Συνεντεύξεις
Αντίσταση στις απόπειρες φασιστικής ανασύνταξης

4/10/2020, Ν.Ηράκλειο, Μαζική απάντηση στις φασιστικές επιθέσεις. Φωτό: Δημήτρης Δασκαλάκης

Ο Δημήτρης Ζώτος, δικηγόρος, μίλησε στην Αφροδίτη Φράγκου

Μετά τον πυρηνάρχη Πατέλη, έχουμε μια ακόμα προκλητική αποφυλάκιση του πρώην βουλευτή Μίχου. Γιατί αποφυλακίζονται χρυσαυγίτες πριν καλά καλά καθαρογραφεί η απόφαση καταδίκης τους; Τι μήνυμα στέλνει αυτή η ενέργεια;

Η αποφυλάκιση του χρυσαυγίτη Πατέλη, επικεφαλής του τάγματος εφόδου της Νίκαιας, που δολοφόνησε τον Παύλο Φύσσα, αγαπημένου παιδιού της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής και του Λαγού, ήταν πρόκληση και σοκ για την οικογένεια του Παύλου, για τα θύματα και για όλο το αντιφασιστικό κίνημα. 

Πρόκληση, επειδή ο Πατέλης είχε κεντρικό ρόλο στην οργάνωση, την εκτέλεση και την προσπάθεια συγκάλυψης της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα από το τάγμα εφόδου της Νίκαιας, την πιο εμβληματική δολοφονία αντιφασίστα στη νεότερη ιστορία μετά τη δολοφονία Λαμπράκη. 

Πρόκληση, επειδή ο Πατέλης ήταν ο επικεφαλής που οργάνωνε τις επιθέσεις στους μετανάστες με την εντολή «ό,τι κινείται σφάζεται». Πρόκληση γιατί η επονείδιστη απόφαση αποφυλάκισης αποτελούσε ακύρωση της πρωτόδικης ιστορικής απόφασης του δικαστηρίου, και η αιτιολογία ότι «θα έλλειπε στο γιο του», ξεπερνούσε τα όρια της πρόκλησης.

Η αποφυλάκιση του Πατέλη ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών από το αντιφασιστικό κίνημα και το δημοκρατικό νομικό κόσμο, πού οδήγησε τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, να ασκήσει αναίρεση κατά της απόφασης αποφυλάκισης του Πατέλη.

Πριν λίγες μέρες ένα άλλο δικαστήριο, παρά την αντίθετη πρόταση του εισαγγελέα της έδρας, αποφάσισε την αποφυλάκιση του χρυσαυγίτη και πρώην βουλευτή της ΧΑ, Ν. Μίχου, διπλά καταδικασμένου και για την ένταξη στην εγκληματική οργάνωση ΧΑ και αμετάκλητα καταδικασμένου ως επικεφαλής, μαζί με το Λαγό, του τάγματος εφόδου της ΧΑ πού επιτέθηκε στο Συνεργείο στην Ηλιούπολη. Και ενώ είναι νωπή ακόμα η απόφαση του τριμελούς Εφετείου κακουργημάτων πού καταδίκασε το Μίχο για τη συμμετοχή του στην εγκληματική οργάνωση, και με πλήρη γνώση όλων των στοιχείων της υπόθεσης, είχε απορρίψει το ίδιο αίτημα αποφυλάκισης που είχε υποβάλει ο Μίχος.

Και οι δύο αποφάσεις αυτές μας θυμίζουν την εποχή πριν το 2013, τότε πού η δεξιά κυβέρνηση Σαμαρά ξεδίπλωνε την εκστρατεία κατά των προσφύγων και των μεταναστών με την κωδική ονομασία «ανακατάληψη των πόλεων», και το δικαστικό σύστημα έδειχνε ανοχή στις εγκληματικές δράσεις της ΧΑ και αρνούνταν να δει τη μεταξύ τους σύνδεση και τον κεντρικό σχεδιασμό από την εγκληματική οργάνωση Χρυσή Αυγή. Όσο αυτό συνέβαινε τόσο η εγκληματική δράση της ΧΑ και των άλλων φασιστικών ομάδων αυξάνονταν.

Σήμερα η κυβέρνηση Μητσοτάκη εφαρμόζει ακόμα πιο ρατσιστική και πιο επικίνδυνη πολιτική κατά των προσφύγων και των μεταναστών απ’ ό,τι η κυβέρνηση Σαμαρά. Για όλους αυτούς η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει μόνο στρατόπεδα συγκέντρωσης, εκατοντάδες πνιγμούς στο Αιγαίο και τον Έβρο, βίαιες επαναπροωθήσεις για όσους καταφέρνουν να περάσουν τους φράχτες και τη Φρόντεξ, κατάργηση ουσιαστικά του ασύλου με την ανακήρυξη της Τουρκίας σε ασφαλή τρίτη χώρα.

