Η διεκδίκηση του αντιρατσιστικού κινήματος για κλείσιμο της Μόριας κι όλων των καμπ, για φιλοξενία των προσφύγων σε σπίτια και ξενοδοχεία μέσα στις πόλεις, για πρόσβασή τους στη δημόσια Υγεία, αναδεικνύεται ξανά μετά τα τελευταία κρούσματα κορονοϊού στο στρατόπεδο της Μόριας. Η Εργατική Αλληλεγγύη μίλησε με τον Τ.Σ, εργαζόμενο στη Μόρια, για την κατάσταση μετά την επιβεβαίωση των κρουσμάτων.

Ποιά είναι η κατάσταση στη Μόρια μετά την επιβεβαίωση κρούσματος κορονοϊού;

Καταρχάς δεν είναι το μόνο κρούσμα. Μέσα στο σαββατοκύριακο βγήκαν άλλα δύο και τη Δευτέρα θα έβγαιναν τα πρώτα αποτελέσματα των τεστ που έκαναν σε 2.000 πρόσφυγες, απ' όπου άλλα 15 βγήκαν θετικά. 

Αυτό που καταλαβαίνουμε είναι ότι δεν υπάρχει σχέδιο αντιμετώπισης από τις αρχές. Το καμπ παραμένει σε υγειονομικό λοκντάουν. Δεν μπαίνει ή βγαίνει κανείς, εκτός από αυτούς που έχουν να κάνουν με υγειονομικές ή νομικές δραστηριότητες. Οι πρόσφυγες είναι αναγκασμένοι να ζουν σε συνθήκες ακραίου συνωστισμού. Τις τελευταίες ημέρες γίνεται διαμαρτυρία με αποχή από το φαγητό για αυτό το λόγο. Λένε ότι γίνονται θερμομετρήσεις, αλλά για να πω την αλήθεια εγώ δεν έχω δει καμία. Γενικά υπάρχει η αίσθηση ότι τα μέτρα είναι περισσότερο του φαίνεσθαι. Προφανώς δεν μοιράζονται μάσκες κλπ. Όποιος θέλει μάσκα πρέπει κάπως να τη βρει από μόνος του.

Ένα μεγάλο ζήτημα είναι το φαγητό. Στη Μόρια μένουν αυτοί που είναι καταγεγραμμένοι τρόφιμοι του καμπ αλλά και πάρα πολλοί που μένουν άτυπα εκεί γιατί δεν έχουν εναλλακτική. Για τη δεύτερη κατηγορία δεν προβλέπονται μερίδες φαγητού. Τρέφονταν είτε από τα “μαγαζάκια” που λειτουργούν οι ίδιοι οι πρόσφυγες στο καμπ, είτε πηγαίνοντας στην πόλη να ψωνίσουν. Τώρα με το λοκντάουν του καμπ δεν έχουν τη δυνατότητα ούτε να πάνε στην πόλη, ούτε να ανεφοδιαστούν τα “μαγαζάκια”. Σε λίγες μέρες οι προμήθειες σε αυτά θα τελειώσουν. Καταδικάζεται στην πείνα αυτός ο κόσμος. Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι θέλουν να φύγουν από το καμπ αλλά είναι παγιδευμένοι σε αυτό παρότι έχουν πάρει άσυλο. Επίσης έχει κοπεί η οποιαδήποτε πρόσβαση σε εκπαίδευση των παιδιών που μένουν στο καμπ.

Ποιές ήταν οι συνθήκες που ήταν αναγκασμένοι να ζουν οι πρόσφυγες πριν το λοκντάουν;

Χιλιάδες κόσμος, το μεγαλύτερο μέρος αυτών που βρίσκονται στη Μόρια, δεν μένουν στο καμπ. Μένουν ακριβώς απ' έξω σε μια μεγάλη παραγκούπολη. Δεν υπάρχει τρεχούμενο νερό, δεν υπάρχει σύστημα αποχέτευσης, δεν υπάρχουν τουαλέτες. Κάτι αυλάκια έχουν σκάψει για να φεύγουν τα βρωμόνερα. Κάποια προγράμματα εκπαίδευσης τρέχουν από ΜΚΟ, για το τι κανόνες υγιεινής πρέπει να τηρούνται σε συνθήκες πανδημίας, αλλά πρώτον είναι ελάχιστα και δεύτερον λόγω των άθλιων συνθηκών χάνουν το νόημά τους. Να σου πουν να πλένεις τα χέρια σου, αλλά άμα δεν έχεις τρεχούμενο νερό τι θα κάνεις; Δεν μπορεί να υπάρχει αντιcovid στρατηγική σε τέτοιες συνθήκες. Από πριν δεν υπήρχε, αλλά τώρα που τους έκλεισαν τελείως η κατάσταση γίνεται ακόμα χειρότερη.

Με το που ανακοινώθηκε το πρώτο κρούσμα, έβγαλε δελτίο Τύπου το Υπουργείο Μετανάστευσης, για το ότι πρέπει να προχωρήσει η μετατροπή της Μόριας σε κλειστή δομή. Θεωρείς ότι λειτουργεί σαν ευκαιρία ο ιός για να προωθηθούν τέτοιες κινήσεις;

Είναι σαφές. Στην περιοχή είναι θέμα συζήτησης μεταξύ των ντόπιων για προτάσεις που τους γίνονται από τη μεριά του κράτους προκειμένου να πουλήσουν ή να νοικιάσουν τα χωράφια τους για να φτιαχτεί η κλειστή δομή. Η Μόρια όπως είπαμε είναι το καμπ και η παραγκούπολη που εκτείνεται απ' έξω. Ο περιορισμός αυτή τη στιγμή είναι γεωγραφικός. Η αστυνομία έχει στήσει μπλόκα στο δρόμο που οδηγεί εκεί. Τώρα θέλουν όλον αυτόν τον κόσμο να τον μαντρώσουν μέσα σε τείχη. Τέτοιες κινήσεις τροφοδοτούν τους φασίστες, καθώς έχουν αρχίσει πάλι να γίνονται ρατσιστικές “περιπολίες” κι επιθέσεις σε πρόσφυγες. Σε αρκετές περιπτώσεις έχουν αναφερθεί και ένοπλες τέτοιες περιπολίες. Με κάποιον περίεργο τρόπο, παρότι όλοι ξέρουν, ποτέ δεν βρίσκονται οι δράστες αυτών των επιθέσεων. Μόνο όταν απείλησαν τη φιέστα της Προέδρου της Δημοκρατίας αναγκάστηκε η αστυνομία να προσάγει κάποιους.