Πάνω από 40 άτομα βρέθηκαν στο παταράκι του Μαρξιστικού Βιβλιοπωλείου για την παρουσίαση της ελληνικής έκδοσής του “Αναρχισμός, μια μαρξιστική κριτική” του Τζον Μόλινιου που μετέφρασε ο Αντώνης Αλφιέρης.
Φοιτητές και εργαζόμενοι που συμμετείχαν στις μάχες του προηγούμενου διαστήματος (εργατικές, όπως κάποιοι εργαζόμενοι από το Γ.Ν. Πατησίων, αλλά και πολιτικές, αντιφασιστικές, αντιρατσιστικές) ήρθαν στην παρουσίαση του βιβλίου που βρέθηκε για 3 εβδομάδες στην πρώτη δεκάδα των πωλήσεων στα μεγαλύτερα βιβλιοπωλεία της Αθήνας. “Δεν είναι τυχαίο πως αυτό το βιβλίο έγινε μπεστ σέλερ αφού προσπαθεί να ξεφύγει από μια ακαδημαϊκού τύπου ανάλυση και να πατήσει στα πραγματικά δεδομένα της περιόδου δίνοντας επιχειρήματα και απαντήσεις στις πραγματικές πολιτικές συγκυρίες”, εξήγησε ο Κώστας Πίττας στην εισήγηση της παρουσίασης.
“Ο Μόλινιου προσπαθεί να δει τον Αναρχισμό σαν μια συνολική θεωρία και πράξη. Δεν θεωρεί τον κόσμο που παλεύει μέσα από τα ρεύματα του Αναρχισμού σαν κάποιο μίασμα (μπαχαλάκηδες, κουκουλοφόροι, κλπ) όπως κάνουν τόσο κομμάτια της κυρίαρχης τάξης όσο και κομμάτια της αριστεράς, αλλά αντιθέτως ως μέρος του δικού μας κινήματος”. Έχοντας γράψει το βιβλίο του ακριβώς την περίοδο της έκρηξης της Αραβικής Άνοιξης, αλλά και του κινήματος των πλατειών και των αγανακτισμένων ο Μόλινιου χρησιμοποιεί τα σύγχρονα αλλά και παλαιότερα παραδείγματα κινητοποίησης του κόσμου για να εξηγήσει πως σε στιγμές σαν και αυτές η αμφισβήτηση και η οργή εκφράζεται μέσα από αυθόρμητα ξεσπάσματα.
Πυλώνες
Ο Μόλινιου χωρίζει την ανάλυσή του σε 3 βασικούς πυλώνες. Κατ' αρχήν εξηγεί πως δεν υπάρχει μια ομοιόμορφη αντιμετώπιση, αλλά αντιθέτως πολλές και διαφορετικές παραδόσεις και αντιλήψεις στην πολιτική παρουσία του αναρχισμού. Στην συνέχεια παρουσιάζει μια περιεκτική ιστορία του αναρχισμού με τις σημαντικότερες “καλές και κακές” στιγμές του και καταλήγει με το τι σημαίνει και πώς παρουσιάζεται ο αναρχισμός σήμερα. Σε όλες τις ενότητες του βιβλίου του ο Μόλινιου με συνεχή παραδείγματα φέρνει σε αντιπαράθεση τις διαφορετικές αντιλήψεις μεταξύ των μαρξιστών και των αναρχικών σχετικά με τις έννοιες του κράτους (αστικού και εργατικού), του τί σημαίνει ηγεσία αλλά και επαναστατικό κόμμα, ενώ θέτει ερωτήματα για την σημασία του ατόμου και της τάξης στην οποία ανήκει.
“Οι αναρχικοί είναι σύντροφοι στον αγώνα για μια άλλη κοινωνία”, τόνισε στην τοποθέτησή του ο Αντώνης Αλφιέρης, μεταφραστής του βιβλίου. “Όμως υπάρχουν διαφορές μεταξύ μας που χρειάζεται να τις αναδείξουμε. Πώς οι εργάτες θα καταλάβουν την εξουσία; Πώς θα αποφασίζουν συλλογικά; Χρειάζεται η εργατική εξουσία ή υπάρχουν και άλλοι τρόποι οργάνωσης; Όλα αυτά ο Μόλινιου τα εξηγεί με παραδείγματα ενώ η ιστορική του αναδρομή φέρνει στην επιφάνεια τις σημαντικότερες στιγμές στην ιστορία του επαναστατικού κινήματος και τον ρόλο που έπαιξαν οι αναρχικοί σε αυτές. Η έλλειψη από την πλευρά των Αναρχικών μιας συνολικής θεωρίας για το κράτος είναι κατά την άποψή μου η σημαντικότερη αδυναμία στην κατανόηση της αναγκαιότητας του επαναστατικού κόμματος και της σημασίας του εργατικού κράτους”.