Με αυτή την πολιτική η κυβέρνηση Μητσοτάκη δίνει το μήνυμα στον υπόλοιπο κρατικό μηχανισμό, και τον δικαστικό, ότι οι ζωές των μεταναστών και προσφύγων δεν μετράνε για την κυβέρνηση, και οι επιθέσεις εναντίον τους δεν είναι και μεγάλο έγκλημα. Και κάθε κομμάτι του κρατικού μηχανισμού παίρνει το μήνυμα και δρα ανάλογα, όπως το βλέπουμε και στις αποφάσεις για την αποφυλάκιση του Πατέλη και του Μίχου. 

Τι διακυβεύματα έχει το εφετείο της Χρυσής Αυγής;

Το εφετείο έχει να κρίνει τις εφέσεις των καταδικασμένων σε πρώτο βαθμό χρυσαυγιτών, που επιδιώκουν την αθώωση τους ή την μείωση των ποινών τους, αλλά και την έφεση που άσκησε ο Εισαγγελέας, ύστερα από αίτημα της πολιτικής αγωγής με την οποία επιδιώκεται να επιβληθούν βαρύτερες ποινές στην ηγεσία της εγκληματικής οργάνωσης.

Το κεντρικό διακύβευμα ωστόσο είναι αν θα παραμείνει η καταδίκη της ηγεσίας της ΧΑ ως εγκληματικής οργάνωσης που οργάνωσε και διηύθυνε και όλα τα υπόλοιπα εγκλήματα και δολοφονίες κατά του Παύλου Φύσσα, του ΠΑΜΕ, των Αιγυπτίων αλιεργατών κλπ. Είναι μια εξαιρετικά κρίσιμη μάχη.

Από το αποτέλεσμα του εφετείου για το αν η ΧΑ είναι εγκληματική οργάνωση, θα εξαρτηθεί αν θα μπορεί να ανασυστήσει τα τάγματα εφόδου και τα γραφεία-ορμητήρια επιθέσεων και να συμμετέχει η ηγεσία της ως επικεφαλής της στις εκλογές. Θα κριθεί η τύχη της παγωμένης κρατικής χρηματοδότησης των έξι εκατομμυρίων ευρώ, αν θα τα πάρει η ΧΑ για να οργανώνει νέες επιθέσεις ή αν θα μπορούμε να διεκδικήσουμε να δοθούν στα θύματα της φασιστικής βίας. 

Κοντολογίς θα κριθεί ό,τι και στην πρώτη πενταετή δίκη: αν θα μπορεί η ΧΑ να δρα ως εγκληματική οργάνωση κάτω από τον μανδύα νόμιμου πολιτικού κόμματος. Το διακύβευμα είναι πολύ μεγάλο, και ο πήχης πολύ ψηλά.

Όμως και η ΚΕΕΡΦΑ και το αντιφασιστικό κίνημα είναι σήμερα πολιτικά πολύ πιο έμπειροι, οργανωτικά πιο δυνατοί, με πιο ισχυρούς δεσμούς με τα συνδικάτα και τις κοινότητες προσφύγων και μεταναστών. Το αντιφασιστικό κίνημα έχει πίσω του μια νικηφόρα μάχη, έβαλε την ηγεσία της ΧΑ στη φυλακή. Με αυτήν την παρακαταθήκη μπορεί να κερδίσει και τη μάχη του εφετείου. Θα χρειαστεί όλη η επιμονή, όλη η δημιουργικότητα, αλλά κυρίως όλη η ενωτική μαζική δράση με τα συνδικάτα, τους φοιτητικούς συλλόγους, τις γειτονιές, τα σχολεία, τις κοινότητες των προσφύγων και των μεταναστών, για να φτάσουμε και στο εφετείο στην καταδίκη της ΧΑ ως ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης.

