Τόσο το όνομά της όσο και η ίδια η ίδρυση μιας νέας παράταξης, δείχνουν την ανάγκη του ΣΥΡΙΖΑ να τρέξει να προλάβει τη ριζοσπαστικοποίηση ενός ολόκληρου κόσμου, που μέσα από τους αγώνες του στρέφεται στα αριστερά. Μια κίνηση που όπως φαινόταν η Αυτόνομη Παρέμβαση δεν μπορούσε να καλύψει. Με μια ματιά στις ιδρυτικές θέσεις της ΜΕΤΑ, μπορεί να καταλάβει κανείς την αντίφαση.
Από τη μία, σημεία που καθρεφτίζουν την πίεση που δέχεται ο ΣΥΡΙΖΑ, τόσο από το πιο ριζοσπαστικοποιημένο κομμάτι των εργαζομένων όσο κι από την αυτοτελή και ιδιαίτερα δυναμική παρουσία της αντικαπιταλιστικής αριστεράς στα σωματεία (στην οποία κι επιτίθεται στο κείμενο των θέσεων). Αναφέρεται για παράδειγμα ότι “Πολλοί αγώνες πραγματοποιήθηκαν 'από τα κάτω', σε χώρους εργασίας με μεγάλη συμμετοχή των εργαζομένων και έδωσαν νέα πνοή και δυναμική στο συνδικαλιστικό κίνημα. Οι αγώνες των εργαζομένων στις συγκοινωνίες, στην ΕΡΤ, στη Χαλυβουργία, στην Εύβοια, στους ΟΤΑ, στα σχολεία, στα Πανεπιστήμια, στην Υγεία, σε επιχειρήσεις, σε εργοστάσια και σε πολλούς ακόμη κλάδους, σήκωσαν την αντιπαράθεση με τις κυβερνητικές μνημονιακές πολιτικές”.
Διαπίστωση
Σωστή διαπίστωση. Αγώνες οργανωμένοι “από τα κάτω”, με τις δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, να παίζουν τον καθοριστικό ρόλο, που πολλές φορές είχαν να ξεπεράσουν εμπόδια που έθετε και η ίδια η Αυτόνομη Παρέμβαση, σαν κομμάτι των γραφειοκρατικών συνδικαλιστικών ηγεσιών. Στην καλύτερη περίπτωση αυτά τα εμπόδια ξεπερνιόνταν (βλ. νοσοκομεία), σε άλλες περιπτώσεις όχι, με ιδιαίτερα αρνητικά αποτελέσματα. Το ξεπούλημα της απεργίας των καθηγητών και οι συγκοινωνίες, αποτελούν τέτοια παραδείγματα.
Δυστυχώς τα βαρίδια που οδηγούσαν σε αυτές τις επιλογές είναι επίσης εδώ. “Ακόμη η έλλειψη φαντασίας για τις μορφές πάλης σε συνδυασμό με την εύκολη εξαγγελία των απεργιών δυσκόλευε σε αρκετές περιπτώσεις την μαζικότητα των κινητοποιήσεων” διαβάζουμε παρακάτω. Αν μια “Μαχητική” συνδικαλιστική παράταξη, με στόχο την “Ταξική Ανατροπή”, τα βάζει με “την εύκολη εξαγγελία των απεργιών”, πως βλέπει να φτάνει σε αυτή την ανατροπή; Πόσο μπροστά μπορεί να πάει τους αγώνες αν αναμασάει το γνωστό “ο κόσμος δεν τραβάει” για να μην βγαίνουν οι απεργίες;
Οι αγώνες είναι εδώ. Ακόμα κι αν οι θέσεις δεν το καταφέρνουν, η πράξη θα δείξει αν ο ΣΥΡΙΖΑ, με την καινούργια του παράταξη, μπορεί να ανταποκριθεί στην ανάγκη για απεργιακούς αγώνες διαρκείας που θα τσακίσουν κυβέρνηση και μνημόνια. Η δράση των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς, η “από τα κάτω” οργάνωση με απεργιακές επιτροπές και η αυτοτελής και πρωτοπόρα δράση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, θα κρίνει τα πράγματα και σε αυτό το επίπεδο.