Αρκεί να διαβάσει κανείς οποιαδήποτε αμερικάνικη εφημερίδα για να καταλάβει γρήγορα πως το αμερικάνικο πολιτικό σύστημα είναι διαλυμένο. Στο Ρεπουμπλικανικό στρατόπεδο εξελίσσονται οι προκριματικές εκλογές και πλέον οι υποψήφιοι είναι μόνο ο Τραμπ και η Νίκι Χέιλι. Βασικός υποψήφιος είναι δηλαδή ένας άνθρωπος που κατηγορείται για συνωμοσία και για απόπειρα πραξικοπήματος, για το ρόλο του στα γεγονότα της 6ης Γενάρη του ‘21 με την εισβολή των φασιστικών οργανώσεων στο Κογκρέσο. Ενώ αντίπαλός του είναι η Νίκι Χέιλι η οποία είχε διοριστεί πρέσβης των ΗΠΑ στον ΟΗΕ από τον ίδιο τον Τραμπ. 

Πριν από λίγες μέρες παραιτήθηκε από την κούρσα ο Ρον Ντεσάντις, δίνοντας γραμμή για ψήφο στον Τραμπ, όπως έκαναν και άλλοι δυο υποψήφιοι που βγήκαν εκτός προκριματικών. Το “Μεγάλο Παλαιό Κόμμα” όπως αποκαλούνται στις ΗΠΑ οι Ρεπουμπλικάνοι έχει μετατραπεί σε μια μεγάλη πλατφόρμα για τη δράση κάθε τύπου ακροδεξιάς, φασιστικής και φανατικής οργάνωσης. Ανταγωνίζονται μεταξύ τους για το ποιος θα κάνει την πιο προκλητική δήλωση ενάντια στους μετανάστες, για το πόσους πρόσφυγες θα διώξει από τη χώρα, για το ποιος στέκεται πιο σταθερά στο πλευρό του Ισραήλ. 

Από την άλλη, ο Τύπος που στηρίζει τους Δημοκρατικούς βρίσκεται σε ακόμη πιο βαθιά παράλυση. Δεν υπάρχει ούτε μία δημοσκόπηση που να μη δείχνει ότι ο Μπάιντεν είναι ο χειρότερος πιθανός υποψήφιος για να αντιμετωπίσει τον Τραμπ στις εκλογές που έρχονται το Νοέμβρη. Όμως το Δημοκρατικό Κόμμα είναι βυθισμένο στην αδυναμία να κάνει το οτιδήποτε. Η αριστερή του πτέρυγα είχε ήδη δώσει όλο το χώρο στον Μπάιντεν να παρουσιαστεί σαν τον πιο προοδευτικό πρόεδρο στην ιστορία. Τώρα ο Μπάιντεν υλοποιεί ένα ένα όλα αυτά τα οποία όταν ο Τραμπ τα υλοποιούσε ή όταν απειλούσε ότι θα το κάνει, παρουσιάζονταν σαν ακρότητες. Κλιμακώνει την υποστήριξη στο Ισραήλ και τη στήριξη σε όλους τους δικτάτορες της Μέσης Ανατολής. Εξαπολύει τις χειρότερες επιθέσεις στους μετανάστες και επεκτείνει το τείχος στα σύνορα με το Μεξικό. Καταγράφεται η μεγαλύτερη φυγή προοδευτικών ψηφοφόρων από τους Δημοκρατικούς και μια χωρίς προηγούμενο ρήξη του πληθυσμού με αραβικές ρίζες που σε κάποιες πολιτείες αποτελεί κρίσιμο τμήμα του εκλογικού σώματος. Το μόνο επιχείρημα που χρησιμοποιούν οι Δημοκρατικοί για να υπερασπίσουν τον Μπάιντεν ως υποψήφιο είναι ότι ο κόσμος θα αναγκαστεί να τον ψηφίσει για να μη βγει ο Τραμπ. Το στρατόπεδο της Χέιλι αξιοποιεί αυτήν την κατάσταση για να προβάλει την υποψηφιότητά της σαν τη μόνη που πραγματικά μπορεί να κερδίσει τις εκλογές.

Η Χέιλι δεν είναι ωστόσο πολύ διαφορετική. Ως πρέσβης στον ΟΗΕ, οργάνωσε την στήριξη σε όλα τα εγκλήματα του Ισραήλ και όλη την κλιμάκωση του ανταγωνισμού με την Κίνα. Είναι ενάντια στις εκτρώσεις και στηρίζει πιο πολύ και από τον Τραμπ τους νόμους για την απαγόρευση των εκτρώσεων. Για τους μετανάστες, δεσμεύτηκε ότι αν εκλεγεί, θα κόψει τη χρηματοδότηση στις πόλεις που έχουν ανοίξει τις πύλες τους τους για να υποδέχονται κόσμο που δεν έχει χαρτιά, ενώ “υποσχέθηκε” πως: «Με το που βγω θα σταματήσω την πολιτική ανοιχτών συνόρων που ακολουθεί η κυβέρνηση Μπάιντεν και θα ξεκινήσω τη μεγαλύτερη επιχείρηση απελάσεων στην αμερικάνικη ιστορία».

Με τέτοιους αντίπαλους απέναντί του, ο Μπάιντεν βρίσκεται στο χειρότερο δημοσκοπικό του σημείο, με 33% θετικές γνώμες. Ακόμη και ο Τραμπ, όταν ήταν πρόεδρος, δεν είχε φτάσει τόσο χαμηλά. Την ίδια στιγμή, έρευνες δείχνουν πως 44%, σχεδόν οι μισοί κάτοικοι των ΗΠΑ, δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα οικονομικά. Το 2023 ήταν μια χρονιά επιστροφής του εργατικού κινήματος, με τις τεράστιες απεργίες στην αυτοκινητοβιομηχανία, τα νοσοκομεία, τα σχολεία και το Χόλιγουντ. Όλο και περισσότερος κόσμος αισθάνεται μακριά από τα δυο πολιτικά κόμματα του συστήματος. Αλλά το πολιτικό σύστημα είναι πολύ σάπιο για να μπορέσει να λάβει υπόψη του αυτές τις αλλαγές.