Κινητοποιήσεις ξεσπούν στα ΜΜΕ ενάντια στις μνημονιακές επιθέσεις των εργοδοτών, τις μειώσεις μισθών με ατομικές συμβάσεις, τις μαζικές απολύσεις, τα απλήρωτα δεδουλευμένα, τις συνδικαλιστικές διώξεις, τη καταστρατήγηση των ΣΣΕ. Με τους εργαζόμενους στην Ελευθεροτυπία και το Alter να επιμένουν απεργιακά δίνοντας τον τόνο σε ολόκληρο τον κλάδο, το κλίμα δεν είναι ήρεμο και προεκλογικό αλλά ανήσυχο και αγωνιστικό.
Ο μόνος που μένει αδιάφορος είναι η πλειοψηφία του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ που μπορεί να βγάζει δελτία τύπου για τις προκλητικές ενέργειες των βαρόνων όπως αυτή “Ο τηλεοπτικός σταθμός 'ALPHA', απέλυσε τους συναδέλφους Στέλιο Προμπονά και Πανωραία (Νόρα) Μολυβιάτη, ύστερα από έντεκα χρόνια εργασίας στο κανάλι, γιατί αρνήθηκαν 'να γυαλίσουν τα παπούτσια' παρουσιαστή μεσημεριανής 'ψυχαγωγικής' εκπομπής” Ή αυτή: “Οι συνάδελφοι έχουν να αντιμετωπίσουν τις παράνομες και αντεργατικές απολύσεις δεκατριών συναδέλφων, τις οποίες πραγματοποίησε αναίτια η εργοδοσία του τηλεοπτικού σταθμού 'STAR'”, αλλά αρνείται να κλιμακώσει τον αγώνα και να συντονίσει τον κλάδο κηρύσσοντας απεργία σε όλα τα Μέσα.
Ούτε για την δολοφονική επίθεση που δέχτηκε ο πρόεδρος της Ένωσης Φωτορεπόρτερ Μάριος Λώλος κατάφερε το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ να πάρει απεργιακή απόφαση καθώς, όπως γράφει η δημοσιογράφος και σύντροφος του Μάριου, Ντίνα Δασκαλοπούλου “...φαίνεται πως για ορισμένα συνδικαλιστικά στελέχη είναι ήδη μακρινό παρελθόν που θέλουν να ξεχάσουν. Και ουδόλως ενδιαφέρονται-πέρα από μια συνηθισμένη ανακοίνωση καταγγελίας- να ζητηθούν ευθύνες. Πολιτικές έναντι του ηθικού αυτουργού της επίθεσης. Ποινικές έναντι του φυσικού αυτουργού.
Πώς αλλιώς να εξηγηθεί το γεγονός ότι το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ δεν κατάφερε(!) να αποφασίσει την κήρυξη 24ωρης απεργίας σε όλα τα ΜΜΕ. Απεργία που όχι μόνο θα καταδίκαζε ξεκάθαρα την πολιτική που οπλίζει εγκληματικά τα κλόμπ στους δρόμους των διαδηλώσεων αλλά θα αναδείκνυε την απαίτηση των επαγγελματιών της ενημέρωσης πως, επιτέλους, πρέπει να μπει φραγμός”.