Εκδήλωση “Οι ζωές των ΛΟΑΤΚΙ+ μετράνε”. Φωτό: Δημήτρης Δασκαλάκης
Το εύρος αλλά και τη σημασία των ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιωμάτων ανέδειξε η εκδήλωση που οργάνωσε η Πρωτοβουλία “Στη φυλακή οι δολοφόνοι της Zackie Oh” στον χώρο του φεστιβάλ του Pride.
Η Αφροδίτη Φράγκου, μέλος της Πρωτοβουλίας και δημοσιογράφος στην Εργατική Αλληλεγγύη, αναφέρθηκε σε τρεις κεντρικές επιλογές του συστήματος και των κυβερνήσεων που έχουν μεγάλες επιπτώσεις στην ποιότητα ζωής της εργατικής τάξης, και ιδιαίτερα της ΛΟΑΤΚΙ+ εργατικής τάξης: τις ιδιωτικοποιήσεις (με το αφήγημα της “ατομικής ευθύνης” να τις συνοδεύει και να τις δικαιολογεί), την αστυνομική βία και τον ρατσισμό.
Υπογράμμισε κι άλλες θανατηφόρες πτυχές αυτών των επιλογών, όπως την εξάπλωση πανδημιών που θα μπορούσαν να αποφευχθούν, τις αστυνομικές δολοφονίες, την ισλαμοφοβία που στρώνει τον δρόμο για ρατσιστικές επιθέσεις, την χειροτέρευση της ψυχικής υγείας των ΛΟΑΤΚΙ+, τη στοχοποίηση των χρηστών. Ανέδειξε την πίεση που ασκεί πάνω στη ρεφορμιστική Αριστερά ο κόσμος που παλεύει και τόνισε ότι τα ΛΟΑΤΚΙ+ αιτήματα είναι αιτήματα που έρχονται σε σύγκρουση με το ίδιο το σύστημα, γι' αυτό και το ΛΟΑΤΚΙ+ κίνημα πρέπει να κερδηθεί στην προσπάθεια ανατροπής του συστήματος.
Κέντρο της εισήγησης της Αργυρής Ερωτοκρίτου, μέλους του ΓΣ της ΟΕΝΓΕ και γιατρού στο ΓΝΑ Γεννηματάς ήταν τα σημαντικά προχωρήματα του ΛΟΑΤΚΙ+ κινήματος των τελευταίων 2-3 ετών. “Η κυβέρνηση θα ήθελε το pride αποσυνδεδεμένο από τις μάχες”, τόνισε, αλλά σημείωσε ότι οι μάχες ανθίζουν. “Είναι δυο αλληλένδετα πράγματα η άνθιση των εργατικών αγώνων και τα προχωρήματα του ΛΟΑΤΚΙ+ κινήματος. Οργανωμένα συνδικάτα πήραν θέση στη δίκη για τον Ζακ και φέτος η ΟΕΝΓΕ, που ήταν το πρώτο από αυτά, θα έχει για πρώτη φορά συμμετοχή στο Pride”.
Έδωσε κι άλλα παραδείγματα, όπως την τοποθέτηση στήριξης της ΟΛΜΕ στην τρανς μαθήτρια στο Ίλιον. Τόνισε ότι ζούμε σε ένα σύστημα που δικαιολογεί τη διάλυση των κοινωνικών δομών με τον ισχυρισμό ότι κάποια πράγματα όπως η φυλομετάβαση είναι “πολυτέλειες”. Τέλος, έδειξε ότι η μάχη αυτή είναι κοινή: “Στην COSCO και την efood δίνονται μάχες για συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Τα τρανς άτομα είδαν σε μεγαλύτερα ποσοστά να μετατρέπονται οι συμβάσεις τους σε ελαστικές με τη δικαιολογία της πανδημίας. Με την τρανσφοβία θέλουν να χτυπήσουν την ενότητα σε αυτή τη μάχη”.
Μετά τις εισηγήσεις, ακολούθησε συζήτηση με προσωπικές και συλλογικές εμπειρίες που αναδεικνύουν ότι κέντρο της μάχης για τις ΛΟΑΤΚΙ+ ζωές είναι η οργανωμένη εργατική τάξη και οι μάχες της. Τον λόγο πήρε πρώτο το Ντάνι Β., το οποίο τόνισε ότι κάθε άτομο έχει τη δική του έκφραση φύλου, η οποία δεν ανήκει απαραίτητα στο δίπολο “άντρας – γυναίκα”. “Η παραγωγική οικογένεια είναι ο σκοπός αυτού του διπόλου. Να παράγουμε παιδιά – μελλοντικούς εργάτες μόνο για το κέρδος. Και φυσικά συμφέρει τα αφεντικά να μην πληρώνουν το τρανς άτομο, το μη δυαδικό ή τη γυναίκα. Βγάζουν μεγάλο κέρδος από τη δική μας καταπίεση, όπως και από την καταπίεση των προσφύγων. Να ανοίξει η συζήτηση στα σχολεία για την ομοφοβία και τον σεξισμό. Αν δεν το αλλάξουμε εμείς ποιος θα τα αλλάξει, η κυβέρνηση;”
Η Άρια Σ. που μίλησε αμέσως μετά, τόνισε ανάμεσα σε άλλα ότι χορηγοί όπως τα Goody's πουλάνε αποδοχή, ενώ έχουν καταγγελθεί διακρίσεις και ομοφοβικές συμπεριφορές σε βάρος των εργαζόμενων. Μίλησε επίσης για τα τρανς αιτήματα: “Τα τρανς άτομα πρέπει στο σχολείο να είναι με το κανονικό τους όνομα. Η φυλομετάβαση στο ΕΣΥ θα σώσει ζωές γιατί η δυσφορία φύλου μπορεί να σκοτώσει. Η γραφειοκρατία των εγγράφων σημαίνει ότι πρέπει να πληρώσουμε για να υπάρξουμε. Για τα χαρτιά παλεύουμε μαζί με μετανάστες/τριες/τά. Είναι μαζί μας σήμερα το σωματείο εργαζόμενων στον Άγιο Σάββα που είναι τεράστια νίκη για εμάς. Θέλουμε και άλλα σωματεία από την Υγεία και την Παιδεία. Θέλουμε το σωματείο της COSCO. Το ίδιο σύστημα μας καταπιέζει!”