Οι δικηγόροι της Πολιτικής Αγωγής Θ. Καμπαγιάννης και Κ. Παπαδάκης έβγαλαν δελτίο Τύπου ζητώντας να διερευνηθεί η ύπαρξη εγκληματικής οργάνωσης πίσω από τις επιθέσεις του φθινοπώρου. Τι προσπαθούν να κάνουν οι φασιστικές ομάδες – θραύσματα και μιμητές της Χρυσής Αυγής;

Η ΧΑ μπορεί πια να είναι κομμάτια και θρύψαλα, αλλά οι ομάδες της φασιστικής και εξτρεμιστικής ακροδεξιάς υπάρχουν και προσπαθούν να ανασυγκροτηθούν, και μαζί μ’ αυτές και η ίδια η ΧΑ. Οι οργανωμένες επιθέσεις σε αντιφασίστες και μετανάστες, στη Σταυρούπολη και τον Εύοσμο στη Θεσσαλονίκη και στο Ν. Ηράκλειο και στην Παλιά Κοκκινιά στον Πειραιά, είναι ο δοκιμασμένος τρόπος με τον οποίο το επιχειρούν. 

Ο Κ. Παπαδάκης και ο Θ. Καμπαγιάννης, με την εμπειρία τους ως δρώντες αντιφασίστες και ως δικηγόροι της πολιτικής αγωγής στη δίκη της ΧΑ, αναγνώρισαν αμέσως σε αυτές τις επιθέσεις τον όμοιο τρόπο οργάνωσης και εκτέλεσής τους με αυτόν που εφάρμοζαν τα τάγματα εφόδου της ΧΑ. Με την ανακοίνωσή τους θέλησαν να αποκλείσουν για τους δικαστικούς θεσμούς την δικαιολογία ότι δεν ήξεραν και δεν άκουσαν.

Ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, ύστερα απ’ αυτό και με πρόσφατη την καταδικαστική απόφαση του Εφετείου για την ΧΑ ως εγκληματική οργάνωση, ήταν δύσκολο να μην διατάξει προκαταρκτική εξέταση για την ύπαρξη εγκληματικής οργάνωσης πίσω από αυτές τις οργανωμένες επιθέσεις και ήδη καλούνται και εξετάζονται θύματα και μάρτυρες για την υπόθεση.

Πώς απαντάει το αντιφασιστικό κίνημα; Τι ρόλο θα παίξει σε όλες αυτές τις μάχες η διεθνής κινητοποίηση της 19 Μάρτη;

Το αντιφασιστικό κίνημα σε όλες τις επιθέσεις έδειξε τα άμεσα αντανακλαστικά του. Από τον Εύοσμο της Θεσσαλονίκης μέχρι την Παλιά Κοκκινιά, σε απάντηση των επιθέσεων οργανώθηκαν ενωτικές μαζικές συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις, με τις τοπικές ΕΛΜΕ, τα συνδικάτα και τη νεολαία, και ταυτόχρονα ζήτησαν και την ποινική δίωξη των δραστών. Αυτός είναι και για το αντιφασιστικό κίνημα ο δοκιμασμένος τρόπος για να σταματήσει στη γέννησή της η απόπειρα ανασυγκρότησης των οργανωμένων φασιστικών ομάδων.

Έτσι έγινε με τη δολοφονία του Σαχζάτ Λουκμάν, και με τη δίκη της ΧΑ. Πρώτα το αντιφασιστικό κίνημα με ατμομηχανή την ΚΕΕΡΦΑ, με επίμονη μαζική ενωτική δράση, έδιωξε από τους δρόμους και τις γειτονιές τις ομάδες κρούσης της ΧΑ. Με εκατοντάδες συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις έπεισε τη μεγάλη πλειοψηφία ότι η ΧΑ είναι εγκληματική ναζιστική οργάνωση, και ότι η δολοφονία του Σαχζατ Λουκμάν ήταν ρατσιστικό έγκλημα από ομάδα κρούσης της ΧΑ, όχι καυγάς για το προσπέρασμα. Μόνον ύστερα απ’ αυτά ήρθαν και οι καταδικαστικές αποφάσεις των δικαστηρίων. 

Η διεθνής κινητοποίηση της 19 Μάρτη είναι η ευκαιρία να δείξουμε ότι ο ρατσισμός και η ισλαμοφοβία των κυβερνήσεων διεθνώς, τρέφουν τις φασιστικές ομάδες και το φασιστικό κίνδυνο, όπως μας δείχνουν οι εξελίξεις στην Ιταλία και τη Γαλλία. Και ότι η απάντηση βρίσκεται στο διεθνή συντονισμό του αντιρατσιστικού και αντιφασιστικού κινήματος, μεταφέροντας τις καλύτερες εμπειρίες και τις πετυχημένες δράσεις και πολιτικές κατά των φασιστών και του ρατσισμού από χώρα σε χώρα.