H επιλογή της Νότιας Αφρικής ως διοργανώτρια χώρα μπορεί να ξένισε πολλούς στον ποδοσφαιρικό κόσμο, αλλά δεν συνέβαινε το ίδιο στους κόλπους της FIFA, της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου. Αυτή η επιλογή ήταν στα σχέδιά της εδώ και τουλάχιστον είκοσι χρόνια. Ήταν υπόλογη στην προσπάθεια να ανοίξει νέες αγορές για το καλύτερο της προϊόν, το Μουντιάλ, και να αυξήσει τα κέρδη της. Το ίδιο είχε κάνει και με το Μουντιάλ του 1994 που φιλοξενήθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες και με αυτό του 2002 που έγινε στα γήπεδα της Νότιας Κορέας και της Ιαπωνίας.
Το Μουντιάλ στην Νότια Αφρική μόλις άρχισε, αλλά η FIFA ήδη ξέρει ότι τα κέρδη της από τους χορηγούς θα είναι τουλάχιστον 1,1 δισεκατομμύρια ευρώ. Σχεδόν τα διπλάσια από το προηγούμενο Μουντιάλ στη Γερμανία το 2006.
Η υπόσχεση τόσο της FIFA όσο και της κυβέρνησης της Νότιας Αφρικής ήταν ότι η διοργάνωση του Μουντιάλ θα φέρει ανάπτυξη και ευημερία και στην ίδια τη χώρα. Αυτή η υπόσχεση στηρίχτηκε πάνω στην εικόνα που υπάρχει στη Νότια Αφρική, τη χώρα των μεγάλων αντιθέσεων.
Ανεργία
Είναι μια χώρα που έχει 49 εκατομμύρια κατοίκους, φοβερό ορυκτό πλούτο, τεράστιες ακτογραμμές και μυθικές παραλίες, είναι μέλος των G20. Από την άλλη το 43% των κατοίκων της ζει με κάτω από 2 ευρώ, ενώ το επίσημο νούμερο ανεργίας για τους πρώτους μήνες του 2010 είναι 25%. Υπάρχει τεράστιο πρόβλημα όσον αφορά το AIDS. Περίπου 5,7 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν προσβληθεί από τον ιό, οι περισσότεροι σε σχέση με οποιαδήποτε χώρα στον κόσμο. Μεγάλο ζήτημα εξακολουθεί να είναι και η φυματίωση. Εκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό νερό και φαγητό, δεν έχουν κατοικία.
Κατά τη διάρκεια των προετοιμασιών για το Μουντιάλ είχε προβλεφθεί ότι θα δημιουργούνταν 415.400 θέσεις εργασίας, κυρίως στα κατασκευαστικά έργα. Στην πραγματικότητα, οι θέσεις εργασίας στις κατασκευές ήταν λίγο πάνω από είκοσι χιλιάδες. Τόσες ήταν οι θέσεις εργασίας που χάθηκαν από το 2007 έως το 2008 οπότε η αύξηση των εργαζόμενων ήταν μηδενική.
Ταυτόχρονα, οι εργαζόμενοι στις κατασκευές έδωσαν μάχες για να μην πληρώνονται με ψίχουλα όπως ήθελαν οι εταιρίες που είχαν αναλάβει να χτίσουν τα γήπεδα. Τον Γενάρη του 2009 έγιναν μεγάλες κινητοποιήσεις κόντρα σε «προληπτικές» απολύσεις που ήθελαν να τρομοκρατήσουν τους εργαζόμενους για να μην ζητούν περισσότερα. Τον περσινό Ιούλη οι εργαζόμενοι στις κατασκευές απέργησαν για μια εβδομάδα για αυξήσεις και καλύτερες συνθήκες εργασίας. Στο τέλος του ίδιου μήνα πάνω από 150 χιλιάδες εργαζόμενοι στους Δήμους διεκδίκησαν αυξήσεις 15% και κατηγορούσαν τον Τζέικομπ Ζούμα, πρόεδρο της Νότιας Αφρικής, ότι δεν έχει τηρήσει τις υποσχέσεις του για ύδρευση, ηλεκτρικό και περισσότερες δουλειές. Ο Ζούμα αναγκάστηκε να μιλήσει για την «παγκόσμια οικονομική κρίση» που έχει χτυπήσει την οικονομία της χώρας για να δικαιολογηθεί.
