Δεκαπέντε φοιτητές και φοιτήτριες από τη Γεωπονία, την Αρχιτεκτονική, τους Ηλεκτρολόγους, το τμήμα Πολιτισμού, την Ειδική Αγωγή, καθώς και ένας μαθητής από το 1ο ΕΠΑΛ Νέας Ιωνίας συμμετείχαν στην εκδήλωση για τις 8 Μάρτη στην Αρχιτεκτονική του Βόλου τη Δευτέρα 24 Φλεβάρη. Ήταν η πρώτη εκδήλωσή μας στις σχολές του Βόλου φέτος για τις 8 Μάρτη και έδωσε σε όλες και όλους μας έμπνευση για να οργανώσουμε τη μεγάλη αυτή μάχη.

Τη συζήτηση άνοιξε η Εύη Τσιούνη, φοιτήτρια της Αρχιτεκτονικής, που παρουσίασε με στοιχεία τις πολλές ανισότητες σε βάρος των γυναικών, περιέγραψε την κλιμάκωση των επιθέσεων εναντίον τους από την κυβέρνηση της ΝΔ και εξήγησε τους λόγους που ξανά και ξανά οι κατακτήσεις των γυναικών στη δουλειά, το σώμα και τη ζωή τους μπαίνουν στο στόχαστρο. Μίλησε επίσης για τους μεγάλους αγώνες του γυναικείου κινήματος από την Παρισινή Κομούνα μέχρι και σήμερα, ενώ τόνισε τη σημασία της φετινής απεργιακής 8 Μάρτη. Ακολούθησαν αρκετές τοποθετήσεις που στοχοποιούσαν με τη σειρά τους το σύστημα του κέρδους σαν αυτό που γεννά τις διακρίσεις και την καταπίεση.

Συνεχίζουμε με εξορμήσεις, πανό, αφισοκολλήσεις στις σχολές του Βόλου, καθώς και με νέα μεγάλη εκδήλωση στο Θόλο την Τετάρτη 4 Μάρτη. Στόχος μας είναι να κερδίσουμε τους φοιτητικούς μας συλλόγους να μπουν στη μάχη της 8 Μάρτη και να πάμε για μια μεγάλη συγκέντρωση εκείνη τη μέρα στις 12 το μεσημέρι στον Άγιο Νικόλαο.

«Φέτος στις 8 Μάρτη θα γιορτάσουμε τα 110 χρόνια από την καθιέρωση αυτής της μέρας σαν “Μέρα της Γυναίκας”», είπε η Αγγελική Κυπριώτη, εργαζόμενη στο γκαράζ του δήμου της Αθήνας, ανοίγοντας την πολύ μαζική εκδήλωση που έγινε στο χώρο την Τετάρτη 19 Φλεβάρη. Η εργαζόμενη εστίασε την ομιλία της στη γερμανίδα επαναστάτρια Κλάρα Τσέτκιν, «την εμπνεύστρια της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας», όπως είπε, που επέμεινε «ότι η απελευθέρωση του γυναικείου φύλου αλλά και ολόκληρης της κοινωνίας θα είναι το αποτέλεσμα της απελευθέρωσης της εργασίας από το κεφάλαιο».

Με κέντρο αυτή την επαναστατική παράδοση έγινε στη συνέχεια η συζήτηση για τη σημασία της φετινής 8 Μάρτη, σε μια εκδήλωση που παρακολούθησαν πάνω από εξήντα εργαζόμενες -και μαζί τους πολλοί συνάδελφοί τους. Η Λίλιαν Μπουρίτη από την Κίνηση για την απεργιακή 8 Μάρτη και η Μαρία Αμπελιώτη, εργαζόμενη στο δήμο και μέλος επίσης της Κίνησης, εξήγησαν γιατί τα δικαιώματα των γυναικών είναι υπόθεση ολόκληρης της εργατικής τάξης και των αγώνων της.