“Μάχες για ένα άλλο σύστημα”
Στη συνέχεια η Εύα Ν. μίλησε για τον ρόλο της νεολαίας σε αυτές τις μάχες. Τόνισε ότι δεν είναι τυχαία η επιλογή να μπει αστυνομία στα πανεπιστήμια, καθώς εκεί εξελίσσεται μια μεγάλη μάχη των ιδεών γύρω από όλα τα ζητήματα. Αφού θύμισε ότι οι φοιτητικοί σύλλογοι πήραν θέση στη δίκη για τον Ζακ και συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις, σημείωσε: “Τα ζητήματα που συζητάμε σήμερα εδώ, της καταπίεσης, του σεξισμού, του ρατσισμού, τα ανοίξαμε μαζί με τους καθηγητές μας όταν κάναμε τα αντιμαθήματα, παίρνοντας τις σχολές στα χέρια μας. Αυτό σημαίνει ότι οι μάχες για τις ζωές μας είναι μάχες για ένα άλλο σύστημα”.
Η Σταυρούλα Πανίδου, εκπαιδευτικός, ξεκίνησε την παρέμβασή της λέγοντας ότι δε χωράει στο ΛΟΑΤΚΙ+ κίνημα καμία συμμαχία και καμία αυταπάτη με τους “πάνω”. Ως παράδειγμα έφερε τις αυταπάτες για την Ευρώπη που θα “σώσει” τις καταπιεσμένες γυναίκες του Αφγανιστάν και το σύνδεσε με τη ΛΟΑΤΚΙ+ απελευθέρωση. “Η Ευρώπη όχι μόνο δεν είναι το 'φως' στα σεξουαλικά δικαιώματα, το αντίθετο. Εδώ καθορίστηκε νομικά η 'κανονικότητα' τον προηγούμενο αιώνα. Εδώ που ο καπιταλισμός είχε μεγαλύτερη δύναμη, στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ, εδώ διαμορφώθηκαν οι νόμοι και το τιμωρητικό πλαίσιο. Κι εδώ βέβαια δόθηκαν οι μεγαλύτεροι αγώνες στο τέλος της δεκαετίας του '70”. Τόνισε επίσης ότι τόσο η παιδοθεσία για ΛΟΑΤΚΙ+ ζευγάρια, όσο και η φυλομετάβαση είναι δυο μάχες που δεν μπορούν να δοθούν μόνες τους, αφού χρειάζεται να σπάσουμε την εμπορευματοποίηση της αναπαραγωγής και την υποβάθμιση του ΕΣΥ.
Ο Κώστας Καταραχιάς, γιατρός στο Έλενα και μέλος του ΔΣ Σωματείου Εργαζομένων, συνέχισε αυτή την εικόνα λέγοντας: “Υπάρχει μια δομή στο ΕΣΥ, το ιατρείο φύλου, που τη διαθέτει μόνο το Έλενα. Πρέπει να περιφρουρήσουμε και αναπτύξουμε αυτή τη δομή, αυτό σημαίνει δωρεάν και ασφαλής φυλομετάβαση. Επίσης είναι μια μάχη να σταματήσει η ιατρικοποιημένη αντιμετώπιση των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων και θα τη δώσουμε στους χώρους μας. ΛΟΑΤΚΙ+ και μη, μαζί απεργούμε και παλεύουμε ενάντια στις συνθήκες που δημιουργεί η ΝΔ. Κι έτσι σπάει η ομοφοβία. Δεν παλεύουμε ο καθένας στο κουτάκι του. Είμαστε εδώ για να μπολιάσουμε το Pride με αυτή την προοπτική. Γι' αυτό σας καλούμε και στην απεργία που κάνουν οι υγειονομικοί στις 22 Ιούνη”.
Τέλος ο Πέτρος Κωνσταντίνου, συντονιστής της ΚΕΕΡΦΑ και δημοτικός σύμβουλος Αθήνας, τόνισε ότι η τάξη μας και η τάξη των χορηγών είναι αντίπαλες, υπογραμμίζοντας κι αυτός ότι δε χωράει καμία συμμαχία. Έδωσε τη μεγάλη εικόνα, ότι στην κρίση του πολέμου, της πανδημίας και της περιβαλλοντικής καταστροφής παίζονται οι ζωές όλης της ανθρωπότητας, άρα χρειαζόμαστε μια συνολική εναλλακτική και για τα ΛΟΑΤΚΙ+ ζητήματα και για όλα. Θυμίζοντας ότι ο Μαρξ έχει πει “η απελευθέρωση της εργατικής τάξης είναι έργο της ίδιας”, κάλεσε όλες και όλους στο Φεστιβάλ Μαρξισμός 2022, στο οποίο θα υπάρχει θεματική “Καταπίεση και απελευθέρωση”.