Διεθνή
Γερμανία: Απεργίες στα λιμάνια

23/6, Απεργοί λιμενεργάτες στο Αμβούργο. Φωτό: Axel Heimken/AP

Η μεγαλύτερη απεργία στα λιμάνια της Γερμανίας εδώ και 40 χρόνια οργανώθηκε την περασμένη βδομάδα. Οι εργάτες και οι εργάτριες σταμάτησαν να δουλεύουν την Πέμπτη 14 Ιούλη το πρωί και ξανάπιασαν δουλειά το Σάββατο 16 Ιούλη. Στις 23 Ιούνη τα λιμάνια είχαν ξανά μπλοκάρει από απεργία, 24ωρη προειδοποιητική εκείνη τη φορά. Και στις αρχές του Ιούνη είχαν κάνει την πρώτη τους στάση εργασίας, μόνο για 1,5 ώρα. Πριν από εκείνη τη στάση εργασίας οι περισσότεροι λιμενεργάτες της Γερμανίας δεν είχαν ξανακάνει απεργία ποτέ στη ζωή τους, μόνο οι παλιότεροι πριν από δεκαετίες.

Η κυβέρνηση, τα αφεντικά αλλά και οι “διεθνείς αγορές” πανικοβλήθηκαν μπροστά στην απεργία. Ακόμη και μία ώρα απεργία σε λιμάνια όπως το Αμβούργο και η Βρέμη σημαίνουν καθυστερήσεις και προβλήματα ημερών στη διακίνηση εμπορευμάτων από και προς ολόκληρο τον κόσμο. Ιδιαίτερα, όταν με την πανδημία και τον πόλεμο, τα λιμάνια της Βόρειας Θάλασσας και της Βαλτικής λειτουργούν ήδη σε εντελώς ανώμαλες συνθήκες.

Οι εργάτες και οι εργάτριες, οργανωμένοι στο συνδικάτο Ver.di παλεύουν για αυξήσεις που θα καλύπτουν τουλάχιστον τις απώλειες του πληθωρισμού. Η εργοδοσία προσπαθεί να πείσει ότι δίνει αυξήσεις ενώ στην πραγματικότητα είναι μειώσεις. Ο πληθωρισμός στην Γερμανία τρέχει με περίπου 8%.

Επιστροφή των αγώνων

Μετά από πολύ καιρό σχετικής εργασιακής ειρήνης όπου όλα στη Γερμανία θα λύνονταν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων μεταξύ αφεντικών και ηγεσίας των συνδικάτων, η απεργία στα λιμάνια σηματοδοτεί την επιστροφή των αγώνων. Η εργοδοσία στράφηκε στα δικαστήρια, τα οποία στο Αμβούργο αποφάσισαν πως μέχρι τα τέλη Αυγούστου δεν μπορεί να προκηρυχθεί άλλη απεργία. Το συνδικάτο έλεγε ότι έτσι κι αλλιώς δεν θα καλούσε άλλη μέσα σε ένα μήνα. Η αστυνομία επιτέθηκε και στη διαδήλωση των λιμενεργατών που οργανώθηκε την Παρασκευή, κάτι που επίσης είχε καιρό να δει το κίνημα της Γερμανίας σε εργατική διαδήλωση.

Ο φόβος των αφεντικών δεν περιορίζεται μόνο στα λιμάνια. Το φθινόπωρο λήγουν κι άλλες συλλογικές συμβάσεις, ανάμεσά τους και στον τεράστιο τομέα του μετάλλου. Ο πληθωρισμός τινάζει στον αέρα τις σταθερότητες και αναγκάζει τις συνδικαλιστικές ηγεσίες να διεκδικήσουν αν δεν είναι διατεθειμένες να τα χάσουν όλα. Το τελευταίο που θα ήθελε η γερμανική άρχουσα τάξη και η κυβέρνησή της, μέσα στην πολλαπλή κρίση που αντιμετωπίζει, είναι ένα κύμα απεργιών για αυξήσεις.