Ποια είναι η πολιτική της κυβέρνησης απέναντι στους πρόσφυγες και τις προσφύγισσες σήμερα; Τι μάχες έχει το κίνημα μπροστά του;

Αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση σκληραίνει τη στάση της στα σύνορα προσπαθώντας με τις διεθνείς συνεργασίες της να κλείσει τον βαλκανικό δρόμο. Οι πρόσφυγες προσπαθούν να φτάσουν στην κεντρική Ευρώπη μέσα από τον βαλκανικό δρόμο και με το πέρασμα με καράβια στην Ιταλία. 

Στον βαλκανικό δρόμο γίνονται τεράστια εγκλήματα όλων των χωρών και σε συνεργασία μεταξύ τους: pushbacks, επεκτάσεις του φράχτη του Έβρου, κυνηγητό όσων έχουν περάσει τα σύνορα, της Σερβίας κατά κύριο λόγο. Αντίστοιχα έχουμε την εικόνα με τα ναυάγια στο Αιγαίο στον δρόμο για την Ιταλία. Καινούριο στοιχείο σε αυτό είναι η απόφαση της φασίστριας Μελόνι ότι θα κλείσει την πρόσβαση από τη θάλασσα ξεκινώντας από τα καράβια των διασωστών: SOS Mediterranean, Viking, Humanity 1. 

Παράλληλα στην Ελλάδα η πολιτική γκετοποίησης, αποκλεισμού και εκτοπισμού, το δόγμα “να τους κάνουμε τον βίο αβίωτο” έχει φτάσει στο σημείο του να αναιρούν τα βήματα κοινωνικής ένταξης που είχαν γίνει. Στο στόχαστρο βρίσκεται κόσμος που έμενε μέσα σε σπίτια στο πρόγραμμα ΕΣΤΙΑ 1 και ΕΣΤΙΑ 2, κόσμος που έμενε στον Ελαιώνα, με δυο λόγια κόσμος που ζούσε στον αστικό ιστό.

Με το κλείσιμο του προγράμματος ΕΣΤΙΑ εκτοπίζονται χιλιάδες πρόσφυγες που ζούσαν σε σπίτια σε όλη την Ελλάδα, Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Καρδίτσα, Λειβαδιά και άλλες πόλεις. Η εκτίμηση είναι ότι σε αυτά τα σπίτια, που βάσει προγράμματος είναι για 6.000 πρόσφυγες, ζούσαν γύρω στις 10.000 καθώς φιλοξενούνταν και φιλικές οικογένειες άτυπα. Μιλάμε για έναν πληθυσμό τεραστίων διαστάσεων που στην ουσία του λένε να βγάλει τα παιδιά του από τα σχολεία και να πάει σε ένα άλλο καμπ ή και στο πουθενά.

Αν έχεις αναπτύξει δεσμούς με μια γειτονιά δεν μπορείς να πας στο πουθενά. Αναγκάζεσαι να βρεις φιλοξενία σε σπίτια άλλων ή να νοικιάζεις μαζί με άλλα 20 άτομα ένα διαμέρισμα με 50 ευρώ το κεφάλι. Είτε να πας στον διακινητή προσπαθώντας να προχωρήσεις στην Ευρώπη. Αυτές τις συνέπειες έχει η πολιτική της κυβέρνησης. 

Το κίνημα πρέπει να δώσει τις μάχες ενάντια στις εξώσεις, τις αναγκαστικές μετακινήσεις μαθητών από τα σχολεία και το κλείσιμο του Ελαιώνα. Και ταυτόχρονα τη μάχη ενάντια στη νομιμοποίηση της Μελόνι.

