Υποτίθεται ότι η βδομάδα που ξεκίνησε στις 16 Οκτώβρη θα ήταν η βδομάδα του “διαλόγου” ανάμεσα στην καταλανική και την ισπανική κυβέρνηση. Όμως εξελίσσεται σε μια βδομάδα ακόμη πιο μεγάλης οργής και σύγκρουσης.
Τη Δευτέρα η δικαστίνα Κάρμεν Λαμέλα έστειλε στη φυλακή χωρίς δυνατότητα εξαγοράς τον Τζόρδι Σάντσες και τον Τζόρδι Κουσάρτ, τους δύο Τζόρδιδες που είναι σύμβολα και στελέχη της ηγεσίας του κινήματος για την ανεξαρτησία της Καταλωνίας. Πρόκειται για κλιμάκωση της καταστολής σε βαθμό πρόκλησης και το κίνημα έχει ήδη σηκώσει το γάντι. Οι Τζόρδιδες είναι πλέον πολιτικοί κρατούμενοι. Η κατηγορία εναντίον τους είναι “πρόκληση σε στάση”, ότι δηλαδή κάλεσαν σε εξέγερση ενάντια στην κυβέρνηση. Ο Σάντσες είναι επικεφαλής της “Καταλανικής Εθνοσυνέλευσης” και ο Κουσάρτ του “Όμνιουμ Κουλτουράλ”. Οι δυο οργανώσεις έχουν δεκάδες χιλιάδες μέλη η κάθε μία και βρέθηκαν στο επίκεντρο της αναζωπύρωσης του καταλανικού ζητήματος, καλώντας τις διαδηλώσεις της 11ης Σεπτέμβρη τα τελευταία 6 χρόνια που συγκέντρωσαν κάθε φορά ένα και ενάμισυ εκατομμύριο κόσμο.
Τη στιγμή που γράφουμε αυτό το άρθρο, αν πληκτρολογήσεις assemblea.cat παίρνεις το μήνυμα ότι η Χωροφυλακή έχει απαγορεύσει την ιστοσελίδα της Εθνοσυνέλευσης και έχει πάρει τον έλεγχο του ιστοχώρου. Το Όμνιουμ Κουλτουράλ, οργάνωση για την προώθηση της καταλανικής κουλτούρας και γλώσσας, έχει τις ρίζες του στη διάρκεια της φρανκικής δικτατορίας. Ο Φράνκο την έβγαλε εκτός νόμου μεταξύ 1961 και 1967, αλλά και σε συνθήκες παρανομίας μπόρεσε να οργανώνει μαθήματα καταλανικής γλώσσας στον κόσμο που με το ζόρι έπρεπε να μιλάει “τη γλώσσα του Θερβάντες”, δηλαδή τη γλώσσα της δικτατορίας.
Ο κόσμος ξέρει ότι οι δύο ηγέτες δεν κάλεσαν σε βία, αντίθετα ήταν βασικοί στην οργάνωση της ειρηνικής αντίστασης στη διάρκεια του δημοψηφίσματος, αλλά και τις προηγούμενες μέρες όταν η κυβέρνηση του Ραχόι έστειλε τις δυνάμεις καταστολής να καταλάβουν τα Υπουργεία και να καταστρέψουν τον μηχανισμό οργάνωσης του δημοψηφίσματος. Η φυλάκιση είναι καθαρά πολιτική. Βρίσκονται στη φυλακή για τις απόψεις τους και γιατί εμψύχωσαν τον κόσμο να αντισταθεί και να βιντεοσκοπήσει όλες τις βαρβαρότητες της ισπανικής χωροφυλακής.
Η είδηση της σύλληψης των Τζόρδιδων έβγαλε τον κόσμο στο δρόμο αυθόρμητα με το κάλεσμα: “Εκείνοι δεν θα κοιμηθούν στο σπίτι τους απόψε. Ούτε κι εμείς”. Σε πόλεις και χωριά της Καταλωνίας ηχούσαν οι κατσαρόλες από τα μπαλκόνια και τις ταράτσες μέχρι αργά τη νύχτα. Και η Τρίτη μετατράπηκε σε μέρα δράσης παντού. Στις 12 το μεσημέρι καλέστηκαν συγκεντρώσεις σε όλους τους χώρους δουλειάς, συνελεύσεις στα σχολεία και τα Πανεπιστήμια. Στις 5 το απόγευμα θα συνεδρίαζαν όλες οι Επιτροπές Υπεράσπισης του Δημοψηφίσματος που έχουν συγκροτηθεί τις τελευταίες βδομάδες και στις 7μμ την ώρα που η Εργατική Αλληλεγγύη πήγαινε στο τυπογραφείο, εξελίσσονταν μαζικές διαδηλώσεις παντού.
