Αυτό ήταν το ρεφρέν του πρωθυπουργού προς τους τραπεζίτες στη Βιέννη, τα ίδια επανέλαβαν οι εφημερίδες και τα κανάλια, προσθέτοντας ότι αυτή η εικόνα επιβεβαιώνεται και από πηγές του ΔΝΤ και της ΕΕ. «Το έλλειμμα ήδη μειώθηκε 40%» λέει ο Παπακωνσταντίνου, «έχουμε σταθερή κοινοβουλευτική πλειοψηφία» λέει ο Παπανδρέου. Τόσο σταθερή θα λέγαμε εμείς, όσο και οι οικονομικές «επιτυχίες» αυτής της βάρβαρης και ηλίθιας πολιτικής.
Αν τα πράγματα εξελίσσονται τόσο σταθερά υπέρ της κυβέρνησης, τότε γιατί όλη αυτή η εκστρατεία καθησυχασμού των ανησυχιών και κατατρόπωσης των «φημών»;
Η αλήθεια είναι ότι και στην Ελλάδα ειδικά, και στην Ευρώπη συνολικότερα, οι πολιτικές εξελίξεις είναι το ίδιο ανησυχαστικές για τις άρχουσες τάξεις όσο και οι οικονομικές. Τα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου ανήκουν πια και επίσημα στην κατηγορία των «σκουπιδιών», προς τα εκεί βαδίζουν και τα πορτογαλικά και τα ισπανικά, ενώ ακόμα και στην «κραταιά» Γερμανική οικονομία η Μέρκελ ανακοίνωσε το πιο σκληρό πακέτο περικοπών από την εποχή του Β´ Παγκόσμιου Πόλεμου.
Ο Πρόεδρος της ΕΕ Χέρμαν Βαν Ρομπάι αναγκάστηκε να παραδεχθεί σε πρωτοσέλιδη συνέντευξη του στην εφημερίδα Φαϊνάνσιαλ Τάιμς τη Δευτέρα 14 Ιούνη ότι η Ευρωζώνη έφτασε στα πρόθυρα της διάλυσης τον τελευταίο μήνα. Και για τη συνέχεια δήλωσε ότι βλέπει «δυσκολίες. Θα υπάρχει σε κάποιες στιγμές κοινωνική αναταραχή και πολιτική αντίσταση σε όλα αυτά τα μέτρα. Αλλά γνωρίζω τους ηγέτες. Ετοιμάζονται να πάρουν τεράστια ρίσκα, γιατί γνωρίζουν τι παίζεται για την Ευρωζώνη».
Κοινωνική αναταραχή
Τα πιο μεγάλα ρίσκα από όλα αυτά τα καθάρματα που πετσοκόβουν μισθούς και συντάξεις, είναι αναγκασμένος να τα πάρει ο Παπανδρέου. Όχι μόνο γιατί το ελληνικό κράτος είναι πρώτο στη σειρά των υποψήφιων χρεοκοπιών, αλλά και γιατί στην Ελλάδα ξεδιπλώνεται η πιο δυνατή κοινωνική αναταραχή. Στην Πανεργατική απεργία της 5 Μάη, όταν οι απεργοί διαδηλωτές απείλησαν να σκαρφαλώσουν στα σκαλοπάτια της Βουλής, όλοι οι ηγέτες της ΕΕ ένιωσαν ένα ρίγος στην πλάτη. Θυμήθηκαν την Αργεντινή και τους Προέδρους που αναγκάστηκαν να φύγουν με ελικόπτερο γιατί το εξαγριωμένο πλήθος απειλούσε να εισβάλει στο Προεδρικό μέγαρο.
Αυτός είναι ο πραγματικός λόγος γιατί το ΔΝΤ και ο Όλι Ρεν παριστάνουν ότι συζητούν ακόμη με τον Λοβέρδο για το Ασφαλιστικό, ενώ το σχετικό νομοσχέδιο ήταν προγραμματισμένο να έχει ήδη ψηφιστεί στα μέσα Ιούνη που έχουμε φτάσει. Οι τεχνοκράτες και οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι σε όλες τις πρωτεύουσες φοβούνται την έκταση που θα πάρει μια νέα πανεργατική στην Ελλάδα ενάντια στο Ασφαλιστικό, φοβούνται μήπως χάσουν την κυβέρνηση με την οποία συνεργάζονται, αν μερικοί ακόμη βουλευτές του ΠΑΣΟΚ αρνηθούν να ψηφίσουν στη Βουλή, φοβούνται ότι η εργατική αντίσταση στην Ελλάδα γίνεται όλο και πιο μεταδοτική με τα τεράστια συλλαλητήρια που ήδη είδαμε στην Πορτογαλία, στην Ισπανία αλλά και στο Βερολίνο.
Αυτές οι βαθιές ανησυχίες δεν σημαίνουν ότι οι κυβερνήσεις θα κάνουν πίσω. Όπως λέει και ο βαν Ρομπάι, επιμένουν στο δρόμο των απάνθρωπων μέτρων «σταθεροποίησης» και παίρνουν τα ρίσκα της αντίστασης που βρίσκουν στο δρόμο τους. Ο Παπανδρέου έχει δέσει την τύχη του με αυτή τη γραμμή. Με την επιχείρηση «διαφάνεια» που έχει βάλει μπροστά σφίγγει τα λουριά σε όλους τους εσωκομματικούς του αντίπαλους, απειλώντας τους ότι θα έχουν την τύχη του Τσοχατζόπουλου αν διανοηθούν να διαφοροποιηθούν. Με την Μέρκελ, τον Άκερμαν της Ντόιτσε Μπανκ και την Ζήμενς στο πλευρό του μπορεί να αποκαλύψει επιλεκτικά ό,τι θέλει για όποιον θέλει από τον θαυμαστό πολιτικό κόσμο της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και των συμμάχων του.
Αυτό που δεν μπορεί να κάνει είναι να πείσει τους εργαζόμενους ότι πρέπει να δουλεύουμε κακοπληρωμένοι για σαράντα χρόνια για να πάρουμε στο τέλος μια σύνταξη-φιλοδώρημα στο όνομα της διάσωσης των τραπεζών.
Ακόμα και αυτές τις βδομάδες που οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ κάθονται και περιμένουν την έκβαση των ανησυχιών Λοβέρδου-ΕΕ-ΔΝΤ, οι απεργίες ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια. Οργανώνοντας, κλιμακώνοντας και προχωρώντας πολιτικά αντικαπιταλιστικά αυτό το απεργιακό κίνημα μπορούμε να τρομοκρατήσουμε τους Ρομπάι και τους Παπανδρέου, να κάνουμε τους φόβους τους για κοινωνική αναταραχή να γίνουν εφιάλτες.