Θα ήθελε και αυτός και οι διάφοροι Πρετεντέρηδες να υπάρξει μια επιτυχία όπως το Γιούρο του 2004 για να προσπαθήσει να το αξιοποιήσει με τα γνωστά συνθήματα για τους «ενωμένους Έλληνες» που τα καταφέρνουν αν δεν έχουν διχόνοιες (βλέπε απεργίες και εργατικές αντιστάσεις), αγωνίζονται για την πατρίδα (βλέπε εθνική οικονομία και κέρδη των καπιταλιστών) και ακολουθούν με σύνεση τον προπονητή (βλέπε ΔΝΤ) που και σε αυτή την περίπτωση είναι Γερμανός (βλέπε Ρεχάγκελ). Τα πρωτοσέλιδα ήταν έτοιμα, τους τα χάλασε όμως ο Παρκ Γι Σουνγκ στο πρώτο ματς με τη Ν. Κορέα.
Όπως σε κάθε μεγάλη διοργάνωση που συμμετέχει κάποια από τις εθνικές ομάδες, το εθνικιστικό παραλήρημα ξεκινάει μήνες πριν και συνεχίζεται ανάλογα με την έκβαση του αποτελέσματος. Αν υπάρχει επιτυχία η Ελλάδα γίνεται «πειρατικό που άλωσε την Ιβηρική», όπως περιέγραφε ο Γιώργος Χελάκης (ιδιοκτήτης του SPORT FM, μέλος της ΚΠΕ του Συνασπισμού) το 2004 ή αν υπάρχει αποτυχία οι ποδοσφαιριστές «μας κάνουν ρεζίλι», όπως έλεγε ο Γεράσιμος Γιακουμάτος της ΝΔ και απειλούσε θεούς και δαίμονες μετά την ήττα από την Αλβανία το Σεπτέμβρη της ίδιας χρονιάς.
Παραλήρημα
Το πρόβλημα είναι ότι αυτό το παραλήρημα προσπαθούν να το μεταφέρουν στους δρόμους. Στα πανηγύρια για το Κύπελλο του 2004 κεντρικό ρόλο είχε η «Γαλάζια Στρατιά», ο σύνδεσμος οπαδών που έχει φτιαχτεί για να καλύπτει την Χρυσή Αυγή στα γήπεδα. Τα συνθήματα μόνο ποδοσφαιρικά δεν ήταν. Εθνικιστικές κραυγές και επιθέσεις σε όποιον είχε μελαψό χρώμα στην Ομόνοια. Τα μέλη της ΚΝΕ που συμμετείχαν οργανωμένα στα πανηγύρια προφανώς δεν μπορούσαν να αποτρέψουν τίποτα...
Το Σεπτέμβρη η φάρσα έγινε τραγωδία. Ένας νεκρός Αλβανός 20 χρονών και άλλοι δύο τραυματισμένοι στη Ζάκυνθο από τον Παναγιώτη Κλάδη που δεν «άντεχε» να βλέπει τους Αλβανούς να πανηγυρίζουν τη νίκη τους. Στην Αθήνα πραγματοποιήθηκε μαζικό πογκρόμ Αλβανών από φασίστες με την πλήρη κάλυψη και την ενεργή βοήθεια της Αστυνομίας. Τα ΜΜΕ γέμισαν από αναφορές για την «προκλητική στάση των φανατισμένων Αλβανών». Μέσα σε δύο μήνες ξέχασαν ότι οι Ελληνες έκαναν την νύχτα...μέρα για την κατάκτηση του Γιούρο σε κάθε ευρωπαϊκή πόλη χωρίς να ανοίξει μύτη.
Η Αριστερά δεν έχει κανένα λόγο να υποκύπτει σε αυτήν την ψεύτικη ενότητα του αθλητισμού που ενώνει τις τάξεις, τις χώρες και τις φυλές. Στην πράξη τίποτα από αυτά δεν συμβαίνει.
Για να κερδίσουμε τον κόσμο της εξέδρας στο κίνημα και στις γραμμές της Αριστεράς δεν χρειάζεται ούτε σνομπάρισμα σε όποιον πάει στο γήπεδο ή βλέπει το Μουντιάλ στην τηλεόραση αλλά ούτε και υποκλίσεις στην αλλοτριωμένη «συλλογικότητα» των οπαδών. Αυτό που έχουμε ανάγκη είναι την καλύτερη οργάνωση των εργατικών χώρων, το δυνάμωμα του κινήματος ενάντια στο ρατσισμό και τον εθνικισμό, την πρόταση για μαζική πάλη για μια κοινωνία που οι άνθρωποι θα είναι πάνω από τα κέρδη και την εμπορευματοποίηση των ασχολιών του ελεύθερου χρόνου μας.