελληνικό Τύπο, όχι μόνο γιατί σε αυτήν εργάζονται 800 εργαζόμενοι, όσοι δηλαδή σε μια μεγάλη βιομηχανική μονάδα στην Ελλάδα, αλλά γιατί θεωρεί ότι στην κρίσιμη περίοδο άτακτης χρεοκοπίας την οποία διανύουμε, φωνές σαν την Ελευθεροτυπία, και ειδικά μια Ελευθεροτυπία στα χέρια των εργαζομένων της, θα παίξουν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης.
Η διαμόρφωση όμως αυτή δεν οφείλεται στα κεφάλαια της ιδιοκτησίας, αλλά στο πραγματικό κεφάλαιο της επιχείρησης που είναι οι εργαζόμενοι της. Είναι καιρός πλέον να συνειδητοποιήσουν οι εργαζόμενοι στην Ελευθεροτυπία και κάθε παραγωγική επιχείρηση, ότι πρέπει να αναλάβουν ντε φάκτο την παραγωγική διαδικασία. Στην περίπτωση της Ελευθεροτυπίας έχουν ήδη ακουσίως χρηματοδοτήσει την εφημερίδα με 6-7 εκατ. ευρώ. Δηλαδή χαρτί και εξοπλισμός για αρκετό καιρό είναι ήδη πληρωμένο από τους παρακρατημένους μισθούς των εργαζομένων.
Σίγουρα το εγχείρημα της αυτοδιαχείρισης δεν είναι εύκολο και μάλιστα όταν ευρύτερα στην κοινωνία συνεχίζουν να υφίστανται οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής. Το παράδειγμα ωστόσο της Αργεντινής (αλλά και άλλων λιγότερο γνωστών εγχειρημάτων ακόμη και στις ίδιες τις ΗΠΑ) δείχνει ότι δεν είναι και ακατόρθωτο».