Αυτό που πραγματικά συμβαίνει είναι ότι ο Ζούμα έβαλε διαφορετικές προτεραιότητες. Για να μπορέσει η κυβέρνηση να δώσει τα 6,7 δις που κόστισε η διοργάνωση έχει κάνει περικοπές σε οτιδήποτε είχε σχέση με την κρατική πρόνοια, κυρίως στις υπηρεσίες των Δήμων. Αντίθετα, προσλήψεις υπήρχαν στην Αστυνομία. Πάνω από 60.000 θα μοιραστούν στις εννιά πόλεις όπου θα διεξαχθούν τα παιχνίδια. Μία από τις αρμοδιότητές τους είναι να κυνηγούν τους πλανόδιους πωλητές. Η FIFA έχει απαγορεύσει αυστηρά την παρουσία τους καθώς δεν θέλει να χάσει ούτε ένα ευρώ από τα «επίσημα προϊόντα» της διοργάνωσης, όπως είναι φανέλες, κασκόλ και σημαίες.
Αστυνομία
Αυτό το μέτρο χτυπάει ακόμα και τους ανθρώπους που ψήνουν καλαμπόκι για να ζήσουν. Στην περιοχή που μένει η Εθνική Ελλάδας, το Κουαζούλου Νατάλ, έχει υπολογιστεί ότι κάθε μέρα πουλιούνται 28.000 τόνοι σε χαμηλές τιμές στους εργαζόμενους που πάνε στη δουλειά τους. Η Αστυνομία κάνει επιχειρήσεις «σκούπα» για να τους διώξει, έτσι ώστε να κερδίζουν οι εταιρίες φαστ φουντ.
Το μεγαλύτερο όμως σκάνδαλο είναι τα ίδια τα γήπεδα που θα φιλοξενήσουν τους αγώνες. Είναι χαρακτηριστική η δήλωση που έδωσε στην εφημερίδα Socialist Worker ένας ντόπιος ακτιβιστής, ο Τούσι Ράπου. «Η ομάδα της Αγγλίας θα παίξει σε ένα στάδιο και διαμένει σε ένα ξενοδοχείο που είναι χτισμένα πάνω σε γη που στην αρχή είχε πάρει το απαρτχάιντ από τους ντόπιους και τώρα ανήκει στην τοπική βασιλική οικογένεια». Ο λόγος για το Ρόγιαλ Μπάφοκενγκ Στέιντιουμ όπου η Αγγλία αντιμετώπισε τις ΗΠΑ το προηγούμενο Σάββατο.
Τα ίδια και χειρότερα έχουν γίνει και στις άλλες πόλεις. Στο Κουαζούλου Νατάλ, οι αρχές της περιοχής ανάγκασαν όποιον φτωχό είχε χτίσει κάποια καλύβα ή όποιον άστεγο βρισκόταν κοντά στο γήπεδο να εγκαταλείψει την περιοχή για να μην τους βλέπουν οι επισκέπτες. Το Νοέμβριο του 2009 οι κάτοικοι είχαν αποφασίσει να προχωρήσουν σε διαδήλωση, η Αστυνομία την είχε απαγορεύσει και όταν αρκετοί από αυτούς δοκίμασαν να βγουν στο δρόμο δέχτηκαν μέχρι και πυροβολισμούς.
Δεν τα κατάφεραν όμως με τον παλιότερο μαύρο οικισμό που βρίσκεται στο Δυτικό Κέιπ Τάουν. Εκεί, οι 20.000 κάτοικοι έδωσαν μάχη και κατάφεραν να εμποδίσουν τη διάλυση των σπιτιών τους παρά τις εντολές των αξιωματούχων της FIFA.
Η τελευταία είδηση ήρθε την Δευτέρα 14 Ιούνη με την διαδήλωση που οργάνωσαν οι υπάλληλοι του σταδίου στο Ντέρμπαν του Κουαζούλου Νατάλ και η Αστυνομία χρησιμοποίησε καταστολή αλά Χρυσοχοΐδη για να την καταστείλει. Έπνιξε την περιοχή στα χημικά, έριξε βόμβες κρότου λάμψης και εκατοντάδες πλαστικές σφαίρες απέναντι στους απεργούς που ζητούν να πληρωθούν για τις υπηρεσίες τους.
Επίσης, οι εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα της χώρας που είναι περίπου 1,2 εκατομμύρια απέρριψαν την πρόταση της κυβέρνησης για τις αυξήσεις στους μισθούς στις 9 του Ιούνη. Ζητούν αυξήσεις 8,5% έτσι ώστε να είναι πάνω από τον πληθωρισμό και έχουν ανακοινώσει ότι θα προχωρήσουν σε απεργία από την Παρασκευή 18 Ιούνη αν η κυβέρνηση του Ζούμα δεν υποχωρήσει. Είναι ώρα να ακούσουμε τις βουβουζέλες όχι των οπαδών, αλλά των απεργών!