Γιατί είναι τόσο σημαντική η μάχη ενάντια στη νομιμοποίηση της Μελόνι;

Η νομιμοποίηση της Μελόνι είναι μια πολιτική όλης της Ευρώπης αυτή τη στιγμή. Ο Μακρόν έτρεξε στη Ρώμη να της δώσει τα συγχαρητήρια, ο Μητσοτάκης την ενέταξε στο τόξο των φιλοατλαντικών δυνάμεων που “θα δίνουν μαζί τη μάχη” – απέναντι σε ποιον άραγε επιβάλλεται η συστράτευση με μια φασίστρια; Ο πρόεδρος της ιταλικής βουλής το 2016 είχε στείλει τη συμπαράστασή του στη Χρυσή Αυγή τασσόμενος υπέρ της αθώωσης και αποφυλάκισης των στελεχών της. Ο πρόεδρος της Γερουσίας είναι επίσης φανατικός υμνητής του Μουσολίνι. Με αυτούς συνεργάζεται η κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Η Ελλάδα είναι παράδειγμα για όλες τις χώρες, στο πώς το κίνημα σταμάτησε τους ναζί. Στον διεθνή αντιφασιστικό συντονισμό μαζί με την ΚΕΕΡΦΑ συμμετέχουν κινήματα από όλο τον κόσμο: από πολλές χώρες της Ευρώπης που σε αυτές συμπεριλαμβάνεται το κίνημα “Σαρδέλες ενάντια στον Σαλβίνι” στην Ιταλία, η Βρετανία, η Αυστρία, η Γαλλία, αλλά και κινήματα από ΗΠΑ, Καναδά, Αυστραλία, αφρικανικές χώρες. Ο συντονισμός αυτός έκανε ένα κάλεσμα κατά της νομιμοποίησης της Μελόνι, προβάλλοντας το παράδειγμα της δίκης της ΧΑ. Χρειάζεται να επιμείνουμε σε αυτό και στο ότι θα κερδίσουμε ξανά την καταδίκη. Αλλά και πέρα από την Ελλάδα, στο ότι δεν θα δοθεί πουθενά καμία νομιμοποίηση στους φασίστες.

Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι όταν μπλοκάρουν τα καράβια πρέπει να υπάρξουν κινητοποιήσεις στις ιταλικές πρεσβείες σε όλες τις χώρες. Αν διανοηθούν να προσκαλέσουν την Μελόνι σε οποιαδήποτε χώρα και ειδικά στην Ελλάδα πρέπει να γίνει χαμός. Να της κάνουμε μια υποδοχή από το αεροδρόμιο μέχρι όπου πάει. Αν την φέρουν στη Βουλή φερ’ ειπείν.

Και μπορεί να τη φέρουν στη Βουλή γιατί πέρα από το κοινό αντιπροσφυγικό μέτωπο, η Μελόνι τάζει στον Μητσοτάκη ότι θα ακυρώσει και το Τουρκολιβυκό σύμφωνο για τις ΑΟΖ. Η Ιταλία αναγνωρίζει τα 12 μίλια και θα υποστηρίξει την επέκταση των 12 μιλίων προς την Τουρκία, μαζί με τη Γαλλία, την Αίγυπτο, το Ισραήλ. Στην κόντρα με την Τουρκία δηλαδή, η Ελλάδα ποντάρει σε γεωστρατηγικά παζάρια και διπλωματικές βρωμιές με την Ιταλία κι αυτός είναι ένας άλλος λόγος που νομιμοποιεί ξεδιάντροπα τη Μελόνι.

Τι πρέπει να κάνει το αντιφασιστικό κίνημα μπροστά στη δεύτερη δίκη της Χρυσής Αυγής;

Η μεγάλη εικόνα είναι ότι οι φασίστες, έστω και διασπασμένοι, μαζί με τα κομμάτια που έχουν φύγει από τη ΝΔ, Μπογδάνοι, Κασιδιάρηδες και όλος αυτός ο εσμός φασιστών προσπαθεί να αξιοποιήσει τη νίκη της Μελόνι και την επιτυχία της ακροδεξιάς στη Σουηδία. Νομιμοποιούνται από το επίσημο πολιτικό σύστημα να ξαναβγούν μπροστά με χυδαίο ρατσισμό, με επίθεση κατά της Αριστεράς και, ένα κομμάτι από αυτούς, με βίαιες επιθέσεις. Τις έχουμε δει το τελευταίο διάστημα σε βάρος μεταναστών, μαθητών και όσων αγωνίζονται.

