"Οι σφαίρες των τρομοκρατών χθες στο Νέο Ηράκλειο", έγραφαν Τα Νέα, "δεν είχαν ως στόχο τους δυο άτυχους νέους, αλλά την ίδια τη δημοκρατία. Η διπλή εν ψυχρώ δολοφονία ήταν μια χοντροκομμένη προβοκάτσια με στόχο τη σταθερότητα".
"Δεν υπάρχει κανένα ελαφρυντικό για τις δολοφονίες νέων παιδιών, ανεξάρτητα σε ποια οργάνωση ανήκουν", γράφει η Αυγή. "Πρόκειται για εγκληματική δραστηριότητα που αν δεν ανακοπεί, μπορεί να βυθίσει στο εμφύλιο αίμα μια ολόκληρη γενιά και να δημιουργήσει συνθήκες πολιτικής αποσταθεροποίησης".
Οι ναζί κάνουν μεγάλες προσπάθειες για να εκμεταλλευτούν τα γεγονότα της Παρασκευής, για να σπάσουν το κλίμα της απομόνωσης στο οποίο τους έχει καταδικάσει το αντιφασιστικό κίνημα και να ξανασυσπειρώσουν τον περίγυρό τους, που βρίσκεται σε σύγχυση μετά την δολοφονία του Φύσσα και τη προφυλάκιση των αρχηγών τους.
Η κυβέρνηση και οι φίλοι της προσπαθούν να αξιοποιήσουν τις δολοφονίες για τις δικές τους σκοπιμότητες: πάνω απ όλα για να επιτεθούν στο κίνημα και την αριστερά. Στο δελτίο του Mega, η Τρέμη και ο Πρετεντέρης φρόντισαν να θυμίσουν ότι τα γραφεία της Χρυσής Αυγής στο Νέο Ηράκλειο είχαν ξαναγίνει στόχος επίθεσης, από την αντιφασιστική διαδήλωση. Και ο Παπαχελάς, στο κύριο άρθρο της "Καθημερινής", ανακαλύπτει μια σκοτεινή συνομωσία που απλώνεται από τους "τρομοκράτες" της Παρασκευής μέχρι το "λόμπι της δραχμής":
"Ποιο μπορεί, λοιπόν, να είναι αυτό το αόρατο χέρι που μας σπρώχνει με τόση επιμονή στον γκρεμό; Εδώ «συνεργάζονται» τυχαία, αλλά άψογα, εντελώς παράταιρες δυνάμεις και άνθρωποι. Ο παράφρων εμμονικός τρομοκράτης κάνει τη θεαματική του επανεμφάνιση με τις προχθεσινές δολοφονίες. Οι αστοί πολιτικοί υπονομεύουν την κυβέρνηση, γιατί ονειρεύονται ότι μπορεί να καθίσουν οι ίδιοι στον θρόνο, έστω και πάνω στα ερείπια. Η τρόικα πιέζει μέχρι τα άκρα, αγνοώντας τους πραγματικούς κινδύνους έκρηξης ή κατάρρευσης... Ορισμένα κέντρα συνεχίζουν το... βιολί τους λειτουργώντας σαν το λόμπι της δραχμής, σπρώχνοντας συνεχώς στην κατεύθυνση της διάλυσης και της αποσύνθεσης του πολιτικού σκηνικού... Ο τρομοκράτης προφανώς δεν έχει γνωρισθεί ποτέ με κάποιον εκπρόσωπο του λόμπι της δραχμής, αλλά όλοι μαζί σπρώχνουν όσο μπορούν στην ίδια κατεύθυνση".
Ποιος μας απειλεί;
Αυτό που απειλείται δεν είναι η "πολιτική σταθερότητα" -πολύ απλά γιατί δεν υπάρχει πολιτική σταθερότητα. Σε μια χώρα όπου το κίνημα δεν έχει σταματήσει, εδώ και τρία χρόνια, να απεργεί και να διαδηλώνει σχεδόν ούτε μια μέρα, που έχει ανατρέψει δυο κυβερνήσεις, έχει αναδείξει την αριστερά σε αξιωματική αντιπολίτευση και έχει κουρελιάσει τα σχέδια της άρχουσας τάξης να χρησιμοποιήσει τους φασίστες για να το τρομοκρατήσει είναι τουλάχιστον γελοίο να μιλάει κανείς για "πολιτική σταθερότητα". Αυτός που μας απειλεί δεν είναι κάποιοι σκοτεινοί τρομοκράτες αλλά η ίδια η άρχουσα τάξη και η κυβέρνηση.
«Προβοκάτορες», εκούσιοι ή ακούσιοι, υπήρχαν πάντοτε στην ιστορία. Και θα συνεχίσουν να υπάρχουν όσο η εξουσία, όχι μόνο η πολιτική αλλά και η οικονομική, βρίσκεται στα χέρια μια μικρής μειοψηφίας. Ο πραγματικός τους, όμως, ρόλος στην ιστορία είναι μηδαμινός.
Την ιστορία δεν την κάνουν έτσι και αλλιώς οι «μεγάλοι άνδρες». Αν μπορούσαν δυο κουμπουροφόροι να αλλάξουν την ροή της ιστορίας, ο κόσμος θα ήταν πολύ διαφορετικός σήμερα. Αυτό που καθορίζει τις εξελίξεις είναι ο συσχετισμός δύναμης ανάμεσα στις τάξεις, ανάμεσα στην άρχουσα τάξη και τους εργάτες, ανάμεσα στην κυβέρνηση και το κίνημα. Η «προβοκατορολογία» έτσι και αλλιώς λειτουργεί αρνητικά για το κίνημα: σπέρνει την αμφισβήτηση μέσα στην εργατική τάξη για την δική της δύναμη, παρουσιάζοντας άλλους πρωταγωνιστές, με δυνατότητες, κατά κανόνα, υπερφυσικές.
Το ζήτημα δεν είναι τι κάνουν οι προβοκάτορες αλλά το τι κάνει η αριστερά: θα αγνοήσει τις σειρήνες τις εξουσίας ή θα ανταποκριθεί «για να υπερασπιστούμε όλοι μαζί την ομαλότητα και τη δημοκρατία που κινδυνεύουν»; Θα ρίξει τις δυνάμεις της στην οργάνωση των απεργιών, των διαδηλώσεων και των αντιφασιστικών κινητοποιήσεων, ενάντια στην κυβέρνηση και την άρχουσα τάξη; Ή θα μπει και αυτή στη «μάχη ενάντια στην τρομοκρατία» -μαζί με τον Σαμαρά, το Βενιζέλο και το Δένδια (που έκαναν όλους τους προηγούμενους μήνες τα στραβά μάτια στα εγκλήματα της Χρυσής Αυγής);