Στην πραγματικότητα, όμως, ο στόχος τους είναι πολύ πιο μακροπρόθεσμος: αυτό που θέλουν είναι να προλάβουν να “κλειδώσουν” μια σειρά από μέτρα πριν από τις Ευρωεκλογές και την -σχεδόν βέβαιη- πολιτική κρίση που θα τις ακολουθήσει. Αυτό που θέλει η Τρόικα είναι να δεσμεύσει όχι μόνο τη σημερινή κυβέρνηση, αλλά και την επόμενη και αυτές που θα ακολουθήσουν.
Το τι ακριβώς θα περιλαμβάνει αυτό το νέο “μεσοπρόθεσμο” θα το μάθουμε μέσα στις επόμενες βδομάδες. Από τις πληροφορίες, όμως, που έχουν βγει στο φως της δημοσιότητας έχει σχηματιστεί ήδη ένας μακρύς εξοργιστικός κατάλογος.
Απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων. Ο νόμος του 2010 (παλιότερα ίσχυαν ακόμα πιο μικρά όρια) απαγορεύει στις επιχειρήσεις την απόλυση πάνω από το 5% των εργαζομένων τους κάθε μήνα -εκτός εάν έχει την έγκριση του υπουργείου Εργασίας. Η Τρόικα και τα αφεντικά θέλουν να καταργήσουν κάθε περιορισμό.
Απολύσεις στο δημόσιο. Αυτές τις μέρες λήγει η μεταβατική περίοδος για ένα μεγάλο κομμάτι των “διαθεσίμων” της περσινής χρονιάς. Πολλοί από αυτούς -σχολικοί φύλακες, καθαρίστριες, εκπαιδευτικοί κλπ- θα βρεθούν από την άλλη βδομάδα στο δρόμο, χωρίς να δικαιούνται καν αποζημίωση ή επίδομα ανεργίας. Η Τρόικα πιέζει για το δεύτερο κύμα της διαθεσιμότητας (12.500 ακόμα εργαζόμενοι), την απόλυση 11.000 υπαλλήλων του δημοσίου μέσα στο 2014 και τον καθορισμό από τώρα ενός στόχου απολύσεων για το 2015.
Η κυβέρνηση και η Τρόικα συμφώνησαν στη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών -των εργοδοτών εννοείται. Η Τρόικα ζητούσε μείωση 3.9% στις εργοδοτικές εισφορές -που θα γίνει 4.9% ένα χρόνο αργότερα. Η κυβέρνηση αντιπροτείνει να μοιραστεί η έκπτωση ανάμεσα στους εργοδότες και τους εργαζόμενους 2.9% μείωση για τα αφεντικά και 1% για τους εργάτες. Αλλά ακόμα και έτσι δεν παύει να είναι ένα προκλητικό δώρο προς τα αφεντικά. Οι εργαζόμενοι έχουν πληρώσει ήδη πολύ ακριβά, μέσα από τη διάλυση των ταμείων, τις περικοπές στις συντάξεις και τις αυξήσεις στα όρια συνταξιοδότησης την εισφοροδιαφυγή των εργοδοτών. Οι μειώσεις τώρα απλά τη νομιμοποιούν.
Μείωση της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος για τις βιομηχανίες. Η ΔΕΗ (που ελέγχεται από το δημόσιο) αποφάσισε πριν από λίγο να μειώσει κατά 10-15% τα τιμολόγια των καταναλωτών υψηλής τάσης -και όπως είναι γνωστό δεν είναι τα νοικοκυριά αυτά που τροφοδοτούνται με υψηλή τάση. Ταυτόχρονα η κυβέρνηση προτείνει την δημιουργία ενός νέου τύπου συμβολαίου ηλεκτροδότησης για τις μεγάλες επιχειρήσεις -η ΔΕΗ θα μπορεί να κατεβάζει (με προειδοποίηση) τους διακόπτες τους όταν υπάρχει υπερφόρτιση των δικτύων της, με αντάλλαγμα πολύ χαμηλότερες τιμές για την κιλοβατώρα. Το μέτρο είναι τόσο προκλητικό που ανάγκασε ακόμα και την Ευρωπαϊκή Ένωση να το “διερευνήσει” -αν παραβιάζει, υποτίθεται, τις αρχές του ανταγωνισμού, ενισχύοντας με κρατικό χρήμα, τις ιδιωτικές επιχειρήσεις.
Κατασχέσεις
Απελευθέρωση των κατασχέσεων, όχι μόνο της πρώτης κατοικίας αλλά και του μισθού και της σύνταξης από τις τράπεζες. Η κυβέρνηση και η Τρόικα έχουν συμφωνήσει στην κατάργηση του νόμου Κατσέλη και την αντικατάστασή του από αυτό που ονομάζεται “Ιρλανδικό Μοντέλο”: ο νόμος θα καθορίζει ποιες είναι οι “δικαιολογημένες” δαπάνες για τους οφειλέτες. Ό,τι ξεπερνάει το όριο πείνας, οι τραπεζίτες θα μπορούν να το κατασχέσουν.
Εφαρμογή του πακέτου των ακραίων νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων που περιλαμβάνονται στην λεγόμενη “εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ”. Η ίδια η κυβέρνηση παραδέχεται ότι έχει αποδεχτεί το 80% των προτάσεων του ΟΟΣΑ. Αυτό που έχει απομείνει είναι μερικές μικρές διαφωνίες -το γάλα που ο ΟΟΣΑ θέλει να θεωρείται φρέσκο ακόμα και αν έχουν περάσει οχτώ, εννέα ή δέκα ημέρες, τα μη συνταγογραφούμενα φάρμακα που θέλει να πουλιούνται στα σουπερμάρκετ κλπ. Αλλά και σε αυτά οι διαφωνίες της κυβέρνησης δεν έχουν καμιά σχέση με την προστασία της υγείας: αυτό που τους ενδιαφέρει είναι μεταρρυθμίσεις που θα “είναι προσαρμοσμένες στα ελληνικά δεδομένα”, δηλαδή τα ιδιαίτερα συμφέροντα της ελληνικής βιομηχανίας τροφίμων, γάλακτος, φαρμάκων κλπ.
Η διαπραγμάτευση ανάμεσα στην κυβέρνηση και την Τρόικα θα κλείσει τελικά με μια μεγάλη συμφωνία -για αυτό δεν πρέπει να έχει κανένας την παραμικρή αμφιβολία. Το τι ακριβώς από όλα αυτά θα εφαρμοστεί, αυτό είναι μια εντελώς διαφορετική συζήτηση.
Κανένας, όμως, δεν πρέπει να έχει την παραμικρή αυταπάτη ότι αυτός που θα καταργήσει αυτά τα μέτρα, που θα αθετήσει τις δεσμεύσεις “μας” απέναντι στους εταίρους μας και τους δανειστές μας θα είναι μια επόμενη κυβέρνηση. Οι νόμοι ακυρώνονται στο δρόμο.