Οι σεξιστικές συμπεριφορές από επόπτες και προϊσταμένους βγήκαν στην επιφάνεια στη συζήτηση, με πολλές εργαζόμενες να καταθέτουν την εμπειρία τους από τέτοια περιστατικά και πώς τα έχουν αντιμετωπίσει. Η οργή τους ήταν εμφανής, συμφωνώντας ότι χρειάζονται πάντα άμεση απάντηση. Η επίθεση στο ασφαλιστικό και πόσο χτυπάει τις γυναίκες βρέθηκε επίσης στο κέντρο. «Ανακάλυψα ότι το τελευταίο ασφαλιστικό έκανε επανυπολογισμό των συντάξεων», είπε μία εργαζόμενη, «Για τη μητέρα μου που εργαζόταν και είχε συνεισφέρει στο ασφαλιστικό σύστημα, η ποινή της ήταν 226 ευρώ μείωση, τα οποία της τα κρατάνε με τη μορφή προσωπικής διαφοράς και τα οποία θα τα χορηγούν σταδιακά σε κάθε “τυχούσα” αύξηση. Η πεθερά μου που δεν εργαζόταν από την άλλη είχε ένα κέρδος της τάξης των 6 ευρώ, από τα οποία θα παίρνει 1,76 το χρόνο! Την ίδια στιγμή, μια σύνταξη χηρείας είναι στο 70% του μισθού του ατόμου που χάθηκε, γιατί; Επειδή φεύγει ένας, ξαφνικά μειώνεται το κόστος διαβίωσης; Δεν έχει λογική όλο αυτό.

Συνολικά, πρέπει να προσφέρεις στα παιδιά σου πράγματα που θα έπρεπε να τα παρέχει το κράτος. Εγώ μεγαλώνω δυο παιδιά με μαθησιακά και έπρεπε να πληρώνω δασκάλα ειδικής αγωγής στο σπίτι, 30 ευρώ το 45λεπτο. Δεν μπορεί να έχουμε ασφάλιση και κοινωνικές παροχές μηδενικές».

Κόσμος της γειτονιάς που συχνάζει στο καφέ Μύρτιλο και είχε δει το αφισάκι μας στο χώρο, μέλη του Πολιτιστικού Συλλόγου Άνω Αμπελοκήπων που ήρθαν μετά τη συνέλευση του συλλόγου, εργαζόμενοι και νεολαίοι από την περιοχή, συμμετείχαν στην εκδήλωσή μας για την απεργιακή 8 Μάρτη στους Αμπελόκηπους την Τρίτη 18 Φλεβάρη. 

Το Μύρτιλο είναι ένας υπέροχος χώρος. Είναι ένα καφέ που δουλεύουν ΑμεΑ, ανάμεσά τους γυναίκες. Επιπλέον είναι σημείο αναφοράς για τη γειτονιά, ένα κέντρο αγώνα για πολλές τοπικές μάχες, ιδιαίτερα από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Άνω Αμπελοκήπων με πρωτοβουλίες για το περιβάλλον και τους ελεύθερους χώρους και όχι μόνο. 

Ομιλήτριες ήταν η Θένια Ασλανίδη, γιατρός στον Ερυθρό και η Αργυρώ Γιαννουδάκη, αθλητικογράφος. Για τη δεύτερη τονίζω το αθλητικογράφος και όχι σκέτο δημιοσιογράφος γιατί μεγάλο κομμάτι της εισήγησής της είχε να κάνει με το σεξισμό στον αθλητισμό. Επίσης η ίδια είναι γονιός από το 10ο Δημοτικό Σχολείο, από τις μητέρες που είχαν ανταποκριθεί στο κάλεσμά μας για συγκέντρωση στη συνεδρίαση του 7ου κοινοτικού συμβουλίου όταν καταθέσαμε το ψήφισμα ενάντια τη ρατσιστική επίθεση σε μαθητή μετανάστη από γονιό του σχολείου. Ήταν λοιπόν μία από τις πολλές μητέρες και γιαγιάδες που φώναζαν τότε “κάτω τα χέρια από τα παιδιά μας”.