Δικαίωμα
Η φυλάκιση των Τζόρδιδων δείχνει πόσο δίκιο είχε το κίνημα στην Καταλωνία όταν έλεγε ότι κανείς δεν πρέπει να εμπιστευτεί το Ραχόι. Το βράδυ της Τρίτης 10 Μάρτη, δεκάδες χιλιάδες κόσμος είχε συγκεντρωθεί μπροστά στο καταλανικό Κοινοβούλιο για να ακούσει τον πρωθυπουργό Κάρλες Πουτζντεμόν. Η προσδοκία της πλειοψηφίας του κόσμου ήταν ότι ο Πουτζντεμόν θα ανακήρυττε την ανεξαρτησία της Καταλωνίας. Όμως, ο Πουτζντεμόν έκανε πίσω. Με λεκτικούς χειρισμούς, είπε ότι αναγνωρίζει το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος το οποίο δίνει το δικαίωμα στην Καταλωνία να ανακηρυχθεί ανεξάρτητη αβασίλευτη δημοκρατία, αλλά αναστέλλει αυτό το δικαίωμα προς το παρόν, καλώντας σε διάλογο.
Όμως το ισπανικό κράτος έχει ήδη ξεκαθαρίσει ότι δεν κάνει τον οποιονδήποτε διάλογο αν δεν φύγει από το τραπέζι το αίτημα της ανεξαρτησίας. Ο Πουτζντεμόν δεν ανακήρυξε την ανεξαρτησία ούτε συμβολικά, αλλά ο Ραχόι ενεργοποίησε τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσει το άρθρο 155 του Συντάγματος, ανοίγοντας τον δρόμο για να καταργήσει ακόμη και την ίδια την καταλανική κυβέρνηση. Στο μεταξύ, οι δικαστές συνέχισαν να προωθούν όλες τις διώξεις που έχουν στα συρτάρια τους με τη μέγιστη ταχύτητα. Ο επικεφαλής της καταλανικής αστυνομίας, Τραπέρο, βρίσκεται υπό δίωξη για “απείθεια” γιατί δεν κατέστειλε το δημοψήφισμα όπως όφειλε, κι έτσι αναγκάστηκαν τα “καημένα” τα παιδιά της Χωροφυλακής να προχωρήσουν σε βία που δεν ήθελαν. Του έχει απαγορευτεί η έξοδος από τη χώρα και πρέπει να δίνει το παρών κάθε δεκαπενθήμερο. Το πρωί της Τρίτης η Χωροφυλακή εισέβαλε στην έδρα της καταλανικής αστυνομίας, επιχειρώντας να κατασχέσει μαγνητοφωνημένες εσωτερικές συνομιλίες.
Το ισπανικό κράτος επιχειρεί να εξευτελίσει όλους τους καταλανικούς θεσμούς, από την κυβέρνηση μέχρι την αστυνομία, και πάνω απ’΄όλα τις κοινωνικές και πολιτικές οργανώσεις, για να δείξει στο κίνημα ότι δεν έχει την ηγεσία για να προχωρήσει προς τα εμπρός και πρέπει να συμβιβαστεί. Σε όλη αυτήν την εκστρατεία βίας, ο Ραχόι έχει τη στήριξη της Ιεράς Συμμαχίας που έχει σχηματιστεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση, σύμφωνα με την οποία κάθε βήμα προς περισσότερα δικαιώματα στους Καταλανούς απειλεί να ξηλώσει ολόκληρο το πλεκτό της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στο εσωτερικό του ισπανικού κράτους η Ιερά Συμμαχία συγκροτείται από το Λαϊκό Κόμμα, τους δεξιούς του Συμμάχους “Θιουδαδάνος”, τους μπάτσους, τους δικαστές και τα μεγάλα εκδοτικά συγκροτήματα με επικεφαλής την “Ελ Παΐς”, η οποία από “κεντροαριστερή” έχει μετατραπεί στο κέντρο του καλέσματος για πιο αυταρχική καταστολή σε βάρος της Καταλωνίας. Οι καπιταλιστές έριξαν το βάρος τους τις τελευταίες βδομάδες, αποσύροντας εκατοντάδες έδρες επιχειρήσεων από την Καταλωνία για να εκβιάσουν κατά της ανεξαρτησίας.
Σε αυτή τη Συμμαχία έχει συνασπιστεί πλέον και η ηγεσία του σοσιαλδημοκρατικού PSOE, που έχει δηλώσει ότι θα στηρίξει την κυβέρνηση για να περάσει την ενεργοποίηση των πιο σκληρών άρθρων του Συντάγματος.
Απάτη
Δυστυχώς ήταν η ρεφορμιστική Αριστερά, το Ποδέμος και η Ενωμένη Αριστερά, οι πρώτοι που έτρεξαν να σηκώσουν τη σημαία του διαλόγου, την ώρα που το κίνημα στην Καταλωνία έβγαζε μαζικά το συμπέρασμα ότι ο διάλογος είναι μια απάτη. Όμως, οι εξελίξεις τρέχουν πιο γρήγορα από τις διακηρύξεις διαλόγου του Πάμπλο Ιγκλέσιας και της Δημάρχου της Βαρκελώνης Άντας Κολάου. Το Ποδέμος μετά την άγρια καταστολή της 1ης του Οκτώβρη ζήτησε σωστά την παραίτηση του Ραχόι και κάλεσε σε ένα κίνημα που θα βάλει αυτό τον στόχο. Ξανάφερε στο προσκήνιο την πρόταση μομφής επιχειρώντας να σύρει το PSOE, όμως η ηγεσία του PSOE συντάχθηκε με το καθεστώς και άφησε ξεκρέμαστο το Ποδέμος. Τώρα, με ποιον ζητάνε διάλογο; Με αυτούς που τους ζητάνε να παραιτηθούν; Με τους δεσμοφύλακες των δύο Τζόρδιδων;
Η ανάγκη είναι στην ανάποδη κατεύθυνση. Η Αριστερά και τα συνδικάτα πρέπει να καλέσουν μαζικές διαδηλώσεις αλληλεγγύης στην Καταλωνία, για να φύγει ο αστυνομικός στρατός κατοχής, να απελευθερωθούν οι πολιτικοί κρατούμενοι, να αναγνωριστεί το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, να ξαναμπούν στις τρύπες τους οι φασιστικές συμμορίες και να παραιτηθεί η κυβέρνηση της καταστολής.
Στην ίδια την Καταλωνία το κίνημα έχει ήδη την εμπειρία και την οργάνωση για να επιβάλει τη θέλησή του στο δρόμο. Η απεργία της 3ης του Οκτώβρη ήταν ένα μαζικό φαινόμενο που ξεπέρασε σε μέγεθος την αντίσταση των εκατομμυρίων που πήγαν να ψηφίσουν την 1η του Οκτώβρη. Ήδη οι Επιτροπές Υπεράσπισης του Δημοψηφίσματος μετριούνται σε εκατοντάδες και συνεδριάζουν όχι μόνο ξεχωριστά αλλά και σε συντονισμό μεταξύ τους. Το CUP, η αντικαπιταλιστική Αριστερά που παίζει πρωτοπόρο ρόλο στη συγκρότηση του κινήματος, ακολούθησε εδώ και ενάμισυ τουλάχιστον χρόνο μια γραμμή αναμονής απέναντι στον Πουτζντεμόν. Του επέτρεψε να κυβερνήσει, μέσω της αποχής, ελπίζοντας ότι το “Προσές” (η διαδικασία προς την ανεξαρτησία) θα ήταν το φιτίλι που θα άνοιγε το δρόμο προς τη συνολικότερη αντικαπιταλιστική ανατροπή. Αυτή η γραμμή ήταν λάθος, γιατί προετοίμαζε το κίνημα ως άκρα αριστερή πτέρυγα του ανεξαρτησιακού μπλοκ, αλλά όχι σαν ανεξάρτητο πρωταγωνιστή τώρα που ο Πουτζντεμόν έκανε πίσω. Τώρα είναι η ώρα να μπει μπροστά η οργάνωση από τα κάτω, χωρίς καμιά αυταπάτη για την καταλανική κεντροδεξιά.
Την ίδια ώρα που ο κόσμος στην Καταλωνία έβγαινε στους δρόμους για την απελευθέρωση των πολιτικών κρατούμενων, στην υπόλοιπη χώρα και κύρια στη Γαλικία, ξέσπαγαν μαζικές διαδηλώσεις ενάντια στην κυβέρνηση του Λαϊκού Κόμματος που έχει αφήσει τα δάση στα βορειοδυτικά να γίνουν στάχτη. Πολύς κόσμος έκανε άμεσα τη σύνδεση: η κυβέρνηση που έστειλε δεκάδες χιλιάδες μπάτσους για να σταματήσουν ένα δημοψήφισμα δεν έχει αρκετούς πυροσβέστες για να σταματήσει μια οικολογική καταστροφή. Στη Μούρθια ένα μαζικό κίνημα μπλόκαρε την ίδια βδομάδα την κατασκευή ενός τείχους για να περάσει υπερταχεία σιδηροδρομική γραμμή. Στη Σεβίλλη αυτό το Σάββατο βγαίνει στους δρόμους το κίνημα για την υπεράσπιση της δημόσιας υγείας σε όλη την Ανδαλουσία. Η Καταλωνία δεν είναι μόνη της. Κάθε βήμα του κινήματος προς τα εμπρός μπορεί να γίνει αφορμή για να γίνει θρύψαλα ολόκληρη η Ιερά Συμμαχία από τη Μαδρίτη ως τις Βρυξέλες.