Στόχος όλων τους είναι στις επόμενες εκλογές να είναι μέσα στη Βουλή. Το κίνημα δε θα επιτρέψει την παρουσία των φασιστών πουθενά. Στα ΜΜΕ θα δώσουμε μάχη για να μην έχουν προβολή, όπως είχαμε κάνει στην ΕΡΤ και συνολικά στα μέσα για να μην προβάλλουν τη ΧΑ. Μάχη για να μην δοθούν χώροι στους δήμους για την προεκλογική περίοδο.

Έχει τεράστια σημασία η παρουσία στη δίκη της Χρυσής Αυγής και η στήριξη των μαρτύρων κατηγορίας. Είναι κομβικό το πώς ένα ολόκληρο κίνημα θα ξαναμπεί στις γειτονιές, στα πανεπιστήμια και τους εργατικούς χώρους. Να οργανώσει τη συζήτηση για την πορεία της δίκης, να ακουστεί ξανά ξεκάθαρα ότι πρόκειται για μια εγκληματική ναζιστική οργάνωση με τάγματα εφόδου. Και ταυτόχρονα χρειάζεται παρουσία και ενημέρωση για να μην υπάρξει η παραμικρή δυνατότητα να “χρησιμοποιούν” τα φασιστοειδή τη δίκη. 

Επιπλέον παλεύουμε για να υλοποιηθεί η ίδια η πρωτόδικη απόφαση. Στη δίκη έχει αποκαλυφθεί ότι τα “γραφεία” της Χρυσής Αυγής είναι στην πραγματικότητα ορμητήρια των ταγμάτων εφόδου, αλλά ποτέ το κράτος δεν έκλεισε τα “γραφεία” αυτά. Δεν υπήρξε καμία θεσμική πρωτοβουλία που να υλοποιεί την καταδίκη: κλείσιμο γραφείων, εφημερίδων και σάιτ, αποζημίωση των θυμάτων, ή ακόμα και το να μην επιτρέπεται στον Κασιδιάρη να κάνει εκπομπές από τη φυλακή. Με το πρόσχημα της “συνταγματικότητας” τούς αναγνωρίζουν το “δικαίωμα” να δρουν ακόμα. Είναι κομμάτι της πάλης του κινήματος να κλείσουν, για παράδειγμα, τα “γραφεία” της ΧΑ στη Θεσσαλονίκη και να μην επιχειρήσει ο κάθε Κασιδιάρης να ανοίξει δικά του.

Ποια είναι τα άμεσα επόμενα βήματα αυτών των μαχών;

Στην πανεργατική απεργία της 9 Νοέμβρη η ΚΕΕΡΦΑ θα επιδιώξει να κατέβει με μαζική παρουσία των προσφύγων και των μεταναστών. Τα θέματα της παρέμβασης αυτής θα είναι η σύγκρουση με την κατάργηση του ΕΣΤΙΑ αλλά και τα εργασιακά δικαιώματα των μεταναστών. Υπάρχει ένα μεγάλο κομμάτι μεταναστών που απασχολείται κατά χιλιάδες στον χώρο του επισιτισμού – τουρισμού: στη Wolt δουλεύουν γύρω στις 6.000 μετανάστες, δουλεύουν επίσης στα ξενοδοχεία κλπ. Χρειάζεται να παρέμβει το εργατικό κίνημα τόσο για την οργάνωσή τους στα συνδικάτα τους όσο και για τις συνθήκες εργασίας τους.

Οι πρόσφυγες και οι μετανάστες πρέπει να συμμετέχουν και στη φετινή επέτειο του Πολυτεχνείου. Η μάχη για τη δημοκρατία είναι άλλωστε μια μάχη που κατεξοχήν τους αφορά, αφού τη δίνουν στις χώρες τους. Μην ξεχνάμε το παράδειγμα της εξέγερσης του Ιράν. Οι μετανάστες επίσης έχουν να συνδεθούν με την απεργιακή διαδήλωση, γιατί παλεύουν ενάντια στον Μηταράκη και την κυβέρνηση που το μόνο για το οποίο ενδιαφέρονται είναι οι απελάσεις.

Το Πολυτεχνείο είναι η κινητοποίηση ενάντια στον φασισμό και συμπυκνώνει την καμπάνια για τη δίκη της ΧΑ και ενάντια στη νομιμοποίηση της Μελόνι. Είναι μια σύγκρουση με όλους αυτούς που σφίγγουν τα χέρια των φασιστών.