Την Πέμπτη 6 Σεπτέμβρη ξεκινά ξανά η δίκη της εγκληματικής ναζιστικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής. Καθώς η φάση των αναγνωστέων πλησιάσει προς το τέλος της, η συμπλήρωση των πέντε χρόνων από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και του πανελλαδικού ξεσηκωμού που ακολούθησε με την αντιφασιστική γενική απεργία που οδήγησε στη δίωξη της Χρυσής Αυγής, συμπίπτει με την περίοδο της δίκης στην οποία τον λόγο παίρνει η υπεράσπιση. Οι μάρτυρες υπεράσπισης θα κληθούν να καταθέσουν υπέρ των δολοφόνων μέσα σε ένα καυτό φθινόπωρο που το εργατικό και αντιφασιστικό κίνημα οργανώνεται σε όλη την Ευρώπη και παλεύει ενάντια στους φασίστες.
Από τον Φλεβάρη μέχρι τον Ιούλη, που η δίκη διακόπηκε για καλοκαίρι, το δικαστήριο εξέτασε τα αναγνωστέα έγγραφα. Πρόκειται για μια κολοσσιαία διαδικασία με αντίστοιχου διαμετρήματος αποτελέσματα: έγινε περισσότερο καθαρό από ποτέ στην έδρα αλλά και σε ένα ευρύ κοινό ότι η Χρυσή Αυγή είναι ναζιστική ως το μεδούλι, αμετανόητη για τους ύμνους που έγραφε στο περιοδικό της για το Γ’ Ράιχ. Ότι θέλει να επαναλάβει κατά γράμμα τα εγκλήματα των ναζιστών που έσπειραν τον θάνατο και το μίσος σε όλη την Ευρώπη. Ότι τα στελέχη της οπλοφορούν, ότι τα «γραφεία» της είναι οπλοστάσια-ορμητήρια όπου οργανώνονται με κάθε λεπτομέρεια και εκτελούνται επιθέσεις.
Ότι στα εσωτερικά έγγραφα της οργάνωσης παρακολουθείται κάθε μέλος και κάθε κίνηση, ότι η ηγεσία έχει πλήρη έλεγχο και επίγνωση των «δράσεων» σε όλη την Ελλάδα. Ότι οι τοπικές οργανώσεις και οι «κατασκηνώσεις» της συμμορίας αυτής είναι πεδία εκπαίδευσης μελλοντικών τραμπούκων και δολοφόνων. Ότι η δολοφονία του Παύλου Φύσσα έγινε με την ενεργοποίηση του από τα πριν προετοιμασμένου δολοφονικού μηχανισμού της τοπικής της Νίκαιας, με την έγκριση του περιφερειάρχη Λαγού και του αρχηγού Μιχαλολιάκου.
Το υλικό που σκιαγραφεί τον χαρακτήρα της Χρυσής Αυγής, αφού εξετάστηκε στο δικαστήριο κυκλοφόρησε ηλεκτρονικά από χιλιάδες αντιφασίστες και αντιφασίστριες, συζητήθηκε έντονα σε όλες τις αντιφασιστικές και αντιρατσιστικές δράσεις του προηγούμενου διαστήματος, έφτασε συστηματικά μέσω της Εργατικής Αλληλεγγύης σε δεκάδες σχολές, εργατικούς χώρους και εργατικές, αντιφασιστικές, αντισεξιστικές διαδηλώσεις και συνελεύσεις. Οι συνήγοροι της πολιτικής αγωγής ανταποκρίθηκαν για ακόμη μια χρονιά σε μικρές και μεγάλες πρωτοβουλίες που διοργάνωναν συζητήσεις για την πορεία της δίκης απ’ άκρη σε άκρη στην Ελλάδα, καθώς και στο μπαράζ εκδηλώσεων της ΚΕΕΡΦΑ τον Ιούλη.
Αποφασιστικότητα
Στα μέσα της τέταρτης χρονιάς της δίκης, και με όλο αυτό το συντριπτικό υλικό να έχει προστεθεί στις καταθέσεις των μαρτύρων που έλαβαν χώρα μεταξύ του Σεπτέμβρη του 2015 και του Γενάρη του 2018, η οργή απέναντι στους φασίστες αλλά και η αποφασιστικότητα για την καταδίκη τους έχει διευρυνθεί χωρίς προηγούμενο. Μετά την πρόκληση του Μπαρμπαρούση που κάλεσε σε πραξικόπημα μέσα από τη Βουλή, με τους φασίστες να προσπαθούν να ξαναβγούν στο δρόμο για το Μακεδονικό αλλά και επειδή ξεκινάει μια περίοδος αγώνων στη διάρκεια της οποίας θα γίνουν εκλογές, είναι λογικό ένα από τα κεντρικά ερωτήματα να είναι το πότε θα ολοκληρωθεί η δίκη.