Η εκδήλωση έγινε το απόγευμα της επιτυχημένης πανεργατικής ενάντια στο ασφαλιστικό και αυτό σίγουρα καθόρισε το κλίμα, ότι όλες και όλοι νιώθαμε μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση ότι μπορούμε να οργανώσουμε μια μεγάλη απεργιακή 8 Μάρτη. Η εισήγηση της Θένιας εστίασε στη σύνδεση των αιτημάτων των εργαζόμενων με αυτά των γυναικών.

Η Αργυρώ επικεντρώθηκε στα αποτελέσματα του σεξισμού πάνω στις γυναίκες, στη ψυχολογία τους, στον εργασιακό τους περίγυρο κλπ. Τόνισε τι σημαίνει να σου βάζει χέρι το αφεντικό ή να σου λέει “φόρα τακούνια” και το γενίκευσε στο πώς είναι να ζεις συνολικά σε μια κοινωνία που σε μεγαλώνει με τις σεξιστικές ιδέες για τη θέση και το ρόλο σου. Επιπλέον περιέγραψε τι σημαίνει να είσαι γυναίκα που εργάζεται στην αθλητική ειδησεογραφία, ότι από τη μία σου λένε ότι πρέπει να μείνεις πίσω γιατί “δεν είσαι τόσο καλή” και από την άλλη στο περιεχόμενό της το κέντρο είναι πάντα ο άντρας και το αντρικό κορμί. Θύμισε ότι η επίθεση στο δικαίωμα στην έκτρωση ξεκίνησε από την αθλητική εφημερίδα Sportime, αφήνοντας αιχμές για το πώς παπαδαριό, δεξιοί και όλο το αθλητικό κύκλωμα του “μάτσο” αποτελούν συγκοινωνούντα δοχεία που ξερνάνε το σεξισμό. 

Ακολούθησε μεγάλη συζήτηση πάνω σε όλα τα μέτωπα που έχουμε να δώσουμε μάχες και να τα συνδέσουμε με την απεργιακή 8 Μάρτη. Από τη μεριά μου μίλησα για τα καμπ, τις επιθέσεις της κυβέρνησης στις προσφύγισσες και πώς ο σεξισμός συνδέεται αλλά και κρύβει μέσα του ισλαμοφοβία και ρατσισμό. Την καλύτερη εικόνα για τις γυναίκες με τις μαντήλες και πόσο καλοδεχούμενες είναι στις γειτονιές μας, την έφερε η Κυριακή, που είπε ότι τις συναντάμε στους δρόμους με τα παιδιά τους και βλέπουμε, παρά τα βάρη που κουβαλάνε, πόσο πρόσχαρες και δυναμικές είναι, κέντρο των οικογενειών τους. Η ίδια είπε ότι το γεγονός ότι η 8 Μάρτη φέτος είναι Κυριακή δεν πρέπει να μας κάνει να ξεχνάμε ότι είναι απεργιακή καθώς πάρα πολλές γυναίκες, σε πάρα πολλούς χώρους, δουλεύουν και αυτή τη μέρα.

Μπήκε επίσης το θέμα του Γηροκομείου στη γειτονιά μας που κινδυνεύει με κλείσιμο, ότι χρειάζεται να αναδείξουμε και τη διάσταση ότι σε μια τέτοια περίπτωση το βάρος της φροντίδας των ηλικιωμένων θα το φορτωθούν οι γυναίκες, κάνοντας έτσι άμεσα τη σύνδεση με την απεργιακή 8 Μάρτη.

Απέναντι σε μια κοινωνία που δεν σέβεται και δεν ενδιαφέρεται για τη γυναίκα, οργανώνουμε μια μαχητική απεργιακή 8 Μάρτη και όλες τις μάχες. Αυτή ήταν η κατάληξη της εκδήλωσή μας για την Παγκόσμια Ημέρα Γυναικών στο Βύρωνα την Τετάρτη 19 Φλεβάρη.

Τη συζήτηση άνοιξε η Ήλια Ιατρού, ακτιβίστρια με τις «Μαμάδες+ στο δρόμο». Εξήγησε ότι η ομάδα, που συσπειρώνει πολύ κόσμο στη γειτονιά, ξεκίνησε ως μια πρωτοβουλία για την ασφάλεια των γυναικών και των παιδιών τους στο δρόμο, ωστόσο η οδική ασφάλεια είναι μόνο η αφορμή. Τα εμπόδια που έχουν οι γυναίκες στο «να κινούνται» αφορούν κάθε πλευρά της ζωής τους, είπε. Μίλησε για παράδειγμα για την υποεκπροσώπηση των γυναικών στη δημόσια σφαίρα, για το γεγονός ότι δεν έχουν τη δυνατότητα να παίρνουν αποφάσεις. Επίσης για τις ελλείψεις στα σχολεία και για το γεγονός ότι τα δημοτικά συμβούλια και όργανα εκπαίδευσης υπάρχουν και στελεχώνονται έτσι ώστε να εξασφαλίζουν τις περικοπές και όχι την ασφάλεια και την εκπαίδευση των παιδιών. «Έχουμε ανάγκη για ένα περιεχόμενο επιθετικό για τις 8 Μάρτη, δεν είναι γιορτή, αλλά ευκαιρία να προβάλλουμε τα αιτήματά μας», κατέληξε.

Στη συνέχεια, η Μαρία Χαρχαρίδου, μέλος του ΔΣ του Συλλόγου εργαζόμενων στο νοσοκομείο Γεννηματάς και της Κίνησης για την απεργιακή 8 Μάρτη, χαιρέτισε το γεγονός ότι επιτέλους γίνεται μια τέτοια εκδήλωση στη γειτονιά της. Περιέγραψε όχι μόνο τις επιθέσεις στις γυναίκες, αλλά και τη μεγάλη αντίσταση, πώς φτάσαμε από την έκδοση ενός βιβλίου, της Μαρίας Στύλλου “Η πάλη για την απελευθέρωση των γυναικών”, στην περσινή απεργία στις 8 Μάρτη. Μίλησε για τη δύναμη της τάξης μας και πώς ανάγκασε τα συνδικάτα να εντάξουν αυτή τη μέρα στο απεργιακό τους πρόγραμμα και πρότεινε τη συγκρότηση ομάδας της Κίνησης τοπικά που και θα οργανώσει στα σχολεία, το δήμο, όλη τη γειτονιά την 8 Μάρτη, αλλά και θα συμμετέχει με πανό στη διαδήλωση.

Από τις πολλές τοποθετήσεις που ακολούθησαν, ξεχώρισε αυτή της Κατερίνας, εργαζόμενης στην Επιθεώρηση Εργασίας, που τόνισε ότι στα πλαίσια της 8 Μάρτη χρειάζεται να συγκρουστούμε και με το πρότυπο της γυναίκας που προβάλλουν τα ΜΜΕ. Αναρωτήθηκε πώς είναι δυνατόν να είναι μια γυναίκα τόσο «τέλεια» σε όλα, όταν «τρέχει και δεν φτάνει» χωρίς καμιά βοήθεια από κανέναν. Η παρουσία πολλών μαμάδων που έφεραν και τα παιδάκια τους στην εκδήλωση έδειξε τη μεγάλη ανάγκη των γυναικών για χρόνο και πολιτική συζήτηση.

Η εκδήλωση για τις 8 Μάρτη στο Κουκάκι έγινε την Τρίτη 18 Φλεβάρη, το απόγευμα της πανεργατικής απεργίας. Το γεγονός ότι το πρωί είχαμε διαδηλώσει μαζικά, με τη συμμετοχή και του μπλοκ της «Κίνησης για την απεργιακή 8 Μάρτη Παντείου», μιας σχολής που είναι στη γειτονιά μας, έδειχνε τις διαστάσεις που έχει η φετινή 8 Μάρτη.

Η παρουσία της Βιβής Υπερηφανίδου, παλιάς συνδικαλίστριας στον ΟΤΕ, ήταν επίσης σημαντική. Η ομιλία της έφερε πολλές εικόνες, τόσο από τις μάχες που έχουν δωθεί στο χώρο τις τελευταίες δεκαετίες, όσο και από το προηγούμενο μεγάλο κύμα του γυναικείου κινήματος στο οποίο η ίδια συμμετείχε ενεργά. Τα αιτήματά του, οι οργανώσεις του αλλά και οι αντιπαραθέσεις του πάνω στον αποτελεσματικότερο τρόπο πάλης του γυναικείου ζητήματος, πολλές από τις οποίες συνεχίζουν να υπάρχουν και σήμερα, ζωντάνεψαν και προκάλεσαν μεγάλη συζήτηση.

Η Αργυρή Ερωτοκρίτου, μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Εργαζόμενων στο νοσοκομείο Γεννηματάς και της «Κίνησης για την απεργιακή 8 Μάρτη» στάθηκε στα προχωρήματα που έχουν γίνει σήμερα, ειδικά μετά την περσινή 8 Μάρτη, για πρώτη φορά απεργιακή στην Ελλάδα, που συνέδεσε τις γυναικείες διεκδικήσεις με τα συνδικάτα και το εργατικό κίνημα. Αναφέρθηκε επίσης στην οργάνωση της φετινής κινητοποίησης και τη σημασία της ενάντια στις επιθέσεις της κυβέρνησης. Όλοι/ες που πήραν το λόγο συμφώνησαν ότι χρειάζεται μαζική ενημέρωση και κινητοποίηση.

Μαζική συγκέντρωση ενάντια στην εκδήλωση του “Αφήστε με να ζήσω” έγινε το Σάββατο 22 Φλεβάρη στα Γιάννενα. Πάνω από διακόσια άτομα φωνάξαμε κάτω τα χέρια από το δικαίωμα των γυναικών στην έκτρωση και χαλάσαμε την αντιδραστική φιέστα του στην αίθουσα εκδηλώσεων της Ακαδημίας. Τις προηγούμενες μέρες ο κόσμος της πόλης κατέβαζε τις αφίσες της εκδήλωσης όπου αυτές είχαν κολληθεί, εκφράζοντας έμπρακτα την αντίθεσή του.

Όλος ο συρφετός των Ιωαννίνων -στρατωτικοί, παπαδαριό, δεξιά, ακροδεξιά- ήταν εκεί για να μιλήσει για το “αγέννητο παιδί”, ενώ η κυβέρνηση της ΝΔ που δήθεν δεν ήξερε τίποτα για τις χυδαίες αφίσες κατά των εκτρώσεων στο ΜΕΤΡΟ, έβαλε διμοιρίες ΜΑΤ, ΟΠΚΕ και ασφαλίτες να προστατέψουν την εκδήλωση.

Τα αντισεξιστικά συνθήματα μαζί με αυτά για δικαιοσύνη για τον Ζακ κυριάρχησαν σε όλη τη διάρκεια της συγκέντρωσης, αλλά και της διαδήλωσης που ακολούθησε στο κέντρο της πόλης. Από τη μεριά μας συμμετείχαμε με πανό της «Κίνησης για την απεργιακή 8 Μάρτη» και μοιράσαμε την προκήρυξη που καλεί στη συγκέντρωση που θα γίνει την Παγκόσμια Ημέρα Γυναικών στα Γιάννενα, στις 12 το μεσημέρι, στην Περιφέρεια. Είναι ο επόμενος μεγάλος σταθμός!