Μια απίστευτη επιτάχυνση πήραν τα γεγονότα στην επανάσταση στην Αίγυπτο αυτή τη βδομάδα. Η πλατεία Ταχρίρ την Κυριακή 30 Ιούνη όχι απλά πλημμύρισε από κόσμο αλλά τα νούμερα που υπολογίζονται ότι συγκεντρώθηκαν στους δρόμους είναι πρωτοφανή. Όλοι κάνουν λόγο για τουλάχιστον 14 εκατομμύρια ανθρώπους που ξεχύθηκαν όχι μόνο στις πόλεις αλλά σε κάθε γειτονιά και στα χωριά. Σε αναλογία με τον πληθυσμό 84 εκατομμυρίων που έχει η Αίγυπτος, σημαίνει πως ένας στους έξι κατοίκους της χώρας πήρε μέρος στις κινητοποιήσεις.
Η επιτυχία της κινητοποίησης φανερώνει μια απίστευτη δυναμική. 30 Ιούνη του 2012, ακριβώς ένα χρόνο πριν, ήταν η μέρα που ο Μοχάμεντ Μούρσι, επικεφαλής της Μουσουλμανικής Αδελφότητας ανέλαβε την εξουσία, έχοντας κερδίσει τις εκλογές. Η Αδελφότητα και οι σύμμαχοί της είχαν νωρίτερα σαρώσει τις κοινοβουλευτικές εκλογές. Μέσα σε ένα χρόνο, κι ενώ πολλές φορές πολλοί βιάστηκαν να μιλήσουν είτε για το τέλος της επανάστασης στην Αίγυπτο, είτε για την υποταγή της στην “ισλαμιστική” ατζέντα του Μούρσι, ξεπήδησαν νέα κινήματα, με το τελευταίο που πήρε το όνομα “Ταμαρούντ” δηλαδή “Ανταρσία” να καταφέρνει να οργανώσει τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις στην ιστορία της Αιγύπτου. Περίπου 15 εκατομμύρια Αιγύπτιοι έδωσαν την υπογραφή τους στο κίνημα που ζητάει να παραιτηθεί ο Μούρσι και να προκηρυχθούν πρόωρες εκλογές.
Ριζοσπαστικοποίηση
Η κυβέρνηση της Αδελφότητας και ο Μούρσι ήρθαν στην εξουσία εκφράζοντας τις ελπίδες της πλειοψηφίας του κόσμου για αλλαγή μετά την ανατροπή του Μουμπάρακ και όταν η χούντα του στρατάρχη Ταντάουϊ δεν μπορούσε πλέον να κρατάει την εξουσία. Ωστόσο, η κυβέρνηση της Αδελφότητας ήταν και η μεγαλύτερη ελπίδα της άρχουσας τάξης και του στρατιωτικού κατεστημένου για να μπορέσει να καθυποταχτεί η ριζοσπαστικοποίηση των Αιγύπτιων στους δρόμους, στους χώρους δουλειάς και στα Πανεπιστήμια. Μέρα με τη μέρα γινόταν πιο καθαρό ότι η Αδελφότητα δεν μπορεί να γυρίσει τον κόσμο στα σπίτια του.
Το απεργιακό κίνημα έκανε εφόδους κατά κύματα σε διάφορες στιγμές. Ο κόσμος συνέχιζε να ζητά τις στοιχειώδεις αλλαγές στη ζωή του, για τις οποίες ξεσηκώθηκε από την αρχή. Αντίθετα με τις επίσημες προβλέψεις, η Αίγυπτος δεν πλημμύρισε από επενδυτικά κεφάλαια και η οικονομία της αντί να ανθήσει έπεσε όλο και βαθύτερα στην κρίση. Η Αδελφότητα, αφού η οικονομική έφοδος προς τα εμπρός δεν φαινόταν να δουλεύει, άρχισε να ψάχνει για συμμάχους στα δεξιά της. Κλιμάκωσε τις συντηρητικές επιθέσεις σε βάρος των γυναικών, των χριστιανών και άλλων μειονοτήτων, συμμαχώντας πολιτικά με τους Σαλαφίτες. Δεν ήταν κάτι που βρισκόταν στο πρόγραμμά της, ούτε στο σχεδιασμό της από την αρχή, αλλά ένας πολιτικός τακτικισμός.
Κομμάτια της δημοκρατικής αντιπολίτευσης της είχαν ήδη κάνει τη χάρη να ψάχνουν για συμμαχίες με απομεινάρια του παλιού καθεστώτος, επενδύοντας ελπίδες ακόμη και σε επέμβαση του στρατού, απέναντι στην Αδελφότητα. Έτσι, ο Μούρσι μπορούσε ταυτόχρονα να φαντάζει ως ο πλέον δημοκράτης, την ώρα που έκανε επιθέσεις στα δικαιώματα, προς όφελος των καπιταλιστών. Οι δυνάμεις της επαναστατικής Αριστεράς και τα συνδικάτα κράτησαν ασταμάτητη την προσπάθεια να μείνουν στην πρώτη γραμμή του κινήματος τα κοινωνικά αιτήματα, οι μισθοί, οι δουλειές, οι κοινωνικές δαπάνες, η στέγαση και να μην μετατραπεί η πολιτική κόντρα σε μια διαμάχη πιστών και απίστων.
Το κίνημα της 30ης Ιούνης είναι η πιο προχωρημένη στιγμή αυτής της διαδικασίας. Οι σύντροφοι των Επαναστατών Σοσιαλιστών στην Αίγυπτο εκτιμούν ότι μπορεί να γίνει απαρχή ενός “τρίτου κύματος” της επανάστασης. Ακολουθεί η ανακοίνωση που κυκλοφόρησαν ενόψει των μεγάλων διαδηλώσεων.
Ανακοίνωση των Επαναστατών Σοσιαλιστών
“Η 30η Ιούνη έρχεται σαν το τρίτο βροντερό κύμα της μεγάλης επανάστασης του Γενάρη. Τότε, εκατομμύρια Αιγύπτιοι βγήκαν στους δρόμους ζητώντας ψωμί, λευτεριά, κοινωνική δικαιοσύνη και ανθρώπινη αξιοπρεπεια, για να ανατρέψουν το καθεστώς της τυραννίας και της εκμετάλλευσης.
Χιλιάδες μάρτυρες και τραυματίες πλήρωσαν με το αίμα τους τη νίκη της επανάστασης η οποία έριξε τον επικεφαλής του καθεστώτος και τους κολλητούς του. Μετά από ένα χρόνο διακυβέρνησης της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, ανακαλύπτουμε ότι διάλεξαν να ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο: είναι ενάντια στον λαό και στο πλευρό των αφεντικών.
Έβαλαν στη θέση του αρχι-επιχειρηματία του παλιού καθεστώτος, Άχμαντ Εζ, τον δικό τους δισεκατομμυριούχο Χάιρατ αλ-Σάτερ και προσπαθούν να τα βρουν με όσους ρήμαξαν την Αίγυπτο για 30 χρόνια. Τους είδαμε να πηγαίνουν να ζητιανεύουν στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και στις υπόλοιπες χώρες του κόσμου. Ακούσαμε τα ψέματα για το “Σχέδιο Αναγέννησης” που περιλαμβάνει το προεκλογικό πρόγραμμα της Αδελφότητας και τους είδαμε να πέφτουν στην αγκαλιά των ΗΠΑ και του “φίλου μας”, Ισραηλινού προέδρου, Σιμόν Πέρες.
Δεκάδες μάρτυρες και τραυματίες έπεσαν θύματα της Αδελφότητας. Πρόκειται για ένα σάπιο καθεστώς, με επικεφαλής έναν πρόεδρο που λέει ψέματα και σπάει τις υποσχέσεις του ακόμη και απέναντι στους Σαλαφίτες συμμάχους του.
Ο λαός έχει ζητήσει την πτώση αυτού του σάπιου καθεστώτος. Έχει αποσύρει την εμπιστοσύνη του γιατί προδόθηκαν οι στόχοι της επανάστασης και όλα δουλεύουν προς όφελος της ίδιας της Αδελφότητας.
Ωστόσο, πρέπει να μάθουμε τα διδάγματα του Γενάρη. Το μεγαλύτερο λάθος που κάναμε ήταν ότι εγκαταλείψαμε τους δρόμους μόνο με βάση λίγες υποσχέσεις από το Ανώτατο Συμβούλιο των Ενόπλων Δυνάμεων το οποίο παζάρεψε με αμερικάνικη παραίνεση ώστε να δοθεί η εξουσία στην Αδελφότητα σε αντάλλαγμα για ασφαλή έξοδο των ηγετών του στρατού που δεν θα τους ζητούσε κανείς λογαριασμό. Αυτή τη φορά δεν θα εγκαταλείψουμε τους δρόμους αν δεν υλοποιηθούν τα αιτήματά μας:
Ανατροπή του σάπιου καθεστώτος της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και απόσυρση εμπιστοσύνης στον πρόεδρο Μοχάμεντ Μούρσι.
Σχηματισμό επαναστατικής κυβέρνησης που θα διαχειριστεί τη μεταβατική περίοδο, πρώτη προτεραιότητα της οποίας θα είναι το ζήτημα της κοινωνικής δικαιοσύνης και της ασφάλειας.
Ο επικεφαλής της επαναστατικής κυβέρνησης θα πρέπει να μην έχει το δικαίωμα υποψηφιότητας σε πρόωρες προεδρικές εκλογές.
Εναλλακτικές
Μετά τη μεγάλη μας επανάσταση, η Αίγυπτος αξίζει επαναστατική δημοκρατία, για να πετύχει την ελευθερία, την κοινωνική δικαιοσύνη και την εθνική αξιοπρέπεια. Οι Αιγύπτιοι δεν μπορούν να παραμένουν για πάντα παγιδευμένοι ανάμεσα στις δύο αποτυχημένες εναλλακτικές, την Αδελφότητα και το στρατό είτε με τη μορφή του Μουμπάρακ είτε του στρατάρχη Ταντάουϊ.
Οι Επαναστάτες Σοσιαλιστές θα βγουν στους δρόμους μαζί με τις μάζες και τους επαναστάτες στο τρίτο κύμα της επανάστασης, μετά από τα δύο πρώτα κύματα που ανέτρεψαν τον Μουμπάρακ και το Στρατιωτικό Συμβούλιο, με σκοπό να ξεφορτωθούμε αυτή την τρίτη εκδοχή του καθεστώτος τυραννίας και εκμετάλλευσης.
Καλούμε όλους τους επαναστάτες στην Αίγυπτο να ενωθούμε πίσω από τους στόχους της Επανάστασης του Γενάρη.
Καλούμε όλους τους Αιγύπτιους που δουλεύουν με μισθό να συμμετάσχουν σε μια γενική απεργία ώστε να κερδίσουμε τη μάχη ενάντια στο καθεστώς της τυραννίας και της εκμετάλλευσης, ακριβώς όπως οι απεργίες ήταν αυτές που κέρδισαν τη μάχη ενάντια στον Μουμπάρακ στις 9 και 10 Φλεβάρη του 2011.
Δόξα στους μάρτυρες. Νίκη στην Επανάσταση. Ντροπή στους δολοφόνους. Όλη η εξουσία και ο πλούτος στο λαό!”