Η εργατική τάξη που έχει παλέψει για να απομονώσει τους φασίστες, να τσακίσει τις προσπάθειές τους να διασπάσουν το εργατικό κίνημα με κίτρινα σωματεία και απεργοσπασία, να υποδεχτεί τους πρόσφυγες στις πόλεις, δε θέλει να δοθεί μια ακόμη ευκαιρία στη ναζιστική και ρατσιστική οργάνωση να αποσπάσει νομιμοποίηση μέσω των εκλογών και δεν μπορεί να ανεχτεί να κυκλοφορούν ακόμα ελεύθεροι.
Στον αντίποδα αυτής της εικόνας, τα μέσα που «παρακολουθούν» τη δίκη μόνο ευκαιριακά και δεν συμβάλλουν καθόλου στο να γίνει γνωστή στην ουσία της, διαμορφώνουν και διαδίδουν την άποψη ότι δεν είναι παρά μια «ιστορική» μεν, πλην όμως προβληματική δίκη. Μια δίκη που συμβαίνει μέσα σε ένα απαθές περιβάλλον ερήμην της κοινωνίας, η οποία μια μέρα μετά από χρόνια θα ακούσει την απόφαση και θα συνεχίσει τη ζωή της. Διαβάζουμε για παράδειγμα στο άρθρο της Ιωάννας Μάνδρου στην Καθημερινή (25/6/18): «Οι προκλητικές δηλώσεις του Κωνσταντίνου Μπαρμπαρούση στη Βουλή… είχαν και ένα θετικό. Έφεραν στο προσκήνιο την ύπαρξη της πολύκροτης δίκης της Χρυσής Αυγής, που καρκινοβατεί για τρίτη χρονιά».
Το άρθρο στον τίτλο του χαρακτηρίζει «σίριαλ» τη δίκη, ενώ απαριθμεί τα «λάθη» της πολιτείας, ανάμεσα στα οποία υπάρχουν κάποια πραγματικά προβλήματα όπως η αίθουσα, αλλά στην κορυφή τονίζει: «Το πρώτο λάθος είχε όμως γίνει. Στη δικογραφία-μαμούθ της Χ.Α. περιελήφθησαν δεκάδες επιθέσεις στελεχών της – εκτός από τη δολοφονία Φύσσα, τη δολοφονική επίθεση κατά του ΠΑΜΕ στο Πέραμα, την απόπειρα δολοφονίας Αιγυπτίων ψαράδων, επιθέσεις σε στέκια αντιεξουσιαστών και λοιπά. Το δεύτερο λάθος έγινε όταν η εισαγγελική αρχή έχρισε ως ‘αναγνωστέα’, δηλαδή ως ύλη που πρέπει να αξιολογηθεί από το δικαστήριο, τα πάντα» (!).
Είναι σαφές ότι έξω από το χορό, πολύ εύκολα θεωρεί κανείς ότι η επικαιρότητα χρειάζεται μια στο τόσο μια ένεση πρόκλησης (από τους ίδιους τους φασίστες!) για να ενδιαφερθεί για τη δίκη, πόσο μάλλον όταν τα μέσα στα οποία γράφει διαμορφώνουν συνειδητά αυτή την επικαιρότητα έτσι ώστε η δίκη και η σημασία της να απουσιάζουν. Και είναι επιπλέον σαφές ότι μη γνωρίζοντας τι πραγματικά συμβαίνει, εύκολα θεωρεί κανείς ότι έχουμε λίγο πολύ να κάνουμε με ένα σίριαλ, μια επανάληψη, ένα σκηνικό σχεδόν άνευ ουσίας στο οποίο οι περισσότερες υποθέσεις και τα περισσότερα αποδεικτικά στοιχεία δεν προσφέρουν παρά καθυστέρηση -όχι στοιχειοθέτηση.
Ευτυχώς η εργατική τάξη και το αντιφασιστικό κίνημα γνωρίζουν περισσότερα από την Καθημερινή. Και θα «υποδεχτούν» τους μάρτυρες υπεράσπισης αλλά και τους φασίστες στις απολογίες τους όπως τους αξίζει: με συνέχιση των κινητοποιήσεων σε όλη την Ελλάδα, πιο έντονη παρουσία στο δικαστήριο, ένα ασήκωτο αντιφασιστικό κλίμα.