ΤΟ ΑΠΕΡΓΙΑΚΟ ΚΙΝΗΜΑ - ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΕΣ

Η συνέλευση δεν ήταν απλά μαζική, ήταν οργισμένη. Οι μειώσεις που έχουν ήδη γίνει στους μισθούς, τα σχέδια για νέες περικοπές στις αποδοχές των εργαζόμενων στις ΔΕΚΟ, οι προθέσεις του υπουργείου Μεταφορών για επέκταση της επίθεσης που γίνεται αυτό το διάστημα στον ΟΣΕ στα υπόλοιπα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς ανοίγοντας το δρόμο της ιδιωτικοποίησής τους, ξεσηκώνουν τους εργαζόμενους στην ΕΘΕΛ. Η οργή τους μεγαλώνει από το γεγονός ότι η κυβέρνηση, για να δικαιολογήσει την επίθεσή της, έχει εξαπολύσει μια προκλητική συκοφαντική εκστρατεία εναντίον τους.

Αντί όμως να έχει απαντήσει απεργιακά στις παραπάνω σκληρές επιθέσεις, η πλειοψηφία στο ΔΣ του Συνδικάτου έχει επιλέξει την αναμονή και τη διαπραγμάτευση με τα υπουργεία. Για τους εργαζόμενους, οι στάσεις εργασίας που έγιναν το προηγούμενο διάστημα σε συμπαράσταση στον ΟΣΕ, θα έπρεπε να έχουν κλιμακωθεί σε έναν αγώνα διαρκείας. Αυτό ήταν το μήνυμα που έστειλαν στη γενική συνέλευση της Δευτέρας. Ο θυμός τους στράφηκε ενάντια στην ηγεσία του Συνδικάτου αποδοκιμάζοντας την με κάθε τρόπο.

Από το ξεκίνημα της συνέλευσης το κλίμα ήταν φορτισμένο. Οταν ο πρόεδρος του Συνδικάτου προσπάθησε να αμφισβητήσει την απαρτία της συνέλευσης, η απάντηση ήταν ένα δυνατό παρατεταμένο γιουχάισμα. Το ίδιο συνέβη σχεδόν με κάθε ομιλητή που εκπροσωπούσε το ΔΣ - κύρια από τις παρατάξεις ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ και των στηριγμάτων τους- που εστίαζε την ομιλία του στις διαμάχες των παρατάξεων και όχι στο πώς θα απαντήσει αγωνιστικά ο κλάδος στις επιθέσεις. Αντίθετα, κάθε ένας από τους δεκάδες εργαζόμενους που ανέβηκαν στο βήμα για να καταγγείλουν τη συμβιβαστική τακτική του ΔΣ, κέρδιζε χειροκρότημα. “Να μας πείτε τι κάνατε μέχρι σήμερα και τι θα κάνετε από δω και μπρος”, είπε ένας εργαζόμενος και καταχειροκροτήθηκε, “Να ακούσουμε τις προτάσεις σας. Μας συκοφαντούν στα κανάλια για υπέρογκους μισθούς και επιδόματα. Να ακούσουμε πώς θα αντιδράσουμε”.

Οργή

Η οργή που εκφράστηκε στη συνέλευση της ΕΘΕΛ δεν περιορίζεται στο συγκεκριμένο χώρο. Σε μια σειρά συνδικάτα που οι ηγεσίες τους συναινούν στα μέτρα της κυβέρνησης και κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να μπλοκάρουν τους αγώνες διαρκείας, υπάρχει η αντίδραση της βάσης. Το ίδιο συμβαίνει, για παράδειγμα, αυτό το διάστημα στο ΜΕΤΡΟ με την προσπάθεια της  ΠΑΣΚΕ να “κλαδέψει” τον πρόεδρο του Σωματείου που προτείνει απεργία διαρκείας και μάλιστα συντονισμένη όλων των συγκοινωνιών.

Η λύση στα εμπόδια που βάζουν οι ηγεσίες είναι διπλή. Είναι η οργάνωση των εργαζόμενων από τα κάτω, η κινητοποίηση της βάσης για να ελέγχει τις αποφάσεις των ΔΣ και να σταματά τα ξεπουλήματα. Παράλληλα, είναι η συσπείρωση των εργαζόμενων πάνω σε προτάσεις για κλιμάκωση του αγώνα, για απεργίες διαρκείας. Αυτήν την πρόταση έκανε στη συνέλευση της ΕΘΕΛ ο Αποστόλης Κασιμέρης από την Ανεξάρτητη Παρέμβαση αναφέροντας ότι “είναι ανάγκη να συμπαρασταθούμε στους απολυμένους του ΜΕΤΡΟ...είναι ανάγκη όσοι είμαστε σήμερα εδώ να κατεβαίνουμε στο δρόμο...όπως γίνεται στη Γαλλία τώρα, με απεργία διαρκείας πρέπει να απαντήσουμε...όπως το '92-'93 αγωνίστηκε ο κλάδος και γύρισε νικητής, έτσι πρέπει να σκεφτούμε ξανά σήμερα, απεργία διαρκείας από αύριο κιόλας”.

“Να αποφασίσουμε σήμερα δημιουργία αντιπροσωπευτικού αναλογικού προεδρείου, συνεδρίαση κάθε βδομάδα του νέου ΔΣ σε διαφορετικό αμαξοστάσιο μπροστά στους εργαζόμενους, επιτροπές αγώνα στα αμαξοστάσια για να αποφασίζει η βάση τις απεργίες” ήταν η πρόταση που έκανε ο Σταύρος Μανίκας από την ΕΑΣ, πρόταση που υπερίσχυσε στη συνέλευση και θα οδηγήσει σε νέο αντιπροσωπευτικό προεδρείο στο Συνδικάτο.

Αν αυτή η πρόταση που προβάλει την οργάνωση από τα κάτω συνδυαστεί με την πρόταση για απεργία διαρκείας, μπορεί να μετατρέψει την οργή σε δύναμη. Η ουσιαστική απάντηση στις συμβιβασμένες δυνάμεις του ΔΣ, την ώρα που πρότειναν στάσεις εργασίας στις 25 και τις 27/10 και 24ωρη απεργία στις 2/11, δεν μπορεί παρά να περιέχει απεργιακή κλιμάκωση που θα ανοίγει το δρόμο της νίκης για τον κλάδο.