Μια σπουδαία έκθεση φωτογραφίας για την Παλαιστίνη στήθηκε την περασμένη εβδομάδα στο Ρομάντσο στην Ομόνοια, από την Παλαιστινιακή Παροικία Ελλάδος με τη στήριξη της Συμμαχίας Σταματήστε τον Πόλεμο – Αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη. Ο τίτλος της «Is Anyone Alive?» (Είναι κανείς ζωντανός;) είναι ακριβώς η πρώτη ερώτηση που ακούγεται στη Γάζα μετά από κάθε βομβαρδισμό. Η έκθεση στο συγκεκριμένο χώρο διήρκεσε από την Πέμπτη 9/11 μέχρι την Τρίτη 14/11 και θα συνεχίσει τη διαδρομή της σε άλλα σημεία που θα ανακοινωθούν προσεχώς.
Η Μιρέι Αλ Σαΐντ που επιμελήθηκε την έκθεση μίλησε στην Εργατική Αλληλεγγύη:
«Δεν είναι πόλεμος, είναι γενοκτονία. Εμείς πάντα ελπίζουμε ότι έχουν μείνει πολλοί ζωντανοί και θέλουμε τη στήριξη του κόσμου για να μείνουν όσο περισσότεροι γίνεται. Θέλαμε να ταυτιστεί ο κόσμος με τους Παλαιστίνιους. Δεν γίνεται σε απόλυτο βαθμό φυσικά, δεν βιώνουμε στην Αθήνα αυτό που βιώνει ο κόσμος στη Γάζα, αλλά να μπει όσο γίνεται στη θέση τους.
Οι φωτογράφοι είναι Παλαιστίνιοι και το 90% είναι ηλικίας 17-24 ετών. Οι περισσότεροι έχουν χάσει πολλά μέλη των οικογενειών τους και συνεχίζουν να είναι 24/7 στο δρόμο να καταγράφουν την κατάσταση στη Γάζα.
Η έκθεση χωρίζεται σε κεφάλαια. Την “Πυροκρότηση” που έχει φωτογραφίες από τη στιγμή των βομβαρδισμών. Την “Αντίσταση” με φωτογραφίες αντίστασης μέσα από την Παλαιστίνη. Την “Aλληλεγγύη”, με φωτογραφίες από τις διαδηλώσεις αλληλεγγύης σε όλο τον κόσμο. Την “Οδύνη”. Με εικόνες δύσκολες που μπορεί αν τις δεις στο κινητό σου να τις κλείσεις γιατί είναι δυσβάσταχτες. Αλλά αν στρέψουμε αλλού τα μάτια, πώς θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε;
Επόμενο είναι το κεφάλαιο της “Nάκμπα” με φωτογραφίες σύγχρονες αλλά που θυμίζουν πολύ το 1948, την προσφυγιά στην ίδια μας τη χώρα. Το “Τζανάζα” είναι το τελευταίο κεφάλαιο. Έτσι λέγεται η προσευχή που κάνουν οι Άραβες στις κηδείες. Είναι ένας αποχαιρετισμός αλλά δεν είναι τόσο στενάχωρος όσο μπορεί να πιστεύουμε. Είναι σαν να σου παίρνει το βάρος του πόνου με την ευχή να ξανασυναντηθούμε κάποτε στον παράδεισο. Έχει την ελπίδα ότι θα ξαναβρεθούμε».