Η κινητοποίηση οργανώθηκε από το Επαναστατικό Μέτωπο, στο οποίο συμμετέχουν οι Επαναστάτες Σοσιαλιστές και άλλοι ακτιβιστές. «Η διαδήλωση στην πλατεία Ταλάτ Χαρμπ μετατράπηκε σε πορεία με πάνω από 1000 συμμετέχοντες», μας λέει η Τζίτζι Ιμπραχίμ. «Σαρώσαμε τους δρόμους για δύο ώρες και καταλήξαμε στην οδό Μοχάμεντ Μαχμούντ. Εδώ και μήνες δεν είχαμε τη δυνατότητα να φτάσουμε εκεί».
Η οδός Μοχάμεντ Μαχμούντ, κοντά στην πλατεία Ταχρίρ έχει συμβολική σημασία για τους διαδηλωτές. Στους τοίχους της βλέπει κανείς ένα διαρκές χρονικό των αγώνων της επανάστασης, μέσα από γκράφιτι, ζωγραφιές και αφιερώματα στους μάρτυρες. Τον επόμενο μήνα είναι η δεύτερη επέτειος από τις βίαιες συγκρούσεις όπου ο στρατός δολοφόνησε 50 διαδηλωτές.
Οι δρόμοι μας ανήκουν
Το Επαναστατικό Μέτωπο έχει στόχο να συσπειρώσει τις πολιτικές δυνάμεις που είναι ενάντια στο στρατό, ενώ ταυτόχρονα βρέθηκαν στις κινητοποιήσεις που έριξαν τον πρόεδρο Μοχάμεντ Μούρσι. Η διαδήλωση του Σαββάτου ήταν μέρος ενός αγώνα για να οικοδομηθεί η ενότητα και η αποφασιστικότητα ώστε να συνεχιστεί η μάχη για τα αιτήματα της επανάστασης. «Ο κόσμος φώναξε για ψωμί, ελευθερία και κάθαρση του Υπουργείου Εσωτερικών», λέει η Τζίτζι. Κάτω από το πανό΄“Οι δρόμοι μάς ανήκουν”, εργάτες, φοιτητές και άλλοι ακτιβιστές φώναξαν κατά του στρατού, της αστυνομικής βίας αλλά και ενάντια στην επιστροφή του Μούρσι.
Η Τζίτζι περιγράφει την απογοήτευση του κόσμου λόγω της έλλειψης πραγματικής αλλαγής στις ζωές τους. Η οικονομία παραμένει σε κρίση και ο κατώτατος μισθός είναι περίπου 75 ευρώ. Οι οργανωμένοι εργάτες έχουν παίξει κρίσιμο ρόλο σε στιγμές καμπές της επανάστασης. Όταν ο στρατός πήρε τον έλεγχο μετά την πτώση του Μούρσι, διόρισε Υπουργό Εργασίας τον Καμάλ Αμπού Εϊτά, ο οποίος ήταν βασικός συνδικαλιστής των ανεξάρτητων συνδικάτων. Ήταν ένα σημάδι ότι o στρατός αναγνώριζε πως η οργάνωση των εργατών αποτελεί εμπόδιο για την παραμονή του στην εξουσία. Η ελπίδα τους ήταν ότι οι συνδικαλιστές θα καθησυχαστούν βλέποντας έναν δικό τους στην κυβέρνηση. Το καθεστώς ήθελε να τον χρησιμοποιήσει για να περιορίσει πιο αποτελεσματικά τους αγώνες και τις διεκδικήσεις των εργατών. Ο Αμπού Εϊτά έχει πλέον βγάλει ανακοινώσει ενάντια στις απεργίες, λέγοντας ότι η Αίγυπτος χρειάζεται «εθνική ανοικοδόμηση».
Το Επαναστατικό Μέτωπο οργανώνει ήδη κι άλλες κινητοποιήσεις ενάντια στο νέο νόμο σε άλλες πόλεις. Οι διαδηλώσεις είναι στο πλαίσιο του ευρύτερου αγώνα ενάντια στη στρατιωτική κυβέρνηση και την προσπάθειά της να εμφανιστεί ως σωτήρας της επανάστασης.