Ώρα με την ώρα αγριεύει η κρίση στην Ευρωζώνη καθώς οι τράπεζες της Ισπανίας κρέμονται πια επίσημα, σύμφωνα με δήλωση του υπουργού οικονομικών της κυβέρνησης Ραχόι, από τους «θεσμούς» της ΕΕ για τη διάσωσή τους.
Μέσα σε λίγους μήνες ο Σαμαράς της Ισπανίας μετατράπηκε σε άλλη μια χρεοκοπημένη κυβέρνηση που, παρά την επιβολή άγριας λιτότητας ελληνικού τύπου, οδηγείται στα νύχια της Τρόικας ΔΝΤ-ΕΚΤ-ΕΕ.
Το Ευρώ όχι μόνο δεν είναι «σωσίβιο» για τις χώρες που βυθίζονται στην κρίση, αλλά αποδεικνύεται το νόμισμα του Τιτανικού που τραβάει στον πάτο ακόμη και τις πιο μεγάλες οικονομίες όπως η Ισπανία και η Ιταλία.
Κι όμως, ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος επιμένουν να παριστάνουν τους «καπετάνιους» που θα μας σώσουν και συνεχίζουν να κινδυνολογούν ασύστολα σε βάρος της Αριστεράς που «θα μας γυρίσει πίσω στη δραχμή». Είναι κατεπείγον να τους πετάξουμε στη θάλασσα για να οργανώσουμε τη διάσωση των εργαζόμενων από την καταστροφή που φέρνει η κρίση του καπιταλισμού και οι διαχειριστές της.
Δυστυχώς, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ παραμένει γαντζωμένη στη γραμμή της παραμονής στο Ευρώ και βάζει σαν προϋπόθεση για κάθε αλλαγή τη διαπραγμάτευση μέσα στα πλαίσια του Ευρώ.
Πρόκειται για λάθος που κάθε μέρα γίνεται και πιο τραγικό. Είναι σαν να διαπραγματεύεσαι με τον καπετάνιο του Τιτανικού τη διάσωση των επιβατών της τρίτης θέσης, όταν όλοι ξέρουν ότι αυτός γεμίζει ήδη τις σωσίβιες λέμβους με τα λαμόγια της πρώτης θέσης.
Γιατί η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ που μιλάει τόσο πολύ για την ενότητα της Αριστεράς δεν εγκαταλείπει την πρόσδεσή της στο Ευρώ ώστε να καλέσει το ΚΚΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ να παλέψουν μαζί για τη διάσωση της εργατικής τάξης από αυτό το ναυάγιο;
Το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα που προτείνει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ αποδεικνύεται η καλύτερη βάση για αυτή την προσπάθεια. Γιατί σπάζοντας την πειθαρχία του Ευρώ μπορούμε να λύσουμε τη θηλιά της λιτότητας που στραγγαλίζει τους νέους, τους άνεργους, τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους. Γιατί διαγράφοντας το χρέος μπορούμε να τραβήξουμε το χαλί κάτω από τα πόδια των εκβιαστών που κατοικοεδρεύουν στις τράπεζες της Αθήνας, του Βερολίνου ή της Μαδρίτης. Γιατί παλεύοντας για εργατικό έλεγχο χτυπάμε στη ρίζα την κερδοσκοπία των αρπακτικών που απειλούν ότι θα μας αφήσουν χωρίς τρόφιμα και φάρμακα.
Οι εργάτες μπορούν να δώσουν τη δική τους λύση στην τραγωδία της κρίσης. Κάθε βήμα σε αυτήν την κατεύθυνση θα έχει τη στήριξη των εργατών σε όλη την Ευρώπη. Εκεί βρίσκεται η δύναμη και η ελπίδα και όχι σε αυταπάτες ότι ο Ολάντ θα αποδειχθεί καλύτερος σοσιαλδημοκράτης από τους προκατόχους του. Ήδη ο υπουργός του των οικονομικών, ο Μοσκοβισί, έκανε απειλητικές δηλώσεις «αν η Ελλάδα δεν τηρήσει τις υποχρεώσεις της».
Εμπρός στην τελική ευθεία προς τις κάλπες να δώσουμε δύναμη στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, στην Αριστερά της αντικαπιταλιστικής ανατροπής.