Στην “απέλαση” του Νο 1 του παγκόσμιου τένις προχώρησαν τελικά οι αρχές στην Αυστραλία, ανακαλώντας τη βίζα του. Ο Νόβακ Τζόκοβιτς αναχώρησε τελικά στις 16 Ιανουαρίου πιθανώς για τη Σερβία ή το Παρίσι, ίσως... και για το Μονακό. Σίγουρα πάντως δεν είχε την ίδια τύχη με τους μετανάστες που ύστερα από την αντίστοιχη διαδικασία βρίσκονται στη φυλακή για διάστημα έως και 12 μηνών.
Το σκάνδαλο Τζόκοβιτς ήρθε να αναδείξει περίτρανα τα δυο μέτρα και τα δύο σταθμά που επικρατούν στη συνοριακή πολιτική της Αυστραλίας-Φρούριο, που στοιβάζει χιλιάδες πρόσφυγες στα ξερονήσια Μάνους και Νάουρου, 1.110 και 2.990 χιλιόμετρα αντίστοιχα από το κοντινότερο σημείο των ακτών της Αυστραλίας.
Στο ξενοδοχείο Παρκ, στο οποίο ο Τζόκοβιτς βρέθηκε “κρατούμενος” για λίγες μέρες, βρίσκονται και 36 πρόσφυγες. Κυριολεκτικά φυλακισμένοι εδώ και δύο χρόνια με πρόσχημα την πανδημία και ενώ είχαν περάσει έξι χρόνια στα κελιά του Νάουρου και στην Παπούα Νέα Γουινέα ζητούν να απελευθερωθούν οι ίδιοι αλλά στήριξαν και την απελευθέρωση του Τζόκοβιτς. Ο Αντνάν Τσουπάνι, πρώην κρατούμενος στο Μάνους, δήλωσε στην αμερικανική τηλεόραση: "Δεν εύχομαι την κράτηση κανενός ... τα κέντρα κράτησης είναι μια αληθινή κόλαση".
Η Συνοριακή Δύναμη είναι γνωστή για τις αεροπορικές απελάσεις γυναικών από τη Σαουδική Αραβία που θέλησαν να ξεφύγουν από τη βία των συζύγων τους το 2019, αλλά και των λεγόμενων μεταναστών 501 (από το άρθρο 501 του αντιμεταναστευτικού νόμου). Με βάση αυτό το άρθρο, έχουν απελαθεί με ανάκληση της βίζας τους εκατοντάδες μετανάστες που ήταν στην πραγματικότητα μόνιμοι κάτοικοι αλλά και μή μόνιμοι, διότι καταδικάστηκαν σε πάνω από δώδεκα μήνες φυλακή.
Ο υπουργός Μετανάστευσης Άλεξ Χοκ -που οι ελληνικές δεξιές φυλλάδες επευφημούν διότι είναι ελληνικής καταγωγής- έχει πάρει την αρμοδιότητα, και την έχει χρησιμοποιήσει, να επεκτείνει αυτό το μέτρο και για όσους έχουν μικρότερες ποινές ή και καθόλου. Πρότυπο ρατσιστή από το οποίο όμως η Ευρώπη Φρούριο και ο έλληνας υπουργός μετανάστευσης που έχουν κάνει τη Μεσόγειο νεκροταφείο και τα νησιά και τις ακτές φυλακές προσφύγων, δεν έχουν να ζηλέψουν απολύτως